Γλυκοχαράζουν τα βουνά κι οι έμορφες κοιμούνται
και τα καημένα τα παιδιά στα ξένα τυραχνιούνται.
Έβγα πεθερά στη σκάλα με το μέλι με το γάλα.
Σε τούτα τα σπίτια τα ψηλά πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού πολλά χρόνια να ζήσει.
--------------
Είναι μερικοί στίχοι από τα άπειρα τραγούδια του Πωγωνίου, της περιοχής των 45 χωριών, της περιοχής που μ’ όλο που βρισκόταν κι αυτή υπό τουρκική σκλαβιά, δεν έπαψε ν’ αγωνίζεται και να είναι από τις πρώτες περιοχές στα γράμματα και στις τέχνες.
Οι παραπάνω στίχοι μας θυμίζουν μεγάλες φυσιογνωμίες των λαϊκών μας τραγουδιών. Όλοι οι Πωγωνήσιοι, άνδρες και γυναίκες, έχουν μεγάλες αξίες στην πολιτιστική μας παράδοση, αλλά ανάμεσά τους ξεχωρίζουν για το Χλωμό δυο μεγάλα αστέρια, ο Σπύρος ο Μούκας και ο Νάτσης ο Γκάτζος.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως χωρίς τον Σπύρο Μούκα δεν εννοείται πως θα γίνονταν καλή χαρά, χωρίς να εξαιρέσω και τον Γκάτζο. Αυτοί γνώριζαν με την αράδα τα τραγούδια που θα έλεγαν την Παρασκευή του γάμου, το Σάββατο, την Κυριακή, όταν θα πήγαιναν οι συμπέθεροι να πάρουν τη νύφη, όταν έβγαινε η πεθερά να καλωσορίσει τη νύφη κλπ.
Ο Σπύρος ήταν αγαπητός με όλο τον κόσμο. Τόσο καλή έκαμε και την οικογένειά του. Είχε, όμως την παρέα του όταν τραγουδούσε μερακλίτικα τραγούδια όπως :
Κι ο Γκάτζος είχε κι αυτός που του ταίριαζε καλύτερα η φωνή. Γι’ αυτό το αηδόνι έγραψε ο δραστήριο δάσκαλος Θοδωρής Παππάς σε περασμένο φύλλο της εφημερίδας μας.
----------
Τα χρόνια περνάνε. Όλα έρχονται και παρέρχονται, ξεχνιούνται και χάνονται. Όμως ο Σπύρος ο Μούκας και ο Νάτσης ο Γκάτζος θα παραμείνουν αθάνατοι. Καθήκον των νέων γενιών είναι να αποθανατίζουν ότι δείχνει τη μεγαλοσύνη του παρελθόντος, που διδάσκει το παρόν και το μέλλον.
Θα πρέπει να τονίσομε πως η νέα γενιά, όχι μόνον του Χλωμού, αλλά ολόκληρου του Πωγωνίου, πάει έμπρακτα πιο μπροστά την πολιτιστική μας κληρονομιά. Γι’ αυτό τους ανήκουν συγχαρητήρια. Θα επανέρθομε σε άλλο γραπτό για τα νέα αστέρια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου