Τώρα και οι Σουλιώτες στο στόχαστρο Αλβανών εθνικιστών

Αμφισβητούν ακόμη και τον «χορό του Ζαλόγγου»!

PEΠOPTAZ ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ

• Τελειωμό δεν έχουν οι προκλήσεις των Αλβανών προς την Ελλάδα. Αυτή τη φορά, οι «ιστορικοί» της γειτονικής χώρας, παραποιώντας βάναυσα την ιστορία, ισχυρίζονται, ότι δήθεν οι Σουλιώτες δεν ήταν τίποτε άλλο παρά πρωτόγονες οικογένειες, Αλβανικής καταγωγής και γλώσσας, οι οποίες δεν διέθεταν κάποια εθνική συνείδηση!

Δυστυχώς, οι Αλβανικές προκλήσεις, κυρίως στα θέματα ιστορίας δίνουν και παίρνουν το τελευταίο διάστημα, με τους γείτονες σε μια πρωτόγνωρη εθνικιστική έξαρση να «ντύνουν» με το δικό τους …μανδύα την ιστορική πραγματικότητα!

«Εξελληνίζονται...»

Σύμφωνα με τους Αλβανούς «ιστορικούς», οι Σουλιώτες δεν είναι Έλληνες, αλλά «εξελληνίζονται» μεταγενέστερα! Μάλιστα, δεν διστάζουν να διαστρεβλώσουν γεγονότα-σταθµούς στην ιστορία των Σουλιωτών, αλλά και στη νεώτερη ιστορική συνείδηση των Ελλήνων.
Για παράδειγμα, η αυτοπυρπόληση του Σαµουήλ στο Κούγκι δεν συνέβη ποτέ! Επίσης, είναι αμφίβολο λένε, εάν ανατινάχτηκε η Δέσπω, στου «Δηµουλά τον Πύργο», ενώ στις …βαθυστόχαστες αναλύσεις τους πιάνουν και τον «χορό του Ζαλόγγου», ο οποίος σύμφωνα με τους «ιστορικούς» όχι µόνο αποτελεί «εθνικιστικό µύθο», αλλά είναι πιθανό οι Σουλιώτισσες να έπεσαν στο βάραθρο, σπρωγμένες από τους Σουλιώτες πολεµιστές!
Τώρα και οι «Λιάπηδες»… 

Στο μεταξύ, εκτός από τους «Τσάμηδες», τώρα στρέφονται και οι «Λιάπηδες» ή «Λάμπηδες» κατά της Ελλάδας! Μάλιστα, αποφάσισαν να …τιμήσουν την κατάπνιξη από τον οθωμανικό στρατό της επανάστασης του 1878 από τους κατοίκους του ελληνικού χωριού Λυκούρσι, δίπλα στην πόλη των Αγίων Σαράντα.
Να σημειωθεί, ότι «Λιάπηδες» ονομάζονταν επί τουρκοκρατίας οι κάτοικοι της Λιαπουριάς, περιοχής στο νοτιοδυτικό τμήμα της Αλβανίας. Πρόγονοί τους ήταν οι Ιάπυγες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη γειτονική Απουλία και από παραφθορά του ονόματός τους δημιουργήθηκε ο νεότερος τύπος Λιάπης.  Είναι οι μόνοι κάτοικοι της Αλβανίας που διατήρησαν τα εθνικά ονόματα Λιάπηδες, Λιάμπουροι (άλλη παραφθορά της λέξης Ιάπυγες), Αρμπαρέσσιοι (από την Αρμπαριά ή Αρβέρια) και, κυρίως, Αρβανίτες.

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ