Στην πάροδο του χρόνου, παρά τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης: τη φτώχεια και την εξαθλίωση, την σκλαβιά και την δικτατορία, ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός κράτησε μέσα του κι ένα άλλο γνήσιο αγαθό: αυτό της ανθρωπιάς.
Έτσι όπως κράτησε, σαν κόρη οφθαλμού, τη γλώσσα και τη θρησκεία, τις πλούσιες παραδόσεις και την αστείρευτη φιλοσοφία του.
Όταν κάποιος θα έφτιαχνε ένα σπιτάκι όλοι οι χωριανοί θα συμπαραστέκονταν βοηθώντας την οικογένεια με φαγητό για τους μαστόρους, μέχρι και στο φιλοδώρημα την ημέρα της ολοκλήρωσης της σκεπής. Σε πολλά χωριά για σαράντα μέρες η οικογένεια του πενθούντος-ιδίως στους βαριούς θανάτους- λόγω του πένθους δε μαγείρευε αλλά βοηθιόνταν από τις άλλες οικογένειες του χωριού με τη σειρά. Και τα παραδείγματα είναι πολλά.
Είναι αυτό ένα προτέρημα, ένα γνήσιο αγαθό των Βορειοηπειρωτών που κληρονομήθηκε από τους προγόνους μας και κρατήθηκε μέχρι τις μέρες μας. Ανεξάρτητα από ιδεολογικές και κομματικές τοποθετήσεις, ανεξάρτητα από διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης και ανεξάρτητα από μίση, εσωστρέφεια και ζήλια που υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους, σε σημεία κινδύνου, σε στιγμές θλίψης και οδύνης, σε περιπτώσεις ανάγκης για την σωτηρία της ανθρώπινης ζωής, οι άνθρωποί μας ξεχνούν τα πάντα: και τις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις και τις κομματικές τοποθετήσεις. Και τις εσωτερικές έριδες και τους κοινωνικούς διαλαλισμούς.
Αυτό παρατήρησε η κόρη του αείμνηστου Μενέλαου Ζώτου και της αποτυπώθηκε μέσα της. Λαοθάλασσα ο κόσμος στην κηδεία του πατέρα της. Αμέτρητοι οι άνθρωποι από το Πωγώνι και από όλη την Ελληνική Κοινότητα συμπαραστάθηκαν στον πόνο της οικογένειας. Κι όχι μόνον αυτοί που τον γνώριζαν και είχαν διασυνδέσεις μαζί του, αλλά κι εκείνοι που τον γνώρισαν από το έργο και τον αγώνα του για το βορειοηπειρωτικό.
Όλες οι προαναφερόμενες κατηγορίες των Βορειοηπειρωτών, από όλα τα μέρη της Βορείου Ηπείρου, απ’ τον ελλαδικό χώρο και από το εξωτερικό, μόλις έμαθαν το συμβάν για το τραγικό θάνατο του 21χρονου Θοδωρή Κ. Βεζιάνη, συμπόνεσαν και έτρεξαν να συμπαρασταθούν στην οικογένεια του άτυχου νέου. Με την παρουσία τους, με τα τηλεφωνήματά τους, τα μηνύματα τους, προσπάθησαν να συμπαρασταθούν, να απαλύνουν έστω και λίγο τον πόνο της οικογένειας, να προσφέρουν την δική τους αλληλεγγύη, τη δική τους ζεστασιά, τη δική τους ανθρωπιά.
Και η ανθρωπιά αυτή, αυτό το γνήσιο προτέρημα των Βορειοηπειρωτών, έχει συμπλεγμένα και προτυποποιημένα και τ’ άλλα αγαθά της κοινωνικής ζωής: την αγάπη και την κατανόηση. Και όπου έχει αγάπη θα έχει αλληλεγγύη, θα έχει και συμφιλίωση, θα έχει και ενότητα. Κι αυτά τα προτερήματα μας χρειάζονται στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς για την αντιμετώπιση των κοινών εμποδίων και τη χάραξη των κοινών στόχων.
Ας χρησιμέψει αυτή η ανθρωπιά όχι μόνον για την κοινωνική αλλά και την πολιτική ενότητα του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, γιατί είμαστε λίγοι και δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε σκορπισμένοι και διαιρεμένοι.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε η ελληνική μας κοινότητα χρειάζεται αυτή την ενότητα για τα καταιγιστικά πυρά του αλβανικού εθνικισμού.
(από συνεργάτη μας στη Β. Ήπειρο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου