«ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»

του δάσκαλου Χρήστου Σπ. Ντρίτσου

   

Έτσι έγραφε κάποτε, πριν  από δύο αιώνες, στο βιβλίο του «Ηellas»ο μεγάλος άγγλος ποιητής Σέλλεϋ, προσθέτοντας πως «οι νόμοι, η λογοτεχνία, η θρησκεία, οι τέχνες, όλα έχουν τις  ρίζες τους στην Ελλάδα».

Και να, τα λόγια αυτά ακούστηκαν πιο δυνατά αυτές τις μέρες στην πλατεία Τροκαντερό των  Παρισίων, μπροστά στην ελληνική πρεσβεία, όπου πάνω από 1500 Γάλλοι και πολίτες από πολλά μέρη του κόσμου, ζητούσαν την ελληνική υπηκοότητα, εκφράζοντας  έτσι τη συμπαράστασή τους προς τον ελληνικό λαό. Ήταν ταυτόχρονα και μια  εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά της  λιτότητας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, της σκληρής στάσης των μεγαλοκαπιταλιστών  του κόσμου, των Ευρωπαίων ηγετών και της τρόικα, που θέλουν να  εφαρμόσουν όχι μόνον κατά της Ελλάδας, αλλά και όλων των λαών.

Και πήρε φωτιά το κίνημα σ’ όλον τον κόσμο. Υψώθηκαν   και κυμάτισαν οι γαλανόλευκες  από Παρίσι σε Λονδίνο, Ρώμη, Μαδρίτη, Νέα Υόρκη κι ως τα βάθη της Ασίας κι’ Αφρικής.  Μεγαλόφωνα ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος και η μουσική  του Μίκη Θεοδωράκη. Και δέθηκαν χέρι -χέρι σε μεγάλο χορό αλληλεγγύης οι λαοί του κόσμου, έτοιμοι να βοηθήσουν με το καθετί την μικρή μα ένδοξη Ελλάδα. 

Σήκωσε τη φωνή της  η Εύα Ζολί απ΄ τη Γαλλία βροντοφωνώντας  πως «δεν μπορεί να φανταστεί κανείς την Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα». Ακούστηκαν κι αντήχησαν σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις τα  λόγια των δύο Ιταλών δημάρχων, οι οποίοι  χάριζαν τους μισθούς τους στην Ελλάδα, λέγοντας: «Αυτό που κάνουμε εμείς τώρα είναι πολύ μικρό μπροστά στον μεγάλο πολιτισμό που έχει δώσει η Ελλάδα στην ανθρωπότητα», δίνοντας έτσι το παράδειγμα αλληλεγγύης σ’ όλον τον κόσμο. Και πέρασε από στόμα σε στόμα, από ήπειρο σε ήπειρο, η αγανακτισμένη φωνή των λαών, μετατρέποντάς την σε γροθιά οργής... Κι άναψαν πιο πολύ τα αίματα της ευγνωμοσύνης και της αγάπης των λαών.

         

Ήταν κίνημα αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς τη μητέρα της  δημοκρατίας, ενάντια της δικτατορίας και της  μιζέριας. Ήταν ένα παγκόσμιο μήνυμα και κύμα των λαών που έδειχνε πως η Ελλάδα δεν είναι απομονωμένη. Ήταν ένα τσουνάμι συμπαράστασης κατά  των τρανών και δυνατών της γης, που έδειχνε πως τίποτε δεν υπερτερεί της δύναμης των λαών, όταν αυτοί είναι ενωμένοι. Τέτοιου είδους κινήματα αλληλεγγύης  και συμπαράστασης  σπάνια έχει δει ο πλανήτης γη.

Και η  Ελλάδα, με θάρρος και συγκινημένους παλμούς, καταγράφει, ενώσει τα χέρια της μ΄ εκείνα των λαών όλου του κόσμου κι’ ευγνωμονεί.