του Μιχάλη Θάνου
Κρατούσες μαχαίρι, χειροβομβίδα και όπλο;
Δυνάστευες, αποφάσιζες, είχες και λόγο;
Εξουσίαζες ρεμάλια, αδυνάτους και τόπο;
Εκβίαζες, ασελγούσες και παρέσυρες τον κόσμο;
**
Πουλούσες κουτοπονηριά, τεμπελιά κι απάτη;
Παραβίαζες της νομοθεσίας το σκαλοπάτι;
Παλινδρομούσες μεταξύ χαζού και παραβάτη;
Αγνοώντας την ελπίδα του κάθε φτωχοχωριάτη;
**
Ήσταν τρομοκράτες που δολοφονούσατε αθώους;
Φορώντας και τώρα την κουκούλα του σκότους;
Για παλιές ιδεολογίες πούναι ξευτελισμένες
Και με τα αίματα των πατριωτών είναι χιλιοβαμμένες;
**
Κοιτούσατε μόνον, γνωριμίες και προδοσία;
Πρωτοστατούσατε σε κάθε κοσμική παρουσία;
Αποδέχοσταν και φέρνατε τόνους κολακεία;
Κολυμπούσατε ενσυνείδητα μεσ’την προδοσία;
**
Ζητάτε δικαιώματα! ανέσεις και απολαύσεις;
Επιδιώκετε μόνο η κοιλιά σας να χορτάσει;
Ρε, υποχρεώσεις και καθήκοντα, αν ξεγράψεις
Τι λογαριάζεις, μέσα στον τάφο σου να θάψεις;
**
Η κοινωνία μας, θέλει δικαιοσύνη κι αγάπη,
Και όποιος μας, αυτά προμελετημένα, δεν τάχει
Αρρωστημένον βαριά, ο χώρος μας τον θεωρεί
Και μετά τον θάνατό του δεν τον συγχωρεί
**
Ζητάτε δικαιώματα εδώ στην πατρίδα;
Και αφήσατε τον τόπο μας δίχως ελπίδα;
Ξεριζώσατε τον χώρον μας, σπείρατε καταιγίδα;
Ω! ρημάδια, αδέσποτα των ξένων τα ψοφίμια!
**
Σαν κλωνοπήθηκες ήρθατε στην Αθήνα
Ζητάτε δικαιώματα από την πατρίδα
Μα η πατρίδα πολύ σας γνωρίζει
Διότι είστε κλωνοπίθηκες βρωμιά μυρίζει
**
“Η μειωμένη σας συνείδηση
Αυτό είναι το κύριον θέμα που μας απασχολεί.”
«Κύριοι» Το πάθος είναι πρόχειρο πεθαίνει,
αλλά η δύναμη του έθνους μένει αιώνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου