Για μια ενότητα στην πράξη, για μια δύναμη του λαού μας

του Χρήστου Σπ. Ντρίτσου

              

   Επί χρόνια τώρα οι Βορειοηπειρώτες, μικροί και μεγάλοι, φωνάζουν για ενότητα, για συσπείρωση των δυνάμεων, για δημιουργία ενός ενιαίου φορέα, που θα ασχοληθεί με τα κοινά προβλήματα, ιδίως με τα εθνικά, και τα δικαιώματα αυτού του περήφανου μα μαρτυρικού τόπου. Αλλά τη φωνή αυτή του λαού μας, που αντηχεί παντού, δυστυχώς δεν ακούστηκε, δεν υλοποιήθηκε ακόμα. Οι ιθύνοντες, οι αιρετοί μας, οι ηγέτες μας κλπ., μ’ όλο που είναι προετοιμασμένα παιδιά, δικά μας παιδιά, ικανά και ο κόσμος μας τους εκτιμά, ακόμα δεν κατάλαβαν καλά τους κινδύνους χωρίς ενότητα.

Τα προβλήματα είναι πολλά. Και μ’ όλο που, σχεδόν, όλοι οι βουλευτές μας είναι από τη Δερόπολη: Σπύρος Ξέρρας, Βαγγέλης Τάβος, Βαγγέλης Ντούλες, Κώστας Μπάρκας, ακόμα η Δερόπολη είναι χωρίς νερό ικανοποιητικό, ακόμα το Πωγώνι είναι χωρίς δρόμο κλπ. Για τέτοια μεγάλα έργα χρειάζονται όλοι μαζί, χρειάζεται ενότητα στην πράξη.

Και τι πρέπει να γίνει; Πώς θα λυθούν αυτά τα προβλήματα; Να καθίσουν, όσο το γρηγορότερο, όλες οι δυνάμεις μας σε στρογγυλό τραπέζι και να τα βρουν. Να συζητήσουν για τις διαφορές τους, τα εμπόδια, τα συμφέροντα, να χτυπήσουν τα λάθη ο ένας του άλλου και να δώσουν και σφίξουν το χέρι. Δυνατά. Γιατί τίποτε δεν τους χωρίζει. Απεναντίας, όλα τους ενώνουν. 

Τους καλεί γι΄ αυτό επιβλητικά το ελληνικό αίμα, η υπέρλαμπρη ιστορία, ο ελληνικός πολιτισμός, οι παραδόσεις, η φωνή των πατεράδων και των παππούδων, οι αγώνες, οι πίκρες και οι χαρές που περάσαν μαζί. 

Και άντεξαν, δεκάδες χρόνια, χωρίς να υποκύψουν. Δεν μπορούν, άραγε, τώρα, στα χρόνια της δημοκρατίας, να τα βρουν οι ηγέτες της Ομόνοιας, του Κόμματος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Κόμματος Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας για το Μέλλον, εκείνοι που συμμετάσχουν σε αλβανικά κόμματα, ή και οι ιθύνοντες στις επαρχίες, στα συμβούλια των χωριών και αλλού; Μπορούν. 

Και να φτιάξουν έναν κοινό φορέα όλου του λαού μας, μια κοινή και δυνατή καθοδήγηση, πολεμώντας μαζί και με θάρρος κάθε εμπόδιο και αδικία και λύνοντας από κοινού τα προβλήματα του χώρου. Μόνον η θέληση και η πρωτοβουλία εμποδίζουν. Η αποφασιστικότητα. Και τότε η δύναμη θα τρανέψει, θα στεριώσει, θα αντηχήσει η φωνή εντός και εκτός χώρας.

Ο λαός μας, στη γενικότητα, δεν αντιλέγει και δεν αντιτάσσεται όταν βλέπει που μερικοί συμμετάσχουν σε διάφορα κόμματα. Αυτό είναι δικαίωμα του καθενός, στα πλαίσια της δημοκρατίας, όπου οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να οργανώνονται σε κόμματα. Φτάνει να εργάζονται καλά, να σηκώνουν τη φωνή τους από όπου και να ΄ναι, μέχρι τα ανώτερα όργανα, με θάρρος και αποφασιστικότητα, ανυποχώρητα, χωρίς δισταγμό, για τα συμφέροντά του λαού μας, για καθετί που του ανήκει και δεν του δίνεται, μη λαμβάνοντας υπόψη τις συνέπειες.

Το θετικό είναι πως όλοι, όπου και αν βρίσκονται θέλουν να προσφέρουν και προσφέρουν, μαζί με τα λάθη τους. Γιατί πολλά είναι τα καλά και τα επιτεύγματα που φτάσαμε, εντός και εκτός χώρας, και με την Ομόνοια, και με το ΚΕΑΔ και με το ΕΕΜΜ, και απ΄ τους βουλευτές σε διάφορα αλβανικά κόμματα. Η πραγματικότητα μιλάει μόνη της.

Όμως η κοινή εστία, η κοινή φωλιά θα αυξήσει τη δύναμη και την προσφορά της. Ας θυμηθούμε το μύθο του Αισώπου με τις βέργες, που μας μάθαιναν από μικρά παιδιά οι καλοί δάσκαλοί μας, τις οποίες, όταν τις ένωσαν, ήταν αδύνατο να τις σπάσουν. 

Ή ας αναφέρουμε εδώ παραδείγματα απ΄ την αρχαία ιστορία μας, ιδίως με τους Πέρσες, οπότε οι Έλληνες όχι μόνον που ενώθηκαν όλοι μαζί για να αντιμετωπίσουν τους βαρβάρους, αλλά απέλυσαν και τους φυλακισμένους ή εξόριστους και όλοι μαζί ρίχτηκαν στον κοινό αγώνα. Και γράψαν έτσι Μαραθώνες, Θερμοπύλες και Σαλαμίνες, όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά για όλον το κόσμο. Δεν είναι, άραγε, ζωντανά παραδείγματα αυτά; Ας μιμηθούμε, λοιπόν, τους μεγάλους προγόνους μας και ας παραδειγματιστούμε από αυτούς.

Και πρέπει να πούμε πως όποιος δεν θέλει να δώσει το χέρι στον αδερφό του και μαζί να προχωρήσουν, δεν έχει δημοκρατικούς θεσμούς, του λείπει η ευγένεια, η μεγαλοψυχία, η ανθρωπιά, η αγάπη για τον συνάνθρωπό του, για το λαό.

Και τονίζουμε εδώ πως δίνοντας το χέρι ο ένας του άλλου, θα δυναμώσει και η ενότητα του λαού. Θα πάψουν οι συκοφαντίες, οι έχθρες και τα κουτσομπολιά που τα ακούμε παντού καθημερινά.

Και το λέμε αυτό γιατί το καλό του λαού όλοι το θέλουμε. Μα πρέπει να αγωνιστούμε για να το αποχτήσουμε. Κι αυτό πραγματοποιείται μόνον όταν είμαστε ενωμένοι και οργανωμένοι, αφήνοντας κατά μέρος τα ελαττώματα της φυλής και της καθημερινότητάς μας. 

Αυτό μάλιστα θα κάνει να μη βρουν κατάλληλο έδαφος άλλα κόμματα στο χώρο μας και μας διασπάσουν.

Έτσι, έχοντας βάσει το χθες, πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Εξαλείφοντας καθημερινά τα ελαττώματά μας, τα λάθη μας, που δεν είναι λίγα, αρχίζοντας ο καθένας από τον εαυτόν του.

Και συμπεραίνουμε: Γι΄ αυτά και άλλα προβλήματα πρέπει να καθίσουμε, να συζητήσουμε, να τα βρούμε και να πάρουμε αποφάσεις. 

Ας σηκώσουν τη φωνή τους κι ας βοηθήσουν εδώ κι οι επιχειρηματίες του χώρου μας, που έχουν πολλά στο χέρι, τους ακούγεται η φωνή και μπορούν να κάνουν πολλά. 

Ας βοηθήσουν κι άλλοι εκτός χώρας. 

Το απαιτεί ο καιρός, το επιβάλλει η ζωή, η πραγματικότητα. Ο τόπος ζητάει βοήθεια. Κι αυτό πρέπει να γίνει γρήγορα, γιατί οι καιροί φέρνουν τα δικά τους και ίσως αργότερα να είναι πολύ αργά.

Τέλος, ας πάρει κάποιος την πρωτοβουλία, άτομο η φορέας, σηκώνοντας ψηλά την σημαία της ενότητας, κι ας γραφτεί στην ιστορία μας η μέρα αυτή ως μέρα κοινής γνώμης, μέρα ένωσης και αναγέννησης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Γιατί μόνον στην ενότητα θα βρούμε τη δύναμή μας.