Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

12 Δεκεμβρίου 2010: Η δεύτερη εξέγερση του Αλύκου - Ο Γιώργος Μάνος και πάλι μπροστάρης

Είκοσι χρόνια μετά την εξέγερση του Αλύκου η ιστορία έμελλε να επαναληφθεί. 

Ήταν 12 Δεκεμβρίου 1990 όταν οι κάτοικοι του ηρωικού χωριού εξεγέρθηκαν πρώτοι, από τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, ενάντια στο τυρρανικό κομμουνιστικό καθεστώς, με αφορμή την εν ψυχρώ εκτέλεση των τέσσαρων παλικαριών (Θανάση Κώτση, Θύμιου Μάσιου, Αηδώνη Ράφτη, Βαγγέλη Μήτρου) που αποπειράθηκαν να αποδράσουν από τον "αλβανικό σοσιαλιστικό παράδεισο".

Στις 12 Δεκεμβρίου 2010 όμως, οι Αλυκιώτες πραγματοποίησαν μία άλλου είδους εξέγερση.
Ενώ πριν είκοσι χρόνια κινήθηκαν κατά της κόκκινης δικτατορίας, αυτή τη φορά εναντιώθηκαν στη δικτατορία που προσπαθούν να επιβάλλουν κάποιοι στο εσωτερικό της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Σε αυτούς που θεωρούν ότι η εκπροσώπηση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού αποτελεί μονοπώλιο τους και αποκλειστικό τους δικαίωμα, εκφράζοντας συμπεριφορές κυβερνόντων από εποχές που θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουν πια περάσει ανεπιστρεπτί.

Είναι δεδομένο ότι όλοι επιθυμούμε την ενότητα και ότι κανείς δεν θέλει τη διχόνοια. Μία ενότητα όμως πραγματική, που να στηρίζεται στον πλουραλισμό και στις αξίες της Δημοκρατίας. Μία ενότητα που θα σέβεται την πλειοψηφία και θα έχει ως επικεφαλής, πόσο μάλλον όταν αφορά την κοινότητα μας, αυτόν που έμπρακτα θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα μας, αναδεικνυόμενος ως ο καταλληλότερος από τη βούληση της πλειοψηφίας.

Όταν όμως η ενότητα αυτή είναι επίπλαστη και γίνεται εργαλείο στα χέρια μιας μειοψηφίας, η οποία και τη χρησιμοποιεί για να εκμεταλλεύεται τον πατριωτισμό του απλού Βορειοηπειρώτη, μη δίνοντας λόγο πουθενά και σε κανέναν, τότε φυσικά εκφυλίζεται και χάνει κάθε έννοια της.
Σε αυτήν την ψευδεπίγραφη και δικτατορική "ενότητα" αντέδρασε και σήμερα το Αλύκο, με πρωτοστάτες τους ίδιους ανθρώπους: τους συγγενείς των Μαρτύρων του 1990 αλλά και τον γιατρό Γιώργο Μάνο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Αρχικά υπήρξε η αντίδραση των οικογενειών των Τεσσάρων Μαρτύρων για τον τόπο τέλεσης της Θείας Λειτουργίας και του Μνημοσύνου, οι οποίες επιθυμούσαν να πραγματοποιηθούν στον Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας πλησίον του Κοιμητηρίου όπου είναι τα δολοφονήμενα παιδιά τους. Η Θεία Λειτουργία πραγματοποίηθηκε όμως στον νέο Ιερό Ναό των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, με τη δικαιολογία ότι εντός του Ναού της Αγίας Βαρβάρας γίνονταν εργασίες συντήρησης και τους συγγενείς των Ματύρων να τον βρίσκουν κλειδωμένο!

Ύστερα από την επιμονή τους η εκκλησία τελικά άνοιξε για να τελεστεί το Μνημόσυνο κανονικά, έχοντας διαπιστώσει όλοι παράλληλα ότι δεν υπήρχε πραγματικός λόγος στο να μην γίνει εκεί.
Έπειτα ακολούθησε τρισάγιο στα μνήματα των αδικοσκοτωμένων παιδιών.

Στη συνέχεια άρχισε και η εκδήλωση που διοργάνωνε η Επαρχία Αλύκου και η ΔΕΕΕΜ Ομόνοια.

Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι θεωρείται αυτονόητο πως οι πρώτοι που πρέπει να έχουν λόγο σε εκδηλώσεις σαν και αυτήν είναι οι συγγενείς των Μαρτύρων της Δημοκρατίας, καθώς και ένας εκπρόσωπος αυτών που πρωτοστάτησαν στην ιστορική εξέγερση.   
Αυτονόητο επίσης θεωρείται ότι όλοι οι επίσημοι φορείς και εκπρόσωποι που συμμετέχουν στις επετειακές εκδηλώσεις, οι οποίες πρέπει να στέλνουν το μήνυμα της ενότητας, δικαιούνται να πάρουν το λόγο, ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους. Αυτή δεν είναι άλλωστε και η πεμπτουσία  της Δημοκρατίας;

Στην περίπτωση όμως αυτή βλέπουμε ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Αν κάποιος φορέας διοργανώνει μία εκδήλωση, καλό θα είναι να ξέρουμε γιατί την διοργανώνει. Για να τιμήσει ένα γεγονός αποδεχόμενος τη συμμετοχή όλων των πλευρών, κάνοντας πραγματικότητα τη μαζική συμμετοχή ή για να ασκήσει τη δική του πολιτικάντικη προπαγάνδα;

Όταν λοιπόν δεν συμπεριλαμβάνονται αυτοδικαίως οι πρωταγωνιστές των ιστορικών γεγονότων στο πρόγραμμα της εκδήλωσης, τότε δεν χρειάζεται οποιαδήποτε άλλη ανάλυση, γιατί το να τους επιτρέπεις ή όχι τη συμμετοχή βάσει πρωτοκόλλου, αυτό είναι από μόνο του τραγικό.

Έτσι όμως αποκαλύπτεται και η ωμή πραγματικότητα. Η εκδήλωση δεν γίνεται για να τιμηθούν οι Μάρτυρες με τη συμμετοχή ολόκληρης της Μειονότητας, αλλά προς τέρψην των οπαδών μίας συγκεκριμένης ομάδας, από τη στιγμή που μόνο οι "αποκλειστικοί αντιπρόσωποι" του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου ήταν αυτοί που μπορούσαν να ανέβουν στο βήμα.

Το πρόγραμμα του "πρωτοκόλλου" παρεκτράπηκε όταν πήρε αυτόκλητα το λόγο ο Υπουργός Εργασίας και Βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος στην Περιφέρεια Αργυροκάστρου Σπύρος Ξέρρας. Άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι μαζί του, πως είναι δυνατόν να μην έχει δικαίωμα να πάρει το λόγο εκλεγμένος εκπρόσωπος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανική Βουλή και την Αλβανική Κυβέρνηση; Κι ας κρινόταν από κει και πέρα από τα λόγια και τις πράξεις του.

Ο εορτάζοντας Υπουργός χαιρετώντας τους παρευρισκόμενους και ειδικότερα τη ΣΦΕΒΑ και τη Νεολαία Βορειοηπειρωτών, είπε μεταξύ άλλων:

«Μετά από 20 χρόνια περίμενα πως θα γινόταν μια νέα αρχή. Ως Βουλευτής Αργυροκάστρου, ήρθα να τιμήσω αυτά τα παιδιά και τους γονείς τους. Την ίδια μέρα που στο χωριό μου τη Δερβιτσάνη γινόταν η πρώτη Θεία Λειτουργία με την συμπαράσταση του Αρχιερέα μας Σεβαστιανού, μαθαίναμε για τα τραγικά γεγονότα στο Αλύκο. Αυτό ήταν για μένα το πρώτο σημάδι για μια μαζική εξέγερση των Ελλήνων η οποία θα έδινε στην αλβανική κοινωνία το μήνυμα για σεβασμό των δικαιωμάτων μας, τα οποία μπορούμε να διεκδικήσουμε βάσει των διεθνών συμβάσεων.
Και η εξέγερση αυτή κατά του κομμουνισμού που σκότωσε τα παιδιά τη μνήμη των οποίων τιμούμε σήμερα, ξεκίνησε από εδώ, από το Βούρκο. Δεν πρέπει όμως να ξεχάσουμε και το ποιοι διατάξανε τη δολοφονία αυτών των παιδιών. Είναι άνθρωποι που ακόμα βρίσκονται στην πολιτική και διαχειρίζονται τις τύχες μας. Και ο λαός της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας δεν πρέπει να συγχωρέσει ούτε τους ίδιους αλλά ούτε και αυτούς που συνεργάζονται μαζί τους… Τι είδους δημοκρατία έχουμε σήμερα; Για ποιο λόγο σκοτώθηκαν αυτά τα παιδιά; Η Ομόνοια, η οργάνωση μας, πρέπει να σταματήσει επιτέλους να διώχνει τα παιδιά της».

Αφού ο κος Ξέρρας ολοκλήρωσε τα όσα είπε, ο Έπαρχος Αλύκου Ηλίας Θανάσης πήρε το λόγο επισημαίνοντας ότι δικαίωμα να μιλήσουν έχουν όσοι συμπεριλαμβάνονταν το πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα το οποίο δεν περιελάμβανε τους «ανεπιθύμητους», σύμφωνα με όσους διαμαρτύρονταν έντονα και είχαν εκφράσει έγκαιρα ενδιαφέρον για συμμετοχή στην επετειακή εκδήλωση.
Τα πράγματα τότε δεν άργησαν να οξυνθούν όταν παρενέβη η πρόεδρος της Κρατικής Επιτροπής Μειονοτήτων κα Κωνσταντίνα Βεζιάνη, όπου τη στιγμή που έλεγε ότι «είμαστε όλοι Έλληνες που ήρθαμε να τιμήσουμε τα παλικάρια που σκοτώθηκαν και έχουμε όλοι δικαίωμα να μιλήσουμε», της «έκοψαν το μικρόφωνο»!

Ακολούθησαν τότε σκηνές απερίγραπτες, με τις αδελφές του Μάρτυρα Θανάση Κώτση να παίρνουν τα στεφάνια που πρόλαβαν να καταθέσουν οι πρόεδροι του ΚΕΑΔ και της Ομόνοιας, Βαγγέλης Ντούλες και Βασίλης Μπολάνος αντίστοιχα, αναθεματίζοντας τους.

Υπό τις επευφημίες του πλήθους, πήρε το λόγο ο ιατρός Γιώργος Μάνος, που την ίδια μέρα, είκοσι χρόνια πριν, είχε πρωτοστατήσει στην ιστορική εξέγερση:

«Δεν έχουμε ανάγκη από μικρόφωνα. Πριν ακριβώς 20 χρόνια δεν είχαμε ούτε ρούχα να φορέσουμε. Κι όμως, βρεθήκαμε απέναντι σε αυτούς που τότε μας πετροβολούσανε και σήμερα πιάνουν τα μικρόφωνα για να ακουστεί μόνο η δική τους φωνή. Για να μας πουν άλλη μία φορά ψέματα. Για να καπηλευτούν άλλη μία φορά το Βορειοηπειρωτικό.
Μέσα μας εμείς, όσοι συμμετείχαμε τότε στη μεγάλη πορεία και κυρίως οι γονείς των δολοφονημένων παιδιών, φέρουμε έναν μεγάλο πόνο. Πόνο τον οποίο σηκώσαμε και τον κάναμε λάβαρο. Τον κάναμε επανάσταση. Αλλά ποτέ δεν θα σταματήσουμε και θα είμαστε ενωμένοι σε αυτό. Γιατί αν δεν παίρναμε από μόνοι μας αυτό το βήμα, θα τους δίναμε το θάρρος να συνεχίσουν να μας κάνουν τα ίδια, όπως συνεχίζουν να μας αφαιρούν δικαιώματα, να μας κόβουν ελευθερίες και να μας αφήνουν σε αυτή την άσχημη κατάσταση που όλοι μας ζούμε.
Αυτή τη στιγμή βλέπω δάκρυα πατεράδων και μανάδων, ακούω φωνές αδελφών που είναι έτοιμες να ξαναχύσουν αίμα για ελευθερία. Είμαστε έτοιμοι για νέες θυσίες. Δεν αφήσουμε όμως του λωποδύτες να τις εκμεταλλευτούν. Φτάνει πια! Φτάνει πια με τους προέδρους και τους βουλευτές με τα «θα» και «θα» και «θα»!

Οι πρώτοι που πρέπει να συμμετέχουν σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι αυτοί που αγωνίστηκαν. Οι Αλυκιώτες και όλα τα Βουρκοχώρια. Πως μπορεί να μιλάει για την επέτειο π.χ. ο κος Μπολάνος αν δεν ακούσει πρώτα αυτούς που έκαναν την εξέγερση; Πως μπορεί ο κος Ντούλες να μιλάει για αρετές και Δημοκρατία, αν δεν ακούσει πρώτα τι κάναμε;
Έρχεται ο Έπαρχος και λέει ότι δεν είμαστε στο πρωτόκολλο. Εμείς μιλήσαμε στη δικτατορία. Θα μιλήσουμε ακόμα περισσότερο στη Δημοκρατία, στη μνήμη των παιδιών που σκοτώθηκαν άδικα στην προσπάθεια τους να περάσουν τα συρματοπλέγματα, όπου η ελπίδα και ο θάνατος ήταν δίπλα διπλα. Αν προλάβαιναν ο Θύμιος, ο Θανάσης, ο Αηδώνης και ο Βαγγέλης, θα ήταν κι αυτοί σήμερα δίπλα μας και θα ζούσαν τη Δημοκρατία. Τους είχε όμως στήσει καρτέρι ο θάνατος, από το τυφλό χτύπημα του συνοριοφύλακα, που αλύπητα άδειασε το όπλο πάνω τους.
Δυστυχώς κάποια δυσάρεστα πρέπει να τα αναφέρουμε. Δεν ήταν μόνο οι ριπές. Αν τα νεκρά σώματα μπορούσαν να μας μιλήσουν για τη λόγχη και το αδειασμένο στο στόμα περίστροφο, θα ανατριχιάζαμε πραγματικά. Και δεν θα είχαν το θράσος να ανεβαίνουν εδώ κάποιοι και να μιλάνε, γιατί ήταν συμπαραστάτες αυτών που πατούσαν τη σκανδάλη και τρυπούσαν με λόγχες. Στη μνήμη λοιπόν αυτών των παιδιών, σας καλώ συμπατριώτες να είμαστε ενωμένοι σε κοινούς αγώνες και να λέμε σε οποιονδήποτε μας προκαλεί, ότι η οργή μας θα αποβεί εις βάρος τους.      
Ζήτω ο Ελληνισμός! Αιωνία η μνήμη των Μαρτύρων του Αλύκου!»

Αφού ο κύριος Μάνος καταχειροκροτήθηκε από τους παρευρισκόμενους, κατατέθηκαν τα στεφάνια. Τελευταίος ανέβηκε στο Μνημείο ο πρόεδρος της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Θεοφάνης Καλυβιώτης, λέγοντας ότι η Νε.Β. είναι παρούσα σε αυτή την εκδήλωση για να τιμήσει την επέτειο και όχι να ακούσει τους λόγους των πολιτικών, καταθέτοντας με τη σειρά του στεφάνι στη μνήμη των τεσσάρων παληκαριών.

Με το πέρας της εκδήλωσης όλοι όσοι ήταν παρόντες στο χώρο του Μνημείου έψαλλαν τον Ύμνο στην Ελευθερία.

Δηλώσεις για την ημέρα αυτή έκανε στο ιστολόγιο μας ο πρόεδρος του Κόμματος «Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» Χριστάκης Κίτσιος:   

«Θα έλεγα ότι σήμερα επαναλήφθηκε το 1990. Έζησα από κοντά εκείνες τις μέρες, ως φοιτητής στα Τίρανα, τις εξελίξεις οι οποίες έφεραν την αλλαγή. Τέτοιες συγκινητικές στιγμές, μόνο μια φορά συμβαίνουν στη ζωή του ανθρώπου. Εδώ στο Αλύκο όμως είδαμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Το Αλύκο απέδειξε και πάλι ότι έχει δημοκρατικό πνεύμα. Το απέδειξε όμως και όλος ο Ελληνισμός. Εμείς ήρθαμε εδώ για να τιμήσουμε τη Μνήμη όχι μόνο των παιδιών του Αλύκου αλλά και όλων όσων θυσιάστηκαν από την Εθνική Ελληνική Μειονότητα για τη Δημοκρατία. Ήρθαμε απλώς να τιμήσουμε αυτούς τους Μάρτυρες και όχι να παίξουμε πάνω στη Μνήμη τους.

13 σχόλια:

  1. Mpezani, den ftes esi fteei o Mperishas poy den sou ebgalae ta aplita. Mia zoi sipunos tvn alabnon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για να επιτίθεσαι τόσο χυδαία στον εκδότη της εφημερίδας μας, μιλώντας για "άπλυτα στη φορά", εσύ ανώνυμε πίσω από την ημερομηνία 13 Δεκεμβρίου 2010 6:55 μ.μ. πρέπει να "τρίζεις" από καθαριότητα.
    Είσαι τόσο πεντακάθαρος μάλιστα που ούτε το όνομα σου δεν φαίνεται. Προφανώς ντρέπεσαι και θελεις να το κρατάς καθαρό.
    ΤΟ ΟΡΑΜΑ μπορεί να μην είναι το τελειότερο, αποτελεί όμως ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ιστολόγιο με αρθρογραφικό και ειδησεογραφικό περιεχόμενο στον βορειοηπειρωτικό χώρο.
    Συνεπώς δεν έχει να απολογηθεί σε τίποτα και σε κανέναν. Πόσο μάλλον σε λασπολόγους που δεν έχουν επιχειρήματα απεναντι σε αυτά που γράφονται, παρά μόνο βγάζοντας τα όποια τους συμπλέγματα, καταχραζόμενοι το δικαίωμα σχολιασμού των άρθρων μας.
    Το παραπάνω σχόλιο αν και αισχρό δεν το σβήνουμε, για να παραμένει ως αποδεικτικό στοιχείο της ποιότητας όσων δεν μπορούν να μας αντιμετωπίσουν πολιτισμένα και δημοκρατικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Mpezhani Syntoma tha soy steiulo kai stixia. An eise pragmatika"katharos' bgalta

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. το πιο σωστό άρθρο,έτσι έγιναν τα πραγματα
    ο Λεωνίδας που εκτιμούσαμε κάτι έπαθε
    Έγινε σαν το ντουλικο-μουλικο δερόπολη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο Λεωνίδας δεν ήταν ποτέ Ντουλικός και όυτε τώρα είναι,αλλα έσεις προχθές τα βάλατε με το παπά Χρήστο και τον έπαρχο τί θέθατε να κάνει.εντάξει η εκδηλωση δεν είναι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ τα παιδια δεν σκοτώθηκαν για την ΟΜΟΝΟΙΑ ούτε για το ΜΕΓΚΑ όμως σκοτώθηκαν . γιάυτο συμαζευτήτε όλοι σας όσοι έχετε πολιτικές βλέψεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. to zitoumeno den einai o leonidas k isos aprosekta k kapioi aloi pou ta kanane mantara,, alla to pio komma tha epikratisei sto abeeo mellon...http://www.youtube.com/watch?v=TDp2XqFzAnctha leyteris anagnostis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της θρασύτητας το να μας κάνουν μαθήματα "καθαρότητας" ανώνυμοι "καθαριστές". Αυτή ήταν και η τελευταία ευκαιρία σας κύριε /κυρία 14 Δεκεμβρίου 2010 7:26 π.μ. Να πατε αλλού να βγάλετε τα απωθημένα σας. Δεν προσφερόμαστε για την περίπτωση σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΜΕΡΙΣΙΑΝΟΙ,
    ΚΑΡΦΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑ ΣΤΗ ΚΑΣΑ ΣΑΣ!

    ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κύριε / Κυρία Όραμα δεν είσαι καθόλου αντικειμενικός . Ποια είναι η δεύτερη εξέγερση ? Εγώ είδα πέντε υπαλλήλους του Μπερησια που φώναζαν και μια οικογένεια μάρτυρα που τους προετοίμασε ο Γιώργος Μανός το τη να κάνουν και τη θα πουν . Καταλαβαίνω ότι δεν συμπαθής την Ομόνοια και είναι δικαίωμα σου . Εάν εσείς του ΜΕΓΚΑ μπορούσατε να κάνετε μια καλύτερη εκδήλωση γιατί δεν την κάνατε ? Έτσι θα δείχνατε τον πολύ κόσμο που θα είχατε μαζί σας και δεν θα ήταν ανάγκη να δείχνουμε της διαφορές μας στα Αλβανικά ΜΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έχουμε κάνει γνωστές τις θέσεις μας με πολλά άρθρα μας και με το παραπάνω. Δεν ξέρω αν ήσουν παρών στην επέτειο, αλλά αν μιλάς για δημοσίους υπαλλήλους γιατί τους χαρακτηρίζεις ότι ανήκουν στο Μπερίσα; Αν δηλαδή ήταν κυβέρνηση το PS θα ήταν τότε υπάλληλοι του Ράμα;
    Απ' όσο γνωρίζουμε πολλοί Ελληνες διορίστηκαν υπάλληλοι με πρόταση του ΚΕΑΔ το 2005 - 2009 όταν συγκυβερνούσε με το PD. Αλλά τότε προφανώς δεν θα σε ενοχλούσαν. Τότε πως τους αποκαλούσατε; Υπαλλήλους του Ντούλε μήπως;
    Μάλλον όμως εδώ πέρα ότι δεν έχει την έγκριση του προέδρου του PBDNJ πρέπει να καρατομείται και για να ικανοποιηθεί έπρεπε να απολυθούν όλοι τους. Μόνο έτσι δεν θα χαρακτηρίζονταν προδότες. Έπρεπε λοιπόν κι αυτοί να θυσιαστούν για χάρη του Ελληνισμού.

    Λες για την οικογένεια ενός από τους Μάρτυρες ότι τους κατηύθυνε ο κος Γιώργος Μάνος. Τι είναι δηλαδή, μικρά παιδάκια που τους πήρε από το χέρι; Δεν είναι καθόλου σοβαρό αυτό το σχόλιο.
    Τη μία χρονιά σας έφταιγε ο πατέρας του Θύμιου Μάσσιου, φέτος η οικογένεια ενός άλλου μάρτυρα.
    Από την επόμενη χρονιά να τις διώχνετε τις οικογένειες των Μαρτύρων και να κάνετε εκδήλωση χωρίς την παρουσία τους για να μη σας χαλάνε και τη διάθεση.

    Πως είναι δυνατόν να γράφεις ότι δεν συμπαθούμε την Ομόνοια; την οργάνωση μας!
    Πόσο μάλλον από τη στιγμή που ο εκδότης της εφημερίδας μας Θόδωρος Βεζιάνης υπήρξε ιδρυτικό μέλος της και αγωνίστηκε για αυτήν όσο λίγοι. Δεν συμφωνούμε απλώς με την κατάσταση που έφερε στην Ομόνοια η σημερινή ομάδα που καταλαμβάνει την ηγεσία της και την έχει εγκλωβισμένη στο PBDNJ. Δεν μπορούσαμε όμως να μείνουμε και με σταυρωμένα τα χέρια.

    Όταν εορτάζεται μία εθνική επέτειος στην Αθήνα δεν συμμετέχουν όλα τα κόμματα; Επειδή κάποιοι λένε ότι η εκδηλωση είναι της Ομόνοιας και θα κάνει ότι θέλει, είναι σαν να λέτε ότι το ΠΑΣΟΚ που είναι τώρα κυβέρνηση στην Ελλάδα θα απαγορεύσει να κατατεθεί στεφάνι από τη ΝΔ στον Άγνωστο Στρατιώτη!
    Ακούστηκε και μία άλλη άποψη που λέει ότι και για την επέτειο ανεξαρτησίας της Αλβανίας πραγματοποιούνται τρεις διαφορετικές εκδηλώσεις. Αλλού την κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τόπι, αλλού ο Πρωθυπουργός Μπερίσα και αλλού ο Ράμα. Μα είναι δυνατον να ακουλουθούμε τα αλβανικά πρότυπα; Εκεί όμως φαίνεται να ωθούν τις καταστάσεις κάποιοι.
    Εντάξει υπάρχει και το ελληνικό παράδειγμα, αυτό της εργατικής πρωτομαγιάς, όπου μία συγκέντρωση γίνεται από τη ΓΣΕΕ, μία από το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ και μία από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Αλλά αυτό το παράδειγμα παραείναι αριστερό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γενικότερα η κίνηση αυτή επικροτήθηκε από την πλειοψηφία των παρευρισκόμενων. Αν διαφωνούσαν με τον κο Μάνο οι Αλυκιώτες θα τον κατέβαζαν από το Μνημείο. Δεν θα δίσταζαν να το κάνουν αν προσέβαλε την επέτειο. Αλλοι όμως ήταν αυτοί που πήγαν να την καπηλευτούν. Από δω και πέρα όμως θα ξέρουν πολύ καλά ότι η μονοκρατορία τους έλαβε τέλος. Τέρμα τα ψέμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. “Όραμα” τα επιχειρήματα σου είναι φτηνά και φτωχά , σου είπα δεν είσαι αντικειμενικός και νομίζω για αυτόν τον λόγο το Blog σου δεν έχει αρκετούς επισκέπτες και σχολειά. Κάνεις πολιτική και όχι ενημέρωση. Ειλικρινά λυπάμαι , δεν αξίζει να συνομιλώ πια μαζί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τώρα δηλαδή νομίζεις πως μας έθιξες; Που ένας ανώνυμος "απαξιεί" για το μοναδικό επόνυμο μπλογκ;
    Έχεις δικαίωμα να αποσυρθείς αφού δεν μπορείς να αντιπαρατεθείς.
    Αν ήξερες κάτι ελάχιστο από δημοσιογραφία θα γνώριζες ότι σκοπός των ΜΜΕ είναι να παράγουν πολιτική και όχι να αναπαράγουν μόνο ειδήσεις και δελτία τύπου. Αυτό θα πει ελευθερία έκφρασης γνώμης. Έχετε μείνει όμως κάποιοι προσηλωμένοι σε καθεστωτικές αντιλήψεις. Η διαφορά η δική μας όμως είναι ότι εμείς υποστηρίζουμε αυτό που πιστεύουμε χωρίς όμως να λασπολογούμε και να υβρίζουμε αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε. Κι αν χρειαστεί να εκφράσουμε την αντίθεση μας το κάνουμε πολιτισμένα και βασισμένοι σε στοιχεία.
    Στόχος μας εξάλλου είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Θα μπορούσαμε να ρίξουμε κι εμείς το επίπεδο μας ώστε να ανεβάσουμε τα σχόλια μας, όπως κάνουν ορισμένα ανώνυμα ιστολόγια, ασχολούμενοι με κουτσομπολιά και χυδαίες επιθέσεις σε όσους δεν συμφωνούμε. Δεν θα το κάνουμε ποτέ όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή