Μέσα στον απέραντο χώρο των Βορείων συνόρων μας, δίπλα στις σημαδεμένες πυραμίδες των μισοερειπωμένων χωριών μας, ζουν ακόμη και φυλάνε Θερμοπύλες κάποιες αιωνόβιες ηρωίδες μανάδες.
Ζουν και διατηρούν τον τόπο ζωντανό και υπερήφανη την πατρίδα κρατώντας στα χέρια τους και στην καρδιά τους τα ήθη και έθιμα, τις παραδόσεις μας τραγουδώντας νοσταλγικά τα βάσανα και τη ζωή του χωριού.
Ωστόσο, παρ’ όλη τη φτώχεια και τις τόσες συμφορές των χωριών, που και τώρα αχνίζουν ακόμη κάτω από αντίξοες συνθήκες, στέκονται βράχοι ακλόνητοι χωρίς βαρυγκόμιση, δίχως καμιά πικρή επιφύλαξη, δίχως παράπονο, καθισμένες μέσα στη μοναξιά τους, αγναντεύοντας το άπειρο.
Κάνουν μοναχοκουβέντα με τον Θεό, με τον εαυτό τους, με τα παιδιά τους, που λείπουν στα ξένα.
Κι όταν, κατά το Φθινόπωρο μάζευαν τη φτωχή σοδειά τους, τα φίλεργα και φιλόξενα χέρια τους δεν ξεχνούσαν ποτέ να στέλνουν στ’ αγαπημένα τους πρόσωπα, λίγα φασόλια, λίγα καρύδια, τυρί, κάστανα, κρασί, τσίπουρο, μέλι και άλλα. Όλα αυτά σαν μια προσφορά αγάπης, πως δεν τους ξεχνούσαν και είχαν πάντα την έγνοιά τους….
Και ας ήταν μακριά τους.
Τώρα, όμως, θα σταθώ στους πρόποδες του Μπουρέτου, στο χωριό Τσιάτιστα του Πωγωνίου της Βορείου Ηπείρου, σε μια αιωνόβια μάνα που πέρασε τα 100 χρόνια, την κυρία Ακριβή Βεζιάνη, την ξεχασμένη αυτή ταλαντούχα που χάθηκε χάρη στις παλιές στενοκεφαλιές των τότε πατεράδων, που τα κορίτσια δεν τα προχωρούσαν στα γράμματα, παρά μόνο στις δουλειές του σπιτιού, στον κήπο, στο χωράφι, στα γίδια, στο ζάλωμα, στον αργαλειό.
Η μάνα αυτή, όμως, ήταν ένα γεννημένο ταλέντο και όλοι την θαύμαζαν για την εξυπνάδα της, την ετοιμολογία της. Ξαφνιάζονταν με το ταλέντο της οι συμμαθητές της και οι δάσκαλοί της. Όμως, όπως είπαμε δεν την άφησαν να προχωρήσει στα γράμματα. Κι έτσι με μοναδικό σύντροφο τον εαυτόν της, μέσα στο μόχθο της δουλειάς, δεν έπαψε μέσα στην ξεκούραση της μοναξιάς της να στιχουργεί με ποιήματα τους καημούς και τα βάσανα του χωριού. Είχε ένα μνημονικό απέραντο και στο μυαλό της κρατούσε μια ολόκληρη βιβλιοθήκη. Γνώριζε τα παλιά τοπωνύμια του Πωγωνίου, τα ήθη και έθιμα, τις παραδόσεις, την ιστορία και τα δημώδη τραγούδια και ποιήματα, τόσο όσο κανείς άλλος.
Καταθέτω φόρο τιμής στην ξεχασμένη και αιωνόβια ηρωίδα Ηπειρώτισσα μάνα…!
Ο εγγονός σου Νικόλαος Αηδόνης,
από Τσιάτιστα Πωγωνίου, με παραμονή στην Αμερική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου