Η Πετσά εντάσσεται στην επαρχία του Μεσοποτάμου και βρίσκεται αριστερά της εθνικής οδού Αγ. Σαράντα -Αργυροκάστρου, στους πρόποδες των βουνών Χούσιοβο και Πλατυβούνι.
Η τοποθεσία του χωριού, περιτριγυρισμένο από βουνά και λόφους, μοιάζει με κρατήρα ηφαιστείου.
Είναι πολύ παλιός οικισμός. Το 1432 είχε 31 οικογένειες και το 1582 έφθασε τις 144 οικογένειες. Κατά την οθωμανική αυτοκρατορία ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων μετανάστευσαν στην Ελλάδα οικογενειακώς. Έτσι που το 1852 έμειναν 40 οικογένειες ενώ το 1898 είχε 220 κατοίκους. Το 1913 αριθμούσε 210 κατοίκους και το 1927 ο αριθμός έφθασε τους 241.
Το 1898 άνοιξε ελληνικό σχολείο με 22 μαθητές.
Το κομμουνιστικό ενβεριανό καθεστώς- και σήμερα ακόμη- χαρακτήρισε την Πετσά ως αλβανικό χωριό, όπως και την Μουζίνα. Το γεγονός που ένα μεγάλο μέρος των οικογενειών κατά την οθωμανική κατοχή, μετανάστευσαν στην Ελλάδα και όχι σε μέρη με τουρκικό πληθυσμό, το αρχαίο ελληνικό σχολείο, τα μνημεία και ευρήματα με ελληνικές επιγραφές, οι παμπάλαιες εκκλησίες κλπ μαρτυρούν για την ελληνικότητα του χωριού αυτού.
Το χωριό της Πετσάς είχε ως αιώνια παράδοση την επεξεργασία του μαλλιού. Στις αρχές του 19ου αιώνα είχαν αναγερθεί οκτώ μικρο-υφαντουργεία για την επεξεργασία του μαλλιού, μια παράδοση που οι γυναίκες την κρατούν ακόμη σήμερα.
Οι κάτοικοί του έλαβαν ενεργό μέρος στον Αντιστασιακό Αγώνα βοηθώντας αποτελεσματικά αυτόν. Κοντά στο χωριό, το Σεπτέμβριο του 1943 και το Μάρτιο του 1944, έγιναν σκληρές μάχες κατά των γερμανο-φασιστών. Σ’ αυτές τις μάχες έδωσαν τη ζωή τους ο Σταύρος Μπάμπης και ο Βαγγέλης Μάνος.
Στο χωριό της Πετσάς φυλάσσονται, ως κόρη οφθαλμού, μορφωτικά μνημεία με μεγάλη αξία όπως η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, με ξύλινη σκεπή, χτισμένη τον 16ο αιώνα και αυτή της Παναγίας σκεπασμένη με κυλινδρική αψίδα.
Έχει ωραία φυσικά τοπία για περιβαλλοντικό, τοπικό και περιπετειώδες τουρισμό.
Η κυριότερη κατεύθυνση της οικονομίας είναι η κτηνοτροφία. Το απέραντο πράσινο και η ορεινή τοποθεσία, ευνοούν τα αιγοπρόβατα, μια παράδοση που έρχεται μέσα από τα βάθη των χρόνων.
Μετά το 1990, όπως όλα τα χωριά και η Πετσά υπέστη το φαινόμενο της μετανάστευσης.
Από το συγκεκριμένο χωριό καταγόταν και το Νο 3 στέλεχος του χοτζικού καθεστώτος Κίτσο Μουστάκη, αλλά δεν το διατυμπανίζει κανείς, προφανώς γιατί δεν είναι και πολύ τιμητική αυτή η αναφορά για την Πετσά. Πάντως στο συνέδριο του ΚΕΑΔ έδωσε μια χαρά το παρών πέρσι...
ΑπάντησηΔιαγραφή