Ζούμε σε μια εποχή που οι κοινωνικοί θεσμοί και οι ηθικές αξίες ξεθωριάζουν, παρακμάζουν.
Στο χώρο μας πληθαίνουν αρκετά αρνητικά φαινόμενα.Καχυποψίες και διχασμοί μεταξύ επωνύμων θολώνουν το τοπίο. Και στους κόλπους του συρρικνωμένου πληθυσμού μας οι ασυνεννοησίες, οι λεονταρισμοί και οι τσακωμοί παίρνουν σάρκα και οστά. Αν δεν ληφθούν μέτρα εγκαίρως, ίσως το κακό πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις.Η ενότητα , εδώ και χρόνια,ιδιαίτερα μετά το 1997,άρχισε να σακατεύεται,να καταποντίζεται.
Ποιοι είναι οι αρνητικοί παράγοντες; Συζητώντας και με συναδέλφους μου και έμπειρους ανθρώπους, με σεμνότητα και μετριοφροσύνη, αναφέρουμε μερικούς:
·
- Οι νέες ανακατατάξεις στο χώρο μας μετά τη μαζική μετανάστευση. Το «γιατί» το ερμηνεύει ο καθένας με τα δικά του επιχειρήματα.
·
- Το από προ πολλού ακατάσχετο υβρεολόγιο.Πρωταίτιοι: ελάχιστοι ανώριμοι και απερίσκεπτοι έκαναν το βρισίδι μέθοδο των πράξεών τους τους ενάντια σε εκείνους που δεν πήγαιναν με τα «νερά» τους. Οι υβριστές αυτοί παρουσιάζονταν ως μεγάλοι ιδεολόγοι της υπόθεσης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και ως σούπερ Έλληνες, περιφρονώντας και αγνοώντας την νοημοσύνη των άλλων, ακόμα και εκείνων που εργάζονταν και συνεχίζουν να εργάζονται σεμνά και αθόρυβα, σαν ο μεγάλος Έλληνας Αλέξανδρος Παραδιαμάντης.
·
- - Η έλλειψη συναινετικού πνεύματος. Έτσι,όσοι είχανε επωμιστεί καθήκοντα, μη μπορώντας να βρουν κοινή γλώσσα μεταξύ τους, στάθηκαν αλάργα από τις μάζες και δεν μπόρεσαν να πείσουν τους απλούς ανθρώπους για ό,τι έπρεπε να γίνει. Συνεπώς, το ενωτικό πνεύμα πάει «περίπατο». Κατ’αυτόν τον τρόπο αρκετά προβλήματα μένουν άλυτα και οι άνθρωποι τρέχουν από δω κι από κει για να δικαιωθούν και όπως λέει ένας συμπατριώτης μας, ο Τέλης, οι εναπομείναντες στο χωριό θέλουν κοντά τους, κατά περιόδους, τον εξουσιαστή, τον διανοούμενο, οποιονδήποτε ασχολείται με τα δρώμενα του χώρου μας, αλλά που να χαίρει κύρος, συμπάθεια και την ικανότητα να πείθει.
·
- - Η συκοφαντία επίσης – μεγάλο αρνητικό στο χώρο μας. Αυτή, όσο και αβάσιμη και αν είναι, βλάπτει άτομα και οικογένειες. Οι συκοφάντες, έστω και λίγοι, ξεκινώντας από μίση και πάθη, σπιλώνουν, κηλιδώνουν ηθικά ανθρώπους έντιμους, εργατικούς, δραστήριους στα διάφορα πεδία της ζωής. Όταν η συκοφαντία ξεστομίζεται από κάποιον, μερικοί άνθρωποι χαμερπείς, χωρίς πνευματική διαύγεια, χωρίς κριτήριο τη « σερβίρουν» και την κάνουν τετελεσμένο γεγονός. Όμως οι σοβαροί και λογικοί άνθρωποι, όχι μόνον δεν πέφτουν στα γρανάζια του συκοφάντη, αλλά του δίνουν την πρέπουσα απάντηση.
Πρόσφατα, ένας αλλοεθνής, περνώντας σ’ ένα χωριό του χώρου μας, σιχάθηκε, όπως είπε, μερικούς ηλικιωμένους που κακολογούσαν άδικα συνανθρώπους τους και μάλιστα γυναίκες. Ελληνοπρέπεια είναι αυτή; Τέτοιοι συκοφάντες πρέπει να κατακρίνονται και να παραγκωνίζονται από την υγιή κοινωνία, η οποία κοινωνία πολλάκις στέκεται απαθής. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει, κατά κάποιον τρόπο, να απολογούνται και σε κάποιες αρμόδιες αρχές.
Όλα αυτά συνέτειναν, ώστε να διασπαστεί ο κοσμάκης μας, προπάντων στις μικρές κοινότητες και αρκετοί να μεμψιμοιρούν για την κατάντια μας.
Έτσι αφουγκραζόμαστε και διαπιστώνουμε καθημερινά ότι, με δίκιο, ξεχειλίζει η αγανάκτηση, ο θυμός, η απογοήτευση πολλών συμπατριωτών μας. Προτιμότερο όμως να σταθούμε στο θυμό που δίνει κάποια, ώθηση στη ζωή, παρά στην απογοήτευση και τη θλίψη, που οδηγούν στην απάθεια, στη νέκρα. Αλλά πρέπει ο θυμός να μην πάρει διαστάσεις καταστροφικές, να προωθήσει τις υγιείς δυνάμεις, για να γίνει ό,τι πρέπει για το καλό της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου