Το σκηνικό που βιώνουμε αυτές τις μέρες είναι ίδιο με τις παραμονές των Βουλευτικών Εκλογών στην Αλβανία στις 28 Ιουνίου 2009.
Οι άνθρωποι του PBDNJ τότε έβριζαν και απειλούσαν όποιον εκφραζόταν αντίθετος στην αλάνθαστη ηγεσία τους. Όσοι δεν συντάχθηκαν με την αυθαιρεσία του αρχηγού Ντούλε καταδικάστηκαν ως προδότες. Αρκετοί που δεν ήθελαν συμμαχία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, προτίμησαν να καταφύγουν στο Δημοκρατικό Κόμμα του Σαλί Μπερίσα και αυτούς ήταν εύκολο να τους κατηγορήσουν.
Είτε από συμφέρον είτε από αντίδραση έκαναν αυτή την κίνηση και συντάχθηκαν με το μεγαλύτερο κόμμα της αλβανικής δεξιάς.
Ήταν όμως και αυτοί, η συντριπτική πλειοψηφία των Βορειοηπειρωτών δηλαδή, που σιχάθηκαν όλη αυτή την κατάσταση και προτίμησαν να απέχουν, αφού δεν μπορούσαν να βλέπουν την Ομόνοια μας, την οργάνωση των Ελλήνων, να γίνεται δύο κομμάτια με τα ηγετικά της στελέχη να πηγαίνουν άλλοι δεξιά και άλλοι αριστερά.
Ακόμα κι αυτοί όμως κρίθηκαν προδότες!
Όλη αυτή η επιχειρηματολογία από το περιβάλλον της ηγεσίας Ντούλε μας γύρισε πολύ πίσω, στα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Τότε που η "πάλη των τάξεων" έπρεπε να κρατηθεί ζωντανή ώστε να υπάρχουν εσωτερικοί κοινωνικοί εχθροί και η εξουσία του Κόμματος Εργασίας να έχει λόγο ύπαρξης.
Έτσι δυστυχώς κατάντησε την Ομόνοια και η ηγεσία του Ντούλε από το 1997 και έπειτα.
Βρήκαμε τότε στους σοσιαλιστές τον εχθρό στο εσωτερικο του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου και τους στιγματίσαμε ως προδότες, αντί να κάτσουμε και να ψάξουμε γιατί τόσοι πολλοί Έλληνες κυρίως στη Δρόπολη μας γύρισαν την πλάτη. Αυτοί μπορεί να έκαναν λάθος, εμείς γιατί δεν είχαμε να τους προτείνουμε κάτι καλύτερο;
Η προπαγάνδα της Ομόνοιας και του ΚΕΑΔ τότε εξαντλήθηκε στην επίθεση εναντίον τους αντί να κοιτάξει πως θα βελτιώσει την οργάνωση και το κόμμα.
Το 2009 τα πράγματα αναποδογύρισαν. Οι άνθρωποι του Σ.Κ. από "διασπαστές", "δούριοι ίπποι" και "5η Φάλαγγα" έγιναν σύμμαχοι και φίλοι. Από την άλλη πλευρά Βορειοηπειρώτες πατριώτες που υπέφεραν από την κομουνιστική τυραννία, από οργή και αντίδραση, πήγαν στο άλλο άκρο και ψήφισαν τους Έλληνες υποψηφίους του Δ.Κ. ρίχνοντας όμως την ψήφο του παράλληλα, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, υπέρ του Μπερίσα.
Όλα αυτά τα χρόνια παράλληλα, το κόμμα που συμμετείχε η Ομόνοια, το PBDNJ άρχιζε να αποκτά όλο και περισσότερο παναλβανικό χαρακτήρα, προκειμένου να διευρυνθεί η βάση του κόμματος περισσότερο στις τάξεις των άλλων μειονοτήτων (Ρομά, Σκοπιανών, Σέρβων, Μαυροβούνιων, Αιγύπτιων κ.α.), αλλά και των Αλβανών Ορθοδόξων και μη.
Αυτό βέβαια είχε ως αποτέλεσμα το κόμμα να εκφυλιστεί πλήρως και η Ομόνοια να υποβαθμιστεί στο πολιτικό επίπεδο. Το ΚΕΑΔ ιδρύθηκε για να δώσει στην Ομόνοια τον νομικό πολιτικό μανδύα που χρειαζόταν για να καλυφθεί από τον αλβανικό εκλογικό νόμο, τότε που απαγορεύονταν τα κόμματα σε εθνική βάση εκτός της αλβανικής.
Όμως τα τελευταία δέκα χρόνια οι όροι αντιστράφησαν. Από την Ομόνοια έμεινε μόνο το όνομα κι αυτό ως αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Ο εκνευρισμός λοιπόν τότε, Μάιο και Ιούνιο του 2009, ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλος στις τάξεις των φανατικών οργάνων του PBDNJ, φαινόμενο που προμήνυε τη μεγάλη συντριβή.
Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 28-6-2009 αποτέλεσαν ένα μεγάλο ράπισμα για την κλίκα. Είδαμε τότε χωριά προπύργια της Ομόνοιας όπως η Δερβιτσάνη, οι Βουλιαράτες και το Αλύκο να αναδεικνύουν πρώτο το Δημορατικό Κόμμα και να δίνουν στο ΚΕΑΔ τα χαμηλότερα ποσοστά της ιστορίας του. Να έγιναν άραγε οι ψηφοφόροι αυτών των χωριών προδότες;
Κάποια πρόσωπα, φορείς ή ΜΜΕ, με προσφορά στο Βορειοηπειρωτικό, που νωρίτερα είχαν "χτυπήσει το καμπανάκι" με αφορμή της λάθος κινήσεις αποκλήθηκαν ως "προδότες".
Έφτασε στο σημείο η κλίκα να βαφτίσει ως όργανα του Μπερίσα σωματεία όπως η ΣΦΕΒΑ και η Νεολαία Βορειοηπειρωτών, την εφημερίδα Πρωινός Λόγος, τον τότε Υφυπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Κασσίμη, τον τότε Νομάρχη Ιωαννίνων Αλέξανδρο Καχριμάνη κ.α.!
Αντί να κοιτάξουν για άλλη μια φορά τις ευθύνες τους, τα έβαλαν με όλους και με όλα.
Το παραλλήρημα τους έφτασε σε βαθμό που ουσιαστικά πίστευαν ότι "δεν φταίμε εμείς σε τίποτα, οι άλλοι που δεν μας ψήφισαν είναι προδότες και αχάριστοι".
Παρόμοιο σκηνικό παρατηρούμε και φέτος. Ο λόγος της κλίκας μέσω των ιστοσελίδων της αλλά και των υπέρμαχων σχολιαστών της εξαντλείται σε ύβρεις και απειλές εναντίον του κόμματος των Ελλήνων και όσων το υποστηρίζουν.
Οι τραμπουκισμοί κι αυτοί στην ημερίσια διάταξη από παράγοντες σωματείων της Αθήνας, που δρουν ως υπηρέτες του κατεστημένου.
Όλα αυτά συνηγορούν ότι οι κύριοι χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους και μαζί και την ψυχραιμία τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου