ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Από 1η Δεκεμβρίου μαζί μας κάθε Τετάρτη

Η αγαπημένη μας εκπομπή ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR του ΡΑΔΙΟ ΑΣΤΥ 90,6 FM αλλάζει μέρα και ώρα.

Ύστερα από αιτήσεις των ακροατών οι παραγωγοί Αθηνά Κρεμμύδα και Σπύρος Ιωάννου ύστερα από συνεννόηση με τη διεύθυνση του σταθμού, δεν θα εκπέμπουν πλέον το Σάββατο, αλλά από αύριο 1η Δεκεμβρίου θα τους ακούμε κάθε Τετάρτη σε μία γνώριμη ώρα: από τις 4 έως τις 6 το απόγευμα.

Από την πλευρά μας δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία στην Αθηνά και το Σπύρο με το νέο  ωράριο, στο οποίο θα μεταδίδεται η μοναδική εκπομπή του ελληνικού ραδιοφώνου για το βορειοηπειρωτικό.

Καταλανικές εκλογές 2010: επιστροφή των εθνικιστών στην εξουσία

Παρελθόν -μετά από 7 χρόνια- αποτελεί για την Καταλονία η τρικομματική σοσιαλιστική κυβέρνηση, αφού στις εκλογές της Κυριακής οι εθνικιστές του κόμματος CiU (Σύγκλιση και Ένωση) κατάφεραν να επανέλθουν στην εξουσία με ενισχυμένα ποσοστά.

Από τις 135 έδρες του τοπικού Κοινοβουλίου, το κεντροδεξιό κόμμα Convergencia i Unio (CiU) συγκέντρωσε 62 έδρες (από 48 στις εκλογές του 2006), το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSC-PSOE) 28 (από 37), το αριστερό ERC 10 έδρες (από 21), ενώ το Λαϊκό Κόμμα ΡΡ πέτυχε το καλύτερο αποτέλεσμα ιστορικά με 18 έδρες (έναντι 14).

Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της El Pais: «Ο Μας (πρόεδρος του CiU και νικητής των εκλογών) θα κυβερνήσει πάνω στα συντρίμμια της τρικομματικής κυβέρνησης».

Πάντως, οι εθνικιστές θα χρειαστούν τη στήριξη (ή τουλάχιστον την ανοχή) μικρότερων κομμάτων προκειμένου να νομοθετήσουν στη Βουλή, ωστόσο, οι δεξαμενές άντλησης στήριξης είναι αρκετές.

Οι εθνικιστές κατάφεραν να κεφαλοποιήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, τόσο για την οικονομική κρίση, όσο και για το «ψαλίδι» του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ισπανίας στον Καταστατικό Χάρτη της Καταλονίας.

Newsroom ΔΟΛ

 

Τα αποτελέσματα των εκλογών

1. Σύγκλιση και Ένωση  38,47% 62 έδρες

2. Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα - Κόμμα Σοσιαλιστών Καταλονίας  18,32%  28 έδρες

3. Λαϊκό Κόμμα  12,33%  18 έδρες

4. Πράσινοι - Εναλλακτική Αριστερά 7,39%  10 έδρες

5. Δημοκρατική Αριστερά Καταλονίας  7%  10 έδρες

6. Αλληλεγγύη για την Ανεξαρτησία  3,28%  4 έδρες

7. Κόμμα των Πολιτών  3,4%  3 έδρες  

στην εκλογική διαδικασία πήραν μέρος και άλλα 32 κόμματα τα οποία δεν εξέλεξαν βουλευτή

Επιστροφή του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

«Στάτους κβο άντε» στην υπόθεση του Ορφανοτροφείου Πριγκήπου από σήμερα, αφού οι τουρκικές αρχές παρέδωσαν τον τίτλο του ορφανοτροφείου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μετά τη σχετική απόφαση που έλαβε τον περασμένο Ιούνιο του Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Στις 3 Νοεμβρίου, το Πρωτοδικείο Πριγκήπου, εφαρμόζοντας ουσιαστικά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είχε αποφασίσει να επιστραφεί στο Πατριαρχείο ο τίτλος.

Τον τίτλο παρέλαβε σήμερα από το τμήμα κτηματολογίου του γραφείου Επάρχου στην Πρίγκηπο, ο δικηγόρος του Πατριαρχείου και λέκτορας του Πανεπιστημίου Θράκης Γιάννης Κτιστάκις με τον συνεργάτη του, Τούρκο δικηγόρο Τζεμ Μουράτ Σοφούογλου. Στη συνέχεια ο τίτλος παραδόθηκε στο Φανάρι από τους δικηγόρους στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. «Είμαι πολύ ευτυχισμένος, σήμερα αυτό ήταν το δώρο του Αγίου Ανδρέα» είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ο Σοφούογλου είπε πως «αποκαταστάθηκε ένα δικαίωμα» και υπογράμμισε πως το τίτλος του Ορφανοτροφείου ανήκε στο Πατριαρχείο μέχρι το 2005, όταν αφαιρέθηκε με απόφαση τουρκικού δικαστηρίου. Τόνισε μάλιστα ότι η απόφαση συνιστά νομικό προηγούμενο για άλλες παρόμοιες υποθέσεις.

Ο Γιάννης Κτιστάκις επεσήμανε ότι «η ομάδα δικηγόρων εργάστηκε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ανωτερότητα του δικαίου και το Πατριαρχείο».

Το Ορφανοτροφείο Πριγκήπου λειτούργησε από το 1903 μέχρι το 1964 οπότε το έκλεισαν οι τουρκικές αρχές με τη δικαιολογία του κινδύνου πυρκαγιάς. Μαζί με το Ορφανοτροφείο έκλεισαν και το παρακείμενο δημοτικό σχολείο. Κατά το ίδιο έτος έγινε η περίφημη απέλαση περίπου 12.000 Ελλήνων της Πόλης που είχαν ελληνική ιθαγένεια με βάση την ελληνοτουρκική συμφωνία εγκατάστασης του 1930. Πλήγμα δέχθηκε κατά το ίδιο έτος η ελληνική εκπαίδευση στην Πόλη, αλλά ειδικά στην Ίμβρο και την Τένεδο, αφού οι τουρκικές αρχές απαγόρευσαν την ελληνική μειονοτική εκπαίδευση στα νησιά αυτά.

Το 1999 οι τουρκικές αρχές άρχισαν να αμφισβητούν την κυριότητα του Πατριαρχείου. Η Γενική Διεύθυνση Βακουφίων προσέφυγε στα δικαστήρια εναντίον του Πατριαρχείου, με αποτέλεσμα το 2005, το Πρωτοδικείο Πριγκήπου να αφαιρέσει τον τίτλο ιδιοκτησίας από το Πατριαρχείο. Το ίδιο έτος το φανάρι προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το Δικαστήριο καταδίκασε την Τουρκία. Η αρχική απόφαση εξεδόθη στις 8 Ιουλίου 2008 και η τελική στις 15 Ιουνίου 2010. Η Τουρκία εξαναγκάστηκε να επιστρέψει το κτίριο στο πατριαρχείο και να καταβάλει ποσό 6.000 ευρώ ως ηθική βλάβη.

Αμέσως μετά την έκδοση της παραπάνω απόφασης, οι δικηγόροι του Πατριαρχείου ζήτησαν από το πρωτοδικείο Πριγκήπου να κάνει αναψηλάφηση της απόφασης που είχε ληφθεί το 2005.

Η αναψηλάφηση έγινε και το Πρωτοδικείο στις 3 Νοεμβρίου διόρθωσε ουσιαστικά την προηγούμενη απόφασή του, λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στην απόφαση του Πρωτοδικείου αναφερόταν ότι «ο τίτλος του κτιρίου θα επιστραφεί στο Ρωμέϊκο Πατριαρχείο». Το κτίριο πρόκειται να επισκευαστεί και να τεθεί σε λειτουργία ως διεθνές οικολογικό κέντρο, όπως έχει δηλώσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Επίσης να σημειώσουμε ότι ερώτηση προς τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη  Δρούτσα  με θέμα «Εκτεταμένοι βανδαλισμοί στο Ελληνικό νεκροταφείο της Ίμβρου» κατέθεσε στις 26 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γιώργος Καρατζαφέρης από κοινού με τον Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος κ. Μάκη Βορίδη. Το κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής: 

 

Στόχος  πρωτοφανών βανδαλισμών, έγινε πρόσφατα το Ελληνικό νεκροταφείο της Ίμβρου. Άγνωστοι δράστες, κατέστρεψαν 78 τάφους στο ελληνορθόδοξο κοιμητήριο της  Παναγίας, ανήμερα της εθνικής  εορτής της Τουρκίας για την επέτειο  ανακήρυξης της δημοκρατίας το 1923 (29/10).

Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη φορά που  εδώ και 20 χρόνια, καταγράφεται τέτοιας  έκτασης επίθεση με στόχο την  Ελληνική μειονότητα της Ίμβρου και  μάλιστα με τέτοιο βάναυσο τρόπο και έκδηλο συμβολισμό.  

Ερωτάται ο κ. Υπουργός: 

1. Έλαβε χώρα σχετικό διάβημα του Έλληνα πρέσβη προς την τουρκική κυβέρνηση, αν ναι, ποιο είναι το περιεχόμενό του και αν όχι, γιατί;
2. Ποια είναι η έκταση των καταστροφών, που προέκυψε μετά την αυτοψία των τουρκικών αρχών στην περιοχή; Θα αποκατασταθούν με δαπάνες της τουρκικής Κυβέρνησης οι ζημιές στο νεκροταφείο;
3. Σκέφτεται η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει από την Τουρκία, ως απόδειξη για τις προθέσεις της περί καλής γειτονίας, αλλά και της εν γένει εικόνας και πορείας της προς την ΕΕ, να κηρύξει το νεκροταφείο και τον περιβάλλοντα χώρο ως διατηρητέα μνημεία, απαγορεύοντας έτσι την αλλοίωση ενός ιερού χώρου, η οποία προσβάλλει τις ευαισθησίες τις μνήμες και το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων Χριστιανών;

Άρχισαν και στη Λύβενα οι κλοπές και οι διαρρήξεις.

Απίστευτο και όμως αληθινό. Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν αυτό που αντίκρισαν με τα μάτια τους, επιστρέφοντας από την Ελλάδα το περασμένο Σάββατο το βράδυ ο Θεμιστοκλής Βαλεράς με τη σύζυγο του.
Βάζοντας το κλειδί στην πόρτα του σπιτιού τους διαπίστωσαν πώς είναι ανοιχτή ενώ το ίδιο έγινε με όλες τις μεσόπορτες τους.  Προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έγινε και μπαίνοντας μέσα είδαν ένα σπίτι άνω κάτω, με όλα τα ρούχα και τα υπάρχοντα τους πεταμένα στο πάτωμα.

Μετά το πρώτο σοκ που υπέστησαν άρχισαν να ψάχνουν να δουν τι τους έλειπε και  με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσαν πως αυτοί που είχαν προβεί στην διάρρηξη της οικίας τους όχι μόνο αφαίρεσαν αντικείμενα από μέσα, αλλά πριν κάνουν οτιδήποτε μαγείρεψαν, έφαγαν, ήπιαν τα ποτάκια τους κανονικά και πριν αδειάσουν το σπίτι είπαν να πάρουν και έναν υπνάκο.
Μετά από ερεύνα στο χώρο που διενήργησε η αστυνομία διαπιστώθηκε ότι έλλειπε το κυνηγετικό όπλο και κάποια είδη ρουχισμού από το σπίτι.
Και όλα αυτά συνέβησαν στο κέντρο της Λύβενας.


από www.livena.gr

Τέλη Νοεμβρίου 1912: Η ανακήρυξη της αλβανικής ανεξαρτησίας και η απόβαση του Ελληνικού Στρατού στους Άγιους Σαράντα

Στις 15 Νοεμβρίου (28/11 με το νέο ημερολόγιο) 1912 ο τότε ηγέτης των Τουρκαλβανών αυτονομιστών Ισμαήλ Κεμάλ Μπέη Βλιόρα αποβιβάστηκε στον Αυλώνα, από αυστριακό ατμόπλοιο και κήρυξε την ανεξαρτησία της Αλβανίας. 

Κάτω από την καθοδήγηση της Ιταλίας και της Αυστρίας σχημάτισε προσωρινή αλβανική διοίκηση, με σκοπό να διευκολύνει την παράταση του αγώνα του τουρκικού στρατού στα Ιωάννινα και να επιδιώξει την ανακατάληψη της Χιμάρας.

Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες του Σπυρομήλιου, είχαν σημειωθεί συγκεντρώσεις Τουρκαλβανών τόσο στα βόρεια όσο και στα νότια της Χιμάρας. Οι αρχηγοί τους, Εκρέμ Μπέης (ανηψιός του Ισμαήλ Κεμάλ) και Γκιουλέκας (απόγονος του Γκιώνη Λέκκα ηγέτη της εξέγερσης του 1847), ειδοποίησαν τους Χιμαριώτες ότι θα έπρεπε να διώξουν τον Αρχηγό των δυνάμεων κατοχής Σπυρομήλιο, διαφορετικά η Χιμάρα θα καταστρεφόταν τελείως.   

Είχε περάσει ο καιρός που οι ίδιοι οι μπέηδες ζητούσαν την παρουσία τμημάτων του τακτικού Ελληνικού Στρατού. Η σημαντική αυτή ευκαιρία είχε πλέον χαθεί. Οι Τουρκαλβανοί είχαν πια μεταστραφεί και και στις 17 και 18 Νοεμβρίου έκαναν πολλές επιθέσεις από τα βόρεια και ανατολικά της Χιμάρας, που όλες όμως αποκρούσθηκαν. Στο χωριό Πύλιουρι η σύγκρουση στις 17 Νοεμβρίου άρχισε από τις πρωινές ώρες και συνεχίσθηκε όλη την ημέρα. Οι Χιμαριώτες που είχαν 7 νεκρούς και 9 τραυματίες κράτησαν τις θέσεις τους. 

Ο Ταγματάρχης Σπυρομήλιος με τηλεγραφήματα του, στις 18 και 21 Νοεμβρίου 1912 προς τον Πρωθυπουργό και Υπουργό Στρατιωτικών Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Αρχηγό του Στρατού Ηπείρου Κων. Σαπουτζάκη, γνωστοποίησε την κατάληψη του Δυρραχίου στις 5 Νοεμβρίου από τον Σερβικό Στρατό και επανήλθε στις προτάσεις του για την ανάγκη άμεσης αποβάσεως μικρών έστω δυνάμεων τακτικού στρατού και εθελοντών στον Αυλώνα από 3 λόχους στρατού, 250 Κρήτες εθελοντές και 2 πυροβόλα. Τις ίδιες σε αριθμό δυνάμεις ζήτησε και για την απόβαση στους Αγίους Σαράντα. Η μικρή αυτή δύναμη, σύμφωνα με τη γνώμη του θα παρέλυε κάθε κίνηση και θα είχε ως αναπόφευκτη συνέχεια την παντελή υποταγή των Αλβανών. 

Το Υπουργείο Στρατιωτικών υιοθέτησε τις προτάσεις του Σπυρομήλιου, αλλά λόγω της ισχυράς κατοχής του Αυλώνα από τις εχθρικές δυνάμεις, αποφάσισε στις 20 Νοεμβρίου την πραγματοποίηση απόβασης στους Άγιους Σαράντα από το 1^ο Σύνταγμα της 2^ης Μεραρχίας Πεζικού, υπό τη διοίκηση του οποίου θα υπάγονταν οι δυνάμεις της Χιμάρας, μια ορειβατική πυροβολαρχία και μια διλοχία πεζικού.

Στις 8 το πρωί της 24^ης Νοεμβρίου το 1^ο Σύνταγμα, υπό τις διαταγές του Συνταγματάρχη Πεζικού Γεωργίου Μέξα, άρχισε να αποβιβάζεται κάτω από δυσχερείς καιρικές συνθήκες στον όρμο των Αγίων Σαράντα χωρίς αντίσταση, όπου μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας τα τμήματα του κατέλαβαν θέσεις στην κορυφογραμμή των υψωμάτων που εκτείνονταν προς τα βόρεια και ανατολικά της κωμοπόλεως. 

Στις 27 Νοεμβρίου αποβιβάσθηκε και η πυροβολαρχία χωρίς αρκετά υποζύγια. Αμέσως μετά το Σύνταγμα έλαβε διαταγή του Υπουργείου Στρατιωτικών να ενεργήσει εναντίον των μικρών εχθρικών δυνάμεων που βρίσκονταν στην περιοχή Δέλβινο, στενά Γράψης, Αργυροκάστρο και στη συνέχεια να προελάσει προς Ιωάννινα. Παράλληλα έλαβε διαταγή για την έναρξη της προελάσεως και από το Στρατό Ηπείρου, με σχετικές οδηγίες για την παραπέρα πορεία του Συντάγματος. 

Αν και ο Διοικητής Γ. Μέξας ανέφερε σε απαντητική επιστολή τις σοβαρές επιφυλάξεις του ως προς τις δυνατότητες που υπήρχαν για την πραγματοποίηση και μίας έστω από τις αποστολές που του ανατέθηκαν, κατά τις πρωινές ώρες στις 28 Νοεμβρίου το Απόσπασμα Αγίων Σαράντα κινήθηκε κατά μήκος της αμαξιτής οδού προς το Δέλβινο.                  

 Όταν μετά από λίγο η εμπροσθοφυλακή περνούσε τον Καλασιώτικο ποταμό, αντιλήφθηκε στα αντίπερα υψώματα εχθρικά τμήματα. Η ορειβατική πυροβολαρχία τάχθηκε και κινήθηκε εναντίον τους. Δεν είχαν βληθεί παρά μόνο λίγα βλήματα, όταν άρχισε να βάλλει και το τουρκικό πυροβολικό εναντίον της κινούμενης φάλαγγας του πεζικού, αλλά και της μοναδικής στο μέρος εκείνο γέφυρας του ποταμού η οποία και καταστράφηκε. Ταυτόχρονα σημειώθηκαν και επιθετικές κινήσεις εχθρικών τμημάτων προς την κοιλάδα. 

Το έδαφος, ακάλυπτη στενωπός ανάμεσα από απότομα γυμνά υψώματα και πλημμυρισμένους βάλτους, δεν επέτρεπε την ανάπτυξη των τμημάτων του Αποσπάσματος.

Η εύστοχη βολή του τουρκικού πυροβολικού και η απρόοπτη εμφάνιση εχθρικών δυνάμεων κλόνισαν το ηθικό των τμημάτων της εμπροσθοφυλακής και οι άνδρες τους άρχισαν να διαρρέουν, ενώ η καταστροφή της γέφυρας είχε σαν αποτέλεσμα περίπου 50 στρατιώτες να πέσουν στον ποταμό και να παρασυρθούν από το ρεύμα του.

Το Απόσπασμα βρέθηκε σε δυσχερή θέση και δεν κατόρθωσε να αντιδράσει αποτελεσματικά, ενώ η δύναμη του εχθρού εκτιμήθηκε αυθαίρετα σε μία μεραρχία με 4 πυροβολαρχίες. 

Έτσι το 1^ο Σύνταγμα Πεζικού συγκεντρώθηκε στην αρχική του θέση, στα υψώματα των Αγίων Σαράντα. Ο Διοικητής του, έχοντας την εντύπωση ότι βρίσκεται προ υπέρτερων δυνάμεων, διέταξε κατά τις μεσημβρινές ώρες της 28^ης Νοεμβρίου την επιβίβαση στα ατμόπλοια και την αποχώρηση και παράλληλα τη μη αποβίβαση της διλοχίας που είχε στο μεταξύ καταπλεύσει στον όρμο των Αγίων Σαράντα. 

Στο μεταξύ ο ατμομυοδρόμονας «Ευρώτας» με προφορική διαταγή του Διοικητή του Αποσπάσματος είχε καταπλεύσει από τις 2:30 της 29^ης Νοεμβρίου στη Χιμάρα, για να παραλάβει τον Ταγματάρχη Σπυρομήλιο και τις δυνάμεις του. Ταυτόχρονα, πλοία του Ελληνικού Στόλου έπλεαν κατά μήκος της παραλίας, από τους Άγιους Σαράντα μέχρι τη Χιμάρα, καλώντας με τις σειρήνες τους κατοίκους των χωριών να επιβιβασθούν για να αποφύγουν την οργή του αντιπάλου.

Ο Σπυρομήλιος αρνήθηκε να εκτελέσει την άστοχη διαταγή και ζήτησε την άμεση επάνοδο του λόχου που είχε διαθέσει στο Απόσπασμα Αγίων Σαράντα. Επίσης με λεπτομερείς τηλεγραφικές εκθέσεις του προς το Αρχηγείο Στρατού Ηπείρου και το Υπουργείο των Στρατιωτικών ανέφερε την όλη κατάσταση στην περιοχή κι ότι οι τουρκικές δυνάμεις στο Δέλβινο ανέρχονταν συνολικά σε 500 ενόπλους με 2 πυροβόλα. Κατά τη γνώμη του, ο πανικός που επικράτησε ήταν τελείως αδικαιολόγητος και υπήρχαν τεράστιες ευθύνες γι’ αυτό.

Το ατύχημα του Αποσπάσματος μείωσε σοβαρά το ελληνικό γόητρο, ενώ οι Τουρκαλβανοί μετά από αυτό αποθρασύνθηκαν με αποτέλεσμα πολλά ελληνικά χριστιανικά χωριά στην περιοχή Αγίων Σαράντα – Δελβίνου να πυρποληθούν (Φοινίκη, Νίβιτσα, Πικέρνι, Άγιος Βασίλειος, Λούκοβο, Χουντέτσοβο κ.α.) και να γίνουν αλλεπάλληλες επιθέσεις εναντίον της Χιμάρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Στη Χιμάρα οι ελληνικές δυνάμεις ενισχύθηκαν και με έναν ουλαμό πυροβολικού, ενώ οι ατμομυοδρόμωνες Πηνειός και Αχελώος βομβάρδιζαν τις εχθρικές θέσεις στο Λογαρά, κρατώντας αντίσταση μέχρι την Απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913). Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Ταγματάρχης Σπυρομήλιος ήταν η διατροφή των τμημάτων και των κατοίκων που διενεργούνταν μέσω Κέρκυρας.

(από το βιβλίο «Ο Βορειοηπειρωτικός Αγώνας» Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού)

Σάββας Σιάτρας: Ο θρύλος του ηπειρώτικου τραγουδιού

του Σωκράτη Παπαδόπουλου


Το 1979 ήρθε, είδε, απήλθε, ενώ το 1980 τράνταξε το σύμπαν, όταν στο πλάι της Καλογοραντζής τραγούδησε με άπειρο πάθος:
Κάτω στην Αγιά Μαρίνα και στην Παναγιά
δώδεκα χρονών κορίτσι πάει να γιν' καλόγρια
Ούτε το σταυρό της κάνει κι ούτε προσκυνά.

Κυρίως από το 1967, που η θρησκεία στη Αλβανία είχε βγει εκτός νόμου από την κόκκινη δικτατορία, οι κάτοικοι αυτής της χώρας τρέμαν απ' το φόβο όχι να τραγουδήσουν, αλλά και να λογοπιάσουν "Αγιά Μαρίνα, Παναγιά, καλόγρια, σταυρό, προσκυνά...".

Ήταν ο Σάββας Σιάτρας που τραγούδησε φωναχτά και οι ψυχές των Δροπολιτών σιγανά.
Ήταν αυτός που γιγαντιωνόταν κατά της δικτατορίας του προλεταριάτου, μολονότι οι "Έλληνες μας", όργανα των μυστικών υπηρεσιών (Sigurimi), του ασκούσαν πίεση να τραγουδήσει ότι αυτοί του παράγγελναν.
Αυτός όμως τραγουδούσε από τη Φοινίκη και τους Άγιους Σαράντα μέχρι Κορυτσά και Πόγραδετς, όπως ήξερε ο ίδιος, σαν το αηδόνι της Ηπείρου.

Έχει εξαιρετική αγάπη για τη Βόρειο Ήπειρο, τόσο που και το ταίρι του το έχει από δω.

Με τα τραγούδια του εμπνέει τις γενιές για κάθετι το ευγενικό, τις αρετές και την αγάπη. Στα τραγούδια του κάθε Ηπειρώτης βρίσκει τους καημούς και τους πόνους του. Αυτός τραγουδάει για τους θρύλους του ελληνικού λαού και γι' αυτό γίνεται και ο ίδιος θρύλος, αφού το τραγούδι του εκτός της λαϊκής μελωδίας, έχει και τη μαχητικότητα ενός θαρραλαίου αηδού άντρα.

Ο Όμηρος τραγούδησε το θυμό του ξακουστού Αχιλλέα και τις περιπέτειες του εφευρέτη και πανούργου Οδυσσέα, ενώ ο Σάββας τραγουδάει το θυμό και τους καημούς του ταλαιπωρημένου και αξιέπαινου Ηπειρώτη.
Πολλοί καυχιούνται που έχουν το όνομα ενός τρανού άντρα σε κάποιο πεδίο ή κλάδο της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Πολύ γρήγορα θα είναι περήφανοι κι εκείνοι που θα ονομάζονται Σάββας...
Και σαν αυθόρμητα σηκώνω κι εγώ τη φωνή μου:
Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραίος, σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ...
 
 

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: υπουργείο Εξω(φρεν)ικών (21/11/2010)

— Κάτι γίνεται στην Κορυτσά και δεν είναι άσχετο με τη συζήτηση που ξεκίνησε και πάλι στην Αλβανία για το όραμα της «Φυσικής Αλβανίας» ή καλύτερα της «Μεγάλης Αλβανίας», η οποία φθάνει όχι μόνο μέχρι τη νότιο Σερβία και τη Δυτική ΠΓΔΜ, αλλά και μέχρι την Πρέβεζα (δυστυχώς δεν μας αφήνουν ούτε την Πρέβεζα!).
Με αφορμή την εκδήλωση για την επέτειο του ΟΧΙ, στο μνημείο Ελλήνων πεσόντων σε χωριό έξω από την Κορυτσά, στήθηκε μια προβοκάτσια με κάψιμο στεφανιών και με δημοσιεύματα που θέτουν ζήτημα συνέχισης παρουσίας του Έλληνα Πρόξενου κ. Θεόδωρου Οικονόμου.

— Δεν γνωρίζουμε ακριβώς την προσφορά του Πρόξενου στην περιοχή. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι οι αλβανικοί εθνικιστικοί κύκλοι άρχισαν να πιέζουν και να ζητούν την απομάκρυνσή του, δείχνει ότι μάλλον κάτι καλό έχει προσφέρει εκεί ο έλληνας διπλωμάτης.

Ο δρόμος για το Πωγώνι, ζήτημα ζωής για τους κατοίκους του

Είναι το θέμα που αγγίζει την καθημερινότητα, πρόβλημα που επί δεκαετίες ταλαιπωρεί τον κόσμο μας με όλα τα κακά επακόλουθα.
Οι Πωγωνήσιοι τον περασμένο Αύγουστο, στο 10ο Αντάμωμα, εξ ονόματος των κατοίκων του Πωγωνίου και της Ζαγοριάς, απηύθυναν ανοικτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό της Αλβανίας.

Όταν ήρθε ο κ. Μπερίσα στη Δερόπολη και ανέφερε τα έργα υποδομής για το χώρο αυτό και γενικότερα για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, το Πωγώνι δεν το έπιασε καθόλου στο στόμα του.
Μετά την ομιλία του, ο κοινοτάρχης της Πολύτσανης κ. Nάσιος Κονόμος, που ήταν εκεί κοντά, φώναξε δυνατά λέγοντας: "Είμαστε κι εμείς Μειονότητα και θέλουμε δρόμο στο Πωγώνι...".
Ο Πρωθυπουργός ζύγωσε αμέσως. Εκείνη τη στιγμή μαζεύτηκαν ο Έπαρχος Δημήτρης Μεντής, η Πρόεδρος της Κρατικής Επιτροπής Μειονοτήτων Κωνσταντίνα Βεζιάνη και ο Υπουργός Εργασίας Σπύρος Ξέρρας. Ο κ. Μπερίσα ρώτησε πως έχει η δουλειά.
Του έδωσαν μια ωμή εικόνα της πραγματικότητας και τον προσκάλεσαν να έρθει στο Πωγώνι για να δει μόνος του την κατάσταση. Ο Πρωθυπουργός δέχτηκε την πρόταση.
"Θα έρθω στο Πωγώνι" τους είπε. Ίσως εννοούσε στα εγκαίνια του δρόμου στη Σωπική.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως ο κ. Μενέλαος Τζέλιος, Πρόεδρος Διεθνούς Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μίλησε ιδιαιτέρως στα αγγλικά με τον Πρωθυπουργό.
Είχαν συνατηθεί και στη Νέα Υόρκη. Θα τον ενημερώσει και με γραπτή επιστολή εκτενέστερα για τα ζωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες στο χώρο αυτό.
Σε συνέχεια ο κ. Τζέλιος με τον κ. Μεντή, έκλεισαν ραντεβού με το ΕΣΟΑΒ (Ελληνικό Σχέδιο Οικονομικής Ανάπτυξης Βαλκανίων) στο Υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα με αντικείμενο ειδικά για το δρόμο στο Πωγώνι.
Και στις 20 Οκτωβρίου μία ομάδα αποτελούμενη από τους κύριους Μενέλαο Τζέλιο, Δημήτρη Μεντή, Κώστα Πάνο, Κούλη, Δέφτο και Σπύρο Μάτσια, επισκέφθηκαν τον διευθυντή κ. Καρατζή, ο οποίος τους είπε πως: "μ' όλο που υπάρχουν δυσκολίες θα γίνουν προσπάθειες, όπως και από τη μεριά σας, συνέχεια".
Επίσης τόνισε πως χρειάζεται να συμπληρωθεί ο φάκελος και με μερικά άλλα δεδομένα, όπως το ποιος είναι ο συντονιστής από την αλβανική πλευρά για να γίνει ο διαγωνισμός κλπ.

Όπως φαίνεται, χρειάζεται συνεχώς να φωνάζουμε δυνατά για το θέμα αυτό τόσο στην Αθήνα όσο και στα Τίρανα. 

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ εγγύηση για την ενότητα, ελπίδα για το μέλλον

Το MEGA είναι η ίδια η Ομόνοια. Η Ομόνοια είναι οργάνωση της Εθνικής Ελληνικής της Μειονότητας. Μα και το MEGA είναι Κόμμα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Η Ομόνοια ενώνει στους κόλπους της μόνον τους Έλληνες, ανεξάρτητα από τα ιδεολογικά τους πιστεύω. Μα, και το MEGAενώνει στους κόλπους του μόνον τους Έλληνες, ανεξάρτητα από τα ιδεολογικά τους πιστεύω. Η Ομόνοια έχει την έδρα της στην πόλη των Αγίων Σαράντα. Μα και το ΜEGA έχει την έδρα του στην πόλη των Αγίων Σαράντα. Η Ομόνοια ιδρύθηκε για να γίνει ο νοικοκύρης του τόπου μας. Μα, και το ΜEGA ιδρύθηκε για τον ίδιο σκοπό, δηλαδή να κληρονομήσει τον ίδιο «ευγενικό τίτλο» και να συνεχίσει το έργο, απ’εκεί που το άφησε η Ομόνοια.

Μα, αφού ταιριάζουν και εφάπτονται το ένα με το άλλο, όπως η μία παλάμη του χεριού με την άλλη, τότε προς τι η ίδρυση του MEGA;

Ήταν απλώς μια παράλογη επιμονή κάποιων νέων ανθρώπων ή μια ιστορική αναγκαιότητα;

Ήταν το δεύτερο. Η ιστορική αναγκαιότητα. 

Οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Και ποτέ ως πείσμα ή για γινάτι. Η Ομόνοια λ.χ. ιδρύθηκε στη θυελλώδη εποχή της ανατροπής της δικτατορίας και της εγκαθίδρυσης της δημοκρατίας. Όχι πριν το 1990-1991, ούτε μετά το 1990-1991. Ως χρονική στιγμή ήταν η πιο ευνοϊκή, η πιο κατάλληλη για ένα πολιτικό φυντάνι. Και είχε τη φιλοδοξία να αναλάβει και να διαμορφώσει τις τύχες του τόπου μας. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να ρίξει παρά μόνον λίγα βήματα στην πορεία της. 

Όσο να στεριώσει και να αναδείξει το ανάστημα της Μειονότητας, όσο να ανοίξει κάποια σχολεία μας, που τα είχε κλείσει η δικτατορία, όσο να εξασφαλίσει τη διδασκαλία στην Ελληνική όλων των

μαθημάτων στο Οκτάχρονο σχολείο, όσο να συμβάλει στο Νόμο για τη γη, που έκοβε το βήχα και τις ρίζες των γαιοκτημόνων από τους κάμπους μας, όσο να στήσει προσοδοφόρα Επιχείρηση των τρακτέρ και λεωφορείων της έριξαν χαλκά στο λαιμό. Την πήραν και την εντάξανε στο Κόμμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τη βάλανε να κάτσει δίπλα σε άσχετους. 

Τη μίκρυναν. Της αφαίρεσαν τον «ευγενικό τίτλο» του νοικοκύρη. Συν τω χρόνω, το οργανωτικό της οικοδόμημα άρχισε να τρίζει. Και να σωριάζεται. 

Η πολυπόθητη δημοκρατία στραγγαλίστηκε.

Οι τοπικές οργανώσεις διαλύονταν. Έτσι, σ’ όλο τον χώρο έμεναν πια δύο πράγματα. Το ένα ήταν η ιδέα της Ομόνοιας, που δεν είναι παρά μια αφηρημένη έννοια και το άλλο, η ηγετική ομάδα, που είναι ζωντανός οργανισμός, και με τον καιρό γίνηκε σφριγηλός, καπάτσος, εύστροφος, αλαζονικός, αυθάδης.

Στα σχεδόν είκοσι τελευταία χρόνια, η ιδέα μάχονταν να επιβιώσει και ακόμα τα καταφέρνει όπως η αγριάδα. Η ομάδα απλώς εκμεταλλεύονταν την ιδέα. Η Ελληνική γλώσσα, όμως, καταργήθηκε κατά 2/3 από τη διδασκαλία. Τα σχολεία βάλανε λουκέτο. Η προσοδοφόρα Επιχείρηση, επίσης

λουκέτο. Ο νόμος για τη γη σφαδάζει ακόμα στους κάμπους και στα χωράφια μας. Ο φόβος από τα ρεσάλτα των ληστών τις νύχτες πάει να συγκριθεί με τον πάλαι ποτέ κραταιό φόβο της Sigurimi.

Από το 1990-1991 πέρασαν είκοσι χρόνια. Μια άλλη γενιά ήρθε στα πράγματα. Διανοούμενοι, καθηγητές, ειδικοί όλων των κλάδων και πεδίων, επιχειρηματίες, αγρότες. Που δραστηριοποιούνται εδώ, αλλά και στην Ελλάδα.

Μπορεί οι κλάδοι τους να είναι διαφορετικοί, αλλά έχουν ένα κοινό στοιχείο: είδαν και συνειδητοποίησαν ότι η πορεία της Μειονότητας κινδυνεύει. Αυτό και μόνο το στοιχείο τους έκανε να βρεθούν μεταξύ τους, να συζητήσουν, να διασαφηνίσουν πράγματα και καταστάσεις και στο τέλος, να ιδρύσουν τον νέο πολιτικό θεσμό, το Κόμμα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, MEGA. Γιατί οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν εμφανίζονται ως πείσμα ή για να μπουν στο μάτι κάποιου άλλου. Αυτά είναι απλώς παιχνίδια ή ερασιτεχνών ή κομπιναδόρων της πολιτικής.

Τα παιδιά του MΕGA γύρισαν πίσω στο χρόνο, για να ανακαλύψουν ξανά την

πρώτη φυσιογνωμία της Ομόνοιας. Και την ανακάλυψαν. Και ιδρύσανε το νέο πολιτικό θεσμό, την πάνω στα αχνάρια της.

Γι’αυτό MEGAκαι Ομόνοια είναι ένα και το αυτό. 

Διαφέρουν μόνον σε ένα πράγμα: η Ομόνοια είναι Οργάνωση, ενώ το MEGA είναι Κόμμα. Όμως, ακριβώς στη διαφορά αυτή, βρίσκεται και η μεγάλη τους ταύτιση. Ότι δηλαδή η Ομόνοια είναι πια αναβαθμισμένη σε Κόμμα.

Όσοι σας κανοναρχούν το αντίθετο, ξέρετε ότι κάνουν το «καθήκον» τους. 

Που είναι να θολώνουν τα νερά.

MEGA BHMA

ΠΑΙΔΕΙΑ: Δημαγωγική απάντηση του Υπουργείου

Αν και με καθυστέρηση δύο μηνών το αλβανικό Υπουργείο Παιδείας απάντησε στην ανοικτή επιστολή του MEGA σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας (http://toorama.blogspot.com/2010/09/mega.html). Παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο από την εφημερίδα MEGA BHMA:

ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΓΚΡΙΣΗΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Αριθ. 5703 πρωτ.

Τίρανα, 25.10.2010

Θέμα: Απάντηση στην «Ανοιχτή Επιστολή»

Προς: Κον Χρηστάκη Κίτσο, πρόεδρο του MEGA

Άγιοι Σαράντα

Κοινοποίηση:

Κον. Γκιοβαλίν Πρέγκα, Πρωθυπουργείο, Διευθυντή του Γραφείου Επικοινωνίας με το Λαό

Τίρανα

Αξιότιμε κ. Κίτσιο,

Ως απάντηση στην ανοιχτή σας επιστολή με αριθμό πρωτ. 1 και ημερομηνία 08.09.2010, σας ενημερώνουμε ως έχει:

Εξετάσαμε με προσοχή την επιστολή σας σχετικά με τις ανησυχίες, που εκφράζετε όσον αφορά την έλλειψη των σχολικών κειμένων στην Ελληνική και την Αλβανική γλώσσα. Σας πληροφορούμε ότι όλοι οι μαθητές των σχολείων της Ελληνικής Μειονότητας είναι εφοδιασμένοι με σχολικά κείμενα. Ο συνολικός αριθμός των τίτλων, που χρησιμοποιούνται στα σχολεία αυτά είναι 88, την ώρα που στα σχολεία με αλβανόφωνους μαθητές είναι 82.

Η πρώτη ομάδα εμπεριέχει 11 τίτλους και συγκαταλέγονται τα σχολικά κείμενα που διδάσκονται στην ελληνική, όπως η Γραμματική της ελληνικής γλώσσας, η Ιστορία και η Γεωγραφία. Όλοι οι μαθητές είναι εφοδιασμένοι με τα κείμενα αυτά. Η δεύτερη ομάδα συμπεριλαμβάνει σχολικά κείμενα για την εκμάθηση της Αλβανικής Γλώσσας.

Όλοι οι μαθητές είναι εφοδιασμένοι με τα εν λόγω κείμενα. Η Αλβανική Γλώσσα 3 είναι νέος τίτλος και χρησιμοποιείται μόνον από μαθητές της Μειονότητας, ενώ η Αλβανική Γλώσσα 2 θα είναι ο νέος τίτλος ο οποίος θα χρησιμοποιείται μόνον από τους μαθητές της Ελληνικής Μειονότητας.

Στην Τρίτη ομάδα συμπεριλαμβάνονται 49 τίτλοι σχολικών κειμένων, τα οποία είναι μεταφρασμένα από την Αλβανική στην Ελληνική.

Σχεδόν όλοι οι τίτλοι είναι στα χέρια των μαθητών, χάρη και στη συνδρομή των ελληνικών Ιδρυμάτων.

Τονίζουμε ότι οι Μειονοτικοί μαθητές δεν έχουν κωλύματα όσον αφορά την αφομοίωση του διδαχτικού προγράμματος. Η τέταρτη ομάδα συμπεριλαμβάνει 28 τίτλους στην Αλβανική γλώσσα.

Όλα τα κείμενα είναι στα χέρια των μαθητών.

Όπως δείχνουν τα παραπάνω στοιχεία, η κατάσταση όσον αφορά τα σχολικά κείμενα για τους μαθητές της Ελληνικής Μειονότητας είναι ομαλή και δεν διατρέχουν λόγοι ανησυχίας.

Όλα τα σχολικά κείμενα που βρίσκονται στα χέρια των μαθητών έχουν χρηματοδοτηθεί σε ποσοστό 100% από το αλβανικό κράτος, ενώ τα κείμενα της τρίτης ομάδας χρηματοδοτήθηκαν από ελληνικά ιδρύματα και συλλόγους.

Μετά από αίτημα των Ελλήνων μειονοτικών δασκάλων επανεξετάστηκαν τα

προγράμματα διδασκαλίας της Αλβανικής Γλώσσας. Το αίτημα αυτό πραγματοποιήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών. Εντωμεταξύ, το

Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών δέχτηκε και θα δέχεται και στο μέλλον καλοπροαίρετα την προσφορά των εμπειρογνωμόνων του κλάδου.

Στην ανοιχτή σας επιστολή, εκτός από την περίπτωση των σχολικών κειμένων, αναφέρονται και άλλα θέματα, τα οποία έχουν επιλυθεί μέσα από τις κοινές συμφωνίες που υπέγραψαν η Αλβανική και η Ελληνική Κυβέρνηση. Οι υποχρεώσεις της Αλβανικής πλευράς, που απορρέουν από τις κοινές συμφωνίες υλοποιήθηκαν με συνέπεια από το Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών.

ΣΚΕΝΤΕΡ ΟΥΚΟΥ

Γενικός Γραμματέας

Σχόλιο της εφημερίδας MEGA BHMA:

Πιο σαφή δημαγωγική και προσβλητική απάντηση από αυτή του Υπουργείου Παιδείας της χώρας είναι δύσκολα να βρει κανείς στην αλληλογραφία όλων των Κυβερνήσεων του κόσμου με τους πολίτες τους. Οι μαθητές, οι δάσκαλοι και οι γονείς στη Μειονότητα, που υφίστανται τον Γολγοθά της έλλειψης των βιβλίων, γνωρίζουν ότι λείπουν 31 τίτλοι σχολικών κειμένων.

Το Υπουργείο με απόλυτη ψυχραιμία και ανερυθρίαστα δηλώνει πως οι μαθητές μας έχουν στα χέρια τους 88 τίτλους(!). Αναφέρει, μάλιστα, ότι έχουν και το βιβλίο της Γεωγραφίας. Δεν γνωρίζουν, φυσικά, γιατί κανείς δεν τους πληροφόρησε, ότι γονείς, με βιβλία παραμάσχαλα, παίρνουν τους δρόμους, αναζητώντας μεταφραστές, να τα μεταφράσουν για τα κορίτσια και τα αγόρια τους, που αναγκάζονται να κρατούν σημειώσεις, όπως τη δεκαετία του Πενήντα. 

Στο σημείο αυτό προκύπτει μέγα θέμα πολιτικής, αλλά και ηθικής τάξης. Λέμε πολιτικής, γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ έχουμε να κάνουμε με καραμπινάτες διακρίσεις εις βάρος των μαθητών της Μειονότητας. Κι ακόμα, είμαστε μπροστά στην κεκαλυμμένη προσπάθεια εκ μέρους των κρατικών οργάνων να αποδυναμώσουν με τέτοια προσκόμματα τη διδασκαλία στην Ελληνική Γλώσσα.

Ποιος είναι εκείνος, που πληροφορεί το αρμόδιο Υπουργείο ότι όλα στην Παιδεία της Μειονότητας βαίνουν καλώς;! Τα Εκπαιδευτικά Γραφεία των Νομών Αργυρόκαστρου και Αγίων Σαράντα; Η Διεύθυνση Σχολικού Βιβλίου με έδρα στο Αργυρόκαστρο; Οι αντίστοιχες επιτροπές (αν υπάρχουν) της Ομόνοιας και του ΚΕΑΔ;  Η Κρατική Επιτροπή περί Μειονοτήτων με έδρα στα Τίρανα;

 Ή μήπως ξεχωριστά άτομα, οι αυτόκλητοι «εμπειρογνώμονες» του κλάδου;

Εδώ εντοπίζεται και το μέγα θέμα της ηθικής τάξης. Πώς μπορούν, να αντικρίσουν οι παραπάνω θεσμοί ή τα ξεχωριστά άτομα τους γονείς που αγωνιούν και τρέχουν για την εκπαίδευση των παιδιών τους; Κι όμως, επί τόσα χρόνια, όχι μόνο τους αντικρίζουν, αλλά ζητούν και εύσημα για το «εθνικό» έργο, που στα απλά ελληνικά λέγεται αποδόμηση της παιδεία μας. Κι όχι μόνον παραπληροφορούν την

Κυβέρνηση, προς ιδίον όφελος, αλλά βάζουν στόχο όσους προσπαθούν να βγάλουν την παιδεία από το τέλμα.

Το Κόμμα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, MEGA, αν και ρίχνει τα πρώτα του βήματα στον πολιτικό στίβο, είναι αυτό, που συζήτησε σε ανοιχτή σύσκεψη τα καυτά θέματα της παιδείας. Είναι αυτό, που έστειλε την Ανοιχτή Επιστολή με τις ανησυχίες της Μειονότητας στο αντίστοιχο Υπουργείο. Η απάντηση του Υπουργείου δεν περιποιεί τιμή ούτε στο ίδιο, ούτε στην Κυβέρνηση της χώρας. Γιατί διαψεύδεται από τα ίδια τα γεγονότα. Οι μαθητές μας δεν έχουν στα χέρια τους όχι ένα, ούτε δύο, αλλά 31 σχολικά κείμενα. Το MEGA θα παρακολουθήσει στενά το θέμα.

Άλλωστε, αυτή η επιτακτική ανάγκη παρακολούθησης των προβλημάτων, που χρονίζουν, το έφεραν στην πολιτική σκηνή.