Ευχαριστήρια επιστολή του Χρήστου Κωνσταντίνου Λώλη, εγγονός του Τσίλη Λώλη και του Καπετάνιου Θύμιου Λώλη
Εκ βαθέως καρδίας ήθελα να εκφράσω την συγκίνηση μου, τις ευχαριστίες, για όλους εκείνους που πάσχισαν τη δικαίωση της οικογένειας των Λώληδων, από τις απίθανες διώξεις, από το κομμουνιστικό απολυταρχικό καθεστώς. Πολιτικοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, απλοί άνθρωποι, συμπατριώτες, από Ήπειρο, την Ελλάδα, έλαβαν δημόσια θέση, έγραψαν, για έναν από τους αγωνιστές του εθνικού μας θέματος, ο οποίος θυσιάστηκε, έγινε συνώνυμο των πόθων των Ελλήνων στη Βόρεια Ήπειρο, τον Εξαιρετέο Οπλαρχηγό Καπετάνιο του Βούρκου Θύμιο Λώλη.
Πενήντα χρόνια πριν, ο αείμνηστος Ηπειρώτης δημοσιογράφος Σπύρος Λαμπρίδης, ράγιζε καρδιές και τσάκιζε κόκαλα, στις αναφορές διαμέσου της ραδιοφωνικής εκπομπής στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, για τον Καπετάνιο Θύμιο Λώλη. Ο αείμνηστος Αθανάσιος Γκογκώνης όπου έκανε αναφορές για το θρυλικό καπετάνιο στο "ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΜΕΛΛΟΝ" το 1961, την κόρη του Ελένη η οποία δεν έπαψε τα δημοσιεύματα για τον καπετάνιο, όπως και το ΛΑΟΣ την εφημερίδα του Α1 που έκαναν μνημόσυνο.
Τον Κώστα Μάρη, τον τραγουδιστή Σέα Γκίκα από Παραμυθιά Ηγουμενίτσας, ο οποίος ερμήνευσε τα τραγούδια με κασέτα για τον καπετάνιο Θύμιο Λώλη. Ευχαριστώ τους, Κούλη Κάση, Έλληνα συγγραφέα, ο οποίος έγραφε το 1976 για τον καπετάνιο, Λευτέρη Γκουβέλη, Γιάννη Παππά το 1986, τον πτέραρχο Γιώργο Τσαλουχίδι για τις αναφορές στην εφημερίδα των Ποντίων Θεσσαλονίκης, τον Γεώργιο Μελά αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ, τον Ανδρέα Τσάκα για την αναφορά το 1999, στο περιοδικό "ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ" έκδοση του Ιδρύματος Βορειοηπειρωτικών Ερευνών στα Ιωάννινα, τον Χρήστο Πάντο, αν και αντίπαλος, έγραφε για την παλικαριά του Θ. Λώλη στη "Λαϊκό Βήμα", τις εφημερίδες "Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ", "ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ", " ΝΕΟ ΒΗΜΑ", με εκδότη το Γιώργο Στέργιο από την Κρανιά για τις συνεχείς αναφορές, τον ακούραστο δημοσιογράφο Ευάγγελο Παπαχρήστου για τα πολλά γραπτά σε εφημερίδες, βιβλία, όπου ζωντανεύει μνήμες από την Κρανιά για το βίο του καπετάνιου, τον Σωτήρη Κυριαζάτη, τον Ευάγγελο Ντούλε για τη συμμετοχή του σε εκδηλώσεις για το Θ. Λώλη, στο τρισάγιο για τον Βασίλη Λώλη, τον Σπύρο Τζια για την αναφορά του στη "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗ", την ειδική αναφορά του Χ. Τζια στη "ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ", το συγγραφέα δημοσιογράφο, εκδότη της "ΓΑΛΑΖΙΟ ΜΑΤΙ" Σπύρο Χρήστου για τα δοκίμια, πολλά του γραπτά για τον καπετάνιο, τον Θοδωρή Μπεζάνη, τον Χρήστο Τσάκουλη, τους Ευάγγελο Στούκα από Αλυκές, Κώστα Στέργιο από Λαζάτι, για τις ραψωδικές αναφορές, τον εκδότη του περιοδικού "ΠΡΟΒΟΛΗ" Χαράλαμπο Θανάση από το Μεσοπόταμο για τις πολλές αναφορές του, ευχαριστώ στον Φώτο Κυριαζάτη τον Αλέκο Χατζή, τον Θεοφάνη Μπούζη, Βασίλη Μπαριαμπά, τον Πέτρο Κούρτη για τις συχνές αναφορές σε βιβλίο του, τον γεροδιδάσκαλο Χαράλαμπο Κίτσιο, ο οποίος, με επιπλέον 29 συμπαραστάτες συγχωριανούς, με νηφάλια διάθεση έδωσε τις δέουσες απαντήσεις σε συκοφαντικά δημοσιεύματα, που έλαβαν χώρα, για τον καπετάνιο. Απογύμνωσε με πειθώ στην αλήθεια, ενόσω ο συκοφάντης ήταν ακόμα στη σαμαρίτσα, την εποχή όπου ο θρυλικός καπετάνιος έδινε αγώνες εναντίων των κατσιαπλάδων, τις συμμορίες, προασπίζοντας τους απόλεμους ραγιάδες στο Βούρκο, τα Ριζά, όταν μπλόκαρε την κάνη του αρχηγού των συμμοριών της λιαπουριάς Σαλί Βρανίστι στην Παππαράχη το 1936.
Στους παραχαράκτες της ιστορίας απάντησε με αυστηρότητα ύφους ο Κωνσταντίνος Αθανάσιος Γίγας στο "ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΜΕΛΛΟΝ" το Μάιο του 2008, σε πολλά περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία. Ήταν αντάρτης του. 'Ό Θύμιο Λώλης μου δίδαξε το Ελλάς - Ελλάς να μην το ξεχνάς, όταν βαστούσα τη μουσκέτα και μορτάγια (ολμοβόλο)", σημείωνε.
Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Μιχάλη Παντούλα, Βουλευτή Ιωαννίνων, ο οποίος έδειξε αφειδώς ενδιαφέρον για την αποκατάσταση του ιστορικού κύρους του καπετάνιου Θύμιου Λώλη, για την ανέγερση του μνημείου του καπετάνιου στη γενέτειρα του, την Κρανιά. Συν αυτά τον ευχαριστώ για τα ντοκουμέντα που προσκόμισε από τα αρχεία, το Γενικό Επιτελείο Στρατού στο οποίο αναγράφεται το όνομα του οπλαρχηγού του Βούρκου και Ριζών Θύμιου Λώλη, τα δημοσιεύματα στον τύπο της εποχής για τις πράξεις αντίστασης του, την προάσπιση των εθνικών μας δίκαιων, τις ενέδρες που του έστηναν, όπως στο Δέλβινο το 1923 από πειθήνια όργανα των μπέηδων και αγάδων, με στόχο να του πάρουν το κεφάλι. Θέλω να διατυπώσω τις ευχαριστίες μου στους διπλωμάτες, τον αντιπρόξενο Αργυρόκαστρου Λάμπρο Μωραΐτη με τις δηλώσεις του τις 12/12/2002, εντάσσοντας τους Λωλαίους στους καπετάνιους εθνάρχες Καραϊσκάκη, Κολοκοτρώνη, τους πρέσβεις Καρκαμπάση, Ηλιόπουλο, τον πρόξενο στο Αργυρόκαστρο Ιωάννη Τζόβα, οι οποίοι άπειρες φορές ονομάτιζαν τον καπετάνιο, λέγοντας πώς αυτός ο τόπος έχει ανάγκη να γεννάει τέτοια παλικάρια.
Δεν μου διέφυγαν της προσοχής, ο διδάσκαλος Γρηγόρης Αναγνώστης από την Κρανιά, τον οποίο ευχαριστώ από βάθος καρδίας. Αυτός ο σκαπανέας, έφερε στην επιφάνεια με τα πυκνά δημοσιεύματα, μνήμες, πτυχές, από τον έντονο αγωνιστικό ηγετικό βίο του καπετάνιου, τα πατριωτικά ανδραγαθήματα της οικογένειας των Λώληδων, ζωντάνεψε σκηνές, με τα τραγούδια για τον καπετάνιο, τα οποία τα 'βγάλε στον ήλιο από τη λήθη του χρόνου, τη λάσπη που έριξε επάνω τους η προπαγάνδα του απολυταρχικού κομμουνιστικού κράτους.
Ευχαριστώ τον συμπατριώτη Βασίλη Κυράνη, ο οποίος ήρθε από Η.Π.Α., μνημόνευσε, απέτισε, φόρο τιμής στον καπετάνιο, αλλά και έγραψε στο βιβλίο του, όπως και τον εκδότη της εφημερίδας "ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ" Παναγιώτη Λέζο για τις εκτενές δημοσιεύσεις στην εφημερίδα, αποκαλύπτοντας την αλήθεια για τον εθνικό αγώνα του καπετάνιου, απαντώντας έτσι άμεσα στα συκοφαντικά δημοσιεύματα. Είναι άπειρα εκτενές ο κατάλογος που αναφέρθηκαν στο πρόσωπο του καπετάνιου, ο οποίος ενθρονίζει το αντιστασιακό μένος του καταπιεσμένου χειμαζόμενου βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Αυτά τα ιδεώδη έκαναν σημαία συντριπτικά συγγραφείς, δημοσιογράφοι, τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Μέσα σε αυτό το σύνολο ο ποιητής μας Νίκος Κατσαλίδας έχει τη δικιά του συμβολή, τον Μιχάλη Νάτσιο που έγραψε για τον Τσίλη και το Θύμιο.
Δεν επιθυμώ, προφανώς, την αντιδικία με αυτούς που θυμήθηκαν να τον συκοφαντήσουν πρόσφατα, με την οπισθοδρομική νοσηρή τους φαντασία. Θέλω να επισημάνω πως τα δεινά που υπέστη η οικογένεια των Λώληδων από το επίσημο αλβανικό κράτος με την ανάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές αποτελούν απερίγραπτο κεφάλαιο. Μόλις το 1945, όταν ακόμα ο πατέρας μου Κώστας Λώλης ήταν δημογέροντας ήρθε στο χωριό, το Τσαούσι, ο λήσταρχος Μοχεντίν Νιβίτσα με εκατό του κατσιαπλιάδες και του ζητούσαν να συγκεντρώσει τα άλογα για να περάσουν τα "παλικάρια" τη Μπίστριτσα.
Ο πατέρας αρνήθηκε και τους έδειξε το δρόμο, απαντώντας τους πως δεν έχουν κώλο να βάλουν στα μουλάρια μας οι κατσικοκλέφτες σου, αναγκάζοντας τους μαζί με τον αδελφό του Ανάσταση Λώλη να εξέλθουν του χωριού με τα χέρια ψηλά . Αλλά αυτό δεν επαρκούσε για τους κομμουνιστές, οι οποίοι έχοντας στα κιτάπια τους τον καπετάνιο Θύμιο Λώλη ο οποίος ήταν τώρα στην Ελλάδα, με το φόβο στα σπλάχνα, τα επόμενα σχέδια του για εθνική λύτρωση, κατέβαλαν προσπάθειες να παραπλανήσουν παγιδέψουν, να κάνουν συνεργάτη τους τον πατέρα μου. Δεν απέδωσε η σταυροφορία και ακολούθησαν οι φυλακές το 1947 στον Καλιά του Αργυρόκαστρου, σε ένα κελί γεμάτο νερό. Ο Τσίλη Λώλης πλήρωσε τον εθνικό αγώνα στις φυλακές από τους Ιταλούς με ακρωτηριασμό των ποδιών του, ο πατέρας μου από τα κρυοπαγήματα, των δακτύλων των ποδιών, μετά σαν να μην αρκούσε αυτό, τον έσυραν σβάρνα στα βάτα, στα γαϊδουράγκαθα. Κανείς δεν περνούσε το κατώφλι του σπιτιού μας όλα εκείνα τα χρόνια. Ούτε τα κοντινά συγγενικά πρόσωπα ήρθαν στην κηδεία της μάνας μου! Τον πατέρα μου το 1951 τον είχαν αποκηρύξει ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Τov αείμνηστο Πέτρο Λώλη τον φυλάκισαν χρόνια στις φυλακές της Αλβανίας, τον Σπύρο Κύριο Λώλη επειδή έκανε απόπειρα να περάσει τα ηλεκτροφόρα θανατηφόρα συρματοπλέγματα στα σύνορα με την Ελλάδα το 1978, τον Μήτρο Λώλη, με στημένα λαϊκά δικαστήρια. Ότι είχε σχέση με Λώλη λυσσαλέα προσπάθησε να εξοφλήσει το κομμουνιστικό καθεστώς. Είχε βαθιά τις ρίζες της στην αγάπη του ταπεινού και αγαθού λαού της περιοχής μας η οικογένεια Λώλη. Στην τελευταία ενέδρα από τους κομουνιστές, το καπετάνιο τον έσωσε η οικογένεια του αείμνηστου Γιαννάκη Παππά από του Χάλιου. Το σπίτι του έγινε το καταφύγιο του καπετάνιου, ο μηχανισμός αντίδρασης σε κρίσιμες συγκυρίες όπου περιβάλλει η αδικία, παράγει ιδέες διάσωσης. Μία εβδομάδα πριν είχαν παντρέψει τον υιό τους. Τον φόρεσαν νύφη, τον καμουφλάρισαν, του ζάλωσαν τη βαρέλα, και βγήκε να ξετρυπώσει τον κόκκινο κλοιό. Φίλησε το χέρι τον χαραμοφάιδων προχώρησε, δίχως καν να τον αντιληφθούν. Έτσι, μέσα του είπε, χαιρέτα μας τον πλάτανο.
Σήμερα η αλήθεια φώτισε με την άλλοτε αίγλη του δίκαιου εθνικού αγώνα του μαρτυρικού θρυλικού Εξαιρετέου Οπλαρχηγού Καπετάνιου Θύμιου Λώλη, τα φωτισμένα τοπία του ιερού μας όπου, αυτά τα άγια χώματα της ιδιαιτέρας μας πατρίδας, την οποία πάσχισε και θυσιάστηκε.
Θέλω να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη αν κάποιος από αυτούς που με τις διανοητικές ικανότητες έφερε στην επιφάνεια τον τιτάνιο αγώνα, τα ανδραγαθήματα, τον υψηλό πατριωτισμό του καπετάνιου, της οικογένειας των Λώληδων, στο Βούρκο, μου διέφυγε το όνομα του. Πώς να πω, όταν το 1988 ήταν η τελευταία καθεστωτική κατακεφαλιά, μου έγινε λαϊκό δικαστήριο σε εφημερίδα κομματική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου