Γι΄αυτό υπάρχουν οι εθνικές γιορτές. Για να ερεθίζουν και αναπτερώνουν το εθνικό συναίσθημα, για να θυμίζουν στις γενιές ότι η ιστορική πορεία του έθνους πέρασε μέσα από θυσίες και δοκιμασίες. Το Ελληνικό ΄Εθνος, το έθνος μας υποθήκευσε στην ιστορία της ανθρωπότητας τα πρότυπα των ανθρωπίνων αρετών, τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας,τα οφέλη των επιστημών και της ανθρώπινης διάνοιας.
Και έχει λόγους να είναι υπερήφανο, όσο και οι ίδιοι οι ΄Ελληνες, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σ΄αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Η δόξα και η προσφορά των Ελλήνων δεν σβήνονται ποτέ με μια μονοκονδυλιά, γιατί είναι ο ιστός της ανθρωπότητας. Και η ιστορία απέδειξε ότι, έστω και αργά, σε κρίσιμες στιγμές οι ΄Ελληνες συσπειρώνονται. Μα δεν αρκεί αυτό. Για να μην έρθουν οι κρίσιμες θα πρέπει να εργαζόμαστε κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε λεπτό, να είμαστε επάγρυπνοι και πανέτοιμοι για κάθε κίνδυνο που ελλοχεύει. Είμαστε κι εμείς κομμάτι αυτής της αξίας, έχουμε κι εμείς την υποχρέωση να συνδράμουμε στην επικράτηση των διαχρονικά κεκτημένων.
Δύο φορές το χρόνο, κι αν δεν θυμούμαστε εμείς, μας υπενθυμίζουν οι ιστορικές ημερομηνίες:
25 Μαρτίου και 28 Οκτωβρίου.
Θα ήταν πολυτέλεια αν όλα έβαιναν καλώς, αυτές η ημερομηνίες να προσπερνούνταν ως ιστορικά αξιοσημείωτα και μόνο. Μα δεν είναι έτσι. Οι ημερομηνίες αυτές είναι ορόσημα περισυλλογής, είναι εφαλτήρια από τα οποία επαναρχίζει μια νέα μάχη, πιο δυναμική, πιο οργανωμένη, πιο μελετημένη. Πολλές φορές κοιμούμαστε στις δάφνες απολαμβάνοντας το μεθυστικό τους άρωμα και ξεχνάμε την επόμενη μέρα. Ξυπνούμε ίσως μετά από έναν αιώνα ή, μέσα στην τυπική γαλήνη, νομίζουμε ότι είναι πάντα μεσονύκτια. Ξυπνήστε ΄Ελληνες και εγκαταλείψετε μια για πάντα την δυσωδία της μούχλας!
Ο αγώνας συνεχίζεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό με σύγχρονους τρόπους. Και απαιτεί τη συμμετοχή όλων μας. Σήμερα είναι το «Όχι», αύριο μπορεί να είναι το «Ναι». Και ξέρετε, όταν η αποδοχή ή η άρνηση προκύπτει από συλλογική ζύμωση και κατανόηση, σίγουρα θα έχει και αποδέκτες. Φαίνεται όμως, πως κάποιοι που φέρονται ως εθνοπατέρες στον τόπο μας και αφέθηκαν ελεύθεροι , από εμάς και από την Ελλάδα, να διαχειριστούν τα εθνικά μας, καπηλεύονται τη συνείδησή μας και την εμπιστοσύνη μας διαπράττοντας έτσι εθνική αυτοχειρία.
Πέρασαν ακριβώς 42 φορές οι εθνικές γιορτές από τη ζωή μας μέσα σε 21 χρόνια δημοκρατίας στη χώρα όπου ζούμε. Αρκούμαστε τώρα με μια κατάθεση στεφανιών, με έναν ασυντόνιστο εθνικό ύμνο και με ένα φτωχό κοκτέιλ. Και η συμμετοχή καταρρέει τόσο που τώρα πια δε χρειάζονται μεγάλες αίθουσες, αλλά λίγα τετραγωνικά μέτρα σε ένα καφενείο. Και τι μπορεί να απολαύσει ο ΄Ελληνας απ΄αυτά τα θεάματα; Την κατάντια μας;
Καιρός για επανόρθωση, καιρός για Εθνική Παλιγγενεσία.
εφημερίδα MEGA BHMA Οκτώβριος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου