Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

«ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει»

Γεγονὸς ἰδιαίτερα λυπηρό, παραμένει, ἀτυχῶς, ἡ διάσπαση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ.

  Αὐτὴ ἡ διάσπαση ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια ἀντιθέσεις καὶ πάθη καὶ πείσματα τῶν παραγόντων ἐκείνων, ποὺ θἄ' πρεπε νὰ βρίσκωνται στὴν πρωτοπορία τῆς συμφιλιώσεως καὶ τῆς ἐθνικῆς καταλλαγῆς.

  Εἴχαμε γνωρίσει ὅλους ἤ σχεδὸν ὅλους, ὅσοι φιλοδοξοῦσαν νὰ ἡγοῦνται τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Κοινότητος. Καὶ εἴχαμε πιστέψει ἀπόλυτα στὴν φιλοπατρία τους καὶ στὸν δυναμισμό τους. Αὐτὸ τὸ πιστεύουμε καὶ τώρα. Γιατὶ οἱ Ἕλληνες διεκρίνοντο πάντοτε γιὰ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὴν πατρίδα καί, μάλιστα, σὲ στιγμὲς ποὺ ὀλέθριες καὶ βάρβαρες δυνάμεις ἀπειλοῦσαν τὸ Ἔθνος μὲ ἀφανισμό.

  Ἡ περίλαμπρη νίκη στὴν ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος κατέστη δυνατὴ χάρη στὸ ταπεινὸ φρόνημα τοῦ Θεμιστοκλῆ, ποὺ ἐνῷ ἔφαγε τὸ χαστοῦκι ἐκεῖνο ἀπὸ τὸν Εὐρυβιάδη, εἶπε τὸν περίφημο λόγο: «πάταξον μέν, ἄκουσον δέ». Ἔτσι τὰ «ξύλινα τείχη», δηλαδὴ ὁ ἀθηναϊκὸς στόλος ὅπως ὑποστήριζε ὁ Θεμιστοκλῆς, ἔσωσαν τὴν Ἀθήνα καὶ τὸν Ἑλληνισμό.

  Ἀλλὰ καὶ στὰ νεώτερα χρόνια, στὰ χρόνια τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821, τὸ ταπεινὸ φρόνημα τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, τοῦ Κανάρη καὶ ἄλλων γενναίων καὶ σεμνῶν πολέμαρχων ἔσωσε τὴν Ἐπανάσταση, ποὺ ἐκινδύνευε νὰ σβήσῃ ἀπὸ τὶς φιλοδοξίες ἀρχηγίσκων καὶ ὁμάδων, οἰ ὁποῖοι ἤθελαν ὅλοι νὰ γίνουν Πρωθυπουργοὶ καὶ Στρατηγοὶ καὶ τρωγόντουσαν μεταξύ τους τὴν ὥρα ποὺ ὁἸμπραὴμ κατέστρεφε τὴν Πελοπόννησο!

  Καὶ τὶ νὰ πῇ, τέλος, κανεὶς γιὰ τὸ θρυλικὸ Ἔπος τοῦ 1940; Εἶναι γεγονός, ὅτι ἀρκετοὶ Ἕλληνες δὲν συμφωνοῦσαν μὲ τὸ ἐπιβληθὲν καθεστὼς τοῦ Ἰωάν. Μεταξᾶ. Ὅμως, ὅταν ἐξεδηλώθη ἡ Ἰταλικὴ ἐπίθεση, ἄφησαν πίσω τους τὶς πολιτικὲς ἀντιθέσεις. Καὶ ὅλοι μαζί, σὰν ἕνας ἄνθρωπος, πολέμησαν καὶ συνέτριψαν τοὺς ἐπιδρομεῖς. Καὶ ὑποχρέωσαν ὅλο τὸν κόσμο νὰ διακηρύξῃ μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἄγγλου Πρωθυπουργοῦ Οὐΐνστων Τσῶρτσιλ, ὅτι στὸ ἑξῆς δὲν θὰ λέμε πὼς οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες, ἀλλ’ ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες.

  Αὐτά, τότε. Τώρα, ὅμως, βλέπουμε ὅτι ἡ Ἱστορία δὲν ἐδίδαξε τοὺς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ διχόνοια ἐργάζεται ἤδη τὸ καταστρεπτικὸ ἔργο της. Κι’ ἐμεῖς, ποὺ μὲ θλίψη βαθειὰ βλέπουμε καὶ παρακολουθοῦμε αὐτὸν  τὸν θλιβερὸ διχασμό, ρωτᾶμε, χωρὶς  νὰ γνωρίζουμε ἄν θὰ λάβουμε ἀπάντηση:

Ἀδέλφια, γιατί;

  Γιατὶ δὲν βλέπετε ὅτι ἀντίδικός σας δὲν εἶναι οἱ συμπατριῶτες σας, ἀλλ’ ὁ ἀλβανικὸς σωβινισμὸς;
  Γιατὶ δὲν βλέπετε ὅτι ὁ διχασμὸς τῶν Παλαιστινίων ἀπομακρύνει τὴν ἵδρυση Παλαιστινιακοῦ κράτους;    
Καί, ἐπὶ τέλους, γιατὶ δὲν ἀκοῦτε τὴν προτροπὴ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ: «ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ»

 Ἐμεῖς, ὁ ΠΑΣΥΒΑ καὶ ἡ ΣΦΕΒΑ δηλαδή, ἀπευθύνουμε θερμοτάτη ἔκκληση στοὺς Βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς μας,σ’ αὐτοὺς ποὺ μένουν στὴν πατρογονική τους γῆ καὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἔλθει στὴν Ἑλλάδα, καὶ τοὺς λέμε: 
«Ὅλοι μαζί, ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι, ἀγωνιστῆτε γιὰ τὴν ἱερὴ γῆ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀφήνοντας κατὰ μέρους τὰ ψευδοφιλότιμα καὶ τοὺς καταστροφικοὺς ἐγωϊσμούς. Καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καταλλαγῆς θὰ εἶναι μαζί σας.
                                                         

«ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου