Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Ιστοσελίδα της ΣΦΕΒΑ: 21 χρόνια ΟΜΟΝΟΙΑ - Η ακμή και παρακμή της

Πέρασαν 21 χρόνια από την ημέρα που ιδρύθηκε η πολιτικο-κοινωνικο-πολιτισμική οργάνωση των Ελλήνων της Αλβανίας  ΟΜΟΝΟΙΑ, στο κεφαλοχώρι της Δρόπολης τη  Δερβιτσιάνη.

Η ΟΜΟΝΟΙΑ ιδρύθηκε να εκπληρώσει ένα ιερό ιδανικό, να δυναμώσει το εθνικό  και δημοκρατικό φρόνημα, να υπερασπίσει με δημοκρατικά μέσα την εθνική ταυτότητα και τα δικαιώματα των Ελλήνων της Ε.Ε.Μειονότητας όπου κι αν βρίσκονται, τα οποία προβλέπονται στο αλβανικό Σύνταγμα και στα βασικά διεθνή ντοκουμέντα για τις  εθνικές μειονότητες.

Από εκείνη την ημέρα 11 Ιανουαρίου 1991 η  ΟΜΟΝΟΙΑ σήμαινε   φωνή της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία για κάθε θέμα: Ώστε να είμαστε πραγματικά ένα γνήσιο ελληνικό κομμάτι στον τόπο των προγόνων μας, με πλήρη επικοινωνία με το έθνος μας. Να είμαστε ελεύθεροι στην έκφραση και ανάπτυξη της ταυτότητα μας, της θρησκείας  και της γλώσσας μας.  Ελεύθεροι να  διεκδικούμε και να χαιρόμαστε τα δικαιώματα μας.
Στο διάστημα των 21 χρόνων η Ομόνοια γνώρισε την ακμή και παρακμή της.

Στην ΑΚΜΗ της μπορούμε ν’ αναφέρουμε το αξιόλογο έργο που διετέλεσε για τα Εθνικά   και Ανθρώπινα  Δικαιώματα των Ελλήνων της Αλβανίας:
Μπόρεσε  να  συσπειρώσει   στους   κόλπους της όλους   τους Έλληνες της Αλβανίας, πράγμα που συνέβηκε για πρώτη φορά σε όλη την ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού . 
 Σημαντική ήταν η νίκη στις πρώτες Δημοκρατικές εκλογές αφού κέρδισε πέντε έδρες στο αλβανικό Πλουραλιστικό Κοινοβούλιο γεγονός που την καταστούσε τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα.

 Ανέβασε το κύρος και την υπόληψή της διαμέσου της πολιτισμένης εμφάνισης και των Δημοκρατικών μορφών απαιτήσεις των δικαιωμάτων και προστασίας των συμφερόντων της όχι μόνο στα αλβανικά αλλά και  στα Ευρωπαϊκά πλαίσια.
Αποτέλεσμα της πάλης και του αγώνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήταν η διδασκαλία της Ελληνικής - Μητρικής γλώσσας σε όλον τον κύκλο του οκτάχρονου σχολείου, όπως επίσης και το άνοιγμα Ελληνικών σχολείων στους Αγίους Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Δέλβινο και  σε τέσσερα άλλα χωριά με μεικτό πληθυσμό.
Στο θέμα της ελεύθερης επικοινωνίας με τον εθνικό κορμό έγιναν σημαντικά βήματα μπροστά  με τις ετήσιες,, πενταετής βίζες και το δελτίο ταυτότητας Ομογενούς.

Το Μάιο του 1993 εγκρίνεται το Ψήφισμα με 12 αιτήματα, ένα βαρυσήμαντο  ντοκουμέντο για τις τύχες και το μέλλον του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Στις 23 Ιουλίου 1993 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκρίνει το Ψήφισμα για Πολιτισμική και Θρησκευτική Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.
Στις 27 Αυγούστου 1993 οι Χιμαριώτες στέλνουν επιστολή στον Ύπατο Αρμοστή Βαν Ντερ Στουλ όπου ζητούν όλα τα δικαιώματα τους και την εθνική τους καταγωγή.
Το 1994 η Ελληνική μας Κοινότητα αναγνωρίζεται σε όλον τον κόσμο από την διεξαγωγή της Δίκης των Πέντε ηγετών της Ομόνοιας, όπου αναβαθμίζεται  ως ένας σταθμός στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Οι επιτεύξεις, οι διαμαρτυρίες, τα ανακοινωθέντα και οι συναντήσεις για την εφαρμογή των στόχων για τον οποίο ιδρύθηκε η Ομόνοια, δεν έχουν τέλος.  Οι υποστηρικτές της όλο και περισσότερο φούντωναν.

«Να σας συγχαρώ γιατί πρώτα με την ψήφο σας γίνατε αφορμή να πέσει, να γκρεμιστεί και να αφανιστεί το αντίχριστο κομμουνιστικό καθεστώς Χότζα-Αλία, που για 50 χρόνια δεν σας άφησε τίποτε όρθιο. Να συγχαρώ τα γενναία παλικάρια που χωρίς να υπολογίσουν τις τυχών συνέπειες, ήρθαν στα χωριά τους, στη Β. Ήπειρο και ψήφισαν. Εύγε σας! Φανήκατε Έλληνες. Σας είδαν και τρόμαξαν από την αποφασιστικότητά σας οι εχθροί της Β. Ηπείρου. Εσείς δεν ψηφίσατε. Εσείς κάνατε δημοψήφισμα. Να διατηρείται αυτό το ηρωικό και μαχητικό φρόνημα. Να μείνετε ενωμένοι και αδελφωμένοι γιατί το μέλλον έτσι μας θέλει. Ν’ αγαπάτε την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ, που αποτελεί τον μοναδικό φορέα έκφρασης του Ελληνισμού της Β. Ηπείρου» έλεγε ο αείμνηστος μακαριστός Σεβαστιανός στους πύρινους λόγους του.

Να γιατί τη φοβήθηκαν την Ομόνοια. Και την έβαλαν στο στόχαστρο να την αδυνατίσουν,  να την διασπάσουν. Αυτό έφερε και την ΠΑΡΑΚΜΗ  της.
Έπεσε η μαχητικότητα, η διεκδικότητα και η μαζικότητα στους κόλπους της. Δεν υπήρχε μια συνέχεια των διεκδικήσεων, αλλά τα περισσότερα καλύφθηκαν από τη χαλαρότητα. Αφέθηκε στο χρονοντούλαπο το Ψήφισμα ως μια ιδέα ή ένα κατόρθωμα παλιών ηγεσιών, άρα απαρχαιωμένο.  Δεν εφαρμόστηκε το Καταστατικό της, ως ένα ντοκουμέντο μια άτυπης κυβέρνησης, αλλά  φούντωσε η κομματομανία για απλούς οικονομικούς λόγους. Αφέθηκαν στο περιθώριο οι ιδρυτές,, αγωνιστές και άνθρωποι των αξιών. Πήρε αριστερή όψη αποφεύγοντας τους πρώην πολιτικούς κρατούμενους.

Από κινητήρια δύναμη, έγινε η ουρά του ΚΕΑΔ, χάνοντας τον πρωταρχικό της ρόλο.  Πέρασαν ολόκληρα χρόνια και δεν λύθηκαν ζωτικά προβλήματα για τον Ελληνισμό, όπως είναι το εκπαιδευτικό με τις ανακρίβειες για μεγάλη Αλβανία  και την έλλειψη βιβλίων. Αλλοιώθηκε και συρρικνώθηκε ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός.

Σήμερα, ύστερα από δυο δεκαετίες, δεν μπορούμε να μιλούμε για ανασφάλεια και τρομοκρατία. Ούτε για την διγλωσσία και  κρούσματα απομάκρυνσης από ιθύνοντες θέσεις των ανθρώπων μας…
Η εποχή αυτή μας καλεί για ενότητα. Ας μετατρέψουμε την Ομόνοια  σε μια κινητήρια δύναμη  που να  εκπληρώσει  του πόθους και οραματισμούς μας, , που να φλέγεται μέσα από τις τιτάνιες προσπάθειες για ευημερία και πρόοδο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Σημ. ΣΦΕΒΑ: Το άρθρο είναι γραμμένο από στέλεχος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και δημοσιεύεται στο πλαίσιο της επετείου της ίδρυσής της ως μία αφορμή προβληματισμού

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου