Μπορούμε να δυναμώσουμε το Εθνικό μας Βορειοηπειρωτικό Κέντρο;

του εκδότη Θόδωρου Βεζιάνη

Ο Βορειοηπειρωτικός  Ελληνισμός είναι πραγματικά  ένα μαργαριτάρι με όλες τις  αρετές που του έδωσε ο Θεός
  Σ’ αυτόν τον λαό αξίζουν πολλά.
 Αυτό που χρειάζεται, το κυριότερο, είναι η ΔΥΝΑΜΗ του και η ΕΝΟΤΗΤΑ του.

  Συγκεκριμένα, τώρα έχομε βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία στις 23 Ιουνίου 2013. Ποια μέτρα θα πάρουμε για να βγούμε ενισχυμένοι; Ο καθένας θα πάει με τη γνώμη του, ή η κάθε ομάδα ή παράταξη χώρια με τη δική της γνώμη;
  Όλοι γνωρίζομε πως τα « χώρια», ο καθένας με το μπαργιάκι του , δεν μας βγάζουν πουθενά, αυτά δεν ωφελούν κανέναν από μας, αλλά μόνον άλλους.

Συμπέρασμα: Είναι πολύ αναγκαίο ένα κέντρο, ένας εθνικός Βορειοηπειρωτικός φορέας, ο οποίος θα αποτελεί το κέντρο όλων των Ελλήνων, όπως και το κέντρο συλλογικών αποφάσεων. Μόνον μ’ αυτό το κέντρο αξιοποιείται η δύναμή μας και ο κάθε βουλευτής με υπερηφάνεια θα ξέρει τι να προσφέρει.
  Από πολλούς έχει ειπωθεί  και στα περασμένα χρόνια ακόμα,  το να έχουμε την Ομόνοια ως ΒΟΥΛΗ..
  Όμως, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να γίνουν μερικές αλλαγές, τροποποιήσεις και πάνω απ’ όλα αλλαγή αντιλήψεων. Όχι, άλλοι πατριώτες και άλλοι προδότες. Όλοι οι Έλληνες είναι Έλληνες, όπου και να βρίσκονται και ο καθένας με τον τρόπο του και δυνατότητά του αγωνίζεται για το είναι του.

  Με λίγα λόγια,  θα ήταν ευχής έργο να συνεδρίαζαν  σ’ αυτή τη ΒΟΥΛΗ με οικοδέσποινα  την Ομόνοια τα δύο κόμματα, η ΕΕΜΜ (το κόμμα των Ελλήνων), το ΚΕΑΔ, όλοι οι βουλευτές μας, Ντούλες, Τάβος, Ξέρρας, Μπάρκας, όπως και ο Πρόεδρος Κίτσιος, ο πρόεδρος επιτροπής Μειονοτήτων, αιρετοί, στελέχη, προσωπικότητες κλπ.

  Εδώ, σ’ αυτή και σ’ αυτές τις διαβουλεύσεις λύνονται όλα τα προβλήματα και έτσι ξαναποχτιέται η αξιοπρέπειά μας. Λύνεται ένα μεγάλο θέμα που μας τυραννάει χρόνια, και λύνεται όχι από «μηχανής Θεού», αλλά από εμάς τους ίδιους, οι οποίοι διαθέτομε όλα τα προσόντα. Εδώ δεν αποκλείεται η βοήθεια του Εθνικού μας Κέντρου (της Ελλάδας), που μπορούμε να πούμε πως είναι και απαραίτητη πολλές φορές.

Το να παιρνόμαστε με το  αλαλούμ,  άλλοι να βρίζουν τον έναν και άλλοι τον άλλον , μόνον τα μάτια μας βγάνουμε, τίποτα δεν κερδίζομε…!

Θα τρίζουν τα κόκαλα των άξιων  προγόνων μας, αν δεν θ’ αλλάξομε δρόμο, εάν δεν μπούμε στο δρόμο του Θεού, έτσι που να μην ντροπιάσουμε το αξιέπαινο γένος μας.