Μιχάλης Βράνος, μία αγνή ελληνική ψυχή

του εκπαιδευτικού Δημήτρη Παππά

Πολλοί είναι  οι συμπατριώτες μας που στο παρελθόν αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν  για την προάσπιση των εθνικών  μας συμφερόντων. Κι αυτό γιατί κράτησαν ζωντανή την προγονική μας μνήμη, τη φωνή των πατέρων μας.

Ένας απ’ αυτούς είναι  κι ο Μιχάλης Βράνος. Γεννήθηκε  στο Βουλιαράτι το 1911. Από μικρός γαλουχήθηκε με το ελληνικό πνεύμα. Σ’ αυτό επέδρασε και ο πατέρας  του, ο οποίος το 1897 και το 1093  ήρθε από την Κωνσταντινούπολη, όπου είχε εγκατασταθεί, εντάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό και πολέμησε ενάντια στους Τούρκους για την απελευθέρωση της Ηπείρου.

Ο Μιχάλης, αφού τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στο χωριό του, συνέχισε τις σπουδές στο Διδασκαλείο  των Ιωαννίνων. Εκεί έκανε κτήμα  του την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Μητέρας Πατρίδας. Αποφοίτησε  το 1931. Στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, ως δάσκαλος, βασικός στόχος του ήταν η διαπαιδαγώγηση των μαθητών με τα ιδανικά του Ελληνισμού.  

Στα μέσα της δεκαετίας του  ’30, την περίοδο του σχολικού ζητήματος στη Βόρειο Ήπειρο, πρωτοστάτησε, μαζί με άλλους διανοουμένους, στον αγώνα για την  διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας στα σχολεία της περιοχής μας και γενικά του χώρου μας.

Το 1938 το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας τον διόρισε διευθυντή  στο σχολείο της Γοραντζής  στη Δρόπολη, στο οποίο υπηρέτησε  ως το 1941. Ο πύρινος λόγος του  Μιχάλη, κατά την οπισθοχώρηση του  Ελληνικού Στρατού, εξέπληξε και  συγκίνησε τους πάντες.

Κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Πολέμου ενάντια στον καταχτητή δραστηριοποιήθηκε πολύπλευρα. Αργότερα, όμως, αντέδρασε έντονα στην πολιτική του κατεστημένου. Συνεπώς, το 1945, οδηγήθηκε στις μεσαιωνικές φυλακές του Αργυροκάστρου. Τον Απρίλη του 1946 δικάστηκε σε ισόβια. Εν συνεχεία, μεταφέρθηκε στην  απαίσια φυλακή του Μπουρέλι. Τα βασανιστήρια πολλά. Όμως υπέφερε με υποδειγματική καρτερία τις πολλές δοκιμασίες.

Για τον αγωνιστή Μιχάλη Βράνο, μια αγνή ελληνική ψυχή, θα πρέπει να γράψουμε περισσότερα. Οι τέτοιοι άνθρωποι, ζώντες ή νεκροί, αξίζει να αναδεικνύονται και να τιμούνται στο χώρο μας.