Όταν οι Τούρκοι εξολόθρευαν τον Ελληνισμό της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, από το 1914 μέχρι το 1923, το ελλαδικό κράτος όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τη Γενοκτονία, αλλά με τις πράξεις του την επιτάχυνε. Σήμερα, με το νόμο 4093/2012, το ελλαδικό κράτος κλείνει ένα από τα τελευταία κεφάλαια της Γενοκτονίας, οδηγώντας στο θάνατο τους υπέργηρους Έλληνες του Πόντου και της Βορείου Ηπείρου!!!
Χωρίς σχέδιο προστασίας του Μείζονος Ελληνισμού
του Σάββα Καλεντερίδη
Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας του 1821 και η ίδρυση του ελλαδικού κράτους αποτέλεσαν κορυφαία στιγμή στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Κι αυτό γιατί, εκτός του ότι απελευθερώθηκε μέρος του υπόδουλου Ελληνισμού, με την ίδρυση του κράτους και τη λειτουργία των πανεπιστημίων και του συστήματος εθνικής παιδείας άρχισε η μεγάλη πνευματική αναγέννηση του 19ου αιώνα, με την αρχαία ελληνική γραμματεία να ανασύρεται και να μεταδίδεται από τους πνευματικούς λόγιους και δασκάλους της εποχής, συμβάλλοντας στην πνευματική ανέλιξη και τη συγκρότηση της εθνικής συνείδησης και τη μόρφωση του Νεοέλληνα.
Αν και είχε κάνει την εμφάνισή της πριν την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, η Μεγάλη Ιδέα, που γαλουχούσε τους Έλληνες με την ιδέα της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού και την απελευθέρωση των εδαφών που κατοικούνταν κατά πλειοψηφία από Έλληνες, παρουσιάστηκε ως όρος από τον Ιωάννη Κωλέττη, σε ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση το 1844. Έκτοτε αποτελεί τον κύριο κορμό της εθνικής ιδεολογίας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και μέχρι τη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Ενώ η Μεγάλη Ιδέα ήταν η κινητήρια δύναμη του Έθνους όλη αυτήν την περίοδο και σε συνδυασμό με τον αλυτρωτισμό διαπερνούσε απ’ άκρου εις άκρον και κινητοποιούσε το σύνολο του Ελληνισμού, από τα Βαλκάνια και τις Παραδουνάβιες χώρες μέχρι τα βάθη της Ανατολής και από τον Καύκασο και τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Αλεξάνδρεια και τη Μέση Ανατολή, όπως αποδείχτηκε - και μάλιστα με τον πιο τραγικό τρόπο - είχε παραμείνει μια Ιδέα, που πολλές φορές έγινε επικίνδυνο και καταστροφικό εργαλείο-παιχνίδι στα χέρια πολιτικών, και δεν είχε μετατραπεί ποτέ σε ένα Εθνικό Σχέδιο, με κύριο στόχο την προστασία του λεγομένου Μείζονος Ελληνισμού.
Γιατί αν υπήρχε ένα τέτοιο σχέδιο, ποτέ δεν θα αποτολμούσε καμία Ελληνική κυβέρνηση την Εκστρατεία στην Κριμαία και τη Μικρασιατική Εκστρατεία, αν δεν ήταν απολύτως εξασφαλισμένη η επιβίωση του Ελληνισμού στις συγκεκριμένες περιοχές, σε περίπτωση που το εγχείρημα αποτύγχανε.
Γι’ αυτό η πρώτη εκστρατεία αποτέλεσε ένα σοβαρό αμάρτημα και μια μόνιμη καχυποψία που παρέμεινε ως μνήμη βαθιά ριζωμένη στο υποσυνείδητο των κρατικών μηχανισμών της Ρωσίας, που ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησαν στον ξεριζωμό και τον αναγκαστικό εκτοπισμό των ελληνικών πληθυσμών από τη Νότια Ρωσία και τον Καύκασο τις δεκαετίες του 1930 - ΄40, με αποτέλεσμα να χάσει το τελευταίο σοβαρό έρεισμα ο Ελληνισμός στον Εύξεινο Πόντο, να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, να ταλαιπωρηθούν στις στέπες της Κεντρικής Ασίας και να καταλήξουν να έρχονται στην Ελλάδα τα τέλη του 20ού αιώνα, που τους συμπεριφέρεται σαν νόθα τέκνα ή στην καλύτερη περίπτωση σαν παραπαίδια.
Για τη δεύτερη εκστρατεία ούτε λόγος, αφού δεν τηρήθηκαν οι βασικές αρχές που πρέπει να διέπουν κάθε πολιτικό και επιχειρησιακό σχεδιασμό, με πρωταρχική αυτήν του χειρότερου σεναρίου, που στην περίπτωσή μας σήμαινε πρόβλεψη για το «ποια θα είναι η τύχη του εκεί Ελληνισμού, σε περίπτωση αποτυχίας του εγχειρήματος».
Έτσι, φθάσαμε στην Ανταλλαγή των Πληθυσμών και την ολοκλήρωση της καταστροφής του Ελληνισμού της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, που ήδη είχε αρχίσει από το 1914, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επωφελούμενη και από την εμπλοκή όλων των χωρών του κόσμου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να εκτελεί ανενόχλητη το σχέδιο της Γενοκτονίας των Χριστιανικών πληθυσμών, ανάμεσα στους οποίους και οι Έλληνες και το ελλαδικό κράτος απλά να παρατηρεί την εξολόθρευση περίπου 1,5 εκατομμυρίων Ελλήνων, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα.
Όλο αυτό το διάστημα, το ελλαδικό κράτος, όταν δεν την προκαλούσε με τις πράξεις του, παρέμενε απλός θεατής στη συρρίκνωση του Ελληνισμού, τακτική που ακολούθησε και τις επόμενες δεκαετίες του 20ουαιώνα, όταν είδαμε να εξαφανίζεται ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τενέδου, του Καυκάσου, της Αιγύπτου, του Λιβάνου, της Αιθιοπίας, της Βορείου Ηπείρου, ως αποτέλεσμα βάρβαρων πολιτικών του Κεμαλισμού, του Νασερισμού και του Ενβέρ Χότζα-αλβανικού εθνικισμού!
Και όλα αυτά συμβαίνουν επειδή το ελλαδικό κράτος δεν είχε ποτέ εθνικό σχέδιο και στρατηγική για την προστασία του Μείζονος Ελληνισμού και την παραμονή του στις πατροπαράδοτες εστίες του. Γιατί αν είχε σχέδιο και στρατηγική και έδειχνε αποφασιστικότητα, κανένα κράτος, ούτε η ίδια η Ρωσία-Σοβιετική Ένωση, δεν θα πείραζε ούτε τρίχα ενός Έλληνα, αν γνώριζε ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να προστατέψει πάση θυσία τους απανταχού Έλληνες.
Απόδειξη της έλλειψης αυτής της στρατηγικής, που εν τέλει αποτελεί έλλειψη σεβασμού απέναντι στα τελευταία εναπομείναντα κομμάτια του Μείζονος Ελληνισμού, είναι ο νόμος 4093/2012, με τον οποίο κόβεται το βοήθημα-ελεημοσύνη των 300 ευρώ από τους υπέργηρους, μοναδικό δείγμα ελάχιστου ενδιαφέροντος και «στοργής» που έδειξε το ελλαδικό κράτος στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, της Κριμαίας, του Καυκάσου και της Ρωσίας.
Δεν χρειάζεται να υπεισέλθουμε και να μιλήσουμε για τα προβλήματα που δημιουργούνται από την εφαρμογή αυτού του νόμου, που μοιάζει σαν συνέχεια της Γενοκτονίας.
Απλά να τονίσουμε την ανάγκη άμεσης τροποποίησής του, για να μην ολοκληρωθεί με αυτήν την απόφαση και μάλιστα από ελληνικά χέρια το έγκλημα που τελέστηκε ΚΑΙ με ευθύνη του ελλαδικού κράτους τον 20ό αιώνα εις βάρος όσων επέζησαν των απανταχού διωγμών, εθνοκαθάρσεων και γενοκτονιών που έγιναν εις βάρος των Ελλήνων.
Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς πρέπει να επιληφθεί προσωπικά και να σταματήσει αμέσως αυτήν την εθνική ντροπή, αποκαθιστώντας -έστω και εν μέρει- την αδικία και την καταστροφική πολιτική που ακολούθησε το ελλαδικό κράτος απέναντι στον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ.
Όχι σήμερα, χθες!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου