Η πτώση της κομμουνιστικης δικτατορίας και των αγαλμάτων του Ενβέρ Χότζα

- του Χρύσανθου Σιχλιμοίρη -

Καλοκαίρι 1991

Κατά τούς τελευταίους μῆνες τοῦ 1990 ὅλα ἔδειχναν ὅτι σύντομα θά ἔπεφτε καί τό τελευταῖο κάστρο τοῦ κομμουνισμοῦ στήν Εὐρώπη - ἡ μαρξιστική Ἀλβανία.

Στίς 29.11.90 ὁ Ραμίζ Ἀλία, μετά ἀπό μυστική σύσκεψη μέ κομματικά στελέχη καί τήν ἡγεσία τοῦ Σιγκουρίμι στά Τίρανα, δήλωσε ὅτι ἡ Ἀλβανία θά προχωρήσει «στή σοσιαλιστική της πορεία» καί κατέληξε μέ τή φράση «ἕνα εἶναι τό κόμμα κι ἄλλο δέν ἔχει...», πυροδοτώντας μαζικές ἐκδηλώσεις διαμαρτυρίας καί κινητοποιήσεις τοῦ Ἀλβανικοῦ λαοῦ μέ πρώτους τούς φοιτητές οἱ ὁποῖοι ἀπό τά τέλη Ὀκτωβρίου 1990 εἶχαν δημιουργήσει παράνομα τό δικό τους κόμμα.

Ἔτσι, στίς 7.12.1990 οἱ φοιτητές τοῦ Πανεπιστημίου τῶν Τιράνων ἀπέκλεισαν τούς χώρους του καί ἄρχισαν ἐκδηλώσεις διαμαρτυρίας, μέ στροφή καθαρά πολιτική, καθώς κυριάρχησαν τά συνθήματά τους «κάτω ὁ Κομμουνισμός» καί «τέρμα στή δικτατορία». Παρόμοιες ἐκδηλώσεις διαμαρτυρίας ἄρχισαν νά λαμβάνουν χώρα σέ ὅλες τίς μεγάλες πόλεις καί ἡ χώρα γιά τούς ἑπόμενους μῆνες μέχρι τό καλοκαίρι τοῦ 1991, παρουσίασε εἰκόνα κράτους ὑπό διάλυση μέ ἀναταραχές καί νεκρούς. Τό μένος τῶν διαδηλωτῶν ἦταν τέτοιο πού ἄρχισαν νά γκρεμίζουν τούς ἀνδριάντες τοῦ πιό μισητοῦ δικτάτορα (φωτό) πού τούς ἤπιε τό αἷμα τόσα χρόνια καλοπερνώντας εἰς βάρος τους…... 

Ἦταν ἡ ἀρχή τοῦ τέλους ἑνός ἀπό τά στυγνότερα καθεστῶτα πού γνώρισε ἡ ἀνθρώπινη κοινωνία. 

Κι’ ὅμως… τά «φίδια» πού συνεργάστηκαν τότε καί νοσταλγοῦν σήμερα τόν Χότζα, ἀντί νά κρυφτοῦν στίς τρύπες τους, τόλμησαν τόν περασμένο Μάρτιο νά ζητήσουν ἀπό τόν Δήμαρχο Ἀργυροκάστρου Flamur Bime, τήν ἐπαναφορά τοῦ μαρμάρινου ἀγάλματος στό λόφο τοῦ ὀβελίσκου (φωτό μέ τόν γερανό) καί νά λειτουργήσει ὡς μουσεῖο τό σπίτι πού γεννήθηκε ὁ Ἐμβέρης, «γιά νά …..διορθωθεῖ ἡ ἱστορική ἀδικία πρός τή μεγάλη αὐτή προσωπικότητα….» ὅπως τονίζουν στήν ἐπιστολή τους, ἐνῶ καί κάποιοι, ἔχουν συστήσει καί Κόμμα μέ σύμβολο τόν Ἐμβέρη διεκδικώντας ψῆφο…Ε, ρέ Καλιᾶς πού τούς χρειάζεται ….

ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΒΗΜΑ