Ἕνα ἀπὸ τὰ θεωρούμενα ἀσφαλῆ οἰκονομικᾶ «καταφύγια» εἶναι τὸ κρατίδιο τῆς Ἀνδόρας. Σφηνωμένο στὰ Πυρηναία, ἀνάμεσα στὴν Ἱσπανία καὶ τὴ Γαλλία ἀριθμεῖ 80.000 κατοίκους.
Χώρα ὑποδοχῆς τῶν ρωσικῶν καταθέσεων εἶναι ἡ Λετονία. Ἕνα κράτος τῆς Βαλτικῆς μὲ ἰσχυρὴ ρωσικὴ μειονότητα καὶ πολὺ διαδεδομένη τὴ ρωσικὴ γλώσσα. Παρὰ τὰ μεγάλα προβλήματα τῆς οἰκονομίας της καὶ τὴν ἐπιφυλακτικότητα τῶν Λετονῶν, ἡ παρουσία τῶν ὁμοεθνῶν τους ὁδηγεῖ τοὺς Ρώσους ἐπενδυτὲς ἐκεῖ.
Οἱ ὀρεινοὶ ὄγκοι τῆς Ἠπείρου ἀποτέλεσαν τὴν κοιτίδα καὶ καταφύγιο τοῦ Ἑλληνισμοῦ σὲ πολλὲς περιπτώσεις. Τὸ Βασίλειο τοῦ Πύρρου, τὸ Δεσποτάτο τῆς Ἠπείρου, ἡ Χιμάρα τῆς Τουρκοκρατίας καὶ ἡ Κορυτσὰ τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα ἔδωσαν ζωὴ στοὺς Ἕλληνες ὅταν οἱ ἄλλες ἑλληνικὲς περιοχὲς εἶχαν κατακτηθεῖ ἢ ἀπειλοῦνταν ἀπὸ Δύση καὶ Ἀνατολή.
Σήμερα πάλι ἡ Βόρειος Ἤπειρος καλεῖται νὰ συνδράμει στὸν κοινὸ ἀγώνα. Τσακισμένη ἀπὸ τὶς ἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν, ταλαιπωρημένη ἀπὸ τοὺς διωγμοὺς καὶ πικραμένη ἀπὸ τὴν «μητέρα» Ἑλλάδα, σὲ ἕνα δύσκολο διεθνὲς σκηνικό, ἀποδυναμωμένη ἀπὸ τὴ φυγὴ τῶν παιδιῶν της. Καὶ ὅμως ἡ σημερινὴ ἐθνικὴ κρίση, εἶναι στὸ χέρι μας νὰ ἀποτελέσει εὐκαιρία γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό, ἀφοῦ ὑπάρχουν νέα δεδομένα:
-Ἡ σκέψη τῆς διεκδίκησης τῶν πολεμικῶν ἀποζημιώσεων καὶ τοῦ κατοχικοῦ δανείου ἀπὸ τὴ Γερμανία ὡριμάζει καὶ κερδίζει ἔδαφος ὡς ὕστατο διπλωματικὸ μέσο ἀντίστασης μὲ βάση τὶς διεθνεῖς συνθῆκες. Ἔτσι αὐτομάτως τίθεται καὶ ἡ διεκδίκηση τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ποὺ ἐκκρεμεῖ στὸ Συμβούλιο τῶν Τεσσάρων Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ἀπὸ τὴν ἴδια ἐποχή.
-Ὁ Ἑλληνισμὸς ἔχει ἀντιληφθεῖ ὅτι πορεύεται μόνος του καὶ διαλύθηκε ἡ ψευδαίσθηση ὅτι ὁ αὐτόματος πιλότος τῶν «εὐρωπαϊκῶν κεκτημένων» θὰ μᾶς λύσει τὰ ἐθνικὰ θέματα.
-Ἡ νέα γενιὰ ἔχει ἀπαλλαγεῖ σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀπὸ τὸν ἐπάρατο ἐμφυλιοπολεμικὸ κομματισμὸ καὶ δείχνει πιὸ ἀνιδιοτελὴς καὶ ἀσυμβίβαστη.
-Ἐπιτέλους βλέπουμε νὰ λειτουργεῖ ἡ ἐθνικὴ αὐτοσυνειδησία. Ἑλλαδίτες καὶ Κύπριοι, Βορειοηπειρῶτες καὶ Πόντιοι, Μακεδόνες καὶ Θρακιῶτες συμπορεύονται καὶ διεκδικοῦν.
-Ἀνακόπηκε ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ χώρου καὶ νέοι οἰκογενειάρχες, ἐπιστήμονες, ἐπιχειρηματίες ζωντανεύουν τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά.
Καὶ ἂν ἡ δημιουργία τῆς Αὐτόνομης Βορείου Ἠπείρου ὡς «Ἀνδόρας» τῶν Βαλκανίων φαντάζει κακόγουστο ἀστεῖο, ἂς θυμόμαστε ὅτι τὸ κράτος τοῦ Κοσσόβου δημιουργήθηκε ἡ στιγμὴ ποὺ τὸ ἕνα τρίτο του πληθυσμοῦ εἶχε ἐγκαταλείψει τὴ λιμοκτονοῦσα Ἀλβανία, ἀνατρέποντας τὸ «ἀπαραβίαστο» τῶν συνόρων στὴν Εὐρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου