Το καθήκον αυτό είναι απόρροια της αγάπης και νοσταλγία των νέων της διασποράς για τον γενέθλιο τόπο.
Δεν θέλομε να πούμε ότι οφείλει ο κάθε Βορειοηπειρώτης να μην απομακρύνεται από τη γη των πατέρων του, όταν ο αγώνας της ζωής, η ανάγκη να εργαστεί για να καλυτερεύσει την τύχη του τον αναγκάζει.
Ασφαλώς, αυτό είναι και δικαίωμα δικό τους, προσωπικό. Πατροπαράδοτη η φυγή του Έλληνα για την ξενιτιά, να καλυτερεύσει τη ζωή του και να αποβεί πιο χρήσιμος στην πατρίδα και τη γενέτειρά του, είναι γεγονός. Η φυγή δεν είναι ενάντια στο συμφέρον της πατρίδας. Όντος την ενισχύει ως μια αληθινή πρακτική δύναμη.
Πολλοί από τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, των οποίων την εργασία τους ευλόγησε η θεία πρόνοια, έγιναν πολύτιμοι της πατρίδας, ευεργέτες, άλλοι γύρισαν στη γενέτειρά τους κάνοντας μικρές επιχειρήσεις κλπ.
Και στα ξένα ο αποκαταστημένος Βορειοηπειρώτης, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του παρεπίδημο, με προσωρινή παραμονή. Όπως και να είναι θα πρέπει να κάνει το παν για τον τόπο του, να έχει δεσμούς με τη γενέτειρά του, με τους παλιούς και νέους Συλλόγους όντας και συμμέτοχος σ’ αυτούς.
Κανένας μας δεν θέλει να έχομε μια πατρίδα χαμένη, σβησμένη. Κι αυτό δεν μπορεί ποτέ να συμβεί, γιατί στην ψυχή μας είναι χαραγμένη η εθνική συνείδηση, η φιλοπατρία και η νοσταλγία.
Όλοι μαζί στις συνεδριάσεις των Συλλόγων να συζητούμε το πώς θα βρεθούμε πιο χρήσιμοι στην πατρίδα και ιδιαίτερα στον τόπο μας. Το παρόν δείχνει περίτρανα το ενδιαφέρον όλων μας για τον τόπο μας, στην οικοδόμηση των σπιτιών, στον εξωραϊσμό τους , υποδομή του χωριού κλπ. Συγχαρητήρια, λοιπόν, σε όλους αυτούς που συνεχίζουν το έργο των προπατέρων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου