Βοδίνο Αργυροκάστρου 28 Νοεμβρίου 1940 – 28 Νοεμβρίου 2012, 72 χρόνια με νωπές μνήμες!

Της Ηλέκτρας Κίκη

Προέδρου Ομοσπονδίας
Άνω Δρόπολης «Οι Σελλοί»

Σαν σήμερα, πριν από 72 χρόνια, οι μαχητές Ιωαννής Μπουραντάς, Στέφανος Γραβιάς και Χρήστος Στάμου από το Νομό Άρτας, άφησαν πίσω τους παιδιά, οικογένειες και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας.

Μια μικρή ομάδα ευζώνων στρατοπέδευσε στο Βοδίνο. Σφυροκοπούσε με όπλα και πολυβόλα, ενάντια στα ιταλικά στρατεύματα, στον κάμπο της Δρόπολης. 

Οι στρατιώτες μας με σύνθημα «Επάνω τους παιδιά» ανάγκασαν τους Ιταλούς να τραπούν σε φυγή.

Όπως αναφέρουν και οι στίχοι:

Με το χαμόγελο στα χείλη
παν’ οι φαντάροι μας μπροστά
και ‘γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατί η καρδιά τους δεν βαστά...

28η Νοεμβρίου 1940, η βορειοηπειρωτική γη ποτίστηκε με το αίμα τους και αγκάλιασε περήφανα τα ηρωικά κορμιά τους.
28η Νοεμβρίου 2012, ημέρα μνήμης, τιμής και δόξας για τα τρία παλικάρια από το Κομπότι, τα Άγναντα και τον Καταρράκτη του Νομού Άρτας που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος στο ύψωμα Βοδίνο.

Πολέμησαν για το ύστατο αγαθό της ελευθερίας με φρόνημα και λεβεντιά. Έγραψαν στα βορειοηπειρωτικά βουνά την εποποιία του ’40 και άγγιξε τις κορυφογραμμές του θρύλου. Ο αγώνας τους μας θυμίζει πως το ένδοξο έπος του ’40 αποτελεί σταθμό στην ιστορία του ελληνικού Έθνους.

Ο ηρωικός αγώνας των τριών και των υπολοίπων πεσόντων αγωνιστών του ‘40 χάρισε στο έθνος μας την Ελευθερία. Αυτό είναι το μεγαλείο του να είσαι Έλληνας!
Σημείο αναφοράς αποτέλεσε η αξιέπαινη πράξη των κατοίκων του Βοδίνου, που τηρήσανε ως κόρη οφθαλμού τα οστά των ηρώων του ’40 κατά τη διάρκεια του ολοκληρωτικού καθεστώτος και τα παραδώσανε στους υπερήφανους για την ανδρεία τους, συγγενείς. 

Σήμερα αναπαύονται εκεί που θυσιαστήκανε, αναπαύονται στη βορειοηπειρωτική γη, γιατί όπως ανέφερε και ο Περικλής στον Επιτάφιο «Ανδρών επιφανών πάσα γης τάφος». Αναπαύονται στα τιμώμενα χώματα που έπεσαν ηρωικά για την πατρίδα, την εθνική κυριαρχία και τη δημοκρατία. 

Διάσπαρτα οστά ηρώων του ’40 βρίσκονται ακόμη στη Βορειοηπειρωτική γη, που περιμένουν τον ενταφιασμό τους σε κάποιο κοιμητήριο.
Ευχή μου είναι να αποδοθούν οι πρέπουσες όπως στα τρία παλικάρια και στους άταφους ήρωες του Βορειοηπειρωτικού μετώπου, γιατί «οι νεκροί πεθαίνουν όταν τους λησμονούμε». 

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!