Εκεί που φτύναμε γλείφουμε – το Ευαγγέλιο των «αποκλειστικών αντιπροσώπων» της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας

Στιγμές πολιτικού μεγαλείου και σταθερότητας αξιών ζει τις τελευταίες εβδομάδες ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός με τις κομματικού χαρακτήρα παρεμβάσεις από τους «αποκλειστικούς αντιπροσώπους» του.

Την εβδομάδα που προηγήθηκε των βουλευτικών εκλογών της 17^ης Ιουνίου τρίβαμε τα μάτια μας διαβάζοντας το ένα δελτίο τύπου μετά το άλλο όπου οργανώσεις, ομάδες και σωματεία προσκείμενα στο PBDNJ καλούσαν, στην αρχή έμμεσα και αργότερα ανοικτά, τους Βορειοηπειρώτες να ψηφίσουν τη Νέα Δημοκρατία!

Ο λόγος αυτής της έκκλησης δεν ήταν άλλος από το ότι έπρεπε να αποφευχθεί η άνοδος ενός αριστερού – διεθνιστικού κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, καθώς και ότι ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς είναι ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός που σαν Πρωθυπουργός θα ενδιαφερθεί τα προβλήματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Φυσικά κανένας εθνικά σκεπτόμενος Βορειοηπειρώτης δεν θα είχε αντίρρηση σε μία τέτοια πρόταση. Το θέμα όμως για τέτοιου είδους εκκλήσεις δεν είναι μόνο ο χρόνος και ο τρόπος με τον οποίο γίνονται, αλλά και η προϊστορία αυτών που τις απευθύνουν.

Από την άλλη πλευρά και το κόμμα των Ελλήνων ΕΕΜΜ – MEGA έβγαλε δελτίου τύπου με το οποίο παρότρυνε τους Βορειοηπειρώτες να στηρίξουν στις εκλογές τις πολιτικές δυνάμεις που θα κρατήσουν την Ελλάδα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε να αποτελέσουν την κυβέρνηση που θα βάλει στην κορυφή της ατζέντας της εξωτερικής της πολιτικής το Βορειοηπειρωτικό.

Ο κάθε συντοπίτης μας που έχει δικαίωμα ψήφου έχει και την κρίση να αντιληφθεί ποιο ή ποια είναι τα κόμματα που θα ενδιαφερθούν λίγο ή πολύ για τα ζητήματα της ΕΕΜ. Όπως έχει και κάθε δικαίωμα να ψηφίζει με άλλα κριτήρια.

Στους Βορειοηπειρώτες δεν αξίζει να είναι πρόβατα ούτε έχει κανείς το δικαίωμα να τους συμπεριφέρονται ως τέτοια.

Η απροκάλυπτη υποστήριξη προς ένα και μόνο κόμμα, αποκλείοντας οποιοδήποτε άλλο, που βάζει πολύ ψηλά το Βορειοηπειρωτικό στις προτεραιότητες του, αποδεικνύει έναν ξεφωνημένο καιροσκοπισμό και αποτελεί τον ορισμό του πολιτικάντικου γλυψίματος προς τον διαφαινόμενο νικητή.

Δεν θυμίζει το «μνήσθιτι μου Κύριε όταν έλθεις εν τη Βασιλεία σου», γιατί αυτή η φράση ήταν μία ειλικρινής απολογία από καρδιάς, αλλά σαν να βροντοφωνάζουν «ε παιδιά είμαστε και μεις εδώ όταν γίνετε εξουσία ξέρετε με ποιους θα έχετε παρτίδες».

Το αστείο όμως στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτές οι εκκλήσεις, προέρχονται από μία οργάνωση – συνιστώσα (όπως κατάντησε) ενός κόμματος που ευεργετήθηκε με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, από το πρώην αντίπαλον δέος της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ.

Ξεχνά κανείς τη στάση του κόμματος του Βαγγέλη Βενιζέλου κατά τις περσινές δημοτικές εκλογές; Ξεχνά κανείς τις παρεμβάσεις του τότε Βουλευτή Ιωαννίνων Μιχάλη Παντούλα;

Τι γνώμη θα σχημάτισε άραγε ο χρυσός Ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας ως υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ που τόσο πολύ σέβονται;

Φυσικά δεν ξεχνά κανείς και το κατά πόσο πιστή ήταν η συνιστώσα Ομόνοια και το όλον κόμμα ΚΕΑΔ στη γραμμή του ΠΑΣΟΚ.

Όμως όπως έχει γυρίσματα ο καιρός, έτσι έχουν και οι «πολιτικοί φωστήρες» του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στις κομματικές προτιμήσεις τους στην Ελλάδα. Πώς να το πήρε άραγε ο αντιπρόεδρος της Ομόνοιας και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Γιώργος Τζομάκας; Τι γνώμη να είχε ο Έπαρχος Άνω Δρόπολης Χρήστος Ντούτσης;

Να μην ξεχάσουμε όμως και τη συμπεριφορά της «αποκλειστικής αντιπροσωπευτικής» παρέας απέναντι στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας τους τελευταίους μήνες.

Όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο έγινε η συνάντηση του ηγετικού δίδυμου με τον Αντώνη Σαμαρά για το θέμα της απογραφής, άλλα τους είπε ο πρόεδρος της ΝΔ άλλα όμως έβγαλαν προς τα έξω για να δείξουν ότι έχουν την αμέριστη στήριξη και της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάτι που προκάλεσε την δυσφορία της Συγγρού.

Αλήθεια, οι ίδιοι αυτοί «αποκλειστικοί» ηγέτες δεν ήταν μόλις πριν δύο μήνες σνόμπαραν και αρνήθηκαν να ανταποκριθούν στην πρόσκληση της ΝΔ για την ημερίδα που διοργάνωσε στο ξενοδοχείο Caravel στην Αθήνα σχετικά με το Βορειοηπειρωτικό;

Οι Έπαρχοι που προσκλήθηκαν ένας ένας για να παραστούν και τελικά δεν εμφανίστηκε ούτε ένας από αυτούς ανήκαν μήπως τότε σε άλλο κόμμα;

Για να μην πάμε ακόμα πιο πίσω στη διετία 2007 – 2009 όταν ήταν Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας ο Θεόδωρος Κασσίμης, όταν έκανε κάποιες προσπάθειες για αναδιοργάνωση της Ομόνοιας και άνοιγμα της οργάνωσης στη βάση.

Κι όμως είδαμε πρώτα μία έμμεση πλην σαφή έκκληση της κλίκας που ελέγχει την Ομόνοια υπέρ της ΝΔ, μετά διαβάσαμε για συνάντηση με στελέχη του δεξιού ελληνικού κόμματος όπου τονίστηκε η αναγνώριση του ενδιαφέροντος του Αντώνη Σαμαρά προς το Βορειοηπειρωτικό, ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα, έπειτα η ουσιαστικά ανύπαρκτη από το 2007, Ένωση Ελλήνων Επάρχων δήλωσε την ασυγκράτητη υποστήριξη της και τέλος διαδόθηκε ανακοίνωση τοπικού σωματείου ότι θα βάλει πούλμαν για να μεταφέρει ψηφοφόρους που θα υποστηρίξουν το κόμμα του κ. Σαμαρά!

Μα τι ξαφνικοί έρωτες είναι αυτοί;!

Το κακό πέραν των άλλων είναι ότι άλειψαν το βούτυρο στο ψωμί του ανθελληνικού ΣΥΡΙΖΑ που βρήκε την ευκαιρία να βγάλει χολή κατά της βορειοηπειρωτικής κοινότητας, με αφορμή την υπόθεση για τα βιβλιάρια υγείας που ανακίνησε ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης.

Οι έννοιες της κωλοτούμπας και του γλειψίματος σε πολιτικό επίπεδο, χάνουν κάθε έννοια μπροστά στα χωρίς αναστολές καμώματα των «αποκλειστικών μας αντιπροσώπων», αφού από σύμμαχοι του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλβανίας πασχίζουν να αποδείξουν ότι είναι πιο νεοδημοκράτες και από τον ίδιο το Σαμαρά!

Από την άλλη αν ερχόταν στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα θα λυνόταν εύκολα, αφού θα παρουσιαζόταν το PBDNJ ως αδελφό παναλβανικό πολυπολιτισμικό κόμμα, μην παίρνοντας ευθύνη για τη στάση της Ομόνοιας, χαρακτηρίζοντας τη ως μεμονωμένη μίας από τις συνιστώσες του.

Θα πει κάποιος ότι δικό τους είναι το κόμμα και ότι θέλουν  κάνουν.

Αν είναι όμως έτσι κι αυτοί δεν έχουν δικαίωμα να ισχυρίζονται ότι έχουν το μονοπώλιο στην πολιτική μας αντιπροσώπευση.

Είναι αδύνατον οι Βορειοηπειρώτες να δέχονται εν έτει 2012 να εκπροσωπούνται από άτομα που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο και έχουν ως αξίες τον καιροσκοπισμό και την εξυπηρέτηση των προσωπικών τους φιλοδοξιών και συμφερόντων, προσπαθώντας να δώσουν πιστοποιητικά υποδούλωσης στον εκάστοτε ισχυρό, αλλά ούτε να δέχονται να μετατρέπονται σε πολιτικά πρόβατα προς άγραν κομματικής πελατείας.