ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ

Με αφορμή τη σημερινή ημερίδα του Κόμματος των Ελλήνων στην Αθήνα, όπου θα συζητηθεί εκτενώς το ιδιοκτησιακό, παραθέτουμε την ομιλία του μέλους του Προεδρείου Μόντη Κολίλα στην παρουσίαση του Πλαισίου Αιτημάτων στους Άγιους Σαράντα (11-8-2012).

Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι,

Γνωρίζετε το ανέκδοτο για τον Δεσπότη που κάλεσε τον ιερέα να του δώσει εξηγήσεις γιατί δεν χτυπάει η καμπάνα στο χωριό του.

«Για δέκα λόγους» απάντησε ο παπάς. «Και ποιοι είναι οι δέκα λόγοι», τον ρώτησε ο Δεσπότης. «Πρώτος ψέλλισε ο παπάς δεν υπάρχει καμπάνα».

«Ευλογημένε μου, τι τους θέλεις του άλλους εννιά;» είπε με λύπη ο Δεσπότης.

Η «καμπάνα» λοιπόν, για μια Μειονότητα είναι το ιδιοκτησιακό και όποιος θέλει να τη σώσει λύνει πρώτα το ιδιοκτησιακό της καθεστώς. Όποιος δεν θέλει να σώσει μία Μειονότητα, το αγνοεί εσκεμμένα και ενσυνείδητα, το σέρνει και το τσαλαπατάει ανάμεσα στους φράχτες και τα σύνορα των χωριών, το καταχωνιάζει σε φακέλους λογής λογιών γραφείων, το θάβει κάτω από θέματα δήθεν πατριωτικά, δήθεν ηρωικά, που στην πραγματικότητα βρωμούν δημαγωγία και ανηθικότητα.

Τα είκοσι και πλέον χρόνια που πέρασαν από την ώρα που άρχισε να λειτουργεί η Δημοκρατία ήταν πάρα πολλά ώστε ο κάθε Έλληνας της Βορείου Ηπείρου να δει με τα μάτια του, ότι στη ράχη του παίζεται ένα παιχνίδι βρώμικο, να πειστεί ότι του την έχουν στημένη, με αποτέλεσμα να είναι έτοιμος πια να αγανακτήσει, να ξεσηκωθεί και να αντιδράσει με όλα τα δημοκρατικά μέσα, για να αποτινάξει όλο αυτό το αδίστακτο σόι που έπιασε την Εθνική Ελληνική Μειονότητα από το λαιμό και τη στραγγαλίζει.

Ξέρετε ποιο είναι το σημερινό τοπίο στη Δρόπολη; Οι δύο άκρες της εθνικής οδού αλλάξανε χέρια και χρώμα. Κάτω από τη Δερβιτσάνη εγκαταστάθηκε Λαζαρατινός, στη Γοραντζή Λιμποχοβινός, στη Βάνιστα Λαζαρατινός, στη Δούβιανη Λαζαρατινός, Λιμποχοβινός και Νεπραβιστινός. Ανάμεσα από Δούβιανη και Γορίτσα εκτείνεται το ιταλικό αρχαιολογικό πάρκο. Κάτω από τη Γορίτσα εγκαταστάθηκε επίσης Λαζαρατινός και στους Γεωργουτσάτες τέσσερα αδέρφια Γκολέμηδες. Εν τω μεταξύ τα λιβάδια πάνω από τα δροπολίτικα χωριά πέρασαν σε χέρια μη Ελλήνων. Στο Ραντάτι κατέβηκαν και εγκαταστάθηκαν αλλοεθνείς με κοπάδι αγελάδων. Στη Βόδριστα η περίφημη Πετσαλούδα που έδωσε επί δύο αιώνες τη μάχη με τους μπέηδες και τους αγάδες, πέρασε στα χέρια των απογόνων των ίδιων μπέηδων και αγάδων.

Συμπέρασμα: Οι Δροπολίτες όταν έφυγαν για την Ελλάδα άφησαν πίσω Δρόπολη, ενώ τώρα που επιστρέφουν ψάχνουν να τη βρουν και δεν θα τη βρουν ποτέ!

Ξέρετε ποιο είναι το τοπίο στο Νομό των Αγίων Σαράντα; Οι εκτάσεις στο βουνό του Κώσταρη δεν ανήκουν πια στους Κωσταρίτες, αλλά σε μια ομάδα αρπακτικών από το Δέλβινο. Οι πλαγιές στο Ντρουγκάνο και στο Κόκκινο Λιθάρι πέρασαν σε χέρια ξένων. Ο Τσιμίκος πάνω από τη λίμνη του Βουθρωτού πέρασε στα χέρια αλβανικών οικογενειών από το Αργυρόκαστρο, στριμώχνοντας τα χωριά Καινούριο, Πλάκα και Φανάρι. Οι πλαγιές της Μηλιάς δίπλα και πάνω από το Βαγκαλιάτι είναι πεδίο μάχης. Τα δάση στο Καρόκι και τη Σμίνετση τώρα που μιλάμε γίνονται κάρβουνο.

Όσο για την περιοχή της Χιμάρας, αρκεί να σας αναφέρω ότι στους Δρυμάδες, όπως αναφέρουν οι ίδιοι οι ντόπιοι, από τους δέκα που χτίζουν σπίτια ή τουριστικές επιχειρήσεις, οι οκτώ τουλάχιστον είναι Αλβανοί από τα Τίρανα, την Αυλώνα, το Φίερι και αλλού, από τους οποίους πολλοί είναι και Τσάμηδες.

Τρεις είναι οι πρωταγωνιστές στο παιχνίδι της επιβίωσης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στα πάτρια εδάφη του: το αλβανικό κράτος, το ελληνικό κράτος και οι ίδιοι οι Βορειοηπειρώτες. Αφήνοντας κατά μέρος τα κράτη με τις υπόγειες σκοπιμότητες και τις εγκληματικές αδιαφορίες τους, περιοριζόμαστε στον παράγοντα Εθνική Ελληνική Μειονότητα, δηλαδή σε μας τους ίδιους, που πρέπει να είμαστε οι νοικοκύρηδες. 

Οι παράγοντες της Μειονότητας έχουν δύο πτυχές: η μία είναι η «ηγεσία» της, ενώ η άλλη είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι. 

Η «ηγεσία» αποδείχτηκε ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ξένο κρέας στο σώμα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, που δεν προέκυψε από τα σπλάχνα του, αλλά φυτεύτηκε από πάνω. Άρα από τους προέδρους, τους υπουργούς, τους επάρχους και φτάνοντας μέχρι κάτω στα φανατισμένα κομματόσκυλα, δεν αισθάνεται καθόλου υποχρεωμένη απέναντι στους Βορειοηπειρώτες. 

Υποχρεωμένη αισθάνεται η «ηγεσία» μόνο απέναντι σε εκείνους που τη φυτεύουν κάθε τέσσερα χρόνια. 

Το βλέπετε καθαρά στη στάση των δύο αρχηγών, Ντούλε και Μπολάνο. Ο κ. Ντούλες βλέπει την Εθνική Ελληνική Μειονότητα από 300 χλμ μακριά και η μόνη του απασχόληση είναι «να εντάξει την Αλβανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση». 

Ο κ. Μπολάνος, ο έκπτωτος δήμαρχος που ενώ τοποθετήθηκε για έξι μήνες στη θέση του προέδρου της Ομόνοιας και δεν το κουνάει για τέσσερα χρόνια τώρα, κατηγορείται από τους ίδιους τους Χιμαριώτες συμπατριώτες του ευθέως και σε όλες τις κλίμακες ότι τοποθετήθηκε στη θέση αυτή για να υπηρετήσει ξένα συμφέροντα. 

Και συνεχίζουν να ζουν ανεμίζοντας μπροστά στα μάτια του απλού κόσμου κάποια φωτογραφία με ένα Έλληνα Υπουργό ή με έναν πρόεδρο ελληνικού κόμματος που μπόρεσαν να αποσπάσουν μέσα ή έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών. 

Οι υπουργοί μας και οι βουλευτές μας τρέμουν το βήμα της Βουλής σαν ο διάβολος το λιβάνι και δεν αναφέρουν ποτέ το όνομα του Ελληνισμού. Υπενθυμίζουμε ότι το 1993, όταν στη Βουλή ψηφιζόταν ο νόμος για τα λιβάδια, τα άρθρα του οποίου επικαλούνται οι παλιοί και νέοι μπέηδες, σύσσωμη η υψηλή ηγεσία της Ελληνικής Μειονότητας, προτίμησε να περιοδεύει στην Αμερική, να δρέπει χειροκροτήματα και χρήματα, αντί να παλεύει με τη φωτιά που άναψε τότε και καίει τον τόπο μας.

Η άλλη πτυχή όπως είπαμε, είναι κάποιοι απλοί άνθρωποι, χωρικοί ή διανοούμενοι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αθώοι όσον αφορά το θέμα που μας καίει περισσότερο απ’ όλα, δηλαδή το ιδιοκτησιακό. Είναι αυτοί που ελαφρά τη καρδία πουλούν τα χωράφια τους στους ξένους. Είναι αυτοί που με την απερισκεψία τους αλλάζουν το χάρτη του τόπου μας. Είναι αυτοί που βλέπουν τα λίγα χρήματα και δεν βλέπουν το ανεπανόρθωτο κακό που προξενούν στη μειονότητα. Αυτοί φέρουν την ίδια ευθύνη με τους περιβόητους «ηγέτες». Ο Ελληνισμός τους καταγράφει στην ίδια «Μαύρη Βίβλο», για να τους παραδώσει στις επόμενες γενιές ως συντελεστές της καταστροφής.

Το Κόμμα των Ελλήνων, όπως γνωρίζετε, προέκυψε ως μία ιστορική αναγκαιότητα για να σταματήσει τον κατήφορο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Από τις πρώτες μέρες του έθεσε ως προτεραιότητα του το ιδιοκτησιακό. Παρακολουθεί και καταγράφει τα γεγονότα, τις διαδικασίες, τους τρόπους παρεμπόδισης της υφαρπαγής των εδαφών μας, συμμετέχει σε διαδηλώσεις, οργανώνει ημερίδες, αλλά ομολογεί ευθέως ότι στον μεγάλο αυτό αγώνα βρίσκεται μόνο του. Το χειρότερο είναι ότι όσες φορές τολμάει να κάνει επαφές και να οργανώσει κοινό μέτωπο με τους νυν επάρχους για την αντιμετώπιση και επίλυση του θέματος, το άγρυπνο μάτι του κ. Ντούλε, παρακολουθεί κάθε κίνηση και οι άβουλοι έπαρχοι κάνουν πίσω.

Η «Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» όμως, ποτέ δεν θα κάνει βήμα πίσω. Πάντα θα βρίσκεται στο πλευρό των δεινοπαθούντων Ελλήνων, στον κοινό αγώνα ενάντια στους καταπατητές. Αυτό το διάστημα ολοκληρώνει τη συγκέντρωση των στοιχείων για τις υφαρπαγές και τις καταπατήσεις των εδαφών μας και με τα στοιχεία αυτά στα χέρια θα αναλάβει δράση στους κρατικούς και κομματικούς μηχανισμούς, στα μέσα ενημέρωσης, στα εδώ και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Στο μεταξύ δεν θα πάψει να απευθύνεται στην ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα και στο Προξενείο Αργυροκάστρου: Γιατί αξιότιμε κύριε Πρέσβη εδώ και ένα χρόνο τώρα δεν αξιώθηκες να δεχτείς το Κόμμα των Ελλήνων, ώστε να σας εκθέσει τις απόψεις του για την κατάσταση; Ακόμα και η διπλωματική δεοντολογία δεν το επιτρέπει κάτι τέτοιο. Γιατί κύριε Πρόξενε δεν αξιώνεστε να συγκρίνετε το Προξενείο σας με κάποιο άλλο, που βρίσκεται σχεδόν στον ίδιο γεωγραφικό παράλληλο, αλλά απέχετε από το νότο ως το βορρά ως αναφορά τη στρατηγική και τη δράση;

Τον Ελληνισμό πάντως δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να τη μετατρέψει σαν εκείνο το δυστυχισμένο χωριό που δεν είχε η εκκλησία του καμπάνα.