Οι Βορειοηπειρώτες παρόντες στους αγώνες του Έθνους - Ο Σταύρος Βασιλείου από το Σελλειό της Δρόπολης

του δάσκαλου Ηλία Κάτση - Σελλειό

  …Η Δρόπολη έστειλε στην μαχόμενη  Ελλάδα  του 1821 εκατοντάδες μαχητές, τα ονόματα των οποίων, δυστυχώς,  λησμονήθηκαν. 

Στις  μάχες της Εύβοιας διακρίθηκε ο Σταύρος Βασιλείου   από το χωριό Σελλειό της Δρόπολης,  γνωστός με το ψευδώνυμο «Καπετάν  Χαλάστρας».
Ο αγωνιστής αυτός λίγα  χρόνια προ της έκρηξης της Μεγάλης  Επανάστασης ασχολούταν με το εμπόριο του καπνού (ταμπάκο), όπως  και οι λοιποί κάτοικοι του Σελλειού.
Αμέσως  όμως με την κήρύξη  της   επανάστασης, μαζί με άλλους  αγωνιστές και με τον αδερφό του Κώστα, γενναίο και τολμηρό παλικάρι, έφτασε στην Ανατολική Ελλάδα, φέροντας πολλά χρήματα και αναγνωρίστηκε ως καπετάνιος στην Εύβοια, όπου διακρίθηκε σε  πολλές μάχες, κυρίως δε στην μάχη των Αντριλιών, στην οποία αγωνίστηκε γενναία με πολλούς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές και λίγους απ’ την Εύβοια.

Η μάχη αυτή στην επαναστατημένη Εύβοια δεν έχει περιγραφεί ιδιαιτέρως από τους ιστοριογράφους της επανάστασης, μολονότι αυτή ήταν η σπουδαιότερη  μάχη από όσες έγιναν στο νησί αυτό στη διάρκεια της μεγάλης Επανάστασης.

Από τους  ιστοριογράφους  της μεγάλης επανάστασης μόνον ο Σουλιώτης αγωνιστής και ιστοριογράφος Λάμπρος Κατσονίκας περιέγραψε  αυτή με λεπτομέρεια.

“Οι Ηπειρώτες, γράφει ο Κατσονίκας, Σταύρος Βασιλείου με τον αδερφό του Κώστα και άλλους  Αργυροκαστρίτες αγωνιστές, τον ατρόμητο Λιάκο με 300 στρατιώτες, κατέλαβαν την  θέση στον Αντριλιά,  κοντά στον Παγώνα, την οποία οχύρωσαν αρκετά καλά. 

Οι Τούρκοι , έχοντας αρκετό πεζικό  και πυροβολικό,  επιτέθηκαν κατά των 300 Ελλήνων την 27η Ιουλίου 1823 και, μετά από αιματηρή μάχη, οι Έλληνες απέκρουσαν τους Τούρκους και τους  προξένησαν μεγάλη ζημιά.

 Την επόμενη,  βλέποντας ότι δεν ήταν δυνατό να αντέξουν για πολύ, απέναντι 7.000 εχθρών, περιμένοντας βοήθεια χωρίς ελπίδα, αποσύρθηκαν από την θέση αυτή. Δυστυχώς  όμως ο Λιάκος δεν μπόρεσε να αποσυρθεί από την θέση, διότι ήταν περικυκλωμένος από όλα τα μέρη  και ηρωικά, ως άλλος Λεωνίδας, σκοτώθηκε  μαζί με όλους τους συντρόφους του,  προξενώντας μεγάλη φθορά στους εχθρούς”. 

Τον θάνατον του Κώστα, όπως  και του αρχηγού των Ευβοίων Αγγελή αποθανάτισε η  δημοτική μούσα ως εξής:

Μην είδατε τα  δυο πουλιά, τους  δυο καπεταναίους,
π’ αρχίσανε τον πόλεμο στους Τούρκους Χαλκιδόνους;
Τον Κώστα και  τον Αγγελή, τα  δύο τα  λιοντάρια,
εχθές  προχθές τα  είδαμε με λίγα  παλικάρια. 

(Απόσπασμα από το βιβλίο  « Η Δρόπολη της Βορείου  Ηπείρου κατά την Τουρκοκρατίαν», σελ 60,64 και 65)