Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Όταν η καρδιά φλέγεται από αγάπη, για τον Χριστό και την Ελλάδα, δεν μετράνε οι κίνδυνοι

Ο βίος του Ιερομάρτυρος και Εθναποστόλου Αγίου Κοσμά του Αιτωλού είναι όχι μόνο αξιοθαύμαστος, αλλά και πηγή εμπνεύσεως και φρονηματισμού

 

Γιατί, πραγματικά, ο Άγιος Κοσμάς αντιμετώπισε αντιξοότητες πολλές στην πορεία του. Ας σκεφθούμε τι ήταν η εποχή του. Μια εποχή, όπου δέσποζε σε ολόκληρη «την καθ’ ημάς Ανατολή» ο Τούρκος δυνάστης, που καταπίεζε βάναυσα και απάνθρωπα  τους «ραγιάδες» Έλληνες και που είχε αφήσει για αιώνες στο σκοτάδι της αμάθειας τους ανθρώπους.

 
Επέβαλλε φόρους εξοντωτικούς, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιοχές, ιδίως στον χώρο της Βορείου Ηπείρου, να παρατηρούνται αθρόοι εξισλαμισμοί. Δηλαδή, οι Έλληνες, για να γλυτώσουν την πείνα και τα ποικίλα δεινά, αλλά και τον θάνατο, απηρνούντο την Ορθόδοξη Πίστη και τον εθνισμό τους, και δήλωναν Τούρκοι και Μωαμεθανοί. Ο κίνδυνος για το υπόδουλο Γένος ήταν τρομακτικός.

  Αλλά, τότε ακριβώς, σ' εκείνα τα δίσεκτα χρόνια, μέσα στο βαθύ σκοτάδι της αφόρητης σκλαβιάς, έλαμψε ένα ολοφώτεινο αστέρι. Ένα αστέρι, που το έστειλε ο Πανάγαθος Θεός στην γη των Ελλήνων, να φωτίσει, να παρηγορήσει, να τονώσει τις αποσταμένες καρδιές. Το όνομά του : ΚΟΣΜΑΣ  ο ΑΙΤΩΛΟΣ.           

   Με την άδεια, λοιπόν, των Πατέρων του Όρους και με την ευλογία του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Σεραφείμ του Β , ο Άγιος Κοσμάς διωρίστηκε γενικός Ιεροκήρυκας, γεγονός που του έδινε την δυνατότητα, έναντι των Τούρκων, να περιοδεύη σ' όλους τους χώρους του Ελληνισμού, ιδιαίτερα όμως, στην Βόρειο Ήπειρο. Δεκαεννιά ολόκληρα χρόνια κράτησε η ιεραποστολική οδοιπορία του μεγάλου αυτού Διδάχου του Γένους, με συνθήκες δύσκολες και κινδύνους πολλούς.

  Περνώντας  στη Δερόπολη σταμάτησε σ’  ένα βράχο, που τώρα έγινε εκκλησάκι με ένα όμορφο εικόνισμα επάνω, στο δρόμο κάτω από τη Γορίτσα. Εδώ το 1775, κάλεσε τους ανθρώπους από τα πλαϊνά χωριά, ανέβηκε πάνω στο βράχο και ανάμεσα στα όσα σοφά τους είπε τόνισε: «Ψυχή και Χριστός σας χρειάζεται, αυτά τα δύο δεν μπορεί να σας τα πάρει κανένας , εκτός εάν τα δώσετε μόνοι σας…» 

  Όταν, όμως, η καρδιά φλέγεται από αγάπη, για τον Χριστό και την Ελλάδα, δεν μετράνε οι κίνδυνοι. Και παρά το ότι ήταν ακτήμων, έλεγε : "παρακαλώ τον Κύριόν μου μέχρι τέλους της ζωής μου να με αξιώσει να μην αποκτήσω σακούλα, διότι ωσάν κάμνω αρχήν και παίρνω άσπρα (σημ.: χρήματα), ευθύς έχασα τους αδελφούς μου. Ανίσως και επεριπατούσα δια άσπρα, θα ήμουν τρελός και ανόητος" (βλ. Διδαχή Α ). Αλλά αυτός ο πάμπτωχος ιερομόναχος κατώρθωσε και σχολεία πολλά να κτίση και να σταματήσει τους εξισλαμισμούς και τα ήθη να ημερέψη και να μάθη τους ανθρώπους να μπολιάζουν τα άγρια δένδρα σε ήμερα και καρποφόρα και τα παζάρια, που γινόντουσαν τις Κυριακές να τα μεταφέρη το Σάββατο και την Ελληνική γλώσσα να συνηθίσουν να μιλάνε οι Έλληνες.  

Και όλα αυτά τα υπέγραψε με το αίμα του μαρτυρικού του θανάτου, που συνέβη στις 24 Αυγούστου 1779.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου