Ὅλοι μαζί, ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι, νὰ προχωρήσουμε.
Ὅλοι καὶ ὅλα γιὰ τὴν Ἑλλάδα.
Ὅλοι καὶ ὅλα γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα.
(Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς και Κονίτσης κατὰ τὴν Ἐπέτειο τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορ. Ἠπείρου- Δελβινάκι 19 Μαΐου 2013)
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
-Α-
Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, μᾶς συγκέντρωσε ἐδῶ, στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι, ἡ Ἐπέτειος τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγῶνος τῆς Βορείου Ἠπείρου (Φεβρουάριος 1914) καὶ ἡ ὑπογραφὴ τοῦ «Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας» (Μάϊος 1914).
Στρέφω τὴν σκέψη μου ἑκατὸ (100) χρόνια πίσω, καὶ φθάνω στὰ 1913. Ἦταν ἡ χρονιὰ ποὺ ὁ ἔνδοξος Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἀπελευθέρωσε τὰ Γιάννινα, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη τὴν Ἤπειρο : ἀπὸ τὴν Πρέβεζα μέχρι τὴν Χειμάρρα καὶ τὸ Ἀργυρόκαστρο καὶ τοὺς Ἁγίους Σαράντα καὶ τὴν Κορυτσᾶ. Χρονιὰ ἀνείπωτης εὐτυχίας γιὰ τὸν λαό μας, ποὺ γιὰ πεντακόσια (500) ὁλόκληρα χρόνια στέναζε κάτω ἀπὸ τὸν βαρὺ τουρκικὸ ζυγό. Ὅμως, ξαφνικά, ὁ γαλανὸς οὐρανὸς τῆς ἐλευθερίας γέμισε μὲ κατάμαυρα σύννεφα, ποὺ ἦταν γεμᾶτα ἀπειλὲς καὶ φοβέρες. Ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ἡ Ἰταλία καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο ἡ Αὐστροουγγαρία, μεγάλες Δυνάμεις ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, στάθηκαν ἀγέρωχα μπροστὰ στὴν νικήτρια Ἑλλάδα καὶ πρόβαλαν μὲ ἰταμότητα καὶ κυνισμὸ τὶς ἀξιώσεις τους στὸν Πρωθυπουργὸ Ἐλευθέριο Βενιζέλο : Ἤ ἀποσύρεις τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ ἀπὸ τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ κρατᾶς τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἤ κρατᾷς τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ἀλλὰ θὰ χάσῃς τὰ νησιὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀρχιπελάγους.
Τὸ δίλημμα ἦταν τραγικό. Ἦταν αὐτὸ ποὺ λέμε : «μπρὸς γκρεμὸς καὶ πίσω ρέμα». Γιατὶ καὶ τὶς δυὸ αὐτὲς περιοχὲς ἡ Ἑλλάδα τὶς εἶχε κατακτήσει μὲ τὸν ἡρωϊσμὸ καὶ μὲ τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν της, ἀφοῦ, ἄλλωστε, ἦταν προαιώνια δικές της καὶ τώρα εἶχαν ἐπιστρέψει στὴν μητρικὴ ἀγκάλη.
-Β-
Ἀλλὰ γιατὶ οἱ δυὸ αὐτὲς «Μεγάλες Δυνάμεις» ἔθεσαν στὸν Βενιζέλο αὐτὸ τὸ φοβερὸ δίλημμα ; Ὁ λόγος ἦταν ἁπλός : Ἡ Ἑλλάδα, μετὰ τοὺς νικηφόρους Βαλκανικοὺς πολέμους εἶχε ὑπερδιπλασιασθῆ, εἶχε γίνει μεγάλη, ἦταν πλέον μιὰ Χώρα δυνατὴ καὶ ὑπολογίσιμη. Ἀλλὰ αὐτό, οὔτε ἡ Αὐστροουγγαρία, οὔτε - πολὺ περισσότερο - ἡ Ἰταλία τὸ ἤθελαν. Καὶ γιὰ νὰ πετύχουν τὴν συρρίκνωση τῆς Ἑλλάδος, βάλθηκαν νὰ δημιουργήσουν ἐκ τοῦ μηδενὸς τὸ ἀνύπαρκτο, μέχρι τότε, κρατίδιο τῆς Ἀλβανίας. Κάτι ἀνάλογο, δηλαδή, μ’ αὐτὸ ποὺ βλέπουμε στὶς ἡμέρες μας: Οἱ σύγχρονες «Μεγάλες Δυνάμεις» νὰ δημιουργοῦν τέως ἀνύπαρκτα κράτη (ὅπως, γιὰ παράδειγμα, τὸ Ἰσραὴλ καὶ τὸ Κόσοβο) ἤ νὰ καταδικάζουν ὁλόκληρους λαοὺς (ὅπως τοὺς Κούρδους καὶ τοὺς Παλαιστινίους) νὰ μὴν ἔχουν «στὸν ἥλιο μοῖρα». Λέγονται «μεγάλες» οἱ δυνάμεις αὐτές, στὴν πραγματικότητα, ὅμως, ἀποδεικνύονται μικρές, πολὺ μικρές, ἀφοῦ ἐξυπηρετοῦν μόνο τὰ στενὰ συμφέροντά τους καὶ τὶς πρόσκαιρες ἤ εὐκαιριακὲς συμμαχίες τους.
Ὁ Βενιζέλος ἀμφιταλαντεύθηκε. Τοῦ ἔβαζαν, οὐσιαστικά, «τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό», ἐνῷ τὰ χρονικὰ περιθώρια, ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀπαντήσῃ ἦταν ἀπελπιστικὰ στενά. Τέλος, κάτω ἀπὸ τὴν μεγάλη ἐκείνη πίεση, ἀποφάσισε νὰ κρατήσῃ ἡ Ἑλλάδα τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου γιὰ νὰ μὴ περιέλθουν στὴν Τουρκία, καί, ἀργότερα, νὰ προσαρτήσῃ καὶ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, διὰ τὴς διπλωματικῆς ὁδοῦ, πού, ὅμως, δυστυχῶς, δὲν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Ἄλλωστε, στὶς 17 Δεκεμβρίου 1913 εἶχε ὑπογραφῆ τὸ περιβόητο «πρωτόκολλο τῆς Φλωρεντίας», ποὺ κατακύρωνε τὴν Βόρειο Ἤπειρο, δυστυχῶς, στὸ νεοσύστατο κρατίδιο τῆς Ἀλβανίας.
-Γ-
Ἀπὸ τὸ 1913 καὶ μετά, ἀκολούθησαν πολλὰ καὶ συνταρακτικὰ γεγονότα: Τὸ 1914 ὁ Αὐτονομιακὸς Ἀγώνας, στὴν δεκαετία τοῦ 1920 ἡ δημιουργία ἀντικανονικῆς ἀλβανικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν διαβόητο τυχοδιώκτη Θεοφάνη Μαυρομμάτη, γνωστὸ ὡς «Φάν Νόλι», τὸ ἐκπαιδευτικὸ ζήτημα, ποὺ κατέληξε στὴν ἀπόφαση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης καὶ στὴν δικαίωση τῶν Βορειοηπειρωτῶν, τὴν ὁποία ἀπόφαση οἱ Ἀλβανοί, σύμφωνα μὲ τὴν συνήθειά τους, τὴν ἔγραψαν στὰ παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων τους - ἤ, μᾶλλον, τῶν ... τσαρουχιῶν τους...
Ἐπακολούθησε, τὸ 1937, ἡ κανονικὴ ἵδρυση τῆς Ἀλβανικῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὶς ἄοκνες προσπάθειες τοῦ τότε Μητροπολίτου Τραπεζοῦντος καὶ μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χρυσάνθου. Τὸ 1940 ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἀποκρούει νικηφόρως τὴν ἐπίθεση τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας τοῦ Μουσολίνι καὶ ἐλευθερώνει, γιὰ τρίτη φορά, τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ἀλλὰ τὴν ἄνοιξη τοῦ 1941, μετὰ τὴν ἐπίθεση τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας, στὶς 6 Ἀπριλίου, θὰ τὴν ἐγκαταλείψῃ ξανά, στὴν ἐκδικητικὴ μανία καὶ στὸ ἀνθελληνικὸ μῖσος τῶν Ἀλβανῶν. Ἔπειτα, ὁ κομμουνιστὴς Ἐνβὲρ Χότζα θὰ καταλάβῃ βιαίως τὴν ἐξουσία, θὰ καταργήσῃ κάθε θρησκεία καὶ θὰ γίνῃ γιὰ μερικὲς δεκαετίες ὁ ἀπάνθρωπος τύραννος τῆς χώρας του καὶ μάλιστα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ἐναντίον τῶν ὁποίων ἔτρεφε ἕνα ἀπέραντο μῖσος. Οἱ τόποι τῆς ἐξορίας καὶ οἱ φυλακὲς στέναζαν ἀπὸ τὰ πλήθη, ποὺ κατεδικάζοντο χωρὶς λόγο καὶ αἰτία, μόνο καὶ μόνο γιατὶ ἤθελαν νὰ μένουν Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Περιοχές, καθαρὰ Ἑλληνικές, ὅπως ἡ Χειμάρρα, τὸ Ἀργυρόκαστρο, ἡ Κορυτσᾶ, οἱ Ἅγιοι Σαράντα, χαρακτηρίσθηκαν αὐθαίρετα «ἀλβανικές», καὶ στοὺς κατοίκους ἀπαγορεύθηκε νὰ ὁμιλοῦν τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ νὰ ἔχουν σχολεῖα ἑλληνικά.
Αἴφνης, μιὰ βροντώδης καὶ ἐλπιδοφόρα φωνὴ ἀκούστηκε. Μιὰ φωνή, ποὺ δὲν τὴν περίμενε κανείς. Γιατὶ καὶ ἐδῶ, στὴν Ἑλλάδα, ὑπῆρχε γύρω ἀπὸ τὸ Βορειοηπειρωτικό, μιὰ συνωμοσία σιωπῆς, ἐνῷ παράλληλα, ἡ οἰκονομικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀθλιότητα τῆς Ἀλβανίας χαρακτηριζόταν ἀπὸ ἐπίσημα χείλη ὡς «μοντέλο ἀνάπτυξης»! Ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ποὺ συντάραξε τὸ Πανελλήνιο, ἀλλὰ καὶ τὴν παγκόσμια κοινὴ γνώμη. Ἔτσι, οἱ ἐδῶ κυβερνῶντες ἐξύπνησαν ἀλαφιασμένοι ἀπὸ τὸν μακάριο ὕπνο τους, ἐνῷ οἱ ἐν Ἑλλάδι φιλοαλβανοί, σὲ κάποια φάση, μεθόδευαν καὶ τὴν φυσικὴ ἐξόντωση τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ - αὐτὸ δὲν θὰ παύσουμε νὰ τὸ λέμε ποτέ, γιατὶ φανερώνει τὴν κατάπτωση καὶ τὴν ἠθικὴ ἐξαχρείωση κάποιων συμπατριωτῶν μας, Ἑλλήνων μὲν κατ’ ὄνομα, ἀλβανοψύχων ὅμως στὴν πραγματικότητα.
Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 τὸ ἀλβανικὸ κομμουνιστικὸ καθεστώς, ἀκολουθῶντας τὴν πορεία τῶν καθεστώτων τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης, γκρεμίστηκε καὶ μαζί του ἡ βία καὶ ἡ τυραννία. Μὲ πρωτοβουλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἡ Ἐκκλησία ξανασυστάθηκε, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κύριο Ἀναστάσιο. Στὰ κατοπινὰ χρόνια θὰ ἱδρυθῇ ἡ "ΟΜΟΝΟΙΑ", θὰ γίνῃ ἡ στημένη δίκη τῶν πέντε (5) ἐκλεκτῶν καὶ δραστήριων μελῶν της, ἐνῷ ἕνα σημαντικὸ μέρος τῶν Βορειοηπειρωτῶν θὰ ἐγκατασταθῇ στὴν Ἑλλάδα, ζητῶντας μιὰ καλλίτερη τύχη γιὰ τοὺς ἴδιους καὶ γιὰ τὰ παιδιά τους.
-Δ-
Ἔτσι, φθάνουμε στὸ σήμερα, τὸ ὁποῖο διαγράφεται σκοτεινὸ γιὰ τὴν προσφιλῆ μας Βόρειο Ἤπειρο, ἐννοεῖται κατ' ἄνθρωπο. Τὶ συνιστᾶ αὐτὴν τὴν σκοτεινιά :
* Εἶναι πρῶτα - πρῶτα οἱ ἐγκληματίες "Τσάμηδες", οἱ ὁποῖοι δὲν περιορίζονται στὸ νὰ διεκδικοῦν ἀνύπαρκτες περιουσίες τους στὴν Θεσπρωτία, ἀλλὰ τελευταῖα ἐπιτίθενται στοὺς Βορειοηπειρῶτες, μὲ τὴν ἀφανῆ, ἀλλὰ δραστήρια ὑποκίνηση καὶ ὑποστήριξη τοῦ ἀλβανικοῦ καθεστῶτος.
Τὼρα ἐφθάσαμε καὶ οἱ Ἀλβανοὶ νὰ ἐγκληματοῦν μέσα εἰς τὴν Ἑλλάδα. Τὸ περασμένο Σαββατοκύριακο, ἕνα ἡλικιωμένο ἀνδρόγυνο, ἐδῶ κοντά μας, στὰ Κτίσματα, εὑρῆκε φρικτὸ θάνατο ἀπὸ ἕναν 30χρονο Ἀλβανό. Δυστυχῶς δὲν εἶναι μόνο οἱ Τσάμηδες. Τώρα ἀποδεικνύεται αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος Σεβαστιανός ὅτι καὶ οἱ Ἀλβανοὶ εἶναι ἐγκληματίες καὶ δὲν ἀλλάζουν. Οὔτε θέλουν ν’ ἀλλάξουν, οὔτε πρόκειται ν’ ἀλλάξουν.
* Μετὰ εἶναι τὸ θέμα τῶν συντάξεων τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ἀπὸ τὸν Ο.Γ.Α. Τελευταῖα, μιὰ ἐξωφρενική, αὐτόχρημα, ἀπόφαση τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἔλεγε, ὅτι γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ λαμβάνουν τὴν σύνταξή τους οἱ Βορειοπειρῶτες πρέπει νὰ κατοικοῦν μονίμως στὴν Ἑλλάδα ! Ὁ ὑποφαινόμενος διαμαρτυρήθηκα ἐντόνως καὶ κατ' ἐπανάληψη, τονίζοντας ὅτι ἔτσι θὰ ἀδειάσῃ ἡ Βόρειος Ἤπειρος. Μάλιστα, στὶς ἀρχὲς Φεβρουαρίου, ἐφέτος, ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη, στοὺς χώρους τῆς "Ἠπειρωτικῆς Ἑστίας", κοινὴ διαμαρτυρία Βορειοηπειρωτῶν καὶ Ποντίων, γιατὶ καὶ οἱ Πόντιοι ἀδελφοὶ ἀντιμετωπίζουν τὸ ἴδιο πρόβλημα.
Σ' αὐτὴ τὴν Σύναξη διαμαρτυρίας ἔστειλα, μήνυμα, στὸ ὁποῖο, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἐτόνιζα καὶ αὐτά : «Ἔχω διαμηνύσει στὴν πολιτική μας Ἡγεσία, ὅτι μὲ τέτοια πανάθλια μέτρα δὲν γίνεται ἐξωτερικὴ πολιτική. Ἐσεῖς, λοιπόν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ποὺ εἶστε οἱ ἄμεσα ἐνδιαφερόμενοι, φωνάξτε καὶ διαμαρτυρηθῆτε μὲ νόμιμους τρόπους, ὅτι δὲν εἶστε διατεθειμένοι νὰ ἐγκαταλείψετε τὴν γῆ τῶν πατέρων σας οἱ Βορειοπειρῶτες καὶ τὰ δικαιώματά σας οἱ Πόντιοι, ἐπειδὴ τὸ θέλουν κάποιοι κυβερνῶντες καὶ οἱ παρατρεχάμενοί τους. Ὁ ἀγώνας σας εἶναι πέρα γιὰ πέρα δίκαιος καὶ θὰ τὸν εὐλογήσει ὁ Θεός. Ψηλὰ οἱ καρδιές. Ἡ ἀλήθεια θὰ νικήσῃ». Αὐτὰ ἔλεγα μὲ πόνο ψυχῆς. Εἴθε, ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμή, ἡ κραυγαλέα αὐτὴ ἀδικία νὰ διορθωθῇ.
* Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθαναν ὅλα αὐτά, ἔχουμε καὶ τὸν προκλητικὰ ἀπροκάλυπτο μεγαλοϊδεατισμὸ τοῦ κ. Μπερίσα ὁ ὁποῖος ὀνειρεύεται τὴν ... "Μεγάλη Ἀλβανία", ποὺ θὰ περιλαμβάνῃ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, τὴν Φλώρινα, τὴν Καστοριά, τὰ Ἰωάννινα καὶ τὴν Πρέβεζα ! Θλίβεται κανεὶς βαθειά, ὅταν συγκρίνῃ τὶς ἀλβανικὲς δημόσιες διακηρύξεις, μὲ τὴν δική μας σιωπή - θὰ ἔλεγα καὶ φοβία - γύρω ἀπὸ τὸ ἐθνικό μας θέμα. Οὔτε τὶς λέξεις "Βόρειος Ἤπειρος" δὲν τολμᾶμε νὰ ποῦμε. Κι' αὐτὸ ὅταν τὰ Βορειοηπειρωτικὰ χώματα ἔχουν ἐπανειλημμένως ποτισθῆ μὲ πλῆθος αἷμα Ἑλληνικό, ποὺ χύθηκε στοὺς κατὰ καιροὺς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους, ἐνῷ οἱ Ἀλβανοὶ ὄχι μόνο δὲν πολέμησαν κατὰ τῶν Τούρκων κατακτητῶν, ἀλλὰ καὶ εἶχαν ταυτισθῆ ἀπόλυτα μὲ τοὺς Τούρκους, ὅταν ὁ Στρατός μας ἔδινε σκληρὲς καὶ πολυαίμακτες μάχες στὸ Μπιζάνι μέχρι νὰ τὸ ἐκπορθήσῃ καὶ νὰ ἀπελευθερώσῃ τὰ Ἰωάννινα. Ἐδῶ νὰ προστεθῇ, ὅτι καὶ τὰ σχολικὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας καὶ τῆς Γεωγραφίας αὐτὲς τὶς ἰδέες ἀπηχοῦν : τοὺς κακοὺς Ἕλληνες, ποὺ μᾶς πῆραν τὰ ἐδάφη μας καὶ τὴν "Μεγάλη Ἀλβανία", ποὺ πρέπει νὰ ἀνασυστήσουμε. Βέβαια, αὐτὰ φαίνονται τώρα ἀστεῖα. Ὅμως, μὲ τὸ πές, πές, δὲν εἶναι ἀπίθανο νὰ γίνουν στὸ ὄχι καὶ τόσο μακρυνὸ μέλλον θλιβερὴ πραγματικότητα γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Γι' αὐτό, οἱ φύλακες τοῦ Ἔθνους ἄς γρηγοροῦν.
-Ε-
* Ὅμως, τὸ πιὸ σοβαρό, τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο πρόβλημα, ποὺ ταλανίζει σήμερα τὴν Βόρειο Ἤπειρο εἶναι ἡ διάσπαση καὶ ὁ διχασμὸς τῆς ἡγεσίας της. Ἀκοῦμε ἀπὸ κάποιους, ποὺ πονοῦν γι' αὐτὴ τὴν κατάσταση, νὰ λένε ὅτι, συχνά, ὅταν συμβαίνῃ νὰ συναντῶνται κάποιοι Βορειοηπειρῶτες, γυρίζει ὁ ἕνας τὴν πλάτη στὸν ἄλλο. Ἤ ὅτι ἔχουν, ἐν πολλοῖς, χωριστῆ καὶ τὰ καφενεῖα κ.ο.κ. Φυσικά, ἡ ἀλβανικὴ ἡγεσία τρίβει τὰ χέρια της, χωρὶς νὰ κρύβῃ τὴν χαρὰ καὶ τὴν ἱκανοποίησή της, γιὰ τὴν ὀδυνηρὴ αὐτὴ πτώση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἐμεῖς ἔχουμε πολλάκις χτυπήσει, μὲ τὴν καμπάνα τοῦ καταγγελτικοῦ λόγου, ἐθνικὸ συναγερμό. Στὴν περυσινή μας, μάλιστα, ὁμιλία εἴχαμε ἀναφερθῆ διὰ μακρῶν στὸ λίαν σοβαρὸ αὐτὸ θέμα. Καὶ εἴχαμε τονίσει, ὅτι ὁ διχασμὸς κατὰ κανόνα φέρνει ἐθνικὲς καταστροφές. Ὅλοι γνωρίζουμε, ὅτι ἡ κυριώτερη αἰτία τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς ὑπῆρξε τὸ γεγονὸς πὼς στὴν Μικρὰ Ἀσία ἡ Ἑλλάδα ἐπῆγε διχασμένη. Αὐτὸ τὸ ὡμολόγησαν καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἀντίπαλοί μας καὶ μάλιστα ὁ Κεμάλ Ἀτατούρκ, ὁ ὁποῖος σὲ κάποια περίσταση εἶπε τὰ ἑξῆς : "Ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς δὲν ἐνικήθη. Ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς ἔφυγε χωρὶς νὰ πολεμήσῃ ! Καὶ τοῦτο ἐξ αἰτίας ἐσωτερικοῦ διχασμοῦ τῆς Ἑλλάδος. Ὅπου μεμονωμένα μικρὰ τμήματα τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἠθέλησαν ν' ἀντισταθοῦν, ἐπολέμησαν ὡς οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοι των" (Ἀθαν. Ἀθανασιάδη : Ἐθνικὲς καὶ πατριωτικὲς ἱστορίες", σελ. 278-279, ἐν Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου «Ἐθνικαὶ Ἐπέτειοι», Ἀθῆναι 1970, σελ. 226).
Ἀδελφοὶ Βορειοηπειρῶτες ! Τὴν ἀγάπη μου γιὰ σᾶς καὶ γιὰ τὴν μαρτυρική σας πατρίδα τὴν γνωρίζετε. Κι’ ἀκόμη, γνωρίζετε τὴν ἀνιδιοτέλειά μου καὶ τὴν ἁγνότητα τῶν προθέσεων καὶ τῶν ἐνεργειῶν μου. Κι’ ἀκόμη, γνωρίζετε ὅτι προσπαθῶ μὲ τὶς μικρές μου δυνάμεις νὰ βαδίζω στὰ ἴχνη τοῦ ἁγίου καὶ μεγάλου Προκατόχου μου καὶ σθεναροῦ ἐθνικοῦ ἀγωνιστοῦ Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ Ὁποῖος λίγο πρὶν ἀναχωρήσῃ γιὰ τὴν αἰωνιότητα, σᾶς ἄφησε - μὲ τὴν περιλάλητη διαθήκη του - αὐτὴ τὴν παρακαταθήκη, ποὺ τώρα θὰ τὴν χαρακτήριζα ἐθνικὴ ἐντολή: «Ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει».
Κοιτάξτε γύρω σας. Παντοῦ γίνεται κοσμογονία. Πόλεμοι καὶ ἀκοὲς πολέμων, ἐπαναστάσεις, σκοτωμοί. Ὁ κόσμος ὁλόκληρος εἶναι ἕνα καζάνι ποὺ βράζει. Καὶ τὸ νὰ τρωγώμαστε μεταξύ μας τούτη τὴν περίσταση μοιάζει μὲ ἀνεπίτρεπτη πολυτέλεια, εἶναι σκέτος παραλογισμός. Τὸ λέει καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἁγία Γραφὴ διὰ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή : «Εἰ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ’ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε» (Γαλ. Ε΄ 15). Δηλαδή, ἄν ἀντὶ νὰ ἀγαπᾶσθε, δαγκώνετε καὶ κατατρώγετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, προσέχετε, μήπως ἀφανισθῆτε μεταξύ σας, ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο. Καὶ πάλι θὰ πῶ, μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο : «Ἐτρέχετε καλῶς · τὶς ὑμᾶς ἐνέκοψε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι ; Ἡ πεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ καλοῦντος ὑμᾶς» (Γαλ. Ε΄ 7-8). Δηλαδή, ἐτρέχατε καλὰ σὰν ἀγωνιστὲς ἀκούραστοι στὸν δρόμο τῆς ἀλήθειας. Τώρα τὶ ἐπάθατε κι’ ἄλλος τραβάει ἀπὸ δῶ κι’ ἄλλος ἀπὸ κεῖ ; Πάντως, νὰ τὸ γνωρίζετε : Τὸ πεῖσμα καὶ ἡ ἐμμονὴ σὲ λαθεμένες και ἐγωϊστικὲς πρακτικές, δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστό, οὔτε ἀπὸ τὴν Ἱστορία τοῦ Ἔθνους.
Λοιπόν, τὸ ξαναλέω : Δῶστε τὰ χέρια, δῶστε τὶς ἑλληνικὲς καὶ χριστιανικές σας καρδιές. Βάλτε κάτω τὰ πείσματα καὶ τοὺς ἐγωϊσμούς. Οἱ καιροὶ τρέχουν καὶ δὲν μᾶς περιμένουν. Ἔχουμε μπροστά μας ἀγῶνα δύσκολο καὶ δρόμο ἀνηφορικό. Ὅλοι μαζί, ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι, νὰ προχωρήσουμε. Ἀπ’ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα νὰ μὴ λείψῃ κανείς, ἁπλούστατα γιατὶ δὲν περισσεύει κανείς. Σύνθημά μας νὰ εἶναι : Ὅλοι καὶ ὅλα γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ὅλοι καὶ ὅλα γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Δὲν λέω γιὰ τὴν Αὐτονομία, ἀλλὰ γιὰ τὴν Ἕνωση τὴς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Καὶ τελειώνω μ’ αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ μακαριστὸς προκάτοχός μου καὶ μὲ τὸ ὁποῖο τελείωνε τὶς ὁμιλίες του, ἀνεξαρτήτως ἄν ἡ περίοδος ἦταν ἀναστάσιμη ἤ ὄχι.
«Χριστὸς Ἀνέστη ! Καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος Ἀνέστη ! ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου