του Αριστείδη Ιασωνίδη
Στον μεγάλο και ανεπανάληπτο αγωνιστή Μενέλαο Ζώτο, από Πολύτσανη Πωγωνίου
Περάσαν χρόνια, Μενέλαε, που έκλεισες τα μάτιακαι οι καρδιές μας έγιναν σαράντα δυο κομμάτια
Είχες αλύγιστη καρδιά, ήσουνα παλικάρι,
και σ’ είχε η Βόρειος Ήπειρος ένα κρυφό καμάρι.
Το πατρικό σου το χωριό θρηνεί κι αναστενάζει
και δεν υπάρχει άλλος πια εσένανε να μοιάζει.
Το έργο σου αξέχαστο μες στις καρδιές γραμμένο,
θα μένει πάντα αθάνατο και επιχρυσωμένο.
Κοιμήσου εδώ στην γη που ‘θελε η καρδιά σου
και μεις θα συνεχίζουμε στα ίχνη τα δικά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου