του Πέτρου Κούρτη
Αυτός είναι ο τίτλος της απάντησης με την οποία, ο Επίκουρος Καθηγητής, Dr. Ing. Αθανάσιος Νάτσης, από το Φοινίκι Β. Ηπείρου, του Νομού Δελβίνου, αποστομώνει τις εθελούσιες και σκόπιμες ιστορικές διαστρεβλώσεις του παραχαράκτη θα έλεγα, και «ιστορικού» κ. Σπύρο Σκούρτη, στη μονογραφία του, «Βούρκος, η εθνογραφική θεώρηση», δημοσιευμένη το 1987 σε 1000 αντίτυπα, από το τυπογραφείο « Μιχάλ Ντούρι» Τίρανα.
Αρχικά, πριν ακόμα κάνω κάποια σχετική σύνοψη των επιστημονικών απαντήσεων του κ. Καθηγητή, θα επιθυμούσα να του εκφράσω τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια για την εις βάθος μελέτη του πάνω στα άδυτα ιστορικά κείμενα στα οποία βασίστηκε., καρφώνοντάς τον έτσι, τον παραχαράκτη, μαζί με τα ψευδή του, στον άδοξο σταυρό των εγκληματιών της ιστορίας..
Στην μονογραφία, του κ. Σκούρτη, ευθύς εξαρχής ο αναγνώστης θα πειστεί τόσο για την έλλειψη ιστορικών αποδεικτικών στοιχείων, αλλά συνάμα και για την επιπολαιότητα που σχετίζεται με τον τίτλο της μελέτης του. Με δίκιο ο κ Νάτσης εκφράζει την ένστασή του όταν του λέει: « Όταν λέμε «Βούρκος», εννοούμε μια γεωγραφική περιοχή που δεν αποτελείται μόνον από πεδιάδες και ποτάμια, αλλά και από ανθρώπους στην οποία κατοικούν, αν όχι μέσα στα γεωγραφικά όρια του προσδιορισμού, αλλά και στην γύρω περιοχή. Γι αυτό θα έλεγα πως ο τίτλος της μονογραφίας θα ήταν πιο σωστός, εάν θα έκφραζε τόσο το περιεχόμενο του κειμένου, όσον και τον απώτερο στόχο, όπως :
«Οι κάτοικοι γύρω από την πεδιάδα»
Βασικός στόχος του συγγραφέα υπήρξε, να πείσει τον αναγνώστη αλλά και συνάμα να χαϊδέψει τα αφτιά των αφεντικών του, πως δήθεν όλα τα χωριά του λεκανοπεδίου του Βούρκου ανέκαθεν ήταν κατοικούμενα από αλβανούς, προπαγάνδα αυτή που συνεχίζεται εντατικά και σήμερα από τους συνεχιστές των Σκούρτηδων. Μάλιστα φτάνει σε σημείο να μας πει, πως παρ΄ όλες τις έντιμες προσπάθειές του για να συμβουλευτεί κάποια αρχαία κείμενα τα οποία θα τον βοηθούσαν σε αυτήν τη μελέτη, δε βρέθηκαν. Όσο για τις μελέτες των ιστορικών που ασχολήθηκαν με τον χώρο μας, όπως ο Παν. Αραβαντινός, ο Α. Μαμόπουλος και δεκάδες άλλοι επιστήμονες και ιστορικοί τόσο της αρχαιότητας όσον και οι πιο νεότεροι, τους θεωρεί αναξιόπιστους και μάλιστα πέρασαν λέει από μια κρητική επιτροπή και θεωρήθηκαν σοβινιστές. Με ολίγα λόγια, όσοι ιστορικοί δεν μας χαϊδεύουν τα αφτιά, είναι σοβινιστές… Γι αυτό το λόγο - συνεχίζει ο κ. Σκούρτη – μεταχειρίστηκα τη Μαρξιστική και Λενινιστική μεθοδολογία, η οποία σύμφωνα με τη γνώμη του συγγραφέα, είναι η μόνη επιστήμη που είναι σε θέση να δώσει αδιάψευστες απαντήσεις. Βασιζόμενοι στην Μαρξιστική θεωρία, οι τέτοιου είδους ιστορικοί, θα μας αποδείξουν σιγά- σιγά πως ολόκληρη Παραλιακή Ζώνη ( Bregdeti ), αρχίζοντας από την Παλιάσα και μέχρι το Ξαμίλι, κατοικούνταν από Ορεσίβιους, άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν ποτέ αντικρίσει θάλασσα με τα μάτια και ενώ σήμερα έχουν κατακλείσει το νότιο τμήμα του νομού Αυλώνας, Αγ. Σαράντα, Αργυροκάστρου και Δελβίνου αλλοιώνοντας έτσι με την ευλογία των κυβερνητικών αρχών τη σύνθεση του πληθυσμού.
Ο συγγραφέας δυστυχώς δεν έχει καν ιδέα ή δεν θέλει να υιοθετήσει την αλήθεια πως μέχρι σήμερα γνωρίζουμε τρεις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών από βορρά προς νότο και σε πολλές περιπτώσεις βίαιες, του Ελληνικού στοιχείου.
Και ο καθηγητής, κ. Αθ. Νάτσης, παραπέμποντάς τον στο βιβλίο « Η Αλβανία και η Ήπειρος στα τέλη του 18ου και 19ου αιώνα», του συγγραφέα Γκριγκόρι Λ. Αρς, γράφει: « Η μεταφορά των αλβανών χωρικών, δεν είχε πάντα το χαρακτήρα τιμωρίας.. Είναι γνωστά πολλά περιστατικά όπου ο Αλί Πάσας, εγκαθιστούσε Αλβανούς μουσουλμάνους από την ενδοχώρα της Νότιας Αλβανίας σε διάφορες περιοχές που μόλις είχε αρπάξει από τον ντόπιο πληθυσμό. Επίσης τους εγκαθιστούσε σε περιοχές που είχαν στρατηγική σημασία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Πρέβεζα. Όταν η Πρέβεζα περιήλθε στα χέρια του, πολλοί κάτοικοι σκοτώθηκαν υπερασπίζοντας τον τόπο τους, ενώ μερικοί άλλοι μεταφέρθηκαν βίαια στα τσιφλίκια του. Σε αυτά τα μέρη εγκατέστησε Αλβανούς ορεσίβιους μουσουλμάνους. στους οποίους έδωσε τη γη και τα σπίτια των διωχθέντων. Από διάφορες πηγές αναφέρεται η εγκατάσταση μουσουλμάνων στη, Χιμάρα, Δρυμάδες, Σούλι και σε άλλες περιοχές της Τσαμουριάς και Βόνιτσας. Είναι επίσης γνωστό πως 100 οικογένειες Χιμαριωτών, μεταφέρθηκαν βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες στην ελώδη περιοχή Σαλαώρα, μια ελώδη περιοχή στην στις ακτές του Αμβρακικού Κόλπου, όπου οι περισσότεροι πέθαναν από τις αρρώστιες.
(Π. Αραβαντινός- Χρονογραφία…τόμος 2, σελ. 145 & W. Plomer σελ. 22).
Η έρευνα και η μελέτη του κ. καθηγητή, εις βάθος, μας παραπέμπει σε μεγάλες και σοβαρές επιστημονικές προσωπικότητες οι οποίες ασχολήθηκαν χρόνια στη σειρά και σε διάφορες εποχές, με το θέμα το οποίο εθελούσια διαστρεβλώνει ο κ. Σκούρτης, προβάλλοντας περίτρανα και με αδιάσειστα αποδεικτικά περί της ελληνικότητας στους αιώνες της άνωθεν περιοχής. Έτσι ο Πουκεβίλ με το βιβλίο του « ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ –ΗΠΕΙΡΟ», ο WilliamEton, πρόξενος της Αγγλίας στα Γιάννενα το 1778, ο Γερμανός M. Shmidt, έξοχος καθηγητής το 1871, ο Άγγλος γεωγράφος Stanford, το 1877, o Γερμανός καθηγητής κ. Κiepert ο οποίος επιγραμματικά υποστηρίζει πως δεν υπάρχει ελληνικότερη περιοχή από την Ήπειρο ως προς τον πληθυσμό, τη γλώσσα και τη διάνοια, θέτοντας συνάμα και τα βόρεια σύνορα της Ελλάδος στον ποταμό Γεννούσο ( Σκουμπίνι).
Αναφερόμενος στον Πολύβιο, τον Στράβωνα, στον Λίβυο, τον Παυσανία, τον Ηρόδοτο, τον Δ. Ευαγγελίδη, τον Ουγκολίνη, στον ακαδημαϊκό D.M. Lewis, John Boardman του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στον διάσημο καθηγητή Nikollas G Hamod και σε δεκάδες άλλους, ο Dr. Αθανάσιος Νάτσης, όχι μονάχα αποστομώνει τους πατριδοκάπηλους, αλλά αυτοί που θα τολμήσουν να γράψουν τέτοια ψεύδη και ασυναρτησίες, θα πρέπει να ντρέπονται για την επιστημονική τους υπόσταση.
Σύντομα οι αναγνώστες μας θα εφοδιαστούνε με το άνωθεν πόνημα του κ. Νάτση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου