γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Ήπειρος. Κάποιο «εγκαταλειμμένο» από τους Έλληνες κατοίκους του ορεινό χωριό. Χαράματα.
Το βαρυφορτωμένο φορτηγό με τους Αλβανικούς αριθμούς μετά από κάμποσες δύσκολες ανηφόρες και στροφές μπαίνει στο χωριό και σταματάει μπροστά στην πλατεία. Κάποιος πλησιάζει τον οδηγό.
Ο συνοδηγός κατεβαίνει και μιλάει πρώτος στον άγνωστο.
- Καλημέρα, είπε στα αλβανικά, ο Γκασμέντ;
- Ναι, του απάντησε ο άλλος επίσης στα αλβανικά, ο Σαλί;
- Όχι, ο Ιλίρ.
- Α, καλά. Ο Σαλί μάλλον είναι ο επόμενος. Κάτσε να δω τα χαρτιά. Απάντησε και συμβουλεύτηκε την «λίστα» του. «Μάλιστα, στο 14 είσαι».
- Είναι καλό το σπίτι ρε Γκασμέντ;
- Για «χάρισμα» Ιλίρ μια χαρά είναι. «Δώρο» είναι, αυτό να μην το ξεχάσεις ποτέ.
- Δεν θα το ξεχάσω Γκασμέντ. Είμαστε ευγνώμονες στην «Οργάνωση».
- Κι αυτό είναι η τελευταία φορά που το λες. Κατάλαβες; Του έκανε «ψυχρά και με νόημα» ο Γκασμέντ.
- Ναι…Κατάλαβα, απάντησε συγκαταβατικά και «παγωμένος» ο Ιλίρ.
- Είναι πάρα πολύ σοβαρό. Το κατάλαβες; επέμεινε ο Γκασμέντ.
- Ναι…εντάξει.
- Κανείς από τους Γκρέκους δεν πρέπει να σε ακούσει ποτέ να το λες «αυτό» που είπες. Το κατάλαβες Ιλίρ; ο Γκασμέντ είχε «κολλήσει» σχεδόν τη φάτσα του στη μούρη του Ιλίρ.
- Ναι σου είπα. Κατάλαβα.
- Καλά. Πάμε τώρα να σου δείξω το σπίτι. Πες στον οδηγό να μας ακολουθήσει με το φορτηγό από πίσω. Εσύ έλα μπροστά, μαζί μου, στο δικό μου αυτοκίνητο.
Ο Ιλίρ πήγε στον οδηγό του φορτηγού, του εξήγησε και έφυγε για να μπει στο αυτοκίνητο του Γκασμέντ. Μέσα ήταν δύο ακόμη. Ανατρίχιασε.
Στο ερωτηματικό βλέμμα του Ιλίρ ο Γκασμέντ απάντησε μη συγκρατώντας ένα «περίεργο μειδίαμα»:
- Για «βοήθεια» στο κατέβασμα των επίπλων σου είναι Ιλίρ, μην ανησυχείς.
Ο Ιλίρ συγκατένευσε αλλά δεν κατάφερε να κρύψει την «ανησυχία» του στη θέα των δύο «συνοδών». Φαίνονταν «βετεράνοι». Εύκολα τους ξεχώριζε. Ήταν καιρό κι αυτός στο Κόσοβο. Τους έζησε. Στον πόλεμο και στην ειρήνη. Ήξερε να τους διακρίνει. Όπως ήξερε ότι μέσα από το μπουφάν τους θα βρισκόταν από τη μια μεριά ένα σαρανταπεντάρι κι από την άλλη ένα μαχαίρι. Κι οπωσδήποτε στο πορτπαγκάζ θα βρίσκονταν τα καλάσνικωφ με μπόλικα πυρομαχικά.
- Είμαστε ασφαλείς Γκασμέντ; ρώτησε ανήσυχα ο Ιλίρ, έχω την οικογένειά μου μαζί.
- Να μην ανησυχείς Ιλίρ. Απλά παίρνουμε τα μέτρα μας. Είχατε καλό ταξίδι από την Αθήνα;
- Ναι, εντάξει. Ε, η οικογένεια μόνο που λίγο στενοχωρήθηκε. Που έφυγαν δηλαδή από την περιοχή που είχαν περάσει είκοσι χρόνια. Εκεί μεγάλωσαν βλέπεις τα παιδιά. Λυπήθηκαν κάπως που τα υποχρέωσα να έρθουν μαζί μας. Καταλαβαίνεις.
- Ο «Σκοπός» υπεράνω όλων Ιλίρ.
- Ναι Γκασμέντ. Αυτό τους είπα.
- Άλλωστε, σας έγινε μεγάλο δώρο απ’ την οργάνωση. Σπίτι, μαγαζί, στάβλοι, χωράφια, ζώα, αυτοκίνητο, εμπορεύματα, μετρητά για την νέα σας ζωή. Τι άλλο θέλεις; Ξέρεις πόσοι θα ζήλευαν την τύχη σας; Άσε που σε λίγο εδώ πάνω θα είναι γεμάτο κόσμο, κόσμο «ΜΑΣ» και θα καλοπεράσετε. Κι εσύ και η γυναίκα σου και τα παιδιά σου.
- Ναι, ξέρω Γκασμέντ. Κι έχεις δίκηο. Τους τα είπα.
- Και τι είπαν;
- Ε, στενοχωρήθηκαν λίγο αλλά κατάλαβαν. Δεν ήθελε να του πει ότι η οικογένεια «εξεγέρθηκε» που θα τους «ξερίζωνε» από την Αθήνα όπου ζούσαν είκοσι χρόνια, όπου μεγάλωσαν τα παιδιά, όπου είχαν τους φίλους τους, που εγκατέλειψαν την «πολιτισμένη ζωή» της μεγάλης πόλης για να πάνε να ζήσουν στα «κατσάβραχα».
Και πως χρειάστηκε να τους θυμίσει ότι «επελέγησαν» γι’ αυτό και πως αν αρνούνταν θα «κινδύνευαν». Τους είχε θυμίσει επίσης ότι ένα σωρό άλλες οικογένειες αδημονούσαν να έρθει η σειρά τους για να πάνε να ζήσουν στην «γη της επαγγελίας» αυτές τις δύσκολες οικονομικά εποχές. Δεν είναι λίγο πράγμα να σου τα έχουν «όλα πληρωμένα και εξασφαλισμένα». Να μην έχεις ν’ ανησυχείς για τίποτα εκεί που άλλοι, οι «πολλοί» δεν έχουν καν μια κακοπληρωμένη δουλειά.
- Ιλίρ, σίγουρα μου τα λες όλα; Έκανε «δύσπιστα» ο καχύποπτος Γκασμέντ.
- Ναι, ναι, μην ανησυχείς, απάντησε με «σιγουριά» ο Ιλίρ.
- Ιλίρ, έχεις καταλάβει πόσα διακυβεύονται εδώ πέρα;
- Ναι και βέβαια.
- Οι Έλληνες φεύγουν μέρα τη μέρα. Εγκαταλείπουν τα χωριά τους, τα σπίτια τους, τα χωράφια τους χρόνια τώρα. Κι εμείς «αγοράζουμε»! Κι εγκαθιστούμε ανθρώπους μας εδώ πάνω. Όλους εσάς που με τα χρόνια αποκτήσατε «εκλογικά δικαιώματα». Καταλαβαίνεις πόσο «μακριά» πάει αυτό Ιλίρ;
- Ναι Γκασμέντ, καταλαβαίνω.
- Μια μέρα θα κληθείτε όλοι εσείς εδώ στην Τσαμουριά να εκλέξετε τους δικούς μας ανθρώπους. Μια μέρα θα είστε η πλειοψηφία εδώ πάνω. Μια μέρα θα γίνει κι εδώ όπως στο Κόσοβο. Θα είμαστε η πλειοψηφία. Και οι Γκρέκοι μειοψηφία. Και κανείς τότε δεν θα μπορέσει να μας «σταματήσει». Το κατάλαβες Ιλίρ;
- Κατάλαβα Γκασμέντ. Κατάλαβα. Και μπορείτε να υπολογίζετε πάνω μας.
- Το ξέρω Ιλίρ. Το ξέρουμε. Γι’ αυτό και επιλεγήκατε. Τακτοποιηθείτε τώρα και σύντομα θα λάβετε λεπτομέρειες για την «μακρόχρονη αποστολή» σας.
- Έχει άλλους δικούς μας εδώ;
- Πολλούς. Κι εδώ και στα γύρω χωριά. Παντού έχουμε δικούς μας συλλόγους, μαγαζιά, ομάδες. Κάθε τόσο διοργανώνονται αθλητικές αλλά και πολιτιστικές δραστηριότητες της πατρίδας, δεν θα βαρεθείτε λεπτό. Θα χορτάσετε γλέντια με δικούς μας ανθρώπους. Παντού θα βλέπετε τη δική μας σημαία. Θα δείτε, θα σας αρέσει στο τέλος. Και στα παιδιά σου, θα το δεις.
- Οι Γκρέκοι;
- Ε, τι μ’ αυτούς; Αυτοί είναι ανύπαρκτοι.
- Πως γίνεται; Κανείς τους δεν αντιδρά; Τόσο βόδια είναι;
- Αφού σου λέω είναι ανύπαρκτοι. Την έχουν κάνει όλοι. Κι όσοι, κάποιοι λίγοι «αντιδρούν», τους αναλαμβάνουν οι ίδιες οι Αρχές τους. Δεν θέλουν βλέπεις «προβλήματα διεθνών σχέσεων».
Η εξωτερική πολιτική πάνω απ’ όλα. Βρε μην ανησυχείς σου λέω. Δεν κουνιούνται οι Γκρέκοι. Αδερφάρες είναι, φοβισμένα ή αδιάφορα ανθρωπάκια. Και οι «Μεγάλοι» τους πουλημένοι όλοι. Όταν καταλάβουν ότι η Τσαμουριά είναι «αυτόνομη» θα είναι αργά πια γι’ αυτούς. Σαν τους άλλους τους ηλίθιους τους Σέρβους ψηλά εκεί στο Κόσοβο. Ή σαν τους άλλους ηλίθιους τους Σκοπιανοσλάβους που παριστάνουν τους Μακεδόνες αντί να κοιτάξουν τα χάλια τους και το ότι κοντεύουν να χάσουν τη μισή χώρα τους από τ’ αδέρφια μας όσο «κοντράρουν τους Γκρέκους». Όλα Ιλίρ δουλεύουν για μας. Λίγη υπομονή θέλει. Και φτάνει η Μεγάλη Μέρα.
- Ναι, αλλά είμαστε αρκετοί ρε Γκασμέντ;
- Είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί Ιλίρ. Και με το που θα γίνει σύντομα Αριστερή Κυβέρνηση στην Αθήνα, θα γίνουμε πολύ πολύ περισσότεροι. Εκατοντάδες χιλιάδες δικοί μας θα «νομιμοποιηθούν άμεσα» και θα αποκτήσουν «εκλογικά δικαιώματα». Για να βεβαιωθούν οι Αριστεροί ότι θα συνεχίσουν να εκλέγονται. Τη «συνέχεια» την φαντάζεσαι. Όλα δουλεύουν για μας Ιλίρ. Να μην ανησυχείς για τίποτα.
- Έχεις δίκιο Γκασμέντ. Οι Γκρέκοι βγάζουν τα μάτια τους μόνοι τους. Ποιος τους φταίει; Θα επικρατήσει ο πιο έξυπνος και πονηρός. Κι αυτός είμαστε εμείς.
- Ακριβώς Ιλίρ. Άντε καλημέρα σου και με το καλό στο νέο σας σπίτι. Τους χαιρετισμούς μας στην οικογένεια. Κι ότι θέλεις ξέρεις που θα με βρεις. Πάω να παραλάβω τον επόμενο.
- Γειά σου Γκασμέντ. Να πας στο καλό. Κι ευχαριστώ για όλα. Θα σας ευγνωμονώ κι εγώ και όλη μου η οικογένεια για πάντα. Και δεν θα το ξαναπώ αυτό, να είσαι ήσυχος.
- Ζήτω ο Αγώνας Ιλίρ.
- Ζήτω ο Αγώνας Γκασμέντ.
(Α, μην ανησυχείτε…άλλο ένα «παραμυθάκι» είναι…. «μυθοπλασία»…οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική….εντάξει;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου