Απάντηση σε ανώνυμο σχόλιο - απορία στο άρθρο "Γιατί χωρίστηκε στα δύο η Ομόνοια"

Δυστυχώς η απαράδεκτη συμπεριφορά ορισμένων μας ανάγκασε να προβούμε σε έγκριση σχολίων προκειμένου να διαφυλάξουμε το επίπεδο του ιστολογίου μας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα αποφεύγουμε να απαντάμε και σε βάσιμες απορίες αναγνωστών.

Ανώνυμος σχολιαστής ρωτάει ποια ήταν η στάση μας το 2005 όταν η Ομόνοια μέσω του ΚΕΑΔ συμμετείχε στην κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος του Σαλί Μπερίσα.
Κατ' αρχάς ως προς αυτό είχαμε και εκεί τις επιφυλάξεις και τις αμφιβολίες μας.
Η δικαιολογία της ηγεσίας ήταν ότι υπήρχε σχετική παρότρυνση από το εθνικό κέντρο.
Η συμμετοχή στην κυβέρνηση Μπερίσα και οποιαδήποτε αλβανική κυβέρνηση, προϋπέθετε περισσότερες πιθανότητες για σεβασμό των δικαιωμάτων μας αλλά και πραγματοποίηση έργων στον τόπο μας. Κάποια πράγματα έγιναν μεν, αλλά αυτό που έμεινε ήταν ότι η συμμετοχή στα κυβερνητικά όργανα δυστυχώς γινόταν για τις προσωπικές επιδιώξεις.

Ένα μήνα πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2009 το προεδρείο της Ομόνοιας ψήφισε ανεξάρτητη κάθοδο αλλά το παναλβανικό PBDNJ δεν τη σεβάστηκε και συμμάχησε με το PS. Επιστρατεύτηκε η δικαιολογία της προεκλογικής και μόνο συνεργασίας με την ελπίδα να κερδηθούν περισσότερες έδρες.

Τα γεγονότα όμως ενάμιση χρόνο μετά δείχνουν ότι δεν υπάρχει απλώς συνεργασία μεταξύ PBDNJ και PS αλλά πλήρης υποταγή του πρώτου κόμματος προς το δεύτερο. Το ΚΕΑΔ που ιδρύθηκε για να καλύψει την Ομόνοια εκλογικά κατάντησε εξόφθαλμα παράρτημα της μετεξέλιξης του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας. Τα παραδείγματα πολλά. Από κοινού επισκέψεις Ντούλε και Ράμα στον πρόεδρο και τον γενικό γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, στήριξη του PS σε όλες τις θέσεις του, συμπόρευση στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κ.α.

Το συμπέρασμα είναι ότι τα λάθη του παρελθόντος όταν επαναλαμβάνονται τότε μετατρέπονται σε εγκλήματα.