Επίσκεψη χρέους στην οικογένεια ενός ήρωα

"Εύχομαι ο γιος μου να είναι ο τελευταιος που χάνεται άδικα για τον ελληνισμό και την ελληνική γλώσσα στη Χειμάρρα"

Εἶναι κάποιες  στιγμὲς  στὴ ζωή μας  ποὺ τὰ συναισθήματα μπερδεύονται  καὶ γίνονται κόμπος στὸ λαιμὸ καὶ ὅλη ἡ φόρτιση ποὺ νιώθουμε μέσα μας ψάχνει τρόπους νὰ ἐκφραστεῖ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κατορθώσει. Κάπως ἔτσι νοιώθαμε τὰ μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ ὅταν  βρεθήκαμε στὴν πόλη τῆς Χειμάρρας μαζὶ μὲ τὸ Β Δημοτικὸ Διαμέρισμα  τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης καὶ θεωρήσαμε ὑποχρέωσή μας  μᾶς νὰ ἐπισκεφτοῦμε τοὺς γονεῖς τοῦ ἐθνομάρτυρα Ἀριστοτέλη Γκούμα. 

Μία ἀντιπροσωπεία ἀπὸ τὰ μέλη τῆς ἀποστολῆς, μὲ τὴν κ. Ν. Νικολάου καὶ τὸν Γ. Ἀργυρίου  ἀπὸ τὸ Δῆμο Θεσσαλονίκης  ἀνηφορίσαμε  κάτω ἀπὸ δυνατὴ βροχὴ  πρὸς τὸ  ἀπομακρυσμένο σπίτι τῆς οἰκογένειας τοῦ Ἀριστοτέλη,   στὸ Καμπὶ τῆς ἀκρόπολης τῆς Χειμάρρας.

  Καθὼς δὲν εἶχε προηγηθεῖ συνεννόηση καὶ ἤδη εἶχε νυχτώσει, ἦταν ἔντονη ἡ ἀνησυχία  καὶ ἡ ἐπιφύλαξή μας  μήπως  ἡ ἐπίσκεψή μας  ἐνοχλήσει τὴν οἰκογένεια ποὺ πρόσφατα τέλεσε τὸ 40/μερο μνημόσυνο τοῦ παιδιοῦ της.Ὡστόσο  ὁ πατέρας, ἡ μητέρα, ὁ ἀδελφός, ἡ θεία καὶ 2-3 φίλοι τοῦ Ἀριστοτέλη  μᾶς ὑποδέχθηκαν μὲ ἀγάπη  καὶ μᾶς  ἄνοιξαν τὴν πόρτα καὶ τὴν ἀγκαλιά τους.  Ἀφοῦ μᾶς  πρόσφεραν τὸ παραδοσιακὸ κέρασμα μὲ τὴ φιλόξενη διάθεση ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς Χειμαρριῶτες ἐπέμειναν νὰ καθίσουμε λίγο μαζί τους.

Ὁ πατέρας τοῦ Ἀριστοτέλη, ὁ κ. Ἠλίας, μὲ εὐγένεια  εὐχαρίστησε ἀμέσως τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία  καὶ ὅλους τούς Ἕλληνες, ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους γιὰ τὴ συμπαράστασή τους στὸ χαμὸ τοῦ γιοῦ του. Μὲ τὸν πόνο χαραγμένο στὸ πρόσωπό του, ἀλλὰ μὲ ἀποφασιστικὴ φωνή, μᾶς περιέγραψε τὶς συνθῆκες τοῦ τραγικοῦ  ἐγκλήματος ποὺ συνέβη 150 μέτρα ἀπὸ τὸ σπίτι τους. Μὲ παράπονο μᾶς εἶπε «Ἂν ὁ γιός μου ἔκανε κάτι κακὸ εἶμαι σύμφωνος νὰ πάθει, ὅμως τὸ μόνο ποὺ ἔκανε εἶναι νὰ μιλᾶ τὴ γλώσσα ποὺ μιλᾶμε ἐδῶ στὸν τόπο μας γιὰ 2.500 χρόνια»! Στὴν παρατήρηση ἑνὸς παρισταμένου ὅτι δημοσιογράφος τῆς ἀλβανικῆς τηλεόρασης ἀνέφερε ὅτι στὸ μνημόσυνο μία κόρη του θρηνοῦσε στὰ ἀλβανικά,(ὡς δῆθεν ἀπόδειξη ὅτι οἱ κάτοικοι εἶναι ἀλβανόφωνοι) γύρισε καὶ μᾶς τόνισε μὲ  ἀγωνιστικὸ φρόνημα:«Μὰ ἐπιτούτου μίλησε στὰ ἀλβανικὰ γιὰ νὰ καταλάβουν οἱ Ἀλβανοὶ τὶς κατάρες ποὺ ἔδωσε στοὺς δράστες! Ἂν μιλοῦσε στὰ ἑλληνικὰ δὲν θὰ τὴν καταλάβαιναν»! Ἡ μητέρα του ἡ κ. Εἰρήνη μᾶς  ἀνέφερε « Ὁ Ἀριστοτέλης ἦταν καλὸς Ἕλληνας καὶ καλὸς Χριστιανός. Τόσα  χρόνια στὴν Ἀθήνα δὲν ἔπαθε τίποτε καὶ λίγες μέρες ἀφοῦ γύρισε μόνιμα στὸν τόπο του μᾶς συνέβη αὐτὸ»

Μὲ δυσκολία συγκρατούσαμε ὅλοι τὴ συγκίνησή μας ἀλλὰ ὁ πατέρας τοῦ Τέλη συνέχισε: «Δὲν θὰ τὸ βάλω κάτω, θὰ ἔχω πάντα τὸ κεφάλι ψηλά! Ἐμεῖς δὲν φοβόμαστε, αὐτοὶ πρέπει νὰ μᾶς φοβοῦνται! Ἔχουμε μάθει, ὅτι ἔχουμε νὰ ποῦμε, νὰ τὸ λέμε καταπρόσωπο, ἀντρίκια , νὰ μὴ χτυπᾶμε ἀπὸ πίσω μπαμπέσικα, ὅπως ἔκαναν στὸ παιδί μου».

Κι ὅσο γιὰ τοὺς δράστες, παρὰ τὰ συναισθήματα τῆς ὀργῆς, δὲν ἀκούσαμε φωνὲς ἐκδίκησης! Ὁ κ. Ἠλίας Γκούμας ἦταν σαφὴς ἐδῶ: «Ἡ μεγαλύτερη τιμωρία καὶ ἐκδίκηση γιὰ τοὺς δολοφόνους  καὶ συνάμα δικαίωση γιὰ τὸ παιδί μου θὰ εἶναι τὸ νὰ βλέπουν τὴ Χειμάρρα νὰ κρατάει τὸν  ἑλληνικὸ χαρακτήρα της  ὅπως κάνει ἐδῶ  καὶ 2.500 χρόνια!»

Τὰ λόγια βγαίνουν δύσκολα σὲ τέτοιες στιγμές! Τί νὰ πεῖς γιὰ νὰ παρηγορήσεις  τέτοιους ἀνθρώπους ποὺ μέσα στὸν ἄφατο πόνο τους μᾶς παρέδιδαν μαθήματα ἡρωικοῦ φρονήματος καὶ φιλοπατρίας! Φιλήσαμε μὲ σεβασμὸ τὸ χέρι τῶν γονέων τοῦ ἥρωα, τῶν ξεχωριστῶν αὐτῶν Ἑλλήνων καὶ ἀναχωρήσαμε μὲ τὴν ὑπόσχεση νὰ μὴν ἀφήσουμε τὴ μνήμη τοῦ Ἀριστοτέλη νὰ ξεθωριάσει. Μᾶς συγκλόνισε ἡ εὐχὴ τοῦ πατέρα του καθὼς μᾶς ἀποχαιρετοῦσε «Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ ἤλθατε καὶ εὔχομαι ὁ γιός μου νὰ εἶναι ὁ τελευταῖος ποὺ χάνεται ἄδικα γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα στὴ Χειμάρρα» Τὸ μυαλὸ μας πῆγε αὐτόματα σὲ ἕναν ἄλλο ἥρωα στὴν ἄλλη ἐσχατιὰ τοῦ ἑλληνισμοῦ, τὴν Κύπρο μας,  στὸν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, ποὺ πρὶν τὸν ἀπαγχονισμό του ἀπὸ τοὺς «εὐγενεῖς» Ἐγγλέζους δήλωνε «Θὰ πάω στὸ Θεὸ καὶ θὰ τὸν παρακαλέσω νὰ εἶμαι ὁ τελευταῖος ποὺ ἀπαγχονίζεται»  Ὁ Θεὸς ὄντως ἄκουσε τὴν προσευχὴ τοῦ Εὐαγόρα. Εἴθε νὰ ἀκούσει καὶ τὴν εὐχὴ τοῦ πατέρα τοῦ Ἀριστοτέλη καὶ ἡ θυσία του νὰ εἶναι ἡ τελευταία στὴ βασανισμένη γῆ τῆς Χειμάρρας. Ἔτσι καὶ ἡ μαρτυρικὴ ψυχή του θὰ ἀναπαύεται ἐκεῖ στὸν οὐρανὸ ποὺ βρίσκεται, δίπλα στοὺς ἄλλους ἥρωες τοῦ βορειοπειρωτικοῦ ἑλληνισμοῦ, μεσιτεύοντας στὸν Θεὸ γιὰ τὴν δικαίωση τῶν πόθων καὶ τῶν ὁραμάτων τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας του!