Δερβιτσάνη 11 Ιανουαρίου 2011: Ομιλία του Παναγιώτη Μπάρκα εκ μέρους των ιδρυτών της Ομόνοιας

Αξιότιμοι κύριοι! 

Επιτρέψτε μου κατ΄ αρχήν να εκφράσω την  ευγνωμοσύνη στους συνιδρυτές της  ΟΜΟΝΟΙΑΣ, στην ομάδα των 6 του Αργυροκάστρου, στους 22 της ιδρυτικής πράξης της 11ης Γενάρη 1991, σε όλους τους Έλληνες  που αγκάλιασαν με θέρμη, θυσίες και  εθνική περηφάνια την ιδέα μας, κάνοντας δικό τους το όραμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΄91, που με προτίμησαν να χαιρετήσω σήμερα εξ΄ ονοματός τους σ΄αυτή την εκδήλωση. Την θεωρώ πράξη αναγνώρισης έργου. Εκφράζω τον ιδιαίτερο σεβασμό  και υποκλίνομαι για μια ακόμη φορά στους εκλιπόντες συνιδρυτές της οργάνωσης, στον νουνό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και αξιέπαινο γιατρό τον Γιώργο Μπούκα, τον τιμημένο καθηγητή, Μενέλαο Χατζή, τα αδέρφια νομικούς, Βασίλειο και Δημήτριο Ζιούλα, στον αείμνηστο επίσης καθηγητή Θωμά Σιάρα. 

Γεγονός είναι ότι η αίγλη τέτοιων ημερών είναι οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα, οι συγκινήσεις. Για μας τους ιδρυτές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η σημερινή λέει πολλά, μάλιστα πάρα πολλά. Συγκινήσεις και πολιτικές και εθνικές ευθύνες είναι στοιβαγμένα με ιδιαίτερη εσωστρεφή και εξωστρεφή δύναμη.

Δεν  θα σταθώ όμως στις συγκινήσεις γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχουν περιθώρια και χώρος. Απλώς θέλω να κάνω μια αντιπαραβολή στο όραμα μας, των ιδρυτών το 1991 και στην μετά από 20 χρόνια πραγματικότητα. 

Πιστεύω όμως πρώτα ότι πρέπει να ευχαριστήσω το εθνικό Κόμμα των Ελλήνων, την Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον, για την πρωτοβουλία που έλαβε να καλέσει σε αυτή την επετειακή ιστορική ημέρα των 20 χρόνων από την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, του ιδρυτές της. Δεν είμαστε οι βετεράνοι που θέλουμε μια καλή κουβέντα. Είμαστε οι αγωνιστές της Δημοκρατίας και του Ελληνισμού. Ιδρύσαμε το οικοδόμημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, και πιστεύοντας στις δημοκρατικές αρχές, πιστεύοντας ότι αυτό το οικοδόμημα ανήκει σε όλους τους Έλληνες ως το μέσο για την επίτευξη των ιστορικών και σύγχρονων προσδοκιών του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, επιτρέψαμε, χωρίς δικλείδες ασφαλείας, να τη διοικήσουν δήθεν κάποιοι Έλληνες. 

Πήραν το οικοδόμημα και αγνόησαν τους ιδρυτές. 

Όχι, δεν πρόκειται για το λαογραφικό φαινόμενο που ο λαός  τιμάει τους δημιουργούς κάθε λαϊκού πολιτιστικού επιτεύγματος, αφομοιώνοντας το έργο αυτό και λησμονώντας τους δημιουργούς του. Όχι, το κάνουν επειδή τους φοβούνται. Επειδή έχουν παραστρατήσει πάρα πολύ από το όραμα των ιδρυτών. Δεν το κάνουν μόνο κατά των ιδρυτών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Το πράττουν ενάντια σε κάθε αρχή αξιοπρέπειας, κάθε τίμιου και προκομμένου Έλληνα, κάθε προσπάθειας που αποβλέπει στο να δημιουργήσει μια ισχυρή εθνική και πολιτιστική ελληνική κοινότητα. Το χειρότερο, πήραν την ΟΜΟΝΟΙΑ και την έστρεψαν εναντίον των συμφερόντων του Ελληνισμού. Κάθε αξία Ελληνισμού την μετέτρεψαν σε ανταλλάξιμο εμπόρευμα .

Είκοσι χρόνια μετά από την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η ίδια σταυρώθηκε  και το όραμά της έγινε συντρίμμια. 

Κάποιοι τολμούν ακόμα και σήμερα να πουν ότι την ΟΜΟΝΟΙΑ την ίδρυσε ο Ραμίζ Αλία. Απαντούμε σε όλους. Όχι, η ΟΜΟΝΟΙΑ φύτρωσε ως ένας μύθος από τα ιερά όνειρα και προσδοκίες των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών και των προγόνων μας. Μετά έγινε το ξέφραγο αμπέλι. Ιούδαιοι, Πιλάτες, κομπάρσοι, τζαμπάζηδες και κοτσομπάσοι. Έκαμαν την ΟΜΟΝΟΙΑ κατσούλι και μάσκα για να κουρσέψουν ανενόχλητοι το εξασθενισμένο κορμί της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, έκαναν την ΟΜΟΝΟΙΑ παραγάδι για να επωφεληθούν από τα μαργαριτάρια, που καλλιέργησε  στους αιώνες ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός.  

Ποιοι είναι αυτοί; Εκείνοι που για  να ιδρύσουν οργανώσεις των αλβανικών κομμάτων στις περιοχές μας ετοίμαζαν την κατάργηση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Οι ίδιοι που μόλις κατέλαβαν την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έκαναν στόχο και γνώριζαν ώστε και τρεις να μείνουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ και τη Βόρειο Ήπειρο αυτοί θα συνεχίσουν να ηγούνται.  

Πέρασαν 20 χρόνια και βρισκόμαστε σε χειρότερη μοίρα από τότε που την ιδρύσαμε. Τότε αντλούσαμε δύναμη από την ελπίδα. Σήμερα μας σκοτώνει η απογοήτευση.

Στις 11 Γενάρη 1991 μας κυνηγούσαν να μην συγκεντρωθούμε και  πάρουμε την ιδρυτική απόφαση. Μας κυνηγούσε το βαθύ κράτος της  δικτατορίας, αλλά τα καταφέραμε.

Στις 11 Γενάρη 2011, οι ιδρυτές είναι ξανά υπό διωγμό. Με τη διαφορά ότι  τώρα επικεφαλής της δίωξης είναι  η κεφαλή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.                           

Τι χειρότερη  μοίρα… για τον Ελληνισμό!

Και τότε το εθνικό κέντρο δεν αναγνώρισε την ΟΜΟΝΟΙΑ. Και σήμερα οι διπλωματικές αρχές βοηθούν και στηρίζουν το κατεστημένο της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να κυνηγήσει τους ιδρυτές στην 20^η επέτειο και την ελπίδα της συνέχειας του οράματός του 1991, που είναι το κόμμα ΕΕΜΜ.

Είκοσι χρόνια από την ίδρυση της  ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Είναι λάθος να λέμε ότι έκλεισε ο κύκλος της, διότι οι στόχοι και το όραμα της δεν πραγματοποιήθηκαν για να κλείσει ο ένας και να ανοίξει ο νέος κύκλος. Έμειναν μεσοδρομίς και ποδοπατήθηκαν από τους αχάριστους.

Και τότε αρκετοί Έλληνες, κατατρομαγμένοι από το καθεστώς, άλλαζαν δρόμο όταν μας έβλεπαν ή όταν τους ζητούσαμε να υπογράψουν την αίτηση για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Αργότερα έγιναν ηγέτες της.

Και τώρα αρκετοί Έλληνες, απογοητευμένοι και διστακτικοί αποφεύγουν να συμβάλλουν σε όφελος της συλλογικής εθνικής ταυτότητας.

Τι  ζητούσε στην ίδρυσή της η ΟΜΟΝΟΙΑ; 

Να ενώσει και συσπειρώσει όλους τους Έλληνες, στις καθαρές ζώνες και σε όλη την Αλβανία. Να ξυπνήσει από το λήθαργο την ελληνική συνείδηση και ψυχή.            

Οραματιζόταν την εθνική μας κοινότητα, ως ένα μεγαλοπρεπή ναό που θα χωρούσε όλους τους Έλληνες και στο Ιερό της θα έστελνε τους καλύτερους. Οραματίζονταν πραγματικά σχολεία στη μητρική γλώσσα, να αποχτήσει μια ισχυρή εθνική ταυτότητα, να διόρθωνε την παραχαραγμένη ιστορία της, να προβάλλει τον πλούσιο εθνικό της παραδοσιακό πολιτισμό, να είναι οι Βορειοηπειρώτες αξιοπρεπείς στη μητέρα τους πατρίδα.

Το  κατεστημένο της ηγεσίας της  ΟΜΟΝΟΙΑΣ κατάφερε μια πολλαπλή διάσπαση και σκληρή μεταξύ μας αντιπαράθεση. Δεν είναι ούτε για εθνικά πιστεύω, ούτε για ιδεολογικά. Απλώς για τα συμφεροντολογικά της ηγεσίας. Μάλιστα, εφηύρε και εφάρμοσε μια νέα διάσπαση μεταξύ μας. Αυτή τη φορά τοπικιστική, αυτή μεταξύ Δροπολιτών και Βουρκάριδων. Ξεπέρασε έτσι και το κομμουνιστικό καθεστώς.

Στραγγάλισε τη δημοκρατία και φύτεψε νόθα τον  αυταρχισμό, την αλαζονεία και την κατεδάφιση των αρχών.

Έφερε τα σχολεία μας πίσω στον 19^ο αιώνα, με τα Ελληνόπουλα να παίρνουν τα μαθήματα με σημειώσεις. Με ένα λόγο τα διέλυσε  για να τα αντικαταστήσει με τα ιδιωτικά της κονόμας.

Επέτρεψε  την υφαρπαγή των περιουσιών μας και την δημογραφική αλλοίωση. Κάτι που δεν πέτυχε ούτε η τουρκοκρατία, ούτε ο Ζώγου, ούτε το κομμουνιστικό καθεστώς.

Επέτρεψε  ώστε ο παραδοσιακός μας πολιτισμός να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης  παλιών και σύγχρονων αλλοεθνών  παραχαρακτών. Οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες, τα στελέχη και οι διανοούμενοι μας, αν δεν διώχτηκαν εγκαταλείφτηκαν, αναζητώντας ξέμπαρκοι μόνοι τους μοίρα στον Ήλιο.

Είκοσι χρόνια τώρα, η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ άφησε την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, χωρίς ιστορία, χωρίς  μπούσουλα και προοπτική. Απλώς, αφού την άρμεξε, την εγκατάλειψε στο πρώτο σταυροδρόμι που έλαχε. Και με την ανέκδοτη βουλιμία που τη χαρακτηρίζει, καταστρέφει και τα μονοπάτια που απαρτίζουν το σταυροδρόμι αυτό.    

Από αξιοπρεπή στις σχέσεις του με την μητέρα Πατρίδα, υπέβαλε στο Βορειοηπειρώτη, τον εξεφτελισμό στις ουρές, στις διακρίσεις και την απαξίωση.

Τα  ανθρώπινα και εθνικά δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού τα μετέτρεψε  σε ανταλλάξιμες αξίες για την κατοχύρωση της δικής τους πολιτικής  καριέρας, των ιδιοτελών τους συμφερόντων και για την προώθηση των οικονομικών συμφερόντων συγκεκριμένων ελληνικών κύκλων. 

Κηλίδωσε  την πατροπαράδοτη τιμημένη, αξιοπρεπή και συνετή εικόνα της κοινότητάς μας και με τις ανίερες συμμαχίες, πότε αριστερά και πότε δεξιά, και με γνώμονα τα συμφέροντα του κατεστημένου, έβγαλε προς τα έξω για την αξιοπρεπή κοινότητά μας μια εικόνα σαθρή και ανάξια του παρελθόντος.

Αξιότιμοι κύριοι της ηγεσίας  του κόμματος Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον, αξιότιμοι  συμπατριώτες Έλληνες, 

η σημαντικότερη πολιτική συζήτηση που  προηγήθηκε της απόφασης της 11^ης Ιανουαρίου 1991 για την ίδρυση της πολιτικής οργάνωσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ήταν αν θα πρέπει να είναι οργάνωση ή Κόμμα. Στο Προεδρικό Διάταγμα πλουραλισμού της 12^ης Δεκεμβρίου 1990, ο όρος «οργάνωση» προηγούνταν του όρου «κόμμα» που αναφερόταν μάλιστα εντός παρενθέσεων. Επιλέξαμε την οργάνωση ως ελιγμό. Γνωρίζαμε ότι ένα κόμμα σε εθνική βάση δεν θα το επέτρεπαν. Απόκτησε επίσης έδαφος το σκεπτικό ότι  αργότερα θα μετατρέπαμε την ΟΜΟΝΟΙΑ σε Κόμμα. 

Δεν προβλέψαμε όμως, το νόμο του Καλοκαιριού του 1991 που απαγόρευσε τα πολιτικά κόμματα σε εθνική βάση. Δεν προβλέψαμε επίσης, ούτε τον μεγαλοϊδεατισμό της Αθήνας για ένα κόμμα, και εθνικό ελληνικό και παναλβανικό, όπως το ΚΕΑΔ, ως τον ρυθμιστή της πολιτικής σκηνής στη χώρα. Δεν προβλέψαμε επίσης την αδιαλλαξία της ηγεσίας της  ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του ΚΕΑΔ για να κρατήσουν την ΟΜΟΝΟΙΑ όμηρη στο άρμα του ΚΕΑΔ.

Η ίδρυση του Κόμματος σε εθνική βάση, του ελληνικού εθνικού κόμματος, ΕΕΜΜ - ΜΕGΑ έρχεται λοιπόν σ΄αυτό ακριβώς  το μεγάλο, ιστορικό, πολιτικό και εθνικό κενό που προκάλεσε το κατεστημένο της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Οι  ευθύνες σας είναι, ιστορικώς, μεγαλύτερες  και το έργο σας δυσκολότερο. Δυσκολότερο όχι μόνο διότι η ελπίδα στριμώχτηκε  σε μια γωνία και αιμορραγεί, αλλά επειδή, το καταστρεπτικό έργο του ηγετικού κατεστημένου είναι σχεδόν ανεπανόρθωτο, επειδή στην πορεία σας παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι, επειδή η εμπιστοσύνη του απλού Βορειοηπειρώτη έχει κατά κάποιον τρόπο εξανεμιστεί, επειδή εμπράκτως η  ΕΕΜΜ πρέπει να αποδείξει ότι έχει αποκτήσει την πρέπουσα ανοσία για να προστατευτεί από τις ασθένειες του κατεστημένου, οι οποίες, κακά τα ψέματα απόκτησαν σημαντική θέση στην βορειοηπειρωτική νοοτροπία. 

Η πολιτική και εθνική σας ευθύνη πολλαπλασιάζεται αν ξεκινήσουμε  από το γεγονός  ότι η δική σας προσπάθεια έρχεται ως η τελευταία ευκαιρία για τα εθνικά δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Συνεπώς, μπορεί να λειτουργήσει και ως η χαριστική βολή.

Είναι επίσης γεγονός ότι στους πρώτους μήνες της ζωής του Κόμματος, ο  ενθουσιασμός για την ίδρυση του  νέου πολιτικού εθνικού φορέα, άφησε τη θέση του στην αναμονή και την κρίση των πράξεων της ηγεσίας.

Μόνο  οι συγκεκριμένες πράξεις και έργα θα μπορέσουν να μετατρέψουν  το Κόμμα σε μια πραγματική κινητήρια εθνική δύναμη στους χαλεπούς καιρούς και καταστάσεις που μας περιβάλλουν.

Το 1991, η Ελλάδα μόνο μετά από τέσσερις μήνες από την ίδρυσή της αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την ΟΜΟΝΟΙΑ, παρά το γεγονός ότι είχε κερδίσει πέντε  βουλευτές και έδινε στη Βουλή την ανάσα δημοκρατίας. Οι Έλληνες  Βορειοηπειρώτες δεν χρειάστηκαν την στήριξη της Ελλάδας, αλλά το έργο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ για να κατέβουν σύσσωμοι στη μεγαλύτερη απεργία, μετά το 1933-34, για το εκπαιδευτικό.  

Η αναμονή για μια πολιτική δύναμη, ειδικά σε τέτοιο πολιτικό κενό, είναι  θάνατος. Ο φόβος του κατεστημένου της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν αρκεί.

Κύριε πρόεδρε,

με  την ιδιότητα του πρωτεργάτη για  την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ το 1991, του  ανθρώπου που συνέταξε το πρώτο πρόγραμμα και καταστατικό της  ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τα μόνα επίσημα και νόμιμα που έχει η οργάνωση αυτή, με την  ιδιότητα του ατόμου η υπογραφή του οποίου ηγείται των 130 υπογραφών στην αίτηση προς το αλβανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, επιτρέψτε μου να σας παραδώσω σήμερα τον ιδρυτικό φάκελο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Μετά  από 20 χρόνια κλεισμένα στο αρχείο μου σας τα παραδίνω σήμερα σε εσάς, με την πλήρη πεποίθηση ότι το κόμμα σας θα αποτελέσει τον φυσιολογικό συνεχιστή του οράματος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ του 1991.

Ας  μετατραπεί αυτή η μέρα σε μια δεύτερη  ιστορική ημέρα, ημέρα παραλαβής  της πολιτικής σκυτάλης του οράματος του Ελληνισμού του 1991 με την ελπίδα αυτή τη φορά να γίνει πράξη.

Πολλές αντοχές και καλή δύναμη!