Νόσος και τιμωρία

Πρέπει  να γίνεται θεραπεία του αρρώστου και όχι της αρρώστιας 

              Ιπποκράτης 

Ο ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι να προστατεύει τον οργανισμό και να αντιμετωπίζει τις λοιμώξεις που προκαλούνται από βακτήρια, ιούς και άλλα μικρόβια που εισβάλουν στο σώμα. Όταν όμως το ανοσοποιητικό σύστημα λανθασμένα επιτίθεται εναντίον του ίδιου του σώματος, στοχεύοντας τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανα, τότε ο οργανισμός αυτός πάσχει από ένα αυτοάνοσο νόσημα. 

Προφανώς, από κάτι τέτοιο νοσεί σήμερα και η μικρή μας ελληνική οντότητα στην Βόρειο Ήπειρο.

Η πολιτική ηγεσία του ΚΕΑΔ, αντί να θωρακίζει διαχρονικά τον εθνικό μας «οργανισμό» έκανε ότι μπόρεσε για να εξασθενίσει και να καταστήσει ευάλωτο στις πιέσεις της εποχής, πιστεύοντας ίσως, μέσα στον ιδρυματισμό της ότι δεν θα την «εκδικηθεί». Ότι θα τη γλυτώσει. Ότι θα συνεχίσει την προσωπική της πορεία αμέριμνη και ανεπηρέαστη από τα σημάδια των καιρών. 

Πίστεψαν ότι δεν θα αναγκαστούν ποτέ να συρθούν όλοι μαζί στο τραπέζι του διαλόγου και των ευθυνών και ότι θα διατηρούν εσαεί και νομοτελειακά το δικαίωμα που τους εκχώρησε η ανοχή των πολιτών – να αρθρώνουν την ξύλινη και ανούσια γλώσσα τους έναντι του εθνικού πολιτικού φορέα ΕΕΜΜ και να βαυκαλίζονται ότι πείθουν τα πλήθη που συχνά επικαλούνται για να βγουν από τη δύσκολη κατάσταση. Και δεν κατάλαβαν – ο Θεός ξέρει αν σήμερα το έχουν καταλάβει – πως σιγά – σιγά ξεγυμνώθηκαν στα μάτια των πολιτών, και έχασαν κάθε δύναμη παρέμβασης και επιρροής. 

Δεν αφουγκράστηκαν τα σημάδια και δεν πρόβλεψαν ότι η απαξίωση της πολιτικής και των κομμάτων είναι αμφισβήτηση και αυτό θα εκφραστεί και με το πλέον δραματικό τρόπο από αυτόν το λαό που τους έβαλε πλάτη για να τον υπηρετούν και σήμερα που δοκιμάζεται πιο πολύ από ποτέ από την ανεργία, την άθλια οικονομική κατάσταση, την άγρια εγκληματικότητα, τους βλέπουν να πλουτίζουν και να αδιαφορούν.

Η πολιτική ηγεσία του ΚΕΑΔ, δεν κατάλαβε τα σημάδια των καιρών και πίστεψαν ότι οι ίδιοι δεν θα νοσήσουν όσο και αν εξασθενίσει ο οργανισμός. Όμως, οι άνθρωποί μας, νιώθουν οργή για την κατάντια του τόπου, όπου οι τοπικοί ημιμαθής, ανεκπαίδευτοι και αυταρχικοί πωλούν τα πάντα. Ο κόσμος νιώθει θυμό και αγανάκτηση για τον εθνικό σημερινό κατήφορο. Ίσως νιώθει τυφλό θυμό και για το ίδιο του τον εαυτό, που είτε ανέχθηκε τους άλλους να χρησιμοποιούν την εξουσία τους για μικροσυμφέροντα τους, είτε βολεύτηκαν προσωρινά στην καρέκλα του ρουσφετιού και του «παράθυρου» στον νόμο.

Σαν αποτέλεσμα σήμερα το ΚΕΑΔ νοσεί  σοβαρά και είναι σε πλήρως αποσύνθεση. Ούτε τώρα δεν καταλαβαίνουν ότι  έτσι δεν θα γλιτώσει κανείς.

                                                                        Αλέξης  Τσάκας

                                                                      Πολιτικός μηχανικός 

Αγ. Σαράντα, Απρίλιος 2013