Διοικητικά εντάσσεται στην επαρχία του Μεσοποτάμου, νομού Δελβίνου. Είναι τοποθετημένο σε μια ράχη αριστερά της εθνικής οδού Δέλβινο - Κονίσπολη, πέντε χλμ από τη Γέφυρα της Κρανιάς και 9 χλμ ανατολικά της πόλης των Αγ. Σαράντα.
Ο πληθυσμός είναι ελληνικής καταγωγής.
Ο οικισμός είναι νέος γιατί μερικές οικογένειες εγκαταστάθηκαν εδώ από το Μεσοπόταμο, άλλες από το Βρυώνι και άλλες από την Αρδάσοβα, που θεωρούνται ως παλιοί οικισμοί. Δεν υπάρχουν ενδείξεις για τη χρονολογία ιδρύσεώς του και την ονομασία του. Μέχρι το 1950 είχε το όνομα του τσιφλικά Ομέρ και ονομάστηκε Ομέρ-εφενδή, γιατί από το 1852 ήταν κτήμα του με 16 σπίτια. Οι αλλαγές στην προφορά το μετέτρεψαν σε Υμερεφέντι. Υπάρχει και το σκεπτικό της ονομασίας Μαραφέντι (η Μαρία του αφέντη), αλλά όχι επιβεβαιωμένες. 14 υπολογίζονται τα σπίτια το 1896 και 110 οι κάτοικοι το 1913. Το 1923 το χωριό αριθμούσε 20 σπίτια και το 1927 γύρω στους 135 κατοίκους. Σήμερα το χωριό έχει γύρω στα 70 σπίτια, με άνω των 300 κατοίκων.
Είναι το τέταρτο χωριό (μετά το Τσιφλίκι, την Αβαρίτσα και το Βρυώνι) που ίδρυσε γεωργικό συνεταιρισμό. Μάλιστα ο λαϊκός ποιητής το αποθανάτισε με το ποίημα:
Πενήντα με πενήντα ένα
το χωριό μας έγινε ένα.
Σμίξαμε τα εργαλεία
με αγάπη με φιλία
σμίξαμε και τη γη
για μια καλή παραγωγή.
Ύστερα από πέντε χρόνια ενώθηκε με την Αβαρίτσα σε κοινό γεωργικό συνεταιρικό και αργότερα με τ’ άλλα γειτονικά χωριά: Αρδάσοβα, Ρουμαντζά, Δίβρη, Μεμόραχη, σχηματίζοντας τον συνεταιρισμό «Μιτσιουρίνι», άλλαξε σε «Βλαζερίμι» (Συναδέλφωση).
Στο χωριό λειτούργησε δημοτικό και το 1970 άνοιξε και το οκτάχρονο σχολείο. Σήμερα, λόγω της μετανάστευσης, έκλεισε το σχολείο.
Το χωριό καυχιέται και ως παπαδοχώρι κι ως χωριό με πολλούς δασκάλους- γύρω των είκοσι. Δυο ιερείς, ο Ζήσος Καλόγερος (Παπαχρήστος) και ο Χρήστος Παπαχρήστος (Βασίλης) λειτούργησαν για πολλά χρόνια στις δυο εκκλησίες του χωριού και σε άλλες ενορίες. Η «Αγία Παρασκευή», παμπάλαια εκκλησία και το εξωκκλήσι της «Μεταμόρφωσης του Σωτήρος», στολίδια του χωριού, έπεσαν θύμα του βανδαλισμού των κομμουνιστών και ισοπεδώθηκαν. Μάλιστα τις εικόνες της εκκλησίας τις μεταχειρίστηκαν ως καυσόξυλα για το φούρνο του συνεταιρισμού.
Όπως όλος ο λαός του Βούρκου και οι κάτοικοί του αγκάλιασαν το αντιφασιστικό κίνημα και πάρα πολλοί έλαβαν ενεργό μέρος.
Λόγω μιας σκληροπυρηνικής κομματικής οργάνωσης, στο χωριό διεξήχθη ανελέητα ο ταξικός αγώνας, μέχρι τη δολοφονία ενός χωριανού, του Φώτου Παπαχρήστου.
Η κυριότερη κατεύθυνση της οικονομίας είναι η οπωροκαλλιέργια, τα σιτηρά και η κτηνοτροφία.
Ο πληθυσμός του μετανάστευσε στην Ελλάδα και οι εναπομείναντες είναι πιο πολύ της τρίτης ηλικίας.
(από συνεργάτη μας στη Β.Ήπειρο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου