H απογραφή χτύπησε την πόρτα μας

Τι είχε στο νου του ο κ. Ντούλες, όταν επέμενε πως πρέπει, 

επιτέλους, να γίνει η απογραφή του πληθυσμού; 

Και αναθεμάτιζε από τηλεοράσεως και τον έντυπο τύπο την 

Κυβέρνηση Νάνου και την Κυβέρνηση Μπερίσα, που δεν 

στέργουν να κάνουν απογραφή και μάλιστα υπό τον όρο ο 

κάθε πολίτης της χώρας να δηλώσει ελεύθερα την 

εθνικότητα και το θρήσκευμα; 

Τι είχαν στο νου τους τα ντόπια, αλλά και τα εν Ελλάδι έντυπά μας, που ωρύονταν κι 

αυτά για τη μεγάλη καθυστέρηση του αλβανικού κράτους σε ένα τόσο σημαντικό 

θέμα, όπως είναι η απογραφή του πληθυσμού; 

Του καταλόγιζαν, μάλιστα, και  σκοπιμότητα. 

Κι ακόμα του έδειχναν και την πορεία προς την Ευρώπη, η οποία  δεν θα’ ναι 

καθόλου εύκολη(!)  

Το πιο απλό πράγμα που κάνει ένα σκεπτόμενο άτομο, πριν βγει και διαλαλήσει προς 

τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ένα αίτημα, είναι να υπολογίσει τα συν και τα πλην, 

τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, τα κέρδη και τις απώλειες. 

Και ο κ. Ντούλες, όπως και οι υπεύθυνοι των ντόπιων και των εν Ελλάδι εντύπων 

μας, που τους χαρακτηρίζει σύνεση και σωφροσύνη, σίγουρα έκατσαν και εντόπισαν 

τα συν και τα πλην. Και αφού, επίσης σίγουρα, είδαν ότι τα οφέλη της Μειονότητας 

είναι μεγάλα, ξελαρυγγίζονταν υπέρ της απογραφής.

Και να η απογραφή ήρθε. Και όπως όλες οι απογραφές στον κόσμο, έτσι και η 

επερχόμενη θα είναι φυσική και όχι ληξιαρχική. 

Δηλαδή, χτυπάει την πόρτα σου ο απογραφέας και καταγράφει ότι έμψυχο ον 

του βγει μπροστά. 

Τώρα, αν στο σπίτι την καθορισμένη μέρα και ώρα βρίσκεται ένα άτομο, ενώ η 

υπόλοιπη οικογένεια είναι μετανάστες, αυτό ποσώς ενδιαφέρει τον απογραφέα. 

Παίρνει τα τετράδια του και φεύγει. 

Και μετά από ένα μήνα, με επίσημα ντοκουμέντα, τα οποία θα έχουν και την έγκριση 

της Ευρώπης, η Μειονότητα θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ο αποδεκατισμός της Μειονότητας, θα επιφέρει άμεσα 

αρνητικά αποτελέσματα, όπως είναι η αλλαγή της κατηγορίας στην κλίμακα 

διαβάθμισης των Μειονοτήτων, προς τα κάτω φυσικά, η απώλεια του νομικού 

στοιχείου «Εθνική», με ότι αυτό συνεπάγεται, με πρώτο και σημαντικότερο την 

απαλλαγή του κράτους από τις υποχρεώσεις του απέναντί της.

Επί έναν αιώνα, ο Ελληνισμός, που αποκόπηκε από τον Εθνικό Κορμό, επιβίωσε με

αίμα και χάνεται στα χαρτιά. Μπροστά σε τέτοια απειλή δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς 

τους συλλογισμούς του κ. Ντούλε και ούτε, μακριά να’ ναι, τι μπορεί να κρύβεται 

πίσω από τέτοιους συλλογισμούς. 

Γιατί, όλα αυτά τα χρόνια αρκέστηκε στις γλαφυρές, κατά τα άλλα, δηλώσεις και   

ποτέ δεν αξιώθηκε να εξηγήσει μέσα στα θεσμικά όργανα τα υπέρ και τα κατά ενός 

τέτοιου εγχειρήματος. 

Όπως έκανε και με το άλλο μεγάλο ζήτημα, της επίμονης και επαναλαμβανόμενης 

αναφοράς του στον πληθυσμό μας ως «Κοινότητα» και όχι ως «Μειονότητα». 

Όλα τα λεξικά της Ελληνικής καταγράφουν τη μεγάλη, ποιοτική διαφορά μεταξύ των 

δύο αυτών νομικών όρων, διαφορά που κλείνει αβίαστα υπέρ του όρου «Μειονότητα». 

Κι όμως, ο κ. Ντούλες και οι παρατρεχάμενοι μας ήθελαν αμέτι Μουχαμέτι 

ως «Κοινότητα». Είναι κι αυτό, πώς να το κάνομε, μια προσπάθεια υποβάθμισης. 

Θα ’θελα, πάντως, να αποφύγω αυτές τις ζοφερές σκέψεις και να σκεφτώ το 

πιο αισιόδοξο σενάριο. 

Ότι τον Απρίλη, στο μήνα της απογραφής, ο τόπος θα βουίζει και θα αντιλαλεί 

από τα κορναρίσματα των εκατοντάδων λεωφορείων, που θα μεταφέρουν τους 

ανθρώπους μας, για να βρεθούν στα σπίτια τους την ημέρα και την ώρα της 

απογραφής. 

Να έρθουν με τα παιδιά και τα αγγόνια τους, να μετρηθούμε, να βγάλομε το 

πραγματικό μας νούμερο και να διαλαλήσομε προς όλα τα σημεία του ορίζοντα 

πως τόσοι είμαστε και αυτά υποχρεούστε, κύριοι, να μας τα προσφέρετε. 

Την ίδια στιγμή, στο σαλόνι της ιστορίας μας θα προκληθεί ένας σαματάς, 

ένας απίστευτος συνωστισμός. 

Τα αδέσποτα νούμερα περί του πληθυσμού μας, θα συγκρούονται μεταξύ τους  

μέχρι να πέσουν στους γκρεμούς της λησμονιάς.

Είναι πολύ ωραίο σενάριο, για να είναι αληθινό!

Γι’ αυτό, προτιμώ να έρθει ante portas ο στρατηγός Αννίβας, παρά ο ασήμαντος 

υπάλληλος της απογραφής.

ΑΝΘΙΠΠΟΣ

MEGA BHMA