Τα απίστευτα και όμως αληθινά σενάρια με την ΑΟΖ

Δεν μπορεί κανείς να έχει την απαίτηση από μία βραχύβια υπηρεσιακή κυβέρνηση 30 ημερών να πράξει ότι δεν έπραξε μία εκλεγμένη κυβέρνηση επί 2ετία και μία διορισμένη κυβέρνηση επί ένα σχεδόν 6μηνο. 
Και όμως! 
Το ζήτημα της ανάγκης άμεσης ανακήρυξης ΑΟΖ από τη χώρα μας σε όλα τα πελάγη που την περιβρέχουν είναι πλέον τόσο πιεστικό και έχει τόσο καθυστερήσει ώστε ακόμη και μία υπηρεσιακή κυβέρνηση να φέρει βαρύτατη ευθύνη για την σχετική αδράνειά της.


Έχουν πλέον περάσει 30 χρόνια από την Συνθήκη της Τζαμάικα (Montego Bay) για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας στην οποία προβλέπεται η ανακήρυξη ζωνών αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης από τα παράκτια κράτη. Επί 30 χρόνια οι κυβερνώντες το ταλαίπωρο αυτό κράτος δεν βρήκαν το θάρρος, ή, ακόμη χειρότερα, δεν πήραν την άδεια των ξένων αφεντικών τους για μία τέτοια κίνηση. 


Ο υποθαλάσσιος αλλά και χερσαίος ενεργειακός πλούτος της χώρας ήταν ήδη γνωστός στους Αμερικανούς από την εποχή του Σχεδίου Marshall στο οποίο και περιγράφεται ενώ εντοπίζονται ακόμη και συγκεκριμένα κοιτάσματα! 
Ως φαίνεται, η αναμονή τόσων ετών "άξιζε τον κόπο" αφού, σχετικά πρόσφατα, ο αρμόδιος Αμερικανός Υφυπουργός για ενεργειακά θέματα της Ανατ. Μεσογείου (υπάρχει και τέτοιος!) κ. Morningstar μας ανακοίνωσε ότι ο ενεργειακός πλούτος της περιοχής θα πρέπει να μοιραστεί εξ ίσου μεταξύ των κρατών της ώστε όλοι να επωφεληθούν απ' αυτόν!!! 
Ανεφέρθη μάλιστα συγκεκριμένα στην Τουρκία -  με την οποία θα πρέπει να συνεργαστούμε -  για την συνεκμετάλλευση του ενεργειακού μας πλούτου!


Ο απίθανος αυτός τύπος μας είπε ακόμη ότι το μέγεθος και οι ανάγκες του κάθε κράτους θα πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν για τον καθορισμό συμμετοχής στην συνεκμετάλλευση!!! Εν ολίγοις, ο ενεργειακός μας πλούτος, όποιος και αν είναι, θα πρέπει κατ' αρχήν να ικανοποιήσει τους δανειστές μας (μην τους ξεχνάμε) και ό,τι απομείνει, την μόνη... ειλικρινή φίλη που έχουμε στον κόσμο, την Τουρκία! 


Παραφράζοντας τον Δημοσθένη θα μπορούσαμε να επαναδιατυπώσουμε την πασίγνωστη φράση του ως "Δη δει όρχεων ώ άνδρες Αθηναίοι, άνευ δε τούτων ουδέν δέον γενέσθαι των χρειόντων" ή, επί το ευπρεπέστερον, "θαρσείν χρεί" διότι αυτό κυρίως λείπει από τους υποτιθέμενους ηγέτες μας, ακόμη και απ' αυτούς που θεωρούνται φιλοπάτριδες (αν μεταξύ τους ευδοκιμεί αυτό το είδος). Ας αναφέρουμε ακόμη ότι "ακρογωνιαίος λίθος" όλων των ΑΟΖ που θα μπορούσαμε να ανακηρύξουμε παραμένει εκείνη του Καστελλορίζου η οποία μας επιτρέπει την πρόσβαση στην αντίστοιχη ΑΟΖ της Κύπρου και, μέσω αυτής, σ' εκείνη του Ισραήλ, αποκλείοντας ταυτόχρονα την Τουρκία από την ΑΟΖ της Αιγύπτου. 


Όμως, ο κ. Δρούτσας, ως ΥΠΕΞ, μας έχει αφήσει ανοικτό αυτό το ενδεχόμενο ή έχει συνάψει moratorium με τον κ. Νταβούτογλου σύμφωνα με το οποίο το Καστελλόριζο δεν διαθέτει ΑΟΖ? Ζούμε δυστυχώς σε μία εποχή στην οποία ο Εφιάλτης θα μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα για το βραβείο φιλοπατρίας και να κερδίσει!!!