Ποίημα: ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ

Του ΠΕΤΡΟΥ Β. ΚΟΥΡΤΗ

Ελλάδα μου, πατρίδα ξακουσμένη

Στα πέρατα του κόσμου περπατάς
Με τη δόξα πάντα αγκαλιασμένη
Αθάνατη, και αιωνίως, θα πετάς. 

Αδιάλειπτη η δόξα σου θα συνεχίζει
Το θέλουν ή δεν το θέλουν οι εχθροί
Κι ας ψάλουν το τροπάριο που θυμίζει
Τη βρώμικη, τη μαύρη τους ψυχή.

Πασχίζουν κάθε μέρα να σου σβήσουν
Τη γλώσσα, τη θρησκεία, πολιτισμό
Άοπλη στους αιώνες να σ’ αφήσουν
Αστέρι, του κόσμου, λαμπρό, φωτεινό.

Αποστάτες, μισέλληνες δε θα πάψουν
Να ονειρεύονται συνέδρια εδώ κι εκεί
Τη δική σου ιστορία να ξαναγράψουν
Π’ από χιλιάδες χρόνια είναι γνωστή.

Κι όμως αυτή θα ζει, δε θα πεθάνει
Τα νιάτα της Ελλάδος, ελπίδα φωτιά
Ξεχάστε ω κύριοι τη μαύρη μελάνη
Με αίμα σπαθιών θα γραφτεί ξανά.


από τη συλλογή "Κραυγές μέσα από το φίμωτρο"