Ρίχτηκε κάτω ο μύθος πως με την πάροδο του χρόνου το χωριό θα χαθεί

του δάσκαλου Θεόδωρου Παππά, Τσιάτιστα

Φεύγουν, φεύγουν, όλοι φεύγουν. Μιλούν και δεν κοιτιούνται στα μάτια.

- Θα δούμε  πάλι σπίτι και χωριό; έλεγε ο ένας.

- Γιατί να μη  δούμε, μας έχει  κανένας δεμένους; απαντούσε ο άλλος.

- Όχι , αλλά  ξενιτιά είναι. Εξαρτάται το  πώς θα μας πάει το ταξίδι. Υγεία να ΄χουμε και όλα  θα παν καλά.

Και πραγματικά όλα καλά πάνε. Οι Βορειοηπειρώτες έχουν μέσα τους το σπέρμα της δημιουργίας πιο έντονο, γιατί οι πολλές δυσκολίες επέδρασαν στο να ατσαλωθεί ο χαρακτήρας του και ξεπερνάν πιο εύκολα τα εμπόδια στο διάβα τους.

Και ερχόμαστε τώρα ξανά στην Τσιάτιστα. Θυμόμαστε τις σκηνές της καχυποψίας εάν θα ξαναδούν το χωριό τους με τα μάτια. Μια άλλη εικόνα ελπίδας έχομε μπροστά μας τώρα. Ειδικά το καλοκαίρι, τον Αύγουστο, η Τσιάτιστα σειέται από χωριανά παιδιά. Από τις δυο άκρες του δρόμου στην πλατεία, αράδα τα τζιπάκια. Όνειρο για όλους μας. Παιδικές χαρούμενες φωνές γεμίζουν τα σοκάκια.

Θα έλεγε κάποιος, ε, αυτό μια φορά  το χρόνο είναι. 

Όχι, παρά τις δυσκολίες, περιοδικά συνέχεια υπάρχει κίνηση και γίνονται έργα υποδομής.

  

Μεγάλης σημασίας είναι ο ερχομός του πόσιμου νερού στο χωριό, όνειρο  αιώνων των κατοίκων του χωριού, δώρο της μητέρας Ελλάδας. Το έργο ήταν μεγάλο, πολυδάπανο με απόσταση 11 χλμ. Εργάστηκαν καταρχήν για όλη την αρχική μελέτη ο τότε Έπαρχος Παναγιώτης Πατσάνης μαζί με τον Πρόεδρο Επιτροπής  Ανάπτυξης Θεόδωρο Βεζιάνη, εργασίες οι οποίες πήγαν και συζητήθηκαν  με τον Γενικό Πρόξενο Αργυροκάστρου κ. Γιάννη Τζιόβα, ο οποίος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μετά βόηθησαν και άλλοι, αρχίζοντας από τη σημαντική βοήθεια του καθηγητή Κώστα Πάνου στην Αθήνα, του Κοινοτάρχη και ολόκληρου του Συμβουλίου της Τσιάτιστας και πολλών άλλων.  

Οι Τσιατιστινοί έδειξαν και πάλι την ενότητά τους.

Τα έργα στην Τσιάτιστα συνεχίζονται, διαδέχονται  το ένα το άλλο.

Ανακαινίστηκε η πεσμένη Εστία Πολιτισμού με την ξυλεία δωρεά της Εταιρίας Κώτσια της Δερόπολης.

Ρίχτηκε  μπετό, αρχίζοντας από το νεκροταφείο μέχρι την Πλατεία. Εδώ ένα  μέρος , δώρο του Γενικού Προξενείου  Αργυροκάστρου.

Με την  συμβολή του Συλλόγου της Τσιάτιστας στην Αθήνα ανακαινίστηκε ολοκληρωτικά η εκκλησία της Παναγιάς.    

Κινητικότητα παρατηρείται στην συνεχή ανακαίνιση και οικοδομή σπιτιών.

Νέο Υγειονομικό  Κέντρο και πολλά άλλα έργα.

Οι Τσιατιστινοί δεν άφησαν ούτε τη  γεωργία ούτε την Κτηνοτροφία. Αν πας στο χωρίο, δεν τους βρίσκεις στα καφενεία, αλλά στα αμπέλια, στα μποστάνια, στα πρόβατα, στα γίδια. Αυτή είναι ζωή και ευχαρίστηση.

Και φτάσαμε σαν Τσιάτιστα με την  ακούραστη βοήθεια του Επάρχου Δημήτρη  Μεντή να οργανώσουμε, όπως νομίζω, το καλύτερο Αντάμωμα Πωγωνησίων στις 14 Αυγούστου 2010.

Ενωμενοι  οι Τσιατιστινοί θα προχωρέσουν αναβαθμίζοντας το χωριό τους.