Έκθεση στο Πρώτο Οργανωτικό Συνέδριο του κόμματος των Ελλήνων

Μόλις πριν από τρία χρόνια, όλες οι αίθουσες των Αγίων Σαράντα μας έκλειναν τις πόρτες. Τώρα, όλες οι αίθουσες των Αγίων Σαράντα, της Αλβανίας και της Ελλάδας έχουν τις πόρτες ανοιχτές για το νέο Κόμμα μας. Γιατί, όπως αποδεικνύει περίτρανα και η εικόνα, που έχομε μπροστά μας, το Κόμμα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας ή το Κόμμα των Ελλήνων, όπως το λέμε συνοπτικά, το ΜΕGΑ-ΕΕΜΜ είναι μια πραγματικότητα. Ιδρύθηκε, νομιμοποιήθηκε, έχει το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του, τη σημαία του, τις τοπικές οργανώσεις του, την εφημερίδα του.  

Το νέο μας Κόμμα, ήταν φυσικό, από την πρώτη στιγμή, να το βλέπουν και να το αντιμετωπίζουν άλλοι σαν απειλή και άλλοι σαν ελπίδα. Εκείνοι, που το βλέπουν σαν απειλή είναι οι λίγοι, δηλαδή εκείνοι, που βολεύτηκαν και συνεχίζουν να βολεύονται εις βάρος της Μειονότητας επί τόσα χρόνια. Εκείνοι που το βλέπουν σαν ελπίδα είναι οι πολλοί, δηλαδή οι απλοί άνθρωποι, οι ξεχασμένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι απογοητευμένοι από την ανασφάλεια, τις φιλονικίες, την εγκατάλειψη. Κι όπως βλέπετε, ο διαχωρισμός μεταξύ των λίγων και των πολλών επιτελέστηκε κιόλας. Οι λίγοι λείπουν από την αίθουσα τούτη, που συναντιούνται οι Έλληνες, ενώ οι πολλοί έσπευσαν να τη γεμίσουν ασφυκτικά.

Η ίδρυση του Κόμματος των Ελλήνων δεν ήταν απλώς ένα καπρίτσιο, ένα πείσμα, μια  φιλοδοξία κάποιων ανθρώπων. Η ιστορία απόδειξε και καθημερινά αποδεικνύει ότι τα προσωπικά πείσματα και οι προσωπικές φιλοδοξίες δεν πάνε μακριά.  Αντίθετα, η ίδρυση του MEGA-ΕΕΜΜ ήταν μια επιτακτική ανάγκη, μια ιστορική αναγκαιότητα, που την υπαγόρευσαν οι ίδιες οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και καταστάσεις, που βιώνει η Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Ποιος έχει το θάρρος και την παρρησία  να πει ότι τα μέχρι τώρα πολιτικά σχήματα εκπροσώπησης του Ελληνισμού πέτυχαν στην αποστολή τους, που ήταν να νοικοκυρέψουν τον τόπο; Μια ψύχραιμη ματιά στην πορεία μας μέσα στην εικοσάχρονη εποχή της δημοκρατίας, έχει να επιδείξει την εικόνα της πλήρους εγκατάλειψης σε όλους τους τομείς. Ο τόπος μας έχει ανάγκη από ένα συνετό νοικοκύρη.


Ξέρετε όλοι ότι στις 11 Γενάρη 1991 ιδρύθηκε η Ομόνοια με κύρια αποστολή να γίνει ο νοικοκύρης του τόπου. Δυστυχώς, το καλοκαίρι του 1991, το αλβανικό κοινοβούλιο πέρασε μια τροποποίηση του νόμου, που δεν επέτρεπε πια στην Ομόνοια να εκπροσωπεί πολιτικά το χώρο της και το λαό της. Από την πρώτη στιγμή που ψηφίστηκε η εν λόγω τροποποίηση, υπήρχε άλλη λύση πολιτικής εκπροσώπησης των Ελλήνων. Μια λύση ήρεμη, ταπεινή, εφικτή, που κάλυπτε πλήρως τις ανάγκες μας. Δηλαδή εκπροσώπηση διαμέσου ανεξάρτητων βουλευτών και τοπικών αιρετών. Τα θερμά μυαλά, όμως - και τότε υπήρχαν πολλά τέτοια-  ακριβώς επειδή ήταν ήρεμη, ταπεινή, εφικτή και ικανοποιούσε τις ανάγκες της Ελληνικής Μειονότητας, την απέρριψαν. Τα θερμά μυαλά φιλοδοξούσαν να ανοιχτούν σε όλη την αλβανική επικράτεια, να έχουν έντονη παρουσία και να παίξουν ρυθμιστικό ρόλο στα αλβανικά πράγματα. Ονειρεύονταν  40 βουλευτές στο αλβανικό κοινοβούλιο. Ύστερα έπεσαν στους 17, αλλά όπως καλά γνωρίζετε, όλα αυτά τα χρόνια ικανοποιούνται πότε με βουλευτές που προκύπτουν μέσα από ανίερες συμμαχίες πάνω και κάτω από το τραπέζι. Τυπικό παράδειγμα η περίπτωση του διαβόητου Ντούσκου.

Έτσι, ξεκίνησε η ιδέα ίδρυσης άλλου φορέα, του Κόμματος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που δεν έμεινε στο στάδιο της ιδέας. Πήρε μαζί του την Ομόνοια, πήρε Σέρβους, Σκοπιανούς, Βλάχους, Ρομά, πήρε Αλβανούς, έγινε παναλβανικό κόμμα. Έτσι, η δική μας Εθνική Μειονότητα από τη μια στιγμή στην άλλη από ανεξάρτητη και αυτόνομη οντότητα, που ήταν, βρέθηκε ανάμεσα σε ένα συνονθύλευμα από άλλες μειονότητες, που εκτός από τα θεωρητικά θέματα, δεν είχαν τίποτα το κοινό μεταξύ τους. Η δική μας μειονότητα έχανε σιγά-σιγά τον πληθυσμό της, την παιδεία  της, τον πολιτισμό της, τις περιουσίες της και  μετατρέπονταν σε δεκανίκι των άλλων. Που σημαίνει ότι εγκλωβισμένη μέσα σε τέτοιο φορέα πολιτικής εκπροσώπησης, πλήρωσε βαρύ τίμημα.

Ως παναλβανικό κόμμα, το ΚΕΑΔ εγκατέστησε την έδρα του στα Τίρανα και με την πάροδο του χρόνου, δεν έβλεπε την Μειονότητα, δεν άκουγε τη φωνή της, δεν αισθάνονταν τις αγωνίες της. Κι αφού έκλεισε τους λογαριασμούς του με την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, άνοιξε νέα μέτωπα προς την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, με ηχηρά, μεγάλα και ανέξοδα λόγια. Έτσι κάνουν όλοι όσοι θέλουν να κρύψουν το πραγματικό τους καθήκον, την ανεπάρκεια και την υστεροβουλία τους πίσω από γιγαντομανίες και μεγαλοστομίες. Ποτέ δεν βρέθηκε το κόμμα αυτό δίπλα στον Ελληνισμό μας. Ούτε στα ανώτερα επίπεδα, ούτε στα κατώτερα. Τυπικό παράδειγμα εγκατάλειψης του Ελληνισμού μας στη Βουλή ήταν η περίπτωση της ψήφισης του νόμου «Περί λιβαδιών», το 1993. Οι «δικοί» μας την ώρα της συζήτησης και ψηφοφορίας ενός τόσου σημαντικού νόμου, περιδιαβαίνανε από γραφείο σε εστιατόριο πέρα του Ατλαντικού. Με συνέπεια, να γίνεται  ακόμα σήμερα διάτρητος σαν κόσκινος ο τόπος μας από τις προγραμματισμένες ή μη παρεμβάσεις των άλλων. Μα και όταν δεν ταξίδευαν πέρα από τον Ατλαντικό και παρευρίσκονταν στην αίθουσα, πάλι κώφευαν οι δικοί μας εκπρόσωποι.

Η περίπτωση της προσπάθειας από αλβανικούς κύκλους να απαλειφθεί ο όρος «εθνικότητα» από τα βασικά μας ντοκουμέντα, απέδειξε πόσο μακριά βρίσκονταν από τα δικά μας θέματα. Γιατί, ούτε που είχαν καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Στα κατώτερα επίπεδα, τυπικό παράδειγμα εγκατάλειψης  ήταν και παραμένει η περίπτωση των ιδιοκτησιών και της ασφάλειας.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές το ΚΕΑΔ γινότανε ολοένα και πιο ξένο και απόμακρο για τους Έλληνες, ενώ η αγαπημένη τους οργάνωση, η Ομόνοια, φυλλορροούσε και σιγά-σιγά απαξιώθηκε στα μάτια των απλών ανθρώπων.

Πέρασαν είκοσι χρόνια από τότε. Κι ενώ η δημοκρατία έριξε σταθερά βήματα μπροστά, ο τόπος μας έριξε σταθερά βήματα προς τα πίσω. Το αισιόδοξο είναι ότι μια νέα γενιά Ελλήνων μεγάλωσε, ανδρώθηκε και συνειδητοποιημένη ανέβηκε στη σκηνή της ζωής. Μια γενιά από καταρτισμένους διανοούμενους και επιτυχημένους επιχειρηματίες, που επιμένουν να ζουν στα πατρώα εδάφη, να στήνουν τις δουλειές τους εδώ, να κρατάνε τις οικογένειές τους εδώ, να παλεύουν για την καθημερινότητα, για το σχολείο, για την ασφάλεια. Μια γενιά με ανοιχτούς ορίζοντες, με ευθύνη, με άλλη ηθική στάση και πλήρως αφοσιωμένη στις καλύτερες παραδόσεις της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Η ανήσυχη αυτή γενιά δεν μπορεί να στέκει απαθής μπροστά στην καταστροφή, δεν συμβιβάζεται με την έλλειψη της δημοκρατίας, δεν αποδέχεται την εγκατάλειψη του τόπου, εναντιώνεται στα επικίνδυνα παιχνίδια εξουσίας, που παίζονται εις βάρος των Ελλήνων.

Οι καλύτεροι εκπρόσωποι αυτής της νέας γενιάς συγκεντρώθηκαν στις 20 Μάρτη 2010 στη Φοινίκη και ιδρύσανε το νέο Κόμμα. Από το ίδιο το όνομα που του δώσανε, δηλαδή Κόμμα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας για το Μέλλον, έδειξαν καθαρά τις βαθύτερες προθέσεις τους, που είναι:

·  Να στρέψουν και πάλι το βλέμμα και την προσοχή τους μόνο προς την Εθνική μας Μειονότητα.

·  Να αποσπάσουν τον Ελληνισμό από τον αποτυχημένο πολιτικό φορέα, που τον κρατάει εγκλωβισμένο για τόσα χρόνια.

·  Να την εκπροσωπήσουν αντάξια σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας με μόνο γνώμονα τα συμφέροντά της.

·  Να ξαναφέρουν το δημοκρατικό πνεύμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες, που τα τσαλαπατήσανε βίαια, για να αλωνίζουν κάποιοι ανεξέλεγκτα.

·  Να φτιάξουν τον καινούργιο δημογραφικό χάρτη της Μειονότητας βάσει τις σύγχρονες προδιαγραφές.

·  Να διοργανώσουν την ανάπτυξη του τόπου στο σύνολό της και όχι αποσπασματικά, όπως γίνεται μέχρι τώρα.

·  Να προσεγγίσουν, να επικοινωνήσουν και να δημιουργήσουν άρρηκτες σχέσεις με το κομμάτι του Ελληνισμού μας, που βρίσκεται στην Ελλάδα για να προσδιορίζουν από κοινού τους στόχους και τους τρόπους δράσης κι όχι όπως γίνεται μέχρι τώρα, που ένας χτυπάει το καρφί και ο άλλος το πέταλο. 

Το Κόμμα «Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» MEGA-ΕΕΜΜ, περπατώντας πάνω στα αχνάρια της Ομόνοιας του 1991, έρχεται στην πολιτική μας σκηνή με την καλή διάθεση,  τη φιλοδοξία και την πεποίθηση, να ξαναβρεί την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, να την ανακαλύψει και πάλι, να την κοιτάξει στα μάτια και να ενώσει όλους τους Έλληνες. Ο καθένας μας μπορεί να έχει στο νου και στην καρδιά οποιαδήποτε ιδεολογία. Για όλους τους  Έλληνες, όμως, μια είναι η βαθύτερη, η ισχυρότερη ιδεολογία, το εθνικό φρόνημα. Γιατί οι ιδεολογίες πηγαίνουν κι έρχονται, ενώ η πατρίδα είναι αιώνια. Η πλατεία του εθνικού φρονήματος, μας χωράει όλους. Και πως – θα ρωτήσει κάποιος – πως θα λειτουργήσει η δημοκρατία χωρίς ιδεολογίες και παρατάξεις; Είναι μια ερώτηση, που τέθηκε από τις πρώτες μέρες του 1991 και κανένας δεν είχε τη διάθεση να ακούσει την απάντηση.

Την απάντηση τη δίνει το νέο Κόμμα: Τι σημασία έχει για ένα χωριό αν ο πρόεδρός του είναι με δεξιά η αριστερή ιδεολογία; Φτάνει απλώς να είναι άξιος να λύσει τα θέματα του χωριού, που είναι κοινά για όλους τους κατοίκους. Φτάνει να εκλέγεται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες από όλο το χωριό. Το ίδιο και στις ψηλότερες βαθμίδες της εξουσίας, στις Επαρχίες, στους Δήμους, κλπ. Εξ’ άλλου, όλοι σας θα θυμάστε  τη μεγάλη σύγκρουση που έλαβε χώρα στον δροπολίτικο κάμπο μεταξύ των δύο Βαγγέληδων, Ντούλε και Τάβο και, που κράτησε αρκετά χρόνια. Έβαλαν και τις εφημερίδες τους και βρίζονταν από το πρωί ως το βράδυ με το χειρότερο αγοραίο λεξιλόγιο. Τόσο σφοδρά και ανελέητα συγκρούονται μόνον οι ιδεολογίες. Οι δύο μονομάχοι, όμως, μετά από αρκετά πετάγματα στον ένα και στον άλλο χώρο, σήμερα πίνουν και καφέ μεταξύ τους. Και ποιος πλήρωσε το βαρύ τίμημα της διάσπασης και του ευτελισμού; Η  Εθνική Ελληνική Μειονότητα, φυσικά.

Κι όμως, είναι κάποια κέντρα, που κάνουν το παν για να τοποθετήσουν δεξιά το νέο Κόμμα, ότι δηλαδή «είναι δημιούργημα του Μπερίσια». Και σπέρνουν φήμες και ψευδή στοιχεία και παρεξηγήσεις. Τους διαβεβαιώνουμε από το βήμα του πρώτου μας Συνεδρίου ότι το κόμμα μας είναι κόμμα όλων των Ελλήνων και όχι μερικών. Και  επειδή είναι Κόμμα όλων των Ελλήνων, κανείς δεν μπορεί να το καπελώσει.

Το νέο μας Κόμμα, βαθιά δημοκρατικό και το ίδιο, φιλοδοξεί και πιστεύει στην αποκατάσταση της δημοκρατίας στο χώρο μας. Τολμούμε να πούμε ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες ανάδειξης εκλεγμένων δεν λειτούργησαν σωστά ούτε στα πλαίσια της Ομόνοιας, ούτε στα πλαίσια του ΚΕΑΔ, ούτε στις τοπικές εκλογές, ούτε στις βουλευτικές εκλογές. Όλοι γνωρίζουμε για τις δυστυχισμένες κάλπες, που ή ήταν γεμάτες πριν ανοίξουν καλά-καλά τα εκλογικά κέντρα ή γεμίζανε κατά τη διαδικασία των εκλογών μέρα μεσημέρι μετά από «συμφωνίες κυρίων» ή αδειάζανε κατά τη μετακόμιση ή αντικαταστιότανε μεσοδρομίς…και άλλα τέτοια κόλπα, που μόνον δημοκρατία δεν θυμίζανε.
Ομάδες ξεχωριστών ατόμων, με κοινά συμφέροντα έδιναν και έπαιρναν. Δημαγωγούσαν, έταζαν. Και το χειρότερο, απειλούσαν: τους νεότερους με ακύρωση της βίζας, τους παρήλικες με κόψιμο της σύνταξης, τους υπάλληλους με απομάκρυνση από τη δουλειά. Και μετά απ’ αυτά ήρθε η στιγμή, που στην Ομόνοια και στο ΚΕΑΔ δεν γίνονταν καθόλου εκλογές. Ξανά οι ομάδες είχαν τον πρώτο λόγο. Μέσα στα καφενεία όριζαν το ποιος θα είναι πρόεδρος στο ένα χωριό και ποιος στο άλλο. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα: στο ΚΕΑΔ από το 1999 και μέχρι το 2010 δεν έγιναν ποτέ εκλογές. Κι όμως, πρόεδρος υπάρχει. Και ένα άλλο επίσης ενδεικτικό παράδειγμα. Ο νυν πρόεδρος της Ομόνοιας ήταν εκλεγμένος για μόνον έξι μήνες. Πέρασαν τώρα 3 χρόνια και αυτός συνεχίζει να προεδρεύει από τη Χειμάρρα που βρίσκεται, κι ας είναι έκπτωτος.

Η πρώτη αλλαγή που φέρνει το νέο Κόμμα στο θέμα των εκλογών είναι ο τρόπος εκλογής του Προέδρου και του Εθνικού Συμβουλίου του Κόμματος. Ο πρόεδρος και το Εθνικό Συμβούλιο θα εκλέγονται από τη βάση, από εσάς τους ίδιους, σύμφωνα με την αρχή «ένα μέλος-μία ψήφος». Σε κάθε χωριό ή Επαρχία θα στήνονται κάλπες. Ο λαός θα αποφασίζει για τους ηγέτες του και όχι οι ηγέτες θα επιβάλλονται στο λαό. Και μάλιστα «δια βοής», όπως γίνηκε μέχρι τώρα αρκετές φορές. Τούτο κατοχυρώνεται στο Καταστατικό του Κόμματος, όπως κατοχυρώνεται, επίσης καταστατικά και η ταχτική λογοδοσία των διαφόρων οργάνων στο λαό. Πότε ήρθε σε σας ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ ή ο πρόεδρος της Ομόνοιας και λογοδότησε για τα πεπραγμένα του Κόμματος και της Οργάνωσης;
Πότε ζητήσανε τη γνώμη σας; Ποτέ! Ήρθαν μόνον στις καμπάνιες των εκλογών για να ζητήσουν την ψήφο σας και, σε περίπτωση που διστάζετε να τη δώσετε, να σας εκτοξεύσουν απειλές.

Ένα από τα βασικά προβλήματα, που ταλανίζουν την  Εθνική Ελληνική Μειονότητα εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια είναι το ιδιοκτησιακό πρόβλημα. Κανένας δεν είναι σίγουρος για την περιουσία του, εκτός από λίγα χωριά και κάποιους καιροσκόπους, που με χίλιους τρόπους κατοχυρώνουν τη δική τους και χαίρονται μέσα στη ρεμούλα, όπως ο λύκος στην ομίχλη, για να την αυξήσουν περισσότερο. Σε δεκάδες χωριά μας δεν έχει λήξει η διαδικασία κατοχύρωσης της ιδιοκτησίας.
Μπορεί οι χωρικοί να εφοδιάστηκαν με τίτλους  ιδιοκτησίας, αλλά η διαδικασία ενημέρωσης σβαρνίζεται επικίνδυνα, η μια περιουσία πέφτει πάνω στην άλλη, μερικές περιουσίες εμφανίζονται «από κοινού», με συνέπεια να δημιουργούνται τριβές, δίκες. Μια τέτοια κατάσταση επιφέρει διάσπαση στην κοινωνία μας και τα χωριά ή οι περιοχές  τελούν υπό μόνιμη εχθρότητα μεταξύ τους.
Από μια τέτοια ανωμαλία επωφελούνται όσοι έχουν στο χέρι σφραγίδες και μπορούν έτσι να γίνονται αυτοί διαχειριστές και να παζαρεύουν τις περιουσίες των άλλων. Πάνω απ’ όλα, όμως, η ανωμαλία αυτή προσελκύει κάποιους ξένους, που επιβουλεύονται τα μέρη μας. Τους είδαμε αυτά τα χρόνια να ανεγείρουν οικοδομές στις άκρες των οδικών αξόνων μας, να αρπάζουν με ψευδή έγγραφα τα λιβάδια και τα βοσκοτόπια μας, να στήνουν επιχειρήσεις και να βλάπτουν το περιβάλλον μας, να διεκδικούν τις παραλίες,  παραβιάζοντας κατάφωρα τους διεθνείς κανόνες περί των μειονοτικών εδαφών.

Το νέο Κόμμα καταγγέλλει όλους εκείνους, που με μια υπογραφή και μια σφραγίδα αλλοτριώνουν τόσο εύκολα το χώρο μας για ίδιον όφελος. Θα φέρει στο προσκήνιο νέα πρόσωπα, που πονούν και μεριμνούν και αγρυπνούν για το καλό της ΕΕΜ. Σε κάθε στιγμή θα είναι έτοιμο να υψώνει τη φωνή του και να καταγγέλλει τις καταπατήσεις αυτές σε εγχώρια και ευρωπαϊκά φόρα. Είναι δεκάδες οι δικαστικές υποθέσεις, που συνεχίζονται μεταξύ των καταπατητών και των χωρικών. Στην διαμάχη αυτή, δυστυχώς, οι χωρικοί, είναι μόνοι τους, χωρίς συμπαράσταση. Το νέο Κόμμα, όχι μόνο θα καταγράψει όλες αυτές τις διαμάχες, αλλά θα παρακολουθεί από κοντά την εξέλιξή τους και θα προσφέρει νομική στήριξη, προς όφελος της  Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Ο κάθε χωρικός και το πιστοποιητικό ιδιοκτησίας! Κανένας καταπατητής στο χώρο μας!Αυτά θα είναι τα συνθήματα, που θα καθοδηγούν και θα καθορίζουν την πορεία του νέου Κόμματος στον τομέα των περιουσιών.

Οι μεγάλοι ασθενείς μας είναι η παιδεία και ο πολιτισμός. Από τις πρώτες δραστηριότητες που ανέλαβε το νέο Κόμμα ήταν στον τομέα της παιδείας. Συζήτησε το θέμα διεξοδικά. Απευθύνθηκε στο Υπουργείο Παιδείας, προβάλλοντας με συγκεκριμένα στοιχεία την ζοφερή κατάσταση και υποβάλλοντας συγκεκριμένες προτάσεις για τη βελτίωση της κατάστασης. Δεκάδες σχολεία μας έκλεισαν. Εκατοντάδες δάσκαλοι έχασαν τις δουλειές τους. Χιλιάδες μαθητές μας σπουδάζουν την Ελλάδα. Οι εναπομείναντες δάσκαλοι ταλαιπωρούνται με τις ώρες μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Οι εναπομείναντες μαθητές περνούν τον περισσότερο χρόνο στις διαδρομές με τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία από το σπίτι στο σχολείο και αντίστροφα. Τα σχολικά κείμενα ποτέ δεν συμπληρώθηκαν.
Και να προσθέσουμε εδώ και την βαριά κληρονομιά μιας αδικίας, που έγινε το 1993, με κυβερνητική εντολή, όπου η διδασκαλία στα ελληνικά σχολεία γίνεται 64% στην αλβανική και μόνον 36% στην ελληνική. Κι ακόμα να αναφέρομε πως η συρρικνωμένη δημόσια παιδεία μας κινδυνεύει να μετατραπεί σε ιδιωτική λόγω του ότι οι μαθητές μας φεύγουν από το δημόσιο και πηγαίνουν στα ιδιωτικά σχολεία. Με συνέπεια, σε κάποιο χρονικό διάστημα, η παιδεία μας να χάσει εντελώς το δημόσιο χαρακτήρα της, απαλλάσσοντας έτσι την αλβανική κυβέρνηση από τις υποχρεώσεις, που απορρέουν από το κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα άρθρο περί παιδείας και πολιτισμού των Μειονοτήτων, καθώς και τις διεθνείς συμβάσεις.

Κι ο πολιτισμός; Ο πολιτισμός είναι ο τομέας, που αδικήθηκε περισσότερο από όλους τους άλλους. Η πολιτιστική διάσταση, μαζί με την κοινωνική και την πολιτική ήταν οι τρεις βασικές διαστάσεις της πρώτης Ομόνοιας. Όπως ξέρετε, όμως, ούτε η κοινωνική και ούτε η πολιτιστική διάσταση λειτούργησαν. Πρώτα η Ομόνοια και σε συνέχεια το ΚΕΑΔ λειτούργησαν μονοδιάστατα, δηλαδή μόνον πολιτικά.

Εάν κάποιος θέλει να χτυπήσει κατάκαρδα μια Μειονότητα, επιλέγει να τη χτυπήσει στον πολιτισμό της. Γιατί ο πολιτισμός και η παράδοση δεν γεννιούνται και δεν διαμορφώνονται σε μια μέρα ή σε ένα χρόνο. Συσσωρεύονται και σφυρηλατούνται επί αιώνες για να αποτελέσουν το προπύργιο της εθνικής ταυτότητας. Αυτό το προπύργιο είναι που εγκαταλείφθηκε στη μοίρα του.
Ότι κι αν έγινε στον τομέα αυτό, έγινε μόνο χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία ή σε κάποιον έπαρχο. Αναφέρομαι στα λαογραφικό φεστιβάλ της Βορείου Ηπείρου, που διοργανώθηκε στην Αθήνα υπό την αιγίδα του ΕΚAΒΗ ή το φεστιβάλ στη Φοινίκη και στη Λιβαδιά. Κι ακόμα στις προσπάθειες για τις Ανθολογίες της ποίησης και της πεζογραφίας μας. Τίποτα, όμως,  δεν έγινε οργανωμένο και σχεδιασμένο από ψηλά, τίποτα δεν αποτέλεσε θεσμό, για να περπατήσει στο χρόνο.

Μεγάλη δουλειά ανοίγεται μπροστά στο Κόμμα των Ελλήνων στον τομέα αυτό. Πρέπει να συγκεντρωθεί, να διασωθεί και να διαδοθεί ο πλούσιος πολιτισμός μας. Και πρώτα - πρώτα να διαμορφωθούν οι κατάλληλες νομικές συνθήκες και ο νομικός μηχανισμός, που θα αποτρέπουν τις διακρίσεις σε βάρος της Μειονότητας και θα τη νομιμοποιούν να επιτελέσει το έργο της. Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα δεν διαθέτει το δικό της αρχαιολογικό, εθνολογικό και λαογραφικό μουσείο, για να προβάλλει την ιστορία και τις αξίες της. Δεν έγραψε τη δική της Εγκυκλοπαίδεια, όπου θα καταγράφεται η αιώνια πορεία της μέσα από γεγονότα και πρωταγωνιστές. Τι έγινε, όμως, σε όλα τα προηγούμενα χρόνια; Καταστράφηκαν τα ταπεινά μουσεία μας. Πετάχτηκαν στα σκουπίδια τα εκθέματα, τα ντοκουμέντα και τα άλλα στοιχεία. Λοιδορήθηκε η περίοδος της μεγάλης αντίστασης ενάντια στους καταχτητές. Οι ήρωές μας, οι πρωταγωνιστές των μεγάλων γεγονότων, που σημάδεψαν τον τόπο μας, συνεχίζομε να τους κρατάμε μακριά τον έναν από τον άλλο. Οι μικρές και άθλιες σκοπιμότητες δεν τους επιτρέπουν να ενωθούν και ταυτόχρονα να ενώσουν την ιστορία μας.

Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς τη μαγική λέξη που λέγεται «ανάπτυξη». Έχομε δυο κάμπους γόνιμους. Έχομε τρία ποτάμια με άφθονο νερό. Έχομε παραλίες και παραλίμνια μέρη. Έχομε παραδοσιακά χωριά, αρχαίες πολιτείες, αιώνιες μονές, πάμπολλα μνημεία. Ανάμεσα σε όλα αυτά περπατάει η μαγική λέξη «ανάπτυξη», αλλά σπάνια τη βλέπει και την προσεγγίζει κανείς.
Μέσα στις συνθήκες της τοπικής, αλλά και της παγκόσμιας κρίσης, υπάρχουν οι πιθανότητες επιστροφής πολλών ατόμων και οικογενειών για να ανοίξουν δουλειές. Γύρω από λίγα στρέμματα γης μπορούν να συγκεντρωθούν μια μονάδα μεταποίησης προϊόντων, ένα συνεργείο, ένα σχολείο, ένα ιατρείο, μια παιδική χαρά κι ένα γήπεδο.
Γύρω από ένα παραδοσιακό χωριό όπως η Δρόβιανη με τα καταπληκτικά τοπία, τις αιωνόβιες βαλανιδιές, τις δεκάδες εκκλησίες, τα αρχοντικά της, την πλούσια ιστορία και τον πολιτισμό, τις αναρίθμητες προσωπικότητες όλων των κλάδων, μπορεί να αναπτυχθεί ο αγροτικός τουρισμός και να στηθούν άλλα τόσα κύτταρα ανάπτυξης, όπως και στον κάμπο. Το χαμοσφάκι της ορεινής περιοχής του Θεολόγου σε περίπτωση ορθολογικής και όχι βάρβαρης εκμετάλλευσης, όπως γίνεται τώρα, θα αποτελέσει πηγή πλούτου και επίσης άλλο ένα κύτταρο ανάπτυξης.

Αναφέραμε λίγα παραδείγματα για να δείξουμε τις δυνατότητες, που υπάρχουν για ανάπτυξη και κατ’ επέκταση τη συγκράτηση του πληθυσμού στις πατρογονικές εστίες του, που είναι και θα παραμείνει ένας στρατηγικός στόχος για τη Μειονότητα. Τι έλλειψε μέχρι τώρα και τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε οργανωμένα; Ο σχεδιασμός. Αυτό φιλοδοξεί να αλλάξει και να πραγματοποιήσει το νέο μας Κόμμα.

Πώς θα επιτευχθεί τούτο; Μέσα από τις διαρκείς Επιτροπές, που θα λειτουργούν στα πλαίσια της δράσης του Κόμματος, αλλά πιο πολύ μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα αποτελεί από εδώ και πέρα την εκτελεστική πλευρά όλων των σχεδιασμών του MEGA. Ο Σύλλογος των Έπαρχων ως καθιερωμένος θεσμός πια, θα βγει από το λήθαργο, που περιέπεσε, θα λειτουργήσει και θα ενεργοποιηθεί ξανά ως σώμα, γιατί αποτελεί δύναμη και εγγύηση για την υλοποίηση των σχεδιασμών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Τούτο είναι που μας κάνει όλους να σκεφτούμε πως στη βαθμίδα αυτή, πρέπει να αναδειχτούν άτομα υψηλού επιπέδου, καταρτισμένα, αποφασιστικά, δυναμικά, υπεύθυνα, δημοφιλή, που όλες οι πράξεις τους να γίνονται με βάση το συμφέρον του Ελληνισμού. Ταυτόχρονα, οι αιρετοί μας δε θα είναι ανεξέλεγκτοι, αλλά θα λογοδοτούν στο Εθνικό Συμβούλιο του Κόμματος.

Το μεγάλο στοίχημα του νέου Κόμματος είναι η καθημερινότητα του πολίτη. Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω εξ’ αρχής ότι το Κόμμα των Ελλήνων γνωρίζει λεπτομερώς τα προβλήματα, που απασχολούν καθημερινά τον πολίτη μας. Γνωρίζει τις αγωνίες του πληθυσμού μας για τις περιουσίες, για την ανασφάλεια, για τις διακοπές του ρεύματος, για την κατάσταση της υγείας, για τα οδικά δίχτυα. Γνωρίζει την αγωνία των επιχειρηματιών λόγω των διακρίσεων, που ασκούνται πάνω τους από τους φορολογικούς και άλλους μηχανισμούς.

Τα γνωρίζει όλα αυτά, γιατί η προσοχή του είναι στραμμένη προς τα χωριά μας και τους κατοίκους τους. Γιατί όλα αυτά αποτελούν δικαιώματα. Δικαιώματα του πολίτη. Και είναι κατοχυρωμένα στο Σύνταγμα και στις διεθνείς συμβάσεις. Είναι δικαίωμα του πολίτη η ασφάλεια και δεν μπορεί να καταπατείται όπως συμβαίνει στα χωριά μας, όπου οι κάτοικοι ζουν με το φόβο της ληστείας και του φόνου. Οι νύχτες στα χωριά μας, προπαντός όταν υπάρχει διακοπή ρεύματος, είναι  αβάσταχτες. Οι υπηρεσίες του νέου Κόμματος καταγράφουν με λεπτομέρεια τις ληστείες, για να τις χρησιμοποιήσει ως τεκμήρια στις διαμαρτυρίες του προς την Κυβέρνηση και σε άλλους οργανισμούς. Σαν παράδειγμα, αναφέρω, ότι μέσα σε μια νύχτα, από έρευνα, που διεξήγαγαν οι υπηρεσίες μας, ληστεύτηκαν πάνω από 30 σπίτια. Ταυτόχρονα προετοιμάζεται το περιβάλλον για κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων, που θα ανακουφίσουν τον πληθυσμό μας.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις δηλώσεις της ηγεσίας του ΚΕΑΔ περί δικαιωμάτων όπως και στις «μεγάλες μάχες», που δίνει για την προστασία τους, θα διαπιστώσουμε ότι περιορίζονται μόνο σε δευτερεύοντα θέματα όπως οι επιγραφές στους δρόμους, το τελικό σίγμα στα ελληνικά ονόματα και άλλα τέτοια. Αυτά, λοιπόν, τα ανάγει σε θέματα ουσίας, με σκοπό να καλύψει τα μεγάλα όπως είναι η παιδεία μας και ο περιορισμός της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, ο αρχαίος και ο νέος πολιτισμός μας, που αμφισβητούνται, η θλιβερή και αβάσταχτη καθημερινότητα, που δοκιμάζεται από την πλήρη αδιαφορία των οργάνων της τάξης, αλλά και της μέχρι τώρα φερόμενης  ηγεσίας των Ελλήνων, κλπ.

Αναρωτιόμαστε, πού είναι καταγραμμένα τα προβλήματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας;  
Πού είναι ο Φάκελος με τα θέματα που μας απασχολούν; Πού είναι τα ιστορικά, τα νομικά, τα πολιτικά, τα δημογραφικά, τα πολιτιστικά και άλλα στοιχεία, που ολοκληρώνουν και τεκμηριώνουν την υπόσταση και την πραγματική φυσιογνωμία της Εθνικής μας Μειονότητας; Μιλούμε για έναν Φάκελο, που κάθε ηγεσία πρέπει να τον κρατάει παραμάσχαλα,  και να είναι έτοιμη να τον καταθέτει όσες φορές παρουσιάζεται η ανάγκη. Ταυτόχρονα να τον πλουτίζει καθημερινά με στοιχεία, που προκύπτουν στις νέες συνθήκες και καταστάσεις.
Αντί για τη Βίβλο αυτή, η μέχρι τώρα ηγεσίες μας απλώς φωνασκούσαν και υπνώτιζαν τον κόσμο με μεγαλοστομίες και κούφια συνθήματα περί ένδοξου παρελθόντος, για Μαραθώνες και Σαλαμίνες. Οι Μαραθωνομάχοι και οι Σαλαμινομάχοι έκαναν το καθήκον τους. Ας κάνομε κι εμείς το δικό μας.   

Ξέρω, πως όλοι σας, μέσα και έξω από την αίθουσα αυτή, έχετε να μου απευθύνετε μια ερώτηση: Ποια θα είναι η σχέση του MEGA με την Ομόνοια; Σας απαντώ ευθέως: Το MEGAείναι η ίδια η Ομόνοια.
Η Ομόνοια είναι οργάνωση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Μα, και το MEGAείναι Κόμμα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Η Ομόνοια ενώνει στους κόλπους της μόνον τους Έλληνες, ανεξάρτητα από τα ιδεολογικά τους πιστεύω. Μα, και το MEGAενώνει στους κόλπους του μόνον τους Έλληνες, ανεξάρτητα από τα ιδεολογικά τους πιστεύω. Η Ομόνοια έχει την έδρα της στην πόλη των Αγίων Σαράντα. Μα και το ΜEGAέχει την έδρα του στην πόλη των Αγίων Σαράντα. Η Ομόνοια ιδρύθηκε για να γίνει ο νοικοκύρης του τόπου μας. Μα, και το ΜEGAιδρύθηκε για τον ίδιο σκοπό, δλδ να κληρονομήσει τον ίδιο «ευγενικό τίτλο» και να συνεχίσει το έργο, απ’ εκεί που το άφησε η Ομόνοια.

Μα, αφού ταιριάζουν και εφάπτονται το ένα με το άλλο, όπως η μία παλάμη του χεριού με την άλλη, τότε προς τι η ίδρυση του MEGA; Ήταν απλώς μια παράλογη επιμονή κάποιων νέων ανθρώπων ή μια ιστορική αναγκαιότητα;
Ήταν το δεύτερο. Η ιστορική αναγκαιότητα.
Η Ομόνοια λχ ιδρύθηκε στη θυελλώδη εποχή της ανατροπής της δικτατορίας και της εγκαθίδρυσης της δημοκρατίας. Όχι πριν το 1990-1991, ούτε μετά το 1990-1991. Ως χρονική στιγμή ήταν η πιο ευνοϊκή, η πιο κατάλληλη για ένα πολιτικό φυντάνι. Και είχε τη φιλοδοξία να αναλάβει και να διαμορφώσει τις τύχες του τόπου μας.    
Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να ρίξει παρά μόνον λίγα βήματα στην πορεία της. Όσο να στεριώσει και να αναδείξει το ανάστημα της Μειονότητας, όσο να ανοίξει κάποια σχολεία μας, που τα είχε κλείσει η δικτατορία, όσο να εξασφαλίσει τη διδασκαλία στην Ελληνική όλων των μαθημάτων στο Οκτάχρονο σχολείο, όσο να συμβάλει στο Νόμο για τη γη, που έκοβε το βήχα και τις ρίζες των γαιοκτημόνων από τους κάμπους μας, όσο να στήσει την προσοδοφόρα Επιχείρηση των τρακτέρ και λεωφορείων… της έριξαν χαλκά στο λαιμό, της αφαίρεσαν τον «ευγενικό τίτλο» του νοικοκύρη.

Από το 1990-1991 πέρασαν είκοσι χρόνια. Όπως αναφέραμε πιο πάνω, μια άλλη γενιά ήρθε στα πράγματα.  Τα παιδιά του MΕGA-ΕΕΜΜ γύρισαν πίσω στο χρόνο, για να ανακαλύψουν ξανά την πρώτη φυσιογνωμία της Ομόνοιας. Και την ανακάλυψαν. Και ιδρύσανε το νέο πολιτικό θεσμό, πάνω στα αχνάρια της. Γι’ αυτό MEGAκαι Ομόνοια είναι ένα και το αυτό. Διαφέρουν μόνον σε ένα πράγμα: η Ομόνοια είναι Οργάνωση, ενώ το MEGAείναι Κόμμα. Όμως, ακριβώς στη διαφορά αυτή, βρίσκεται και η μεγάλη τους ταύτιση. Ότι δηλαδή η Ομόνοια είναι πια αναβαθμισμένη σε Κόμμα. Όσοι σας κανοναρχούν το αντίθετο, ξέρετε ότι κάνουν το «καθήκον» τους. Που είναι να θολώνουν τα νερά.

Ποια θα είναι η σχέση του Κόμματος της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας με τα άλλα κόμματα στην Αλβανία και στην Ελλάδα; Το λέμε από την αρχή. Η σχέση μας με τα άλλα κόμματα όλου του πολιτικού φάσματος σε Αλβανία και Ελλάδα θα διέπεται από την αρχή των ίσων αποστάσεων. Οι συμμαχίες και συνεργασίες μ’ αυτά θα γίνονται μόνο και τότε όταν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Καμία φιλοδοξία και κανένας εκβιασμός δε θα μας αναγκάσει να μπούμε στο παιχνίδι της εξουσίας, απ’ όπου μπορούν να επωφεληθούν μερικά άτομα ή μια μικρή ομάδα, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. ΄Ηρθε η ώρα να καθίσομε στο τραπέζι ίσοι προς ίσους κρατώντας σφιχτά στα χέρια τη Βίβλο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Ήρθε η ώρα να αναδείξομε την αξιοπρέπειά μας, τις αξίες μας και όχι τη μίζερη εικόνα της προχειρότητας, της υποτέλειας και της επαιτείας και στο τραπέζι των συνομιλιών να ήμαστε ένας υπεύθυνος και σοβαρός συνομιλητής.

Η ιδεολογία του MEGA - EEMM είναι ξεκάθαρη: Ο Ελληνισμός.
Στη θεωρία και στην πράξη θα αγωνιστούμε όλοι μας με σύνεση, σύμπνοια και συνεργασία με συμμάχους και καλοθελητές μας. Χωρίς κανέναν δισταγμό δηλώνουμε ότι  σημαντικότερος σύμμαχός μας είναι  ο Εθνικός Κορμός αλλά και άλλοι θεσμοί εντός και εκτός της Αλβανίας. Το Κόμμα μας επιμένει στην εφαρμογή των παραγράφων της Σύμβασης Πλαίσιο και γι΄αυτό θα απευθύνεται θεσμικά στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το Κόμμα μας θα θέσει θεσμικές σχέσεις με τις προοδευτικές δυνάμεις της Αλβανίας με γνώμονα τα συμφέροντα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Κυρίες και κύριοι,
Είναι προφανές ότι το Κόμμα «Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» ΕΕΜΜ-ΜΕGAμπήκε σοβαρά στην τροχιά της πολιτικής σταδιοδρομίας με καθαρά εθνική φυσιογνωμία. Ο θεσμός αυτός διατρανώθηκε για να εξυπηρετήσει τον Ελληνισμό και όχι τις ιδεολογίες. Η μόνη του διάχυτη ιδεολογία είναι το εθνικό φρόνημα. Γι’ αυτό, οποιαδήποτε προσπάθεια να χρεώσουν κάποιοι αριστερή ή δεξιά εξάρτηση πέφτει στο κενό. Διατηρούμε μέσα μας ανεξάντλητες δυνάμεις για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το σκόπελο της διχόνοιας. Επωμιζόμαστε αξίες ενός λαού που η συνείδησή του δεν εφθάρη από τις μυλόπετρες του χρόνου. Αξίζουμε και μπορούμε να έχουμε  καλύτερη τύχη, μεγαλύτερη αξιοπρέπεια και ισχυρότερη παρουσία. Και σ΄αυτή την προσπάθεια, έχουμε και μπορούμε να αποκτήσουμε συμμάχους. ΄Εχουμε τον  εξ αίματος σύμμαχό μας,  την Ελλάδα, τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς που προσφέρουν τη νομική προστασία, αλλά πάνω από όλα έχουμε εσάς που κρατάτε μέσα σας τη δίψα για πρόοδο, ειρήνη και ελευθερία.

Καλούμαστε σήμερα σε μια νέα διάταξη να πετύχουμε τους στόχους μας. Οι τοπικές εκλογές έρχονται. Το Κόμμα των Ελλήνων κατεβαίνει για τη νίκη. Τη νίκη αυτή τη θέλετε εσείς, τι θέλει ο τόπος, την απαιτούν οι καταστάσεις. ΄Ολοι μαζί, ενωμένοι, με εθνική ομοψυχία και σύνεση μπορούμε να πετύχουμε.

Ζήτω ο Ελληνισμός! Ζήτω η Δημοκρατία!

Χρηστάκης Κίτσιος
πρόεδρος MEGA - EEMM