Την ημέρα της 21ης επετείου της ίδρυσης της Ομόνοιας (11-1-2012), το ιδρυτικό στέλεχος της οργάνωσης Βαγγέλης Παπαχρήστος, παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR του ΡΑΔΙΟ ΑΣΤΥ (90,6FM) και στους δημοσιογράφους Αθηνά Κρεμμύδα και Αλέξανδρο Κορακίδη, μιλώντας για την ίδρυση και την πορεία της οργάνωσης μέχρι σήμερα.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Έχουμε μαζί μας τηλεφωνικά τον κ. Βαγγέλη Παπαχρήστο, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ομόνοιας το 1991 αλλά και ένα από τα πέντε ηγετικά στελέχη που καταδικάστηκαν σε φυλάκιση το 1994 από το αλβανικό κράτος.
Κύριε Παπαχρήστο καλησπέρα σας. Σήμερα γιορτάζουμε τα 21 χρόνια από την ίδρυση της Ομόνοιας. Θέλουμε να μας πείτε δύο λόγια για το ξεκίνημα αυτής της οργάνωσης και την πορεία της μέχρι σήμερα.
Β. Παπαχρήστος: Καλησπέρα και καλή χρονιά. Όντως, όπως είπατε, σαν σήμερα πριν από 21 χρόνια ιδρύθηκε η πολιτική και κοινωνική οργάνωση «Ομόνοια», στην Δερβιτσάνη της Δρόπολης, με σκοπό να διεκδικήσει τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου και να ενισχύσει το εθνικό τους φρόνημα.
Από την ημέρα εκείνη, τις 11 Ιανουαρίου 1991, μετά την πρωτοβουλία των πρωτεργατών της, η Ομόνοια μέσα σε λίγους μήνες πήρε μεγάλη διάσταση σε όλη την Αλβανία, οπότε και ο αλβανικός Τύπος έγραφε «τι ζητάει η Ομόνοια στο Αλέσιο, τι ζητάει η Ομόνοια στη Σκόδρα».
Από αυτό καταλαβαίνουμε ότι όλοι οι Έλληνες της Αλβανίας ήταν διψασμένοι στο να έχουν μία δική τους πολιτική οργάνωση που θα τους οδηγούσε από νίκη σε νίκη.
Και πραγματικά τα πρώτα χρόνια η Ομόνοια είχε σημαντική άνοδο, γιατί κατάφερε να συσπειρώσει στους κόλπους της όλους τους Έλληνες κάτι που συνέβαινε για πρώτη φορά στην ιστορία της Βορείου Ηπείρου.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη μεγάλη νίκη στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές τον Μάρτιο του 1991, όπου καταφέραμε να βγάλουμε πέντε βουλευτές στην αλβανική βουλή.
Η Ομόνοια τότε διεκδικούσε δυναμικά τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, τόσο από το αλβανικό κράτος όσο και από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και κατάφερε να ανοίξει ελληνικά σχολεία μέσα στις πόλεις, του Δελβίνου, των Αγίων Σαράντα, του Αργυροκάστρου και σε μερικά χωριά που δεν ήταν μέσα στη ζώνη των 99 αναγνωρισμένων μειονοτικών.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Πως φτάσαμε πέντε από τα ηγετικά μέλη της Ομόνοιας το 1994 να καταδικάζονται από το αλβανικό κράτος;
Β. Παπαχρήστος: Όλες αυτές οι επιτυχίες που ανέφερα τρόμαξαν τους Αλβανούς εθνικιστές και την κυβέρνηση που ανέκαθεν είχαν στο πρόγραμμα τους τον ανθελληνισμό και τη συρρίκνωση και αφομοίωση του ελληνικού στοιχείου. Όταν είδαν λοιπόν ότι η Ομόνοια πήρε τόσο μεγάλες διαστάσεις, σκέφτηκαν κάτι για να την αφανίσουν, να την τρομοκρατήσουν, να τη διασπάσουν και το κατόρθωσαν το 1994 με την περίφημη «δίκη των Τιράνων», η οποία όπως γνωρίζετε έγινε μέσα σε μια νύχτα που συνέλαβαν 300 άτομα, η οποία έμεινε στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού ως «η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου». Μέσα από τη δίκη αυτή ήθελαν να χτυπήσουν την Ομόνοια, την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, αλλά και την Ελλάδα...
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Είχαμε πιο πριν και την απόφαση από το αλβανικό κράτος η Ομόνοια να μην μπορεί να κατεβαίνει στις εκλογές ως ανεξάρτητο κόμμα. Τι έγινε τότε;
Β. Παπαχρήστος: Στις πρώτες εκλογές το 1991, όπως ανέφερα, εκλέξαμε πέντε βουλευτές, αλλά και σε κάθε αναμέτρηση η Ομόνοια κατάφερνε να κερδίζει και να βγάζει Δημάρχους και Επάρχους. Αυτό τρόμαξε τους Αλβανούς και γι’ αυτό τροποποίησαν τον νόμο ώστε η Ομόνοια να μην μπορεί να κατεβαίνει στις εκλογές ως ανεξάρτητο εκλογικό υποκείμενο, απαγορεύοντας την ύπαρξη κομμάτων που λειτουργούσαν σε εθνική, τοπική ή θρησκευτική βάση. Έτσι αναγκαστήκαμε τότε να ιδρύσουμε το Κόμμα Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μέσω αυτού η Ομόνοια να αντιπροσωπεύεται τόσο στις εθνικές όσο και στις τοπικές εκλογές.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Κύριε Παπαχρήστο κάνατε λόγο για την παλιά Ομόνοια η οποία διατηρούσε ένα κύρος, μία υπόληψη και είχε εντάξει όλους τους Έλληνες στους κόλπους της. Πιστεύετε ότι η σημερινή Ομόνοια, με τη σημερινή της μορφή, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο;
Β. Παπαχρήστος: Δυστυχώς ακούω πολλούς που λένε ότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην Ομόνοια, την οργάνωση για την οποία κάναμε τόσους αγώνες και θα δίναμε το αίμα μας γι’ αυτήν για να εδραιωθεί. Οι μεγάλες όμως διεκδικήσεις της Ομόνοιας με το ψήφισμα των 12 σημείων το 1993 για την διεκδίκηση των βασικών δικαιωμάτων μας, αλλά και επιτυχίες όπως η έγκριση του ψηφίσματος από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για Πολιτισμική και Θρησκευτική Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου τον ίδιο χρόνο, πιστεύω ότι τα χωρίζει μεγάλο χάσμα με αυτά που γίνονται σήμερα.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας αυτή η κατάσταση;
Β. Παπαχρήστος: Σήμερα βλέπουμε ότι αυτοί οι ιδρυτές, αυτοί οι αγωνιστές, αυτοί οι άνθρωποι των αξιών δεν είναι καλοδεχούμενοι μέσα στους κόλπους της Ομόνοιας, με το σκεπτικό «να μην έχουμε παρατράγουδα, να μην μας δημιουργούν προβλήματα αυτοί που φωνάζουν για αυτονομία, για περισσότερα δικαιώματα» και έτσι να βλέπουμε μία πτώση στις διεκδικήσεις της οργάνωσης
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Εννοείτε πως θέλουν μία πιο ήσυχη Ομόνοια;
Β. Παπαχρήστος: Η Ομόνοια των τελευταίων χρόνων έχει φθαρεί, σίγουρα δεν θυμίζει την οργάνωση όπως ήταν παλιότερα.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Εσείς συμμετείχατε στα 21α γενέθλια της Ομόνοιας; Πήγατε στην εκδήλωση της Δερβιτσάνης την Κυριακή 8 Ιανουαρίου;
Β. Παπαχρήστος: Όχι, δεν πήγα στην εκδήλωση για αυτή την επέτειο, γιατί σε όλες τις επετείους που πήγαινα τα τελευταία χρόνια στη Δερβιτσάνη, έβλεπα ότι οι ίδιοι και οι ίδιοι ήταν συνέχεια ομιλητές και δεν αναφέρονταν καν στα ονόματα των ιδρυτών της Ομόνοιας. Δεν γινόταν καμία αναφορά στους αγώνες της οργάνωσης τα πρώτα χρόνια και τα όσα επιτεύγματα έγιναν τότε αλλά μιλούσαν βασιζόμενοι μόνο στα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά με απογοήτευσαν και με απέτρεψαν από το να παραβρεθώ στη φετινή επέτειο.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Και μία τελευταία ερώτηση κύριε Παπαχρήστο. Μετά την «Δίκη των Πέντε» το 1994, όλοι όσοι καταδικαστήκατε παρατηρούμε ότι έχετε αποστασιοποιηθεί κάπως από τα κοινά. Ήταν δική σας επιλογή;
Β. Παπαχρήστος: Όχι. Αυτό άρχισε από 1995, όταν αποφυλακιστήκαμε. Βλέποντας ότι αυτοί οι πέντε είχαν μεγάλες αξιώσεις, φώναζαν για αυτονομία, φώναζαν για περισσότερα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, οπότε το ίδιο το Προξενείο και κύκλοι της Ομόνοιας, αν γνωρίζετε, μας είχαν βάλει «στο σκαμνί». Θυμάμαι που έγραφαν χαρακτηριστικά και το Λαϊκό Βήμα και η Φωνή της Ομόνοιας «και οι πέντε στο σκαμνί».
Αυτό σήμαινε κατά κάποιο τρόπο ότι δεν ήθελαν ανθρώπους να φωνάζουν και να αγωνίζονται, αλλά ένα ήπιο κλίμα από την οργάνωση. Εγώ όμως δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με αυτό. Μας είχε φωνάξει μάλιστα ο τότε Πρόξενος στο Αργυρόκαστρο και μας έλεγε «ότι αφού το αλβανικό κράτος σας καταδίκασε οκτώ και εννιά χρόνια, δεν πρέπει να είσαστε ακόμα στις θέσεις σας, αλλά να τραβηχτείτε, να πάτε σπίτια σας».
Απαντήσαμε ότι «εμείς δεν θέλουμε δάφνες, ούτε υλικές απολαβές από εσάς, αλλά δύναμη για να αγωνιστούμε και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με αυτά που έχουμε». Χάρη στη στήριξη που είχαμε από τις πατριωτικές δυνάμεις μέσα στην Ομόνοια, συνεχίσαμε να παραμένουμε μέλη του Γενικού Συμβουλίου για ένα χρονικό διάστημα. Εδώ και χρόνια όμως κανένας από τους πέντε δεν είναι πια ούτε μέλος του Γενικού Συμβουλίου.
Πρέπει να πω όμως ότι πατριωτικές δυνάμεις μέσα στην Ομόνοια συνεχίζουν να υπάρχουν και αυτό επιβεβαιώνεται και σήμερα. Όταν έμαθα ότι εκεί στη Κορυτσά καταδίκασαν σε ένα χρόνο φυλάκιση τον Ναούμ Ντίσιο επειδή υποστήριξε ότι ήταν Έλληνας και έκανε έργα για την πρόσβαση στο χώρο του Μνημείου για τους πεσόντες του 1940, κατάλαβα ότι ήταν μία πολιτική κατηγορία που αποτελεί συνέχεια των κατηγοριών εναντίον των πραγματικών αγωνιστών της Ομόνοιας.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ.GR: Κύριε Παπαχρήστο να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ που ήσασταν μαζί μας και να σας ευχηθούμε καλή χρονιά και καλή συνέχεια.
Β. Παπαχρήστος: Να σας ευχαριστήσω και εγώ που μου δώσατε αυτή την ευκαιρία να πω λίγα πράγματα για την Ομόνοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου