Απόσπασμα Εγκυκλίου Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
(12 / 8.2.85)
...Με την ευκαιρίαν όμως της επετείου της αυτονομίας, θα ηθέλαμεν να αναφερθούμε και εις το τελευταίον γεγονός, ήτοι το «άνοιγμα» της Κακαβιάς, αφού, άλλως τε , πολλοί μας ερωτούν να είπωμεν τις απόψεις μας. Βεβαίως, ημείς δεν μετέσχομεν εις τας εκδηλώσεις, διότι δεν εκλήθημεν, όπως δεν μετέσχον, διότι δεν εκλήθησαν δυστυχώς, και οι Βορειοηπειρώται των Ιωαννίνων, οι άμεσα δηλαδή ενδιαφερόμενοι.
Διερωτώμεθα όμως, τώρα που επέρασαν οι πανηγυρισμοί και αι πρώται εντυπώσεις:
Αλήθεια, τι επανηγυρίσαμεν εις Κακαβιάν; Μήπως το άνοιγμα των Εκκλησιών;
Ή μήπως την αποφυλάκισιν των χιλιάδων φυλακισμένων και την επάνοδον εις τα σπίτια των αυτών και των άλλων εξορίστων; Ή ακόμα την απομάκρυνσιν των ηλεκτροφόρων συρματοπλεγμάτων, δια να ημπορούμεν πλέον ελεύθερα και με κανονικά διαβατήρια να επισκεφθούμε τους αδελφούς μας;
Από οσα εδηλώθησαν και εγράφησαν, πλην των λεγομένων εμπορικών συμφωνιών, τίποτα δεν άλλαξε. Όλα: εξορίες, φυλακίσεις, διωγμοί κατά της θρησκείας κλπ. συνεχίζουν να υπάρχουν όπως και πρώτα. Τούτο έγινε: Η Κακαβιά «άνοιξε» δια μίαν και ημισείαν περίπου ώραν – όσον δια να φανή, έστω και από το σκοτεινόν παράθυρον, το δράμα και ο πόνος που ήσαν ζωγραφισμένα εις τα πρόσωπα των δυστυχισμένων Βορειοηπειρωτών – και εν συνεχεία ξανάκλεισε!
Ναι! Τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα – δίκην «τείχους αίσχους» - ξανατοποθετήθησαν από τους Αλβανούς στρατιώτας και μάλιστα υπό τα όμματα και των Ελλήνων επισήμων!
Έκλεισαν δυστυχώς και πάλιν τα σύνορα και μαζί τους έσβησαν ή μετετέθησαν εις το... μέλλον και οι ελπίδες όλων μας, οι ελπίδες προ παντός των Βορειοηπειρωτών να επισκεφθούν τα χωριά τους και να ιδούν τους δικούς των. Διοτί αυτοί που ημπόρεσαν κάποιους να ιδούν εις την Κακαβιά δεν είναι παρά μία ασήμαντη μειοψηφία!...
(12 / 8.2.85)
...Με την ευκαιρίαν όμως της επετείου της αυτονομίας, θα ηθέλαμεν να αναφερθούμε και εις το τελευταίον γεγονός, ήτοι το «άνοιγμα» της Κακαβιάς, αφού, άλλως τε , πολλοί μας ερωτούν να είπωμεν τις απόψεις μας. Βεβαίως, ημείς δεν μετέσχομεν εις τας εκδηλώσεις, διότι δεν εκλήθημεν, όπως δεν μετέσχον, διότι δεν εκλήθησαν δυστυχώς, και οι Βορειοηπειρώται των Ιωαννίνων, οι άμεσα δηλαδή ενδιαφερόμενοι.
Διερωτώμεθα όμως, τώρα που επέρασαν οι πανηγυρισμοί και αι πρώται εντυπώσεις:
Αλήθεια, τι επανηγυρίσαμεν εις Κακαβιάν; Μήπως το άνοιγμα των Εκκλησιών;
Ή μήπως την αποφυλάκισιν των χιλιάδων φυλακισμένων και την επάνοδον εις τα σπίτια των αυτών και των άλλων εξορίστων; Ή ακόμα την απομάκρυνσιν των ηλεκτροφόρων συρματοπλεγμάτων, δια να ημπορούμεν πλέον ελεύθερα και με κανονικά διαβατήρια να επισκεφθούμε τους αδελφούς μας;
Από οσα εδηλώθησαν και εγράφησαν, πλην των λεγομένων εμπορικών συμφωνιών, τίποτα δεν άλλαξε. Όλα: εξορίες, φυλακίσεις, διωγμοί κατά της θρησκείας κλπ. συνεχίζουν να υπάρχουν όπως και πρώτα. Τούτο έγινε: Η Κακαβιά «άνοιξε» δια μίαν και ημισείαν περίπου ώραν – όσον δια να φανή, έστω και από το σκοτεινόν παράθυρον, το δράμα και ο πόνος που ήσαν ζωγραφισμένα εις τα πρόσωπα των δυστυχισμένων Βορειοηπειρωτών – και εν συνεχεία ξανάκλεισε!
Ναι! Τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα – δίκην «τείχους αίσχους» - ξανατοποθετήθησαν από τους Αλβανούς στρατιώτας και μάλιστα υπό τα όμματα και των Ελλήνων επισήμων!
Έκλεισαν δυστυχώς και πάλιν τα σύνορα και μαζί τους έσβησαν ή μετετέθησαν εις το... μέλλον και οι ελπίδες όλων μας, οι ελπίδες προ παντός των Βορειοηπειρωτών να επισκεφθούν τα χωριά τους και να ιδούν τους δικούς των. Διοτί αυτοί που ημπόρεσαν κάποιους να ιδούν εις την Κακαβιά δεν είναι παρά μία ασήμαντη μειοψηφία!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου