Στο κινηματοθέατρο των Αγίων Σαράντα και στο κτήμα της κας Ερμιόνης Μπρίγκου στη Χιμάρα, όπου αναπαύονται έξι Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν στη μάχη για την Τιμή και την Ελευθερία της Ελλάδας, εορτάστηκε όπως κάθε χρόνο η 28η Οκτωβρίου.
Οι κεντρικές εκδηλώσεις όπως είναι καθιερωμένο, πραγματοποιήθηκαν στο χωριό Βουλιαράτες της Επαρχίας Άνω Δρόπολης Αργυροκάστρου, όπου και το μοναδικό μέχρι στιγμής οργανωμένο στρατιωτικό κοιμητήριο Ελλήνων πεσόντων στρατιωτών στη Βόρειο Ήπειρο, κατά τον πόλεμο του 1940 - '41.
Μετά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και της Δοξολογίας στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου, ακολούθησε πορεία στο κοιμητήριο όπου εψάλη τρισάγιο στη μνήμη των ηρώων, έγινε το "προσκλητήριο νεκρών" και κατάθεση στεφάνων, για να ακολουθήσει μετά τον χαιρετιστήριο λόγο του Έλληνα Πρέσβη στα Τίρανα Νικόλαου Πάζιου, το καλλιτεχνικό πρόγραμμα από τους μαθητές του τοπικού σχολείου.
Το παρόν εκεί έδωσαν πλήθος κόσμου, οι εκπρόσωποι των Ελληνικών Διπλωματικών Αρχών στην Αλβανία, εκπρόσωποι της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, της Βουλής των Ελλήνων αλλά και της αλβανικής κυβέρνησης.
Ο πρόεδρος του Κόμματος των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου Χριστάκης Κίτσιος, ο οποίος παραβρέθηκε στο χώρο και κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων δήλωσε τα ακόλουθα:
"Εύχομαι χρόνια πολλά στους Έλληνες όλου του κόσμου και ειδικότερα σε αυτούς που διαμένουν μόνιμα σε τούτο τον τόπο, αφού η επέτειος που γιορτάζουμε σήμερα γράφτηκε σε αυτά εδώ τα χώματα. Η 28η Οκτωβρίου εκτός από ημέρα μνήμης και τιμής για αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ελευθερία της πατρίδας μας, πρέπει να είναι και μια ημερομηνία που θα μας δίνει το σύνθημα της ενότητας και της ομοψυχίας σε όλους τους Έλληνες ώστε να αντιμετωπίζουμε τις κάθε δυσκολίες που μας παρουσιάζονται".
28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπληρώνονται φέτος 70 χρόνια από το μεγαλειώδες έπος του ΄40 και την λαμπρή ιστορία που έγραψε ο Ελληνισμός στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου. Όταν τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου ο Μουσολίνι με τελεσίγραφο ζητούσε την άνευ όρων παράδοση της χώρας στην φασιστική Ιταλία από τον Μεταξά, τότε αυτός ακολουθώντας την ψυχή του Ελληνικού λαού είπε το περίτρανο και ηρωικό ΟΧΙ! Τότε το μήνυμα είχε σταλεί και ήταν ηχηρό. Έλληνες ξεσηκωθείτε, όλοι στα όπλα! Ολόκληρος ο λαός ήταν έτοιμος να πολεμήσει για την ανεξαρτησία, την ακεραιότητα αλλά και την τιμή της πατρίδας του, όπως επέβαλλε η ένδοξη και περήφανη ιστορία του έθνους. Όποιος δεν σέβεται την Ελλάδα καλά θα κάνει να την φοβάται.
Ο Μουσολίνι θα πλήρωνε την υπεροψία του και την ύβρη που διέπραξε πυρπολώντας την Έλλη. Οι δυνάμεις του Άξονα ήταν σαρωτικές αφού μέχρι στιγμής κέρδιζαν μία προς μία όλες τις μάχες. Όμως ένα χρόνο μετά θα ερχόταν η μικρή και ανίσχυρη στρατιωτικά Ελλάδα να τινάξει στον αέρα τον στρατό των Καρλο Ροσσι και Γκαμπριελ Νασι, στρατηγών του ιταλικού στρατού. Οι νίκες των 35 Χιλιάδων Ελλήνων εναντίων 100 και πλέον χιλιάδων πάνοπλων ιταλών σε Πίνδο, Ήπειρο και Δυτική Μακεδονία, και η επέλαση του Ελληνικού Στρατού στα χώρια και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου θα γέμιζε με αισιοδοξία όχι μονό τις καρδιές των απανταχού Ελλήνων αλλά και όλων των καταπιεσμένων λαών της Ευρώπης. Το μένος των Ελλήνων στρατιωτών στο μέτωπο η καρδιά και το σθένος της κάθε Ηπειρώτισσας γυναικάς που κουβαλούσε στις πλάτες της πολεμοφόδια και ρούχα στα βουνά της Πίνδου, ανάγκασε τα ευρωπαϊκά έντυπα μέσα και ραδιόφωνα να μιλούν με εγκωμιαστικά σχόλια για τους Έλληνες, εξάλλου και η περίφημη δήλωση του Ουίνστον Τσωρτσιλ ότι «Από σήμερα δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες αλλά, οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες».
Η ΕΛΛΑΣ ανάγκασε τους Ιταλούς σε άτακτη υποχώρηση και απέδειξε ότι ήταν είναι και παραμένει να είναι ΜΕΓΑΛΗ, κάτι που δεν έκαναν οι γειτονικές χώρες Βουλγαρία και Τουρκία που παραχωρώντας το έδαφος τους στον άξονα γίνονταν αυτομάτως σύμμαχοι. Απέδειξε ότι η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα, αλλά με της καρδιά το πύρωμα μετριέται και το αίμα. Και αν πέρασαν 70 χρονιά και πολλά άλλαξαν κάποια πράγματα παραμένουν τα ιδία, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν Κυπριακός Ελληνισμός θα πρέπει να παραδειγματιστούμε από την ιστορία μας, η οποία μας υποδεικνύει ότι η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ είναι μονόδρομος, είναι το δύσκολο μονοπάτι που πρέπει να διαβούμε σαν λαός αν θέλουμε να φάνουμε αντάξιοι των προγόνων και της ιστορίας μας, και επίσης αν θέλουμε να χαιρόμαστε της Ελευθερία μας. Όπως τότε δεν παραχωρήσαμε από την γη μας μια σπιθαμή έτσι ούτε σήμερα δεν παραχωρούμε από την Κύπρο μας ούτε ένα εκατοστό Ελληνικής γης σε κανένα βάρβαρο κατακτητή. Δεν συμβιβαζόμαστε με καμιά «οδυνηρή» υποχώρηση, με καμιά ομοσπονδία ούτε διχοτόμηση. Οι ήρωες του έπους του 40' μας δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, λεμέ ΟΧΙ στον ενδοτισμό και την ηττοπάθεια!!!
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.
Η ΣΦΕΒΑ Θεσσαλονίκης είχε τη χαρά να συνοδεύσει μέλη της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσεως Θεσσαλονίκης σε προσκύνημα στα ιερά εδάφη της Βορείου Ηπείρου και συγκεκριμένα στο Αργυρόκαστρο ανήμερα της Εθνικής Επετείου του ΟΧΙ στις δυνάμεις του Άξονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινήσαμε πρωϊ από Θεσσαλονίκη και συμμετείχαμε στη Θεία Λειτουργία στην οποία χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αργυροκάστρου κ. Δημήτριος στον Ι.Ν.Αγ. Αθανασίου στο χωριό Βουλιαράτι Αργυροκάστρου. Μετά την τέλεση της δοξολογίας και της επιμνημόσυνης δέησης στο στρατιωτικό νεκροταφείο του χωριού όπου βρίσκονται θαμμένοι 50 περίπου νεκροί στρατιώτες μας, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο ηρώο εκ μέρους των εκπροσώπων της ελληνικής πολιτείας, των τοπικών αρχών και εκπροσώπων συλλόγων και φορέων από την Ελλάδα. Δύο φοιτήτριες κατέθεσαν στεφάνι εκ μέρους της ΧΦΔ, ενώ στη συνέχεια παρακολουθήσαμε ένα πολύ συγκινητικό πρόγραμμα από τους μαθητές του σχολείου Βουλιαρατίου που ήταν ντυμένοι με τις παραδοσιακές δροπολίτικες ενδυμασίες. Ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου παρέθεσε κέρασμα στα μέλη της ΧΦΔ και μας ενημέρωσε αναλυτικά, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Μητρόπολη και ο λαός της περιοχής αλλά και την ελπίδα για το καλύτερο που γεννά η μέχρι τώρα πλούσια πνευματική καρποφορία της προσπάθειας που προίσταται ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος.
Η επίσκεψή μας ολοκληρώθηκε με επίσκεψη στην πανέμορφη πόλη του Αργυροκάστρου και στο καλοδιατηρημένο κάστρο της , που χρονολογείται από τα προχριστιανικά χρόνια με επεκτάσεις στην εποχή του Δεσποτάτου της Ηπείρου και του Αλή Πασά.
Μετά από μία σύντομη επίσκεψη στο κεφαλοχώρι της Δερβιτσάνης πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, γεμάτοι συγκίνηση από την επαφή με τους αγωνιστές Βορειοηπειρώτες αδελφούς μας, αλλά και από το γεγονός ότι αξιωθήκαμε (οι περισσότεροι για πρώτη φορά) να προσκυνήσουμε τους τάφους των ηρώων νεκρών μας, στα μέρη ακριβώς που έχυσαν το αίμα τους, υπερασπιζόμενοι την τιμή της πατρίδας αλλά και απελευθερώνοντας για τρίτη φορά την μαρτυρική γη της Βορείου Ηπείρου.
ΣΦΕΒΑ