Παγκόσμιο Συντονιστικό Συμβούλιο Βορειοηπειρωτών

Αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε


- του Θοδωρή Ασβεστόπουλου - 


Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε μία έντονη κινητικότητα από την αλβανική πλευρά όσον αφορά την πολιτική που ακολουθεί στα δυτικά Βαλκάνια. Οι διεκδικήσεις των αλβανικών πληθυσμών στις γειτονικές Δημοκρατίες της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας διατηρούν τον αναβρασμό στον οποίο βρίσκεται η περιοχή.

Στα Σκόπια τα αλβανικά κόμματα με την στήριξη των Τιράνων ξεσηκώθηκαν και πέτυχαν πριν από ένα μήνα την απόσυρση της εγκυκλοπαίδειας της κρατικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών λόγω των προσβλητικών ιστορικών αναφορών που αναγράφονταν για το αλβανικό στοιχείο της ΠΓΔΜ.

Παράλληλα όμως η Αλβανική Ακαδημία Επιστημών εκδίδει το δικό της εγκυκλοπαιδικό λεξικό όπου γράφει για τον αλβανικό χαρακτήρα της Νοτίου Ηπείρου, δηλαδή των Ιωαννίνων, της Θεσπρωτίας, της Άρτας και της Πρέβεζας, σε επίπεδο εθνικό, πληθυσμιακό, πολιτιστικό. Φυσικό επόμενο είναι να υποβαθμίσει και την παρουσία του Ελληνισμού στην Βόρειο Ήπειρο και να διαστρεβλώσει την ιστορία του.

Σε όλα αυτά βλέπουμε την ελληνική πλευρά για άλλη μια φορά δυστυχώς να είναι παντελώς απούσα και το υπαρκτό Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, παρότι οι συγκυρίες θα έπρεπε να ευνοούν την προώθηση του, να μην ακούγεται καθόλου.

Δεκαετίες τώρα οι πανηπειρωτικές ομοσπονδίες του εξωτερικού είναι αυτές που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν προσπάθειες ώστε να ακουστεί προς τα έξω το ιστορικό αυτό ζήτημα.
Επιστέγασμα αποτελεί το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών του Εξωτερικού, το οποίο από το 2006 στις συνεδριάσεις του κάθε χρόνο στα Ιωάννινα θέτει το Βορειοηπειρωτικό στην κορυφή της ατζέντας του.

Όμως αυτό σε καμμία περίπτωση δεν είναι ούτε κατά το ήμιση ικανοποιητικό. Το Βορειοηπειρωτικό δεν μπορεί να βασιστεί αποκλειστικά σε άτομα που μένουν στην Αμερική ή την Ευρώπη και έρχονται στην Ήπειρο μία φορά το χρόνο και στην καλύτερη να κάνουν και μια βόλτα από το Αργυρόκαστρο ή τους Άγιους Σαράντα. Πόσο μάλλον όταν η πλειοψηφία αυτής της ομάδας δεν έχει βορειοηπειρωτική καταγωγή. Το ενδιαφέρον βέβαια από την πλευρά τους είναι σημαντικό και ελπιδοφόρο, όμως το αποτέλεσμα αυτής της επαναλαμβανόμενης κατάστασης είναι τα ευχολόγια και η δημιουργία και εκμετάλλευση νέων κοινωνικών σχέσεων προς ιδίων όφελος.

Όλες αυτές οι καταστάσεις λοιπόν με την απουσία μίας δυνατής αντιπροσωπευτικής φωνής τόσο στην Αλβανία, όσο και στην Ελλάδα και την Υφήλιο απαιτούν τη δημιουργία ενός φορέα που δεν είναι άλλος από το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.

Για το όργανο αυτό πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί. Πριν δέκα χρόνια μάλιστα ήταν ένα βήμα πριν την υλοποίηση του, για να εμποδιστεί τελικά από ανθρώπους οι οποίοι όπως αποδείχτηκε περίτρανα και το τελευταίο διάστημα, με τις επιλογές τους δεν προσέφεραν θετικές υπηρεσίες στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
Πρόκειται για τα άτομα αυτά τα οποία με το πρόσχημα της μόνιμης διαμονής και δραστηριοποίησης στο χώρο της Βορείου Ηπείρου απαιτούσαν να έχουν τον μοναδικό λόγο για όσα έπρεπε να αποφασιστούν και να γίνουν.
Μία καλή δικαιολογία, την οποία στο πέρασμα των χρόνων μόνο για καλό δεν χρησιμοποίησαν. Η κατάληξη ήταν να πάρουν μία ηχηρή απάντηση αποδοκιμασίας από τον λαό της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας ώστε να μην μπορέσουν να σταθούν ξανά εμπόδιο στην όποια προσπάθεια προώθησης και επίλυσης των ζητημάτων που απασχολούν το πονεμένο αυτό τμήμα του Ελληνισμού.

Το συγκεκριμένο Συμβούλιο πρέπει να αποτελείται αποκλειστικά από Βορειοηπειρώτες οι οποίοι με τη δράση τους απέδειξαν ότι επιθυμούν πραγματικά τη δικαίωση του Ζητήματος της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Πρόκειται για προσωπικότητες οι οποίες θα διαμένουν και στη Βόρειο Ήπειρο φυσικά, καθώς και στην Ελλάδα, την Ευρώπη και όλα τα μήκη και πλάτη της Οικουμένης και θα προωθούν όλα τα σημαντικά θέματα σε Τίρανα, Αθήνα, Βρυξέλλες, Χάγη, Νέα Υόρκη, Ουάσινγκτων και οπουδήποτε αλλού χρειαστεί.

Η απουσία αυτή τη στιγμή ενός οργάνου που θα συντονίζει τις διεκδικήσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αλλά και θα διαμαρτύρεται ανοικτά για φαινόμενα όπως αυτό του «εγκυκλοπαιδικού λεξικού» της Αλβανικής Ακαδημίας Επιστημών είναι κάτι παραπάνω από αισθητή.

Η επιλογή των προσώπων που θα απαρτίσουν το νέο όργανο πρέπει να γίνει με μεγάλη προσοχή, αφού πολλοί θα είναι αυτοί που με αφορμή την ενασχόληση με τα κοινά θα θελήσουν να διεκδικήσουν μια θέση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι προσέφεραν κάτι θετικό. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για άτομα συγκεκριμένα που με το πρόσχημα του «φαινομενικού πατριωτισμού» συμπεριφέρονται εργολαβικά πάνω στην υπόθεση με πραγματικό σκοπό την ολοκληρωτική απαξίωση του μείζονος εθνικού ζητήματος.

Σίγουρα η δημιουργία του Παγκόσμιου Συντονιστικού Συμβουλίου των Βορειοηπειρωτών δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί πρέπει να χτιστεί εκ του μηδενός. Η ύπαρξη του όμως αυτή την εποχή είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Ήδη χάθηκε πολύτιμος χρόνος.

Σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό του φορέα, μπορούν να διαδραματίσουν τα πρόσωπα που έκαναν τις πρώτες προσπάθειες το 1999. Ορισμένοι όμως, από τους πρωτεργάτες αυτής της κίνησης που προσέφεραν τα μέγιστα στο Ζήτημα με την ανιδιοτελή προσφορά τους, δυστυχώς δεν είναι πια κοντά μας.
Ας ευχηθούμε από κει ψιλά να δώσουν φώτιση ώστε αυτό που οραματίστηκαν να γίνει πραγματικότητα.