Είναι φυσικό πως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι δεσμευμένα και εξυπηρετούν τους σκοπούς της μίας ή της άλλης παράταξης από την οποία καθορίζεται και η ίδια η επιβίωσή τους. Φυσικό να υπερασπίζονται και το εθνικό τους φρόνημα, το κράτος, το έθνος, την υπόληψή τους.
Να ξεπερνάς, όμως, την υπόληψη αυτή, τα όρια της δεοντολογίας, να διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα, να αμαυρώνεις την αλήθεια και να προβάλεις το ψεύδος, αυτά μπορούν να συμβούν μόνον σε μια χώρα που έχει υποστεί μια άγρια πολυετή καταχνιά, βαρβαρότητα και δικτατορία, που επέζησε πάνω στο ψέμα και στην απάτη, στα φανταστικά οράματα του λαμπρού άστρου που φωτίζει και παραδειγματίζει όλο τον κόσμο. Και η χώρα αυτή είναι η Αλβανία.
Ήταν τα μαζικά μέσα ενημέρωσης που κάθε μέρα και κάθε λεπτό έχυναν δηλητήριο για την μοναρχοφασιστική Ελλάδα, την Ψωροκώσταινα, που την βοήθησε η χώρα των αετών με μπομπότα για χάρη του λαού της, να μην απέθνησκε της πείνας.
Ήταν αυτά τα μέσα που κάθε μέρα, κάθε λεπτό εκτόξευαν εκατομμύρια συκοφαντικά και φαρμακερά βέλη κατά του αείμνηστου, μακαριστού Σεβαστιανού, του Ανθρώπου της Ειρήνης και της Αγάπης, που είχε την τόλμη να βροντοφωνάξει για τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, μαζί με αυτών και όλου του αλβανικού λαού, που ποδοπατούνταν βάναυσα από ένα κομμουνιστικό, σατανικό, δικτατορικό κράτος.
Ήταν αυτά τα μέσα που «σταύρωσαν» την οργάνωση των Ελλήνων της Αλβανίας, την Ομόνοια, με το μοναδικό «αμάρτημα», που ήταν και είναι μια οργάνωση της Ελληνικής Κοινότητας, που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα, ποδοπατημένα για δεκαετίες.
Είναι αυτά τα μέσα που γέμισαν ολόκληρες σελίδες για τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας Μακαριώτατο Αναστάσιο, μηδενίζοντας το τιτάνιο έργο του για το καλό της Ορθοδοξίας -και πιο πέρα - στην Αλβανία.
Είναι αυτά τα μέσα που βλέπουν καχύποπτα κάθε κίνηση καλής θελήσεως ένθεν και ένθεν των συνόρων, για την ανάκαμψη αυτού του τόπου, για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια. Με αυτό το μάτι βλέπουν την χείρα βοήθειας της Ελλάδος, των ελλαδικών τοπικών αρχών, των Οργανώσεων και Συλλόγων. Με αυτό το μάτι βλέπουν και τη ΣΦΕΒΑ και ΠΑΣΥΒΑ, δυο οργανώσεις που ουδέποτε δεν έχουν επέμβει στα εσωτερικά του αλβανικού κράτους, απεναντίας νοιάζονται για τις τύχες του, για την εδραίωση του Κράτους Δικαίου που σημαίνει πως πρέπει να υλοποιήσει όλα τα αιτήματα και δικαιώματα των μειονοτήτων, της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δικαιώματα που είναι χαραγμένα στο Σύνταγμα της χώρας και στην Σύμβαση Πλαίσιο, που έχει υπογράψει η ίδια η Αλβανία.
Και όλα αυτά γιατί τους φοβίζει η αλήθεια. Τους φοβίζουν οι υπογραμμένες και αναγνωρισμένες εκκρεμότητες. Και πυροβολούν. Με ψεύδη και συκοφαντίες. Με ανακρίβειες και ολιγωρίες. Όλα τυλιγμένα με τον μανδύα του εθνικισμού και μεταμφιεσμένα με εθνικιστικά παραληρήματα.
Κανένα σχόλιο και καμία κριτική για την Κίνηση των «γκρίζων λύκων», των Ερυθρόμαυρων» που με την στάση, τις πράξεις, τις κινήσεις τους, έχουν φέρει τη χώρα δεκαετίες πίσω στα ανατολίτικα φερετζίστικα τερτίπια του ισλαμισμού και του σκοταδισμού.
Δεν πειράζει. Φτάνει που κατόρθωσαν να απαλείψουν την εθνικότητα από τα ληξιαρχεία. Φθάνει που αφαίρεσαν από τα ερωτηματολόγια της απογραφής την εθνικότητα και το θρήσκευμα. Φθάνει που κατορθώνουν να δηλητηριάζουν, διαμέσου των σχολικών κειμένων, τα παιδιά μας για τις «κτηνωδίες» των Ελλήνων και τη Μεγάλη Αλβανία. Φθάνει που η Ομόνοια έχασε το δήμο της Χιμάρας. Φθάνει που δεν αφήνουν ούτε μία πινακίδα στην ελληνική γλώσσα. Φθάνει που …
Μέχρι που θα φθάσει το παραλήρημα του εθνικισμού;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου