Όταν λέμε με τον φίλο μας τον Ζήση, το εννοούμε, γιατί είναι πραγματικά ο φίλος μας. Έχουμε να κάνουμε με έναν αξιόλογο Ηπειρώτη, που εδώ και πάρα πολλά χρόνια αγωνίζεται για δικαίωση του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος. Είναι γνώστης των πραγμάτων, του αγώνα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Έχει εργαστεί και στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες και γνωρίζει σε βάθος το νομικό πλαίσιο των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων.
Ο αγώνας του για το Βορειοηπειρωτικό διακρίνεται σε διάφορες μορφές. Έχει εκδώσει, πριν μερικά χρόνια, βιβλίο για το δικαίωμα Αυτονομίας, ξεκαθαρίζοντας τον παρεξηγημένο αυτόν όρο.
Αφορμή γι’ αυτό το γραπτό έγινε μια επιστολή που μας έστειλε ο κ. Δρούβης από τις Βρυξέλλες, σε σχέση με ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα μας με τίτλο : « Εσύ τι θα κάνεις; Θα κάθεσαι με τα χέρια σταυρωμένα;» και γράφει, ανάμεσα στα άλλα ο Ζήσης: «Στην πραγματικότητα αυτό το άρθρο είναι λιτό, σύντομο, με παραδείγματα και κλείνει ρωτώντας τους αναγνώστες του: και τι κάνουν τόσοι και τόσοι που ενδιαφέρονται για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό;».
Ο κ. Δρούβης συγχαίρει την εφημερίδα για τα ζωτικά προβλήματα, που ωμά παρουσιάζει, αλλά όμως τη στιγμή που ο κ. Δρούβης κάνει έναν τεράστιο αγώνα προς όφελος του Ελληνισμού μας, το «τι κάνουν», είναι σαν να μην, τουλάχιστον, αναγνωρίζουμε τον αγώνα του. Είναι, λοιπόν, δίκαια αυτή η ένσταση του κ. Δρούβη.
Θα πρέπει να επισημάνουμε, πως, όπως ο κ. Δρούβης μπορεί να είναι και άλλα άτομα ή φορείς , που αγωνίζονται και τους τρώμε το δίκιο.
Κι αυτό γιατί γίνεται; Θα πρέπει να εννοηθεί, πως σε πολλά πράγματα, δεν πάμε καθόλου καλά όπως:
= Τα σχολικά βιβλία που μαθαίνουν τα παιδιά μας, συνεχίζουν εδώ και 70 χρόνια τουλάχιστον, να λένε πως όλη η Β. Ελλάδα(η Ήπειρος) είναι αλβανικιά και βρίσκεται υπό κατοχή της Ελλάδας. Και αυτό και με λεπτομερείς χάρτες.
= Τους Βορειοηπειρώτες τους βγάζουν ξένους στον τόπο τους.
= Το ζήτημα της υφαρπαγής της γης, αποτελεί χρόνια πληγή.
= Μεγάλο θέμα το ζήτημα της Ελληνικής Γλώσσας, που και στον καιρό της κομμουνιστικής τυραννίας του Χότζια, μέχρι το 1946-47, όλα τα έγγραφα της κρατικής μηχανής και των σχολείων στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα γινόταν στα Ελληνικά. Μετά καταργήθηκαν και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα έτσι.
=Αναφέραμε μόνον μερικά από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός μας.
= το άρθρο αυτό, που έγινε αφορμή αυτού του γραπτού, το δημοσιεύομε ξανά, γιατί μέχρι τώρα τίποτα δεν έχει αλλάξει, είναι επίσης και πάλι επίκαιρο, εκτός από τις πινακίδες, που οι Έπαρχοι, ως φαίνεται έχουν βάλει χέρι, τις έχουν διορθώσει, τις περισσότερες.
Αναφερόμενοι στον κ. Δρούβη, τονίζουμε ξανά πως συγχαίρουμε τον αγώνα και την πρωτοβουλία όλης της Επιτροπής Προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, για τα δικαιώματα της Ε.Ε.Μ. στην Αλβανία.
Γνωρίζουμε πως έχει γίνει μεγάλη δουλειά χρόνων ως που έφτασε να γίνει η κατάθεση της Προσφυγής, για την παραβίαση των πολιτικών, μειονοτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις 24.02.2009 στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με 61 ντοκουμέντα και 1032 υπογραφές Βορειοηπειρωτών. Τώρα, αφού συνεχίζεται η διαδικασία, έχουν υποβληθεί 130 ντοκουμέντα και πάνω από 15.000 υπογραφές. Και η συμπαράσταση, όχι μόνο από Βορειοηπειρώτες, αλλά και από άλλους Έλληνες, συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου