H ομιλία του φιλολόγου Νίκου Υφαντή στην εκδήλωση βράβευσης του πολιτικού κρατούμενου δάσκαλου Ανδρέα Τσάκα

Η εφημερίδα “ΤΟ ΟΡΑΜΑ”, εφημερίδα που απηχεί τα συμφέροντα Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Βορειοηπειρωτικών Ερευνών, αποφάσισαν να τιμήσουν τον παλαίμαχο, αλλά δραστήριο ελληνοδιδάσκαλο Ανδρέα Τσάκα, για όσο υπέρ του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού προσέφερε.

Η σημερινή εκδήλωση αποτελεί τιμή, χαρά και συγκίνηση, ιδιαίτερα για  μένα, που έλαχε να παρουσιάσω σύντομα το έργο και την ξεχωριστή προσωπικότητα του Ανδρέα, φίλου, συγχωριανού και συγγενούς, με κοινές προγονικές ρίζες από την ηρωοτόκο Λεσινίτσα.

  Ως Ελληνοδάσκαλος, άναψε τον λύχνο του πνεύματος στους μαθητές του. Ακούραστος εργάτης της παιδείας, ακέραιος άνθρωπος, συνειδητός χριστιανός λαμπρός παιδαγωγός. Άνθρωπος της αγάπης, του χρέους, της αλήθειας, της ταπεινοφροσύνης. Ενεργός πολίτης και πρότυπο ανθρώπου.

  Δάσκαλος με την ευρεία σημασία του όρου, βαθύς γνώστης των περιπετειών του έθνους μας,  δοκίμασε το «χάδι» της Σιγκουρίμι  και για εφτά χρόνια στο κολαστήριο των Αγίων σαράντα και στο εξοντωτικό στρατόπεδο Σπατς «γεύτηκε» τα απάνθρωπα βασανιστήρια στα σκοτεινά κελιά, που του προσέδωκαν τον τίτλο «πρώην πολιτικός κρατούμενος»

Μετά την κατάρρευση του οδυνηρού καθεστώτος απέκτησε πρωτοπορειακή θέση στη ζωή του τόπου μας και αγωνίστηκε, με πίστη και αυταπάρνηση, για την διασαλευθείσα πολιτική και κοινωνική ισορροπία.

  Ο Ανδρέας με τα δύο αυτοτελή βιβλία του:”Κραυγή Βορειοηπειρωτών” και “Το χρονικό της πολύχρονης τραγωδίας της Βορείου Ηπείρου» και μα το πλήθος των δημοσιευμάτων στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, αναδεικνύεται ιστορικός των ελληνομαρτύρων αγωνιστών,  θυμάτων της 45χρονης κομμουνιστικής καταιγίδας.

  Ο Ανδρέας Τσάκας με  ιδιαίτερο ενδιαφέρον χρωματίζει τις σκοτεινές φυλακές και τα στρατόπεδα των κρατουμένων: Η φυλακή στο Μπουρέλι, όπου βογγούσε  ο τόπος από τα ουρλιαχτά των φυλακισμένων. Εκεί που στους ομαδικούς τάφους τα οστά των σκοτωμένων σχημάτιζαν ολόκληρους λόφους. Οι κερασιές  του Μπουρελιού με τα ολοκόκκινα κεράσια συμβολίζουν το αίμα αυτών που ξεψύχησαν εκεί».

Το Σπάτς Μιρντίτας, στα γιουγκοσλαβικά σύνορα, από τα  πιο σκληρά στρατόπεδα των «εχθρών» του κόμματος. Εκεί γίνονταν τα ποιο απάνθρωπα βασανιστήρια των «δικασμένων».

Ο καλιάς Αργυροκάστρου, γιγάντιο μολυβένιο φρούριο, που έγινε στα χρόνια του Χότζια  κολαστήριο, νεκροταφείο ανθρωπίνων υπάρξεων.

Το κολαστήριο-κτήριο φάντασμα,  στο κέντρο των Αγίων Σαράντα. Παραμένει  και σήμερα όρθιο, καταστραμμένο και βρώμικο.

Το φονιάρικο παλάτι του Γιώργη Ζήση στο Θεολόγο. όπου συγκέντρωναν τα καλύτερα παιδιά ελληνικής καταγωγής, τα οποία υφίσταντο φρικτά βασανιστήρια.

        Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα  του Ανδρέα είναι το γεγονός ότι για όλους εκείνους που μαρτύρησαν για τις ιδέες τους δεν κάνει διάκριση. Όλοι, Έλληνες και Αλβανοί, υποφέρουν, φυλακίζονται, εξορίζονται, μαρτυρούν. Δεν αισθάνεται αποκομμένος από τον αλβανικό λαό και ονομαστικά μνημονεύει φίλους αλβανούς που μαρτύρησαν στα εξοντωτικά στρατόπεδα, όπως ο Lescovice, ανώτερος  αξιωματικός, ο φίλος του καθηγητής Agim Musta, ο τσιγγάνος  Φίκος και πολλοί άλλοι. Καμιά προκατάληψη, διστακτικότητα μη και εχθρότητα.

  

Σήμερα σεβαστός πρεσβύτης ο Ανδρέας ζει οικογενειακώς στην πόλη των Αγίων Σαράντα, που τόσο αγάπησε, με την αξιοσέβαστη σύντροφό του, την αγαπητή Ρίνα, που στάθηκε υπομονετικά στο πλευρό του σε χαρές και λύπες.       

 Τα  παιδιά και εγγόνια του, όπως όλων των συμπατριωτών μας, ταξιδεμένα στην Ελλάδα, στην Αμερική και σε άλλα μέρη.

Ταξιδιάρικα πουλιά έρχονται κατά καιρούς και φέρνουν χαρά και ζωντάνια στο σπιτικό.

Ο Ανδρέας ακάματος, ανεξάρτητος, γράφει, προσφέρει από το θησαυροφυλάκιο  της πείρας  του και των γνώσεών του.

Ανδρέα, Ρίνα, σας ευχόμαστε από  καρδιάς μακροζωία, ήρεμη και  χαρούμενη οικογενειακή ζωή.

Εμείς σας τιμούμε, σας  εκτιμούμε και σας αγαπούμε.