Ο Ντούλε, το τσάμικο και οι αλβανικές εκλογές

Στις  αρχές του 1991 ιδρύθηκε η Ομόνοια  και η οργάνωση Τσαμερία. Από τότε πέρασαν 22 χρόνια. Η οργάνωση των  Ελλήνων στις πρώτες βουλευτικές  εκλογές πέτυχε να εκλέξει 5 βουλευτές. Η οργάνωση των τσάμηδων δεν κατέβηκε με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, αλλά για πολλά  χρόνια λειτούργησε ως οργάνωση. Η Ομόνοια αρχικά έκανε γνωστό το βορειοηπειρωτικό εντός και εκτός Αλβανίας. Μετά, υπό νομική μέγκενη, μετατράπηκε σε κόμμα ένωση για ανθρώπινα δικαιώματα, με στόχο τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Αλβανία και όχι μόνο. 

Η μεταμόρφωση της Ομόνοιας σε κόμμα των μειονοτήτων δεν έφερε μόνο τον πολιτικό ακρωτηριασμό της οργάνωσης των Ελλήνων, αλλά και την παράκαμψη της από τον βασικό της στόχο, που ήταν η διεκδίκηση των δικαιωμάτων του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Το κέντρο του κόμματος μεταφέρθηκε στην αλβανική πρωτεύουσα με έναν σφαιρικό βασικό στόχο. Εδώ κατά κάποιο τρόπο οφείλεται και η αφετηρία της διάσπασης στους κόλπους της μειονότητας.

Με την πορεία των χρόνων, και  ειδικά μετά την τοποθέτηση του Ντούλε στην αρχηγεία της Ομόνοιας και μετά στο τιμόνι του ΚΕΑΔ, έφερε συνεχώς  και περισσότερο σκοτάδι στις απαιτήσεις του ελληνισμού, υπολειτουργία  της Ομόνοιας, κατάργηση των δομών  της με αποτέλεσμα την μετατροπή της σε εξάρτημα του ΚΕΑΔ. Στο τελευταίο, επικρατώντας  η καχυποψία προς πάσα κατεύθυνση, όσο στους κόλπους του όσο και προς τους διάφορους συμμάχους που απόχτησε συγκυριακά, άρχισε και εδραιώθηκε η αντίληψη του ενός. Όλα να ελέγχονται από τον έναν, ο ένας τα ξέρει όλα και ο ένας είναι δικός μας. Η αντίληψη αυτή οδήγησε την όλη κατάσταση σε δεσποτισμό που τα πάντα γίνονταν και ελέγχονταν από τον έναν. Καλλιεργήθηκε με κάποιο τρόπο ο αποκλειστικός εκπρόσωπος, αποκλείοντας τους πάντες και πάνω από όλα την άλλη άποψη. Οδηγηθήκαμε στον αυταρχισμό, στην αλαζονεία, στην καλλιέργεια στην κοινή γνώμη του αναντικατάστατου. Αποτέλεσμα, μεγαλύτερη διάσπαση, κατανάλωση των δυνάμεων στην εσωστρέφεια. Απομάκρυνση ενός μεγάλου διανοητικού δυναμισμού από την επιστράτευση. Επικράτησαν τα μεγάλα αλβανικά κόμματα στο χώρο της μειονότητας. Ο εθνικός στόχος επισκιάστηκε.

Ενώ όλα όσα αναφέραμε συνέβαιναν στους κόλπους του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, με μεγάλες εσωτερικές αιμορραγίες, οι τσάμηδες για πολλά χρόνια ως οργάνωση και τα τελευταία 5-6 χρόνια ως κόμμα, το ανύπαρκτο θέμα τους το μετατρέψανε σε θέμα εθνικό. Όπου και αν ήταν στην αριστερά ή στην δεξιά, την κάθε συνεργασία τους την είχαν πάνω στο δικό τους θέμα: να κάνουν γνωστό το δικό τους πρόβλημα σε κάθε γωνία που βρίσκονται αλβανοί, να το θέτουν σε όλα τα επίπεδα του αλβανικού κράτους, να το διεκδικούν στους διεθνείς οργανισμούς. 

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις  στην Αλβανία, παρά το μεγάλο μπέρδεμα της τράπουλας που έγινε από  το κόμμα του Μέτα, βγάζουν στην επιφάνεια την άκρως δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η μειονότητα. Ενώ οι τσάμηδες πηγαίνουν με τον αέρα του ψηφίσματος του αλβανικού κοινοβουλίου 2004 και τους ζητούν στις συνεργασίες τα δύο μεγάλα κόμματα, η μειονότητα δεν βρίσκεται σε δύσκολη θέση μόνο λόγω εκλογικού νόμου αλλά γιατί η επιλογή πολιτικής που εφαρμόστηκε μας οδήγησε σε εκτροχιασμό από το βασικό μας στόχο, που είναι το εθνικό.

Αν και είμαστε στο παρά πέντε  των εκλογών, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα μπορούμε να μπούμε στην δική μας τροχιά. Να αποφύγουμε τα χειρότερα. Αρκεί να δούμε για μια στιγμή που βρισκόμαστε. Και πάνω από όλα ο Ντούλε να δει που μας οδήγησε, να αναδιπλωθεί προς την σωστή κατεύθυνση…. 

Διαφορετικά το τι θα ακολουθήσει, θα είναι ο κύριος αίτιος μαζί με τα στηρίγματά του…

ο συνεργάτης

το σχόλιο μας: Η συμφωνία του ΚΕΑΔ με το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι οριστική. Στη φωτογραφία από το περσινό συνέδριο του PBDNJ ο σοσιαλιστής αρχηγός Ράμα μοιάζει να λέει στον ελληνόφωνο συνέταιρο του Βαγγέλ Ντούλε: "ο δρόμος για την Ευρώπη περνάει από την Τσαμουριά"