TO ΠAΡΟΝ της Κυριακής: υπουργείο εξω(φρε)νικών (16/01/2011) - Το σχόλιο μας.

– Είκοσι χρόνια ζωής συμπληρώνει η «Ομόνοια» στην Αλβανία και τα αδιέξοδά της γίνονται όλο και μεγαλύτερα. Με τη σημερινή της ηγεσία να μην μπορεί να ισορροπήσει μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων στην Αλβανία και των δύο μεγάλων κομμάτων στην Ελλάδα, χωρίς σαφή προσανατολισμό, κινδυνεύει να διολισθήσει σε μηχανισμό εξυπηρέτησης προσωπικών βλέψεων και συμφερόντων.

– Ίσως είκοσι χρόνια μετά, έχει έρθει η ώρα, με τη βοήθεια και της Αθήνας, να υπάρξει συμφιλίωση αρχικά και κατόπιν επανακαθορισμός στόχων και στρατηγικής για την ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας. Και να αποφασισθεί πλέον εάν θα συνεχισθεί η σημερινή πορεία του ΚΕΑΔ ή εάν θα αναζητηθούν άλλες εναλλακτικές.

– Ίσως με τα σημερινά αριθμητικά δεδομένα θα πρέπει να αντιμετωπισθεί και η προοπτική ένταξης στα αλβανικά κόμματα και η συγκρότηση ισχυρής, ενωτικής και δομημένης μειονοτικής οργάνωσης που θα λειτουργεί ως μοχλός πίεσης σε όλη την πολιτική σκηνή της Αλβανίας…


Σχόλιο ιστολογίου ΤΟ ΟΡΑΜΑ

Οι τοποθετήσεις αυτές θύμισαν έντονα ένα ανάλογο άρθρο του Σταύρου Τζίμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αμέσως μετά τις αλβανικές βουλευτικές εκλογές της 28ης Ιουνίου 2009:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/07/2009_321657

Στην αρχή γράφονται διαπιστώσεις που τις βλέπουν όλοι όσοι δεν εθελοτυφλούν. Στο τέλος όμως μας απογοητεύουν, όταν κάνουν λόγο για ένταξη στα αλβανικά κόμματα. Αν η Βόρειος Ήπειρος ανήκε σε χώρα με δημοκρατική παράδοση και σεβασμό απέναντι στα δικαιώματα των μειονοτήτων αυτό ίσως να ήταν μία λύση. Η Αλβανία όμως, στην επικράτεια της οποίας υπάγεται η ιδιαίτερη πατρίδα μας, δεν πληρεί σε ικανοποιητικό βαθμό τα χαρακτηριστικά αυτά.

Εκτός από αυτό όμως, στα 20 χρόνια πολυκομματικής δημοκρατίας στην Αλβανία, έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι οι Βουλευτές από την Εθνική Ελληνική Μειονότητα που εξελέγησαν με αλβανικά κόμματα, ακόμα κι αν είχαν τις καλύτερες προθέσεις, δεν στάθηκαν άξιοι ή αδιαφόρησαν παντελώς στο να προωθήσουν από τη θεσμική αυτή θέση τα συμφέροντα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. 

Έπειτα το Κόμμα Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο ιδρύθηκε ως "μανδύας" της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ, είτε λόγω της συμμαχίας με άλλες μειονότητες, είτε στην προσπάθεια αλίευσης ψήφων από Αλβανούς (Ορθόδοξους Χριστιανούς κυρίως) έπαψε στην πορεία να αποτελεί καθαρή ελληνική φωνή στην αλβανική πολιτική σκηνή.

Το κενό αυτό λοιπόν ήρθε να καλύψει το Κόμμα των Ελλήνων, η Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον. Μέσα από ένα ανεξάρτητο, αποκλειστικά εθνικό ελληνικό κόμμα οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας θα καταφέρουν να ξαναβρούν τη χαμένη τους φωνή στο αλβανικό κοινοβούλιο, στη τοπική αυτοδιοίκηση, στα πολιτικά πράγματα της χώρας αυτής γενικότερα αλλά και διεθνώς, χωρίς να έχουν ανάγκη καμμία συμμαχία με αλλοεθνείς.